Flashback: 7 mei in het verleden

Woensdag, 7 mei 2014

Tijdens het tweede deel van de nacht is het grotendeels droog gebleven en vanochtend maakten brede opklaringen hun opwachting waarin wat Stratocumulusveldjes en Cirruswolken te zien waren. Dit alles konden we bij minima van 9,4 graden aanschouwen, en er leek een rustige, droge en fraaie lentedag op het menu te staan. Doch plots verschenen er enkele Stratus fractus wolkjes en deze breidden zich in een mum van tijd uit waardoor het hele luchtruim hiermee vol zat. Voor we het wisten begon het weer te regenen uit deze bewolking, al ging het in tegenstelling tot de dikke, tropische druppels van gisterenavond om een heel fijne regen die een beetje naar motregen toe neigde. Deze neerslag was van korte duur en de bewolking werd iets dunner, doch we bleven tegen een sombere lucht van Stratus en Stratus fractus aankijken. De wind wakkerde hierbij stevig aan waardoor het kil aanvoelde en we terug met een pure herfstsfeer te maken kregen. Korte tijd later verschenen er echter opklaringen en konden we weer van een diepblauwe lucht genieten waarin de resterende bewolking overging in Cumulus congestus, Cumulonimbus en Stratocumulus. Dit leverde weer typische voorjaarsluchten op met veel contrast en prachtige wolkenlandschappen terwijl de buien ook present tekenden. Ook het klassieke 'Gat van Londerzeel' was er weer bij want daar bleef het gewoon droog en daar de regenzone van deze voormiddag ook al de grootste moeite had om zich over Londerzeel uit te rollen bleef het daar beperkt tot een neerslagtotaal van 0,1 mm. Na de middag kwam er warmte advectie op gang vanuit het westen waardoor de buienwolken steeds lager reikten en uiteindelijk gedegradeerd werden tot Cumuluswolken die zich tot Stratocumulus uitspreidden. Neerslag viel daar vrijwel niet meer uit en naar de avond toe bleven er alleen wat mooiweerswolkjes, een paar verhakkelde Stratocumulusveldjes en een plak Cirrus over waarin de zon nog eventjes haar ding kon doen om ons op te warmen. Dit leverde maxima van 17,5 graden op die veel kouder aanvoelden dan ze waren door de uiterst venijnige west- zuidwestenwind die er vrolijk op los bulderde. Pas tegen de late avond leek de atmosfeer weer wat tot rust te komen, en toen dreef er meer Cirrus en Cirrostratus binnen terwijl de overige wolkensoorten grotendeels oplosten.

Donderdag, 7 mei 2015

Het was vanochtend helder en nog steeds zeer winderig. Dit zorgde echter voor luchtmenging waardoor de minima niet beneden de 8,7 graden zijn gekomen ondanks de polaire luchtsoort. De aangevoerde lucht was ook tamelijk vochtig en er werden meteen stapelwolken gevormd zodra de zon wat aan kracht had gewonnen. Een deel van de stapelwolken spreidde zich uit tot Stratocumulus, en een ander deel groeide opnieuw uit tot buien die zich vooral in het noorden van België organiseerden tot een buienlijn. Zeker in vergelijking met gisteren stelde het niet zoveel meer voor, al waren ze vooral in combinatie met de gure zuidwestenwind genoeg om er weer een ruig weertype van te maken. Op het einde van de namiddag losten de meeste buien op of trokken ze Nederland in terwijl de door uitspreiding gevormde Stratocumulus het eveneens voor bekeken hield. Er restten nu enkel mooiweerswolkjes en zeker achter glas deed het zomers aan (we mochten daarvoor niet naar de thermometers kijken want met maxima van 18,1 graden creëer je geen zomergevoel). Naar de avond toe zagen we de temperatuurssinversie steeds verder naar beneden zakken zodat de buienwolken die zich daarna nog probeerden te vormen steeds ondieper werden tot alle stapelwolken zich enkel nog tot laaghangende Stratocumulus konden uitspreiden. Deze wolkensoort nam hierdoor weer toe al hoefden we vanaf nu niet meer voor buien te vrezen. Na een poosje losten de stapelwolken en Stratocumuluswolken op om plaats te maken voor sluierbewolking die vanuit het westen binnendreef. Aanvankelijk ging het om Cirrus, daarna kregen we Cirrostratus te zien en tijdens de avond keken we meestal tegen Altostratus translucidus aan die voor de rest wel onschuldig bleef. De wind nam ondertussen gevoelig in kracht af waardoor we de dag alsnog in vrij rustige omstandigheden konden afsluiten. Het neerslagtotaal is uitgekomen op een bescheiden 0,2 mm

Zaterdag, 7 mei 2016

Het is ondanks de open hemel erg zacht gebleven met minima van 9,2 graden. De bewolking bestond opnieuw uit Cirrus en Cirrostratus, maar deze keer is er een nieuwe gast bij gekomen, namelijk Stratocumulus castellanus die zich ten zuidwesten van ons had gevormd. Meteen een teken dat de atmosfeer een stuk onstabieler is geworden al konden we voorlopig nog genieten van het zeer aangename en zachte weertype. De Castellanus wolken losten op maar in het oosten verscheen er nu opeens Cumulusbewolking die een verdachte uitstraling leek te hebben. Het waren inderdaad geen gewone mooiweerwolkjes want er heeft zich een convergentielijn ontwikkeld die voor de nodige onstabiliteit zorgde. Tijdens de namiddag kwamen er buien tot ontwikkeling al werd het zeker geen legendarische onweerssituatie en stelden de buien niet zo veel voor. Het werd wel zeer warm met maxima van 28,2 graden terwijl er een aangenaam briesje stond uit zuidoostelijke richtingen. Op het einde van de namiddag kregen we in Malderen met de buien te maken en zagen we dreigende wolkenmassa's voorbij komen die uit Stratocumulus castellanus bestonden waar buienwolken ingebed zaten. Dit was aan de valstrepen eronder te zien al verdampte de meeste neerslag voor deze de bodem bereikte en kwam het in Malderen niet verder dan een paar verdwaalde regendruppels. Er stak een koele bries op en de wind draaide abrupt naar het zuidwesten al ging de koelte er vervolgens weer uit zodat we konden verder genieten van deze zomerse bevlieging. Daarna klaarde het weer op maar kort na zonsondergang werden we dan toch nog verrast door een wat fellere regenbui. Maar ook dit veranderde niets aan het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zondag, 7 mei 2017

Het lente-opstootje van gisteren was vandaag snel vergeten toen alles bleek overdekt te zijn met Stratusbewolking en de wind zich weer in het vertrouwde noorden heeft vastgebeten. Door de bewolking zijn de minima nochtans aan de zachte kant gebleven met 9,6 graden, maar ook deze zachte nachten zullen we snel