Flashback: 4 mei in het verleden

Zondag, 4 mei 2014

Bij minima van 1,6 graden is het inderdaad vorstvrij gebleven in thermometerhut maar kwamen er à volonté meldingen binnen van berijpte grasvelden en bevroren dakramen terwijl ook hier en daar de krabbertjes weer mochten bovengehaald worden. Daar hoorde een heldere, diepblauwe polaire lucht bij waarin tijdens de voormiddag stapelwolken werden gevormd. Deze gingen over van Cumulus mediocris naar Cumulus humilis die op haar beurt in dunne Stratocumulusplakjes leek uiteen te vallen. Vervolgens losten deze wolken op maar in de plaats kwam Cirrostratus bewolking waardoor de hemel melkachtig kleurde terwijl er halo's en andere optische verschijnselen te zien waren. De plantenkwekers moesten zich echter geen illusies maken want deze bewolking kondigde geen regenzone aan, zelfs niet toen er even wat Altostratus translucidus om het hoekje kwam kijken. Integendeel, de bewolking werd tijdens de avond weer dunner en op wat Altocumulusveldjes in het zuiden na was er tegen zonsondergang niets meer van te zien. Ondanks de bewolking overdag hebben we tegenover gisteren opnieuw wat thermische winst kunnen boeken bij maxima van 17,4 graden terwijl de wind verder is gekanteld naar het noord- noordoosten en daarbij zeer zwak werd om tegen de avond weg te vallen. De avond werd gekenmerkt door een invallende kilte, maar de temperaturen lagen een stuk hoger dan gisterenavond op dezelfde tijd waardoor nachtvorst niet meer aan de orde lijkt te zijn. Net als neerslag trouwens want alweer bleven de pluviometers werkloos met 0,0 mm op hun stempelkaart.

Maandag, 4 mei 2015

Het was uitermate zacht vanochtend bij minima van 11,7 graden, en de bewolking bestond nu uit Altocumulus floccus. Vanuit het westen dreef al snel dikke Stratocumulus binnen waardoor er opnieuw een grijs vervolg dreigde. Deze bewolking scheurde na een tijdje weer open en er ontwikkelden zich stapelwolken die erg talrijk waren maar niet uitgroeiden tot buien. Tijdens de namiddag namen de stapelwolken weer wat af in aantal en kreeg de zon iets meer ruimte, al bleef de bewolking overheersen. De wind kwam uit zuidwestelijke richtingen en was op sommige momenten vrij krachtig. We haalden maxima van 22,1 graden en op het einde van de namiddag dreef er Cirrostratus en Altocumulus castellanus binnen. Dit leidde tegen de avond tot een betrokken weertype toen de sluierwolken aandikten tot een gesloten laag Altostratus. Het zag er allemaal hoogst onstabiel uit door de talloze Altocumulus en Stratocumulus castellanus veldjes die zich onder dit wolkendek ontwikkelden, en door het tegenlicht zag de bewolking er nog dikker en donkerder uit dan hij was. In het noorden was ondertussen nog een lichtblauwe kleur te zien aan de voorzijde van de snel dikker wordende bewolking. Het was opvallend zacht en het was enkel de wind die ervoor zorgde dat het niet plakkerig of zwoel aanvoelde, maar gewoon luchtig en aangenaam warm. Omstreeks 20H bereikte de regen ons die begon met wat licht gedruppel en gestaag aanzwol tot er vrij stevige buien over Malderen hoosden. De buiige regen hield tot diep in de nacht aan en leverde ons een indrukwekkend neerslagtotaal van 8,4 mm op.

Woensdag, 4 mei 2016

Zoals verwacht was het weer een frisse ochtend al bleek het qua stukgevroren planten en krabwerk nog mee te vallen bij minima van 1,7 graden. Het was helder met alleen wat Cirruswolkjes in het zuidwesten waar de lucht ook wat heiig werd. Tegen de middag werden er wat stapelwolken gevormd die tijdens de namiddag talrijker werden al ging het hier om de mediocris variant waardoor we niet teveel van zon en weerskwaliteit moesten prijsgeven. De temperatuur haalde reeds een vrij aangename 18,9 graden en de wind was zwak uit veranderlijke richtingen. Voorlopig bevonden we ons nog in polaire lucht en dit was eerst in de schaduw en tegen de avond overal voelbaar toen het weer snel afkoelde. Toch was het nog een lange tijd doenbaar om in T-shirt rond te lopen (zonder dat de onderkoelingsverschijnselen levensbedreigend werden dan toch) waardoor er hoop is dat we de niet meer tijdig binnengesleepte plantjes morgen nog in oorspronkelijke staat gaan terugzien. Het neerslagtotaal is terug op 0,0 mm uitgekomen, wat volgens de laatste modelruns wel eens een vaste waarde zou kunnen worden voor langere tijd.

