Flashback: 5 mei in het verleden

Maandag, 5 mei 2014

Het was vanochtend erg fris maar vorstvrij bij minima van 4,8 graden. Helder was het niet meer want de blauwe lucht werd nu omgetoverd in een rasterwerk van condensatiestrepen die niet meer oplosten. Later dreven er ook flinke plukken Cirrusbewolking voorbij, al bleef de zon de touwtjes stevig in handen houden. De wind draaide naar het zuid- zuidwesten en er werd gevoelig zachtere lucht aangevoerd waardoor we weer in zomerse sferen vertoefden. De maxima haalden immers 22,8 graden en de wind was niet al te krachtig. In Nederland had men meer last van dikkere sluierbewolking en tegen de avond begon ook in Malderen Cirrostratus en Altostratus binnen te schuiven vanuit het westen. Tegen zonsondergang verscheen daar ook Altocumulus castellanus bewolking onder waardoor de atmosfeer een onstabiele indruk begon te maken. Het bleef echter droog en door de bewolking en subtropische lucht- combo aangenaam zacht tijdens de avond toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm (niet) optekenden.

Dinsdag, 5 mei 2015

Tijdens de vroege ochtend kwamen we in de warme luchtmassa aan de achterzijde van de regenzone terecht en warmde het zeer snel op. De minima werden dan ook al kort voor middernacht bereikt met 13,7 graden terwijl het kwik omstreeks 5H 's ochtends reeds dicht bij de twintig graden zat. Lang konden we van deze tropische, plakkerige warmte niet genieten, want in het zuidwesten verschenen al snel flinke Stratocumulus castellanus wolken die uitgroeiden aan de voorzijde van Cirrus densus bewolking. Er hing dus onweer in de lucht en de radarbeelden bevestigden dit met het tonen van enkele lichte onweersbuien die op dat moment de Franse grens overstaken. Echt veel stelden deze buien niet voor en de onweersactiviteit ging er eveneens weer uit, doch vanuit het zuidwesten werden er meer buien aangevoerd die een stuk actiever waren. Deze lieten het onderandere in Brussel flink plenzen al was er geen onweer bij. Een volgende reeks buien had wel onweer aan boord, maar de bliksemactiviteit ging eruit op het moment dat ze Brussel bereikten. De stortregens mochten er echter zijn (zeker voor de plantjes) en de bui werd afgesloten met fraaie mammatusluchten. Er werd koelere lucht aangevoerd maar toch haalden we nog maxima van 22,1 graden. Daarna klaarde het op vanuit het westen en volgde een periode van fraai zomerweer met vriendelijke Cumuluswolkjes die een bedrieglijke rust uitstraalden. Nog voor de middag gingen deze immers weer flink opbollen en vanuit het westen naderde een pittige buienlijn die met stevige rukwinden gepaard ging. Ze werd gevolgd door nog meer buien al waren deze niet meer zo actief terwijl de atmosfeer snel stabieler werd vanuit het westen. Het tweede deel van de namiddag was er van de buien niets meer te merken en kregen we terug een fraaie zomerlucht te zien met vriendelijke Cumuluswolkjes erin. Deze keer was het echter de krachtige wind die van zuidelijke naar west- zuidwestelijke richtingen ruimde, die de rust verstoorde. Er stroomde gevoelig frissere lucht binnen, maar toch deed het nog een beetje zomers aan dankzij de brede opklaringen en de overvloedige zonneschijn. De resterende stapelwolken losten tijdens de avond op en tegen zonsondergang ging ook de vlagerige wind (een beetje) liggen. De buien hebben in Malderen uiteindelijk een neerslagtotaal van 6,0 mm opgeleverd.

Donderdag, 5 mei 2016

Het was terug fris met minima van 3,7 graden maar er zijn in Malderen geen slachtoffers gevallen onder het jonge plantenvolk. De aangevoerde lucht was een stuk droger waardoor we de dag in heldere omstandigheden begonnen, en er tijdens de voormiddag geen stapelwolken meer werden gevormd. Wel dreef er af en toe Cirrus bewolking voorbij en waren er nogal wat condensatiestrepen te zien. De warmteliefhebbers onder ons moesten af en toe nogal op hun tanden bijten door de frisse noordoostenwind die op sommige momenten toch wel erg enthousiast te keer ging. Gelukkig liet de zon zich niet verdringen door de ijle vederwolkjes en was het voor velen een verademing om weer van een aangename en zonnige lentedag te kunnen genieten bij maxima van 21,7 graden, zeker op beschutte plekjes. Tijdens de namiddag werden er evenmin stapelwolkjes gevormd maar tijdens de avond dreef er wel dikkere Cirrostratus bewolking binnen vanuit het westen en daar had de zon het toch wel moeilijk mee. Gelukkig zwakte de wind op dat moment af en konden we toch tot een eind in de avond van de terrasjes blijven genieten. En we moesten ze niet onderbreken om een neerslagmeting te doen want de 0,0 mm liet zich andermaal gemakkelijk raden.

Vrijdag, 5 mei 2017

Zoals in de windstille, nevelige en vochtige atmosfeer gisterenavond wel kon verwacht worden, heeft zich tijdens de nacht weer op grote schaal Stratus bewolking gevormd. Het was droog maar grijs, somber en zeer donker waardoor we ons diep in het najaar waanden of zelfs in de vroege winter. Eventuele planten die door de afgelopen droogte zijn afgestorven en er dus kaal bij stonden of door de late nachtvorsten zijn stukgevroren, versterkten dat wintergevoel nog meer, maar gelukkig waren er ook nog planten die het overleefd hebben en ons konden bewijzen dat het wel degelijk bijna zomer is. Helemaal saai was het overigens niet, want er waren donkere en lichte stukken te zien in de Stratusbewolking, en de synoptische setting met dat retrograad bewegende lagedrukgebied boven West-Europa was ook niet alledaags te noemen, maar de meesten waren deze setting dus liever kwijt dan rijk. Gelukkig werd daar in de loop van de dag (een beetje) aan gewerkt en zagen we de lichte en donkere stukken Stratus bewolking overgaan in een laaghangende variant van Cumuliforme wolkenflarden waartussen wat ruimte vrijkwam voor opklaringen en zonneschijn. Tot zonovergoten toestanden is het echter niet gekomen en zeker in het noorden van de Benelux was de bewolking hardnekkig door toedoen van een storing die daar vanuit Denemarken retrograad binnentrok. De aangevoerde lucht was dan ook nog eens van polaire oorsprong waardoor hogere maxima dan 12,7 graden niet haalbaar bleken. Tijdens de namiddag zagen we vooral Cumulus en Stratocumulus met daarboven Cirrostratus waarbij de lucht een erg nevelige indruk maakte. Daarbij vielen we goed zichtbare 'jacobsladders' op die overal waar de zon langs en tussen de door uitspreiden de Cumulus gevormde Stratocumulusvelden scheen, zichtbaar werden. Tijdens de avond werd er minder Stratocumulus gevormd waardoor de opklaringen steeds breder werden. Uiteindelijk bleven er enkel afstervende Cumuluswolken over en later op de avond werd het zelfs vrijwel helder al zorgde dit door de wegvallende noordwestenwind voor een sterke afkoeling. Tot vorst lijkt het evenwel nog niet te zullen komen, en tot een neerslagtotaal dat meer dan 0,0 mm bedraagt al zeker niet.

Zaterdag, 5 mei 2018

Er is steeds drogere lucht gaan binnenstromen waardoor het vanochtend erg luchtig aanvoelde en er bijna geen dauw werd gevormd. De minima zijn op 8,5 graden uitgekomen en daar hoorde een zeldzaam diepblauwe hemel bij. Hoewel het door de noordoostelijke tot oostelijke wind en eerder bescheiden maxima van 22,4 graden nog fris aanvoelde in de schaduw was het in de zon eerder drukkend warm en voelde het op en top zomers aan. Tijdens de namiddag veranderde er niets en we bleven tegen een azuurblauwe hemel aankijken. Dat het neerslagtotaal op 0,0 mm is uitgekomen oogst dan ook weinig verwondering. 

Zondag, 5 mei 2019

(Taiwan) Het was aanvankelijk vrij zonnig en zwoel met een wat fletse hemel waarin zowel Cumulus congestus als Altocumulus castellanus te zien was. De stapelwolken gingen zich al snel uitspreiden waardoor het somberder werd, en daar bleef het ook niet bij. Tijdens de namiddag volgden er immers perioden van lichte of matige regen waardoor het een sombere en druilerige bedoening werd. Ondanks de regen was er meestal nog een waterzonnetje te zien door de bewolking die ondertussen is overgegaan in Altostratus.  En het was nog steeds erg warm ondanks deze omstandigheden bij temperaturen die dichtbij de 30 graden zaten. Tijdens het tweede deel van de namiddag volgde er tijdelijk een drogere periode al bleef de bewolking overheersen. Deze werd uiteindelijk weer dikker en er volgde weer wat gedruppel terwijl er tijdens de rit naar Taipei regelmatig regendruppels over het treinraampje rolden. In Taipei zelf was het wat koeler en vooral droger al vielen er af en toe nog druppels uit een gesloten wolkendek. Hierbij was het vrij winderig maar verdere gevolgen daarvan bleven uit en alles bleef tot middernacht hetzelfde.

Dinsdag, 5 mei 2020

 De zwabberende regenzone is weer wat dichterbij gekomen en dus zaten we weer onder de Altostratusbewolking bij minima van 6,4 graden. Maar nu was ze wat dunner dan gisteren en het bleef ook droog. In het zuiden zag het er wel dreigend uit al werd de storing geleidelijk weer teruggeduwd en hoefden we dus niet meer voor regen te vrezen/hopen. De bewolking hield de minima op peil terwijl het in Nederland onder een open hemel wel tot vorst is gekomen. Er stak een schrale noordoostenwind op en vanuit het noorden werd de lucht azuurblauw wat met een felle zon gepaard ging. De combinatie van zon, wind en kou zorgde echter voor versnelde slijtage aan onze kledij want het ene moment moesten we in zwembroek rondlopen, dan moesten de dikste winterjassen uit de kast gesleept worden om dan even later weer plaats te maken voor herfstkleding. Aan de binnenkant van de thermometerhut bleef het allemaal wat constanter en een inwoner zou daar met maximaal 17,6 graden (tuineffect) toch wel een extra trui aangetrokken hebben. De avond verliep eveneens frisjes en het koelde aardig af onder de open hemel. Een poging van de wolkenband om weer wat dichterbij te komen met Altocumulusvelden veranderde daar niets aan. Met 0,0 mm konden we weer een droge dag bijschrijven. 

Woensdag, 5 mei 2021

Nog steeds zaten we in onstabiele buienlucht en hoewel de wind wat is afgezwakt, voelde het nog steeds guur aan bij minima van 3,5 graden. Eerst was er een heldere hemel te zien met slechts een eenzame Cumulonimbuswolk die niet in onze aanvoerrichtig lag, en dus lieten vele fietsers zich misleiden door een volgende reeks buien die bijna uit het niets leek tevoorschijn te springen en ons met flinke slagregens en hagel overviel. Daarna was het dan een komen en gaan van buienwolken en vluchtige opklaringen waarbij het lentegevoel zeer ver te zoeken was. De buienwolken waren meestal door laaghangende wolkenflarden of overdreven aambeeldvorming aan het oog onttrokken waardoor de weerfotografen onder ons letterlijk en figuurlijk in de kou bleven staan. Na de middag veranderde dit echter en begonnen er meer open ruimten te ontstaan tussen de buienwolken. Dit leverde niet alleen fraaiere wolkenlandschappen op maar ook ruimte voor wat meer zonneschijn. En zo kwamen degenen die niet zo veel interesse hebben in het wolkengebeuren ook nog een beetje aan hun trekken. Dit was echter buiten het kwik gerekend dat met 14,5 graden weer ondermaats presteerde en de nog steeds vrij krachtige noordwestenwind maakte het er ook niet bepaald gezelliger op. Op het einde van de namiddag sloeg het weer om en kregen we een zomerse lucht te zien boordevol kleine en onschuldige Cumuluswolkjes. Er was nu een overvloed aan licht en zeker uit de wind en achter glas leek het nu plotseling hoogzomer. Het onschuldige uiterlijk van de lucht was echter bedrieglijk want wie goed keek zag in het zuidwesten de wazige rand van een ijskap uit een reeks buienwolken dat zich een eind verderop bevond. Dit gevaar werd enkel door kenners opgemerkt (of wie er een radar bij had) want de hemel bleef er voorts erg vriendelijk en open uitzien. Het was pas toen de buien zeer dicht genaderd waren dat ook de gewone man met de pet doorhad dat hij spoedig de gewone man met het nat pak zou worden. De buien overvielen ons vrij plotseling met een aantal stevige rukwinden erbij en in de verte was zelfs iets te horen dat op een donder leek. Nochtans was de neerslag niet heel intens en ook de valstrepen onder de buien maakten een nogal verwaaide indruk wat waarschijnlijk ook door sneeuwval kwam op geringe hoogte in deze erg verkouden atmosfeer. Tijdens de avond leek de boel weer wat tot rust te komen al zal het er plaatselijk nog flink aan toe zijn gegaan als we naar de erg forse Cumulus congestus wolken en ijskappen ertussen keken die zich in de schemering als inktzwarte vlakken leken af te tekenen in de spookachtig aandoende avondhemel. Je zou haast niet meer durven buiten komen bij een dergelijk uitzicht, maar toch moest het wel want er viel nog een neerslagtotaal van 0,5 mm op te meten. 

Donderdag, 5 mei 2022

We zijn duidelijk in vochtige en onstabiele lucht terecht gekomen. Het ochtendlicht had opvallende oranjetinten en er hing ook dreigende bewolking die uit Stratocumulus en Cumulus bestond met een nevelig aandoende bovenlucht. Er waren zowaar enkele afdrukken van regendruppels te vinden al was deze neerslag nog niet meetbaar. In de loop van de voormiddag werd de lucht onstabieler, in de rommel van laaghangende bewolking gingen zich meer en meer stapelwolken ontwikkelen die meestal goed verscholen zaten waardoor de buien die nu ontstonden vaak als een verrassing toesloegen. Al verraadden de donkere luchten natuurlijk al een en ander. Tegen de middag brak in Malderen de zon er regelmatig door en het werd broeierig bij temperaturen die van 10,5  naar 20,2 graden stegen. Een zwak noordwestelijk briesje duwde een kluwen van buienwolken dat ondertussen was ontstaan langzaam richting Malderen en hieruit ging het halverwege de namiddag tijdelijk flink plenzen. Het is niet duidelijk of daar ook onweer bij zat maar in elk geval werd dit verschijnsel op andere plaatsen waargenomen vandaag. Na de buienpassage bleef het nog een tijdje naregenen en daarna stonden we oog in oog met een oplossend Stratocumulusdek waarin steeds bredere opklaringen ontstonden. Omstreeks 20H hing er bijna geen bewolking meer op een paar Cumulusjes en een toefje Stratocumulus na. Het voelde nu heerlijk aan in de natuur die helemaal leek te herademen in dit weldadige vocht, en de lucht vulde zich met aangename geuren van bloesems, humus en bosgeuren. Eens de zon onder was, ging het echter snel afkoelen en nu werd het erg klam door al dat vocht wat begon te condenseren. En met een dagtotaal van 4,9 mm was dat een hoeveelheid vocht die kon tellen (naar de huidige standaard). 

Vrijdag, 5 mei 2023

 Na een zwoele en klamme nacht (in vergelijking met wat we ondertussen gewend zijn toch) bij minima van 11,3 graden, maakten onstabiele wolkenluchten hun opwachting. Ze bestonden uit Altostratus en Altocumulus maar er waren ook nog blauwe stukken te zien waarlangs de zon al snel weer kwam piepen. In het westen was een rij van Cumulus congestus wolken te zien waardoor het erop leek dat we spoedig met buien zouden te maken krijgen. Deze wolken verdwenen echter op mysterieuze wijze en uiteindelijk kregen we een grijze troep van Altocumulus en Altostratus over ons heen die omstreeks 9H15 ook definitief komaf leek te maken met de zon. Grijs, somber maar droog en nog steeds erg zacht weer werd nu ons deel en het leek dus het begin van een saaie en donkere lentedag te zijn. Maar niets was minder waar, want plotseling weergalmden er donderslagen uit het grijze wolkendek. In het zuiden kleurde de lucht al snel donkerder en kort voor de middag passeerde er een actieve onweerscel net ten westen van ons. Een schampschot daarvan liet het heel even flink plenzen in Malderen al duurde het allemaal hooguit een paar minuten. Eens dit onweer gepasseerd was, werd het echter boeiender voor de weerliefhebber. De zon kwam er weer af en toe door, er hingen dreigende stapelwolken, het voelde broeierig aan en af en toe vielen er druppels uit stapelwolken die tot buien probeerden uit te groeien. Naarmate de uren vorderden werd het er alleen maar onstabieler op en leek het erop dat we nog meer onweer zouden mogen verwachten. Telkens er een wolk voor de zon passeerde voelde het wel merkbaar frisser aan, en dat kwam ook voor een stuk door de wind die naar het zuidwesten is geruimd en tijdens het begin van de namiddag tijdelijk aanwakkerde. De maxima lagen ook een stuk lager dan gisteren met 19,8 graden. Op het einde van de namiddag verscheen er Cirrus densus uit een onweerscel die zich nog over de Franse grens bevond en op ramkoers leek te liggen. Deze werd later gevolgd door een buitje maar de fut leek er nu wel uit te zijn. Er volgde terug een periode van droog weer en opklaringen en de rust leek definitief te zijn weergekeerd. Uiteindelijk bleek het allemaal mee/tegen te zijn gevallen met de buienactiviteit, het dagtotaal is op 2,0 mm blijven steken. 