Donderdag, 4 mei 2017

Het was vanochtend aangenaam zacht met temperaturen die niet meer beneden 9,8 graden zijn gezakt. Maar daar moesten we een prijs voor betalen in de vorm van wolken en regen die bij het krieken van de dag nog steeds alomtegenwoordig waren. Het was evenwel een prijs die de planten maar al te graag in ontvangst namen. In Malderen konden we nog een korte droge periode meepikken rond zonsopgang maar vanuit het oosten ging het al snel opnieuw regenen uit een continu gesloten Stratus wolkendek waar waarschijnlijk ook een dikke laag Nimbostratus boven hing. Het was erg nevelig en de lucht kreeg tijdelijk weer de typische bruinachtige tot amberen tint die we gisterenavond reeds in de wolken zagen. Alles normaliseerde zich tijdens de uren daarop zodat we weer een klassieke grijze Stratuslucht zagen, voor zover de zomerliefhebbers dit nog normaal zouden vinden in deze tijd van het jaar tenminste. Hoe dan ook, het hield ook snel op met (mot)regenen en de rest van de dag verliep in droge omstandigheden. Het was wachten tot laat in de namiddag voordat het begon op te klaren, en we zagen nu een afwisseling van forse Cumuluswolken en Stratocumulusveldjes in een erg nevelig aandoende atmosfeer. Een deel van deze stapelwolken was voorzien van vezelachtige toppen en/of Pileus kapjes waardoor de kenners onder ons meteen wisten hoe laat het was. Er waren dus weer buien in het land, maar dit bleken uiteindelijk zeer plaatselijke aangelegenheden te zijn en de niet-kenners onder ons die zich lieten bedriegen door de schijnbaar onschuldige uitstraling van de hemel boven ons werden er dus voor een keertje niet voor afgestraft. Tijdens de avond begonnen de wolken geleidelijk weer in te zakken en werden de opklaringen breder, maar het bleef erg nevelig en bij een wegvallende wind (die eerst nog uit oostnoordoostelijke richtingen kwam) zou dit wel eens voor grijze en mistige toestanden kunnen zorgen morgenvroeg. Toen we op het einde van de avond een blik op de pluviometer wierpen, bleek dat het uiteindelijk nog flink is meegevallen met de regen: er zat niet meer dan 2,8 mm in, en daar zaten de buien die gisterenavond na de laatste meting plaatsvonden ook nog in meegerekend.

Vrijdag, 4 mei 2018

Tot een witberijpte omgeving kwam het niet maar de temperaturen flirtten vooral aan de grond met het vriespunt en het voelde koud aan bij minima van 4,3 graden onder een heldere hemel. Bedauwde landschappen, nevelbanken en de frisgroene kleuren van de pas ontloken natuur zorgden voor een schitterend uitzicht onder de blauwe hemel waarin een krachtige zon haar opwachting maakte. Het bleef de hele dag helder waardoor de zon onafgebroken kon schijnen. Maar de aangevoerde lucht had nog steeds polaire trekjes waardoor het vooral in de schaduw nog best fris aanvoelde bij maxima van 18,8 graden. Gelukkig was de wind niet al te krachtig en bleef het bij een mild briesje uit noordoostelijke richtingen. Tijdens de avond voelde het zachter aan en kon er lang worden nagenoten op terrasjes onder de zuiders aandoende hemel. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 4 mei 2019

(Taiwan) Er waren terug opklaringen aanwezig in een wat nevelig aandoende atmosfeer die met Cirrus, Altocumulus, Cumulus en Stratocumulus gevuld was. Het raakte al snel overtrokken en er vielen wat druppels uit de mengeling van Altostratus en Cumulus waar de bewolking inmiddels in is overgegaan. Het leek het begin van een verzopen regendag te zijn, maar niets was minder waar want tegen de avond werd het geleidelijk weer droger (voor zover het al iets heeft voorgesteld) en dreven er terug opklaringen binnen. Het was nog steeds erg warm al zal het voor Kaohsiung in deze tijd van het jaar toch aan de frisse kant geweest zijn. De rest van de avond verliep in rustige omstandigheden en het was aangenaam toeven op allerlei activiteiten die in open lucht doorgingen.

Maandag, 4 mei 2020

 De bewolking is tijdens de nacht flink toegenomen en de dag startte kil en somber met perioden van regen. Er was soms nog een waterzonnetje te zien doorheen dikke Altostratusbewolking. Hoewel de omgeving er nat bij lag in tegenstelling tot het gedruppel van gisteren, bleven de hoeveelheden beperkt. Tijdens de late voormiddag werd de wolkenlaag dunner en ging het steeds lichter regenen tot we weer dat nietszeggende gedruppel hadden van gisteren. Na de middag klaarde het op vanuit het noordwesten en de wind draaide naar noordwestelijke tot noordelijke richtingen. Er stroomde polaire lucht binnen maar de zon was nu krachtig genoeg om er toch weer wat zomergevoel in te pompen. Samen met de eerder zwakke wind maakte dit alsnog een vriendelijk lentedagje bij maxima van 17,1 graden. Er ontstonden stapelwolken en doordat de storing in onze buurt bleef zwabberen was er nog redelijk wat sluierbewolking aanwezig die voor fletse kleuren zorgde. De stapelwolken verdwenen weer tegen zonsondergang en de dag eindigde met een warme gloed bij echter frisse temperaturen eens de zon weer onder was. De minima werden nu pas bereikt met 10,0 graden terwijl het neerslagtotaal van 0,1 mm natuurlijk al voor de middag een feit was. 

Dinsdag, 4 mei 2021

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen en de dag begon nat en stormachtig onder een grijze hemel die het gevolg was van buien die zeer sterk samengeclusterd waren. De neerslag die viel had dan ook een buiig karakter al lag de nadruk op regen en was er amper ruimte voor droge perioden. Het was zacht met minima van 5,4 graden maar overdag steeg het kwik nauwelijks terwijl er koudere lucht werd aangevoerd door de naar het westen tot noordwesten geruimde wind. Het werd een nogal chaotische voormiddag waarbij er her en der schade te zien was die varieerde van afgebroken takken tot tuinmeubelen die van eigenaar veranderd waren en soms een losgekomen dakpan. Tegen de middag werd het dan wat droger maar de bewolking bleef en de zonnige momenten duurden slechts een paar minuten hooguit. De wind bleef als een furie tekeer gaan en bij maxima van 14,5 graden voelde het uitermate guur aan. Met de nog grotendeels kale vegetatie erbij zou je je haast een paar maanden vroeger in het seizoen wanen dan dat het in werkelijkheid was. En dit terwijl het de laatste jaren net omgekeerd was. Op het einde van de namiddag begon de buiigheid dan weer op te leven maar door de krachtige wind duurden zelfs de krachtigste buien, waar ook hagel bij zat, slechts 3 of 4 seconden. Pas later op de avond kregen we langdurige(re) perioden van regen en hagel toen de buien zich in treinen gingen schikken en we dus de ene cel na de andere over ons kregen. Nog steeds vlogen de wolken in een rotvaart voorbij en wanneer we een regengordijn in het westen zagen opdoemen was het al lang gepasseerd eer we doorhadden dat er een bui aan zat te komen. Dit zorgde ook voor een snel veranderende lichtinval en dit leverde bij zonsondergang een nogal bizar moment op waarbij de hemel in vuur en vlam leek te staan door een opgloeiend regengordijn waarna het op minder dan een minuut weer donker werd met een blauwgrijze schemering die nog te zien was. Ook na zonsondergang volgden er een aantal pittige buien al leek er terug ruimte te komen voor langere droge perioden.  Het neerslagtotaal van 13,8 mm deed ons de droogte weer even vergeten. 

Woensdag, 4 mei 2022

Tijdens de nacht is het weer volledig uitgeklaard en na een vrij koele start bij 6,2 graden begonnen we er aan in stralend zonnige omstandigheden. Er waren echter kapers op de kust want in het noordwesten was Cirrusbewolking te zien die redelijk scherp begrensd was in een band die van zuidwest naar noordoost liep. Deze maakte maar langzaam voortgang en uiteindelijk waren het de Cumuluswolkjes die zich kort voor de middag begonnen te vormen, waar de zon af en toe achter verdween. Dit bleek allemaal heel erg mee te vallen en de meeste bewolking bleef de hele tijd in het noordwesten, waar we naast die Cirruswolken ook wat Stratocumulus te zien kregen. Nog steeds kwam de wind uit het noordoosten en dit zorgde dus voor vrij koele maar droge landlucht die het kwik tot staan wist te brengen op 20,8 graden. De wolkenband bereikte ons uiteindelijk maar erg veel stelde het niet meer voor met wat gebroken Stratocumulus. Daarna dreven er stapelwolken binnen die hier en daar flink opbolden maar verder niets meer deden. Hun aanblik was wel typisch zomers met hoge basissen en felwitte kleuren. Het was een van die typische hoogzomerse wolkenluchten waarvan iemand met symptomen van winterdepressie in een uurtje volledig genezen zou geraken. De wind zwakte ook af en het werd nu aangenaam toeven, zeker in de zon. Tijdens de avond begon het wel weer snel af te koelen terwijl de stapelwolken grotendeels oplosten. We eindigden weer met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 4 mei 2023

 De Cirrusbewolking hing er vanochtend nog steeds en ze zorgde voor een sfeervolle zonsopgang. Kouder dan 7,5 graden is het niet meer geworden en overdag werd er al snel zeer zachte lucht aangevoerd via een oostelijke en later zuidoostelijke tot zuidelijke wind. In combinatie met de hoogstaande zon en brede opklaringen zorgde dit voor een duizelingwekkende klim van het kwik. Tijdens de namiddag haalden we maarliefst 24,7 graden waardoor het voor de eerste keer significant warmer is geweest dan op die boterzachte nieuwjaarsdag welke al oneindig ver in het verleden lijkt te liggen. Maar ondertussen begon de lucht onstabiel te worden, eerst in de vorm van spierwitte Altocumulus floccus veldjes maar later ook grotere en dikkere partijtjes Altocumulus onder de nog steeds aanwezige Cirrus die met dichte plukken nu vooral in het westen hing. Ze zorgden voor een schitterend display en zullen bij menig fotograaf wel voor RSI- gerelateerde aandoeningen hebben gezorgd, maar de bewolking herinnerde ons eraan dat dit fraaie zomerweer maar van korte duur zal zijn. Boven Frankrijk ontstonden tijdens de namiddag al de eerste buien en tijdens de vroege avond moest de zon het hier al ontgelden door dikkere Altostratus en Cirrus densus bewolking met daaronder veel (fraaie) Altocumulusvelden. De zeer hoge temperaturen zorgden er echter voor dat het ook zonder zon heerlijk toeven was tijdens de avond, en de wind is ook nog eens helemaal gaan liggen waardoor het nog warmer aanvoelde in combinatie met de toenemende vochtigheidsgraad. Kort voor zonsondergang zagen we donkere en dreigende Altocumulusvelden in het zuidwesten die geflankeerd werden door een structuur die op een Arcus leek maar in Malderen had dit nog geen gevolgen en konden we de 0,0 mm als dagtotaal dus nog houden. In het westen van het land waren er niettemin al meldingen van buien waardoor deze wolkenstructuur dan toch nog perfect te verklaren viel. Later in de nacht werd er ook plaatselijk onweer waargenomen maar ook dat was een ver-van-ons-bed-show voor wie in de omgeving van Londerzeel woont. 

Zaterdag, 4 mei 2024

Tijdens de vroege uurtjes en het begin van de voormiddag konden we nog wat zonneschijn meepikken, maar er begon zich al snel steeds meer bewolking op te bouwen die uit velden Stratocumulus en Stratus fractus bestond, welke overging in Cumulus. Dit op nadering van een regenzone die ons vanuit het zuidwesten bereikte. Na een korte opleving van de opklaringen halverwege de voormiddag, nam de bewolking tegen de middag terug toe. Hierbij viel op dat deze erg onstabiel is geworden met forse Cumulus congestus die uiteindelijk uitgroeide tot het buienstadium. Kort daarna ging het in Malderen flink regenen en na een tijdje clusterden de buien samen in een lijn die ook wat donderslagen opleverde toen deze ten noorden van ons zat. Het onweer miste ons dus op die manier, maar van de neerslag waren we daarmee niet verlost. De afzonderlijke buiencellen die ten zuiden van ons zaten, gingen immers meer en meer op in een regenzone die zich eerst ten zuidoosten van ons leek op te bouwen maar vervolgens heel het luchtruim veroverde. Dit zorgde na alweer een kort momentje van droog weer en zelfs een streep zon in het begin van de namiddag voor de klassieke stratiforme regen die niet zo hevig was maar wel lang aanhield en gepaard ging met duister weer en kilte. Het werd ook voorafgegaan door Cirrostratus die snel overging in Altostratus vanuit het zuiden terwijl de vanmorgen met het arriveren van de buien helemaal geen sluierbewolking zagen.  De zuidwestenwind mag dan wel zwak zijn, het herfstgevoel was dat niet en velen onder ons zullen dan ook in de verleiding zijn gekomen om nog eens de centrale verwarming aan te leggen ondanks dat we al zo ver in de lente zitten. De regen hield urenlang aan en tijdens de avond werd die bij momenten zelfs vrij intens. Dat de temperaturen achterbleven met maximaal 16,2 graden mag dan ook geen wonder heten al moesten we ons bij minima van 6,9 graden geen zorgen maken om die tere plantjes. En de kwekers die dit vorstvrije weer maar saai vonden konden rekenen op het slakkenvolk dat voor wat extra spanning zorgde. Tijdens de avond leek de rust dan toch terug te keren (of toch de droge variant van de rust want er gebeurde eigenlijk niet zoveel na het wegtrekken van dat onweer). De pluviometers waren toen aangevuld tot 3,4 mm en dit zou ook het dagtotaal worden.