Zondag, 5 mei 2024

De dag startte opnieuw grijs en somber door toedoen van Stratus bewolking. Het is afgekoeld tot 8,1 graden en er stond zo goed als geen wind. Dit zorgde er ook voor dat er zich redelijk wat dauw kon vormen. Omstreeks 8H30 sloeg het weer echter plotseling om en loste de bewolking volledig op waarbij ze eerst uiteen viel in Stratus fractus en het vervolgens helemaal helder werd. Wie op dat moment net naar toilet ging en daarna weer terug kwam, moet zich beslist een hoedje geschrokken hebben. De bewolking kwam daarna wel snel terug al ging het nu om rafelige Cumuluswolken die duidelijk door convectie gevormd werden. Ze waren talrijk en zaten dicht op elkaar waardoor we de zon geregeld moesten prijsgeven maar het was in elk geval een flinke verbetering na het sombere weer dat we gisteren en vanochtend moesten trotseren. De wolkenflarden kregen geleidelijk aan het uiterlijk van klassieke Cumuluswolken en door de slechts zwakke zuidwestenwind in combinatie met de felle zonneschijn tussendoor, konden we toch van een erg mooie en aangename lentedag spreken. Enkel in de schaduw voelde het wat frisjes aan bij 18,3 graden, zeker tijdens de weliswaar zwakke zuchtjes wind die af en toe nog optraden. In het zuiden en zuidwesten zagen we eerst wat Cirrus verschijnen en later vormde zich daar een redelijk scherp begrensde laag Cirrostratus die gestaag onze richting uitkwam en de eerste waarschuwing was voor een weersverandering die ons morgen wel eens een stevig waterballet zou kunnen bezorgen. Het leek er eerst op dat de sluierbewolking zich langzaam zou opbouwen en we dus nog lang van de zon zouden kunnen genieten, maar plotseling verschenen er velden Stratocumulus die heel snel in onze richting dreven waardoor de zon het snel helemaal liet afweten. Bovendien losten de stapelwolken niet op tijdens de nadering van dit systeem, iets dat we gewoonlijk wel zien in dit soort situaties. Nu leek het zelfs alsof de convectie tijdelijk nog verder toenam. Het eerste deel van de regenzone had echter niet veel om het lijf, er vielen na een uurtje slechts wat verdwaalde regendruppels en daarna werd het weer droog. We zagen nu hoe de Stratocumulus en deze keer ook de Cumuluswolken begonnen op te lossen en uiteindelijk bleef vooral de sluierbewolking over. Deze was nu overgaan in Altostratus, zij het in een wat chaotische en gebroken variant die net voor zonsondergang zelfs nog een opklaring toeliet waarlangs de zon in extremis nog even kon doorbreken. Dit zorgde voor een aparte sfeer waarbij de lucht donkergrijs kleurde door tegenlicht terwijl er een spookachtig, geelachtig licht over de omgeving werd geworpen. Langer dan een kwartiertje duurde dit niet en uiteindelijk werd alles weer grijs en somber, maar nog steeds in rustige en droge omstandigheden. Zo konden we het neerslagtotaal voor vandaag dus nog stabiel houden op 0,0 mm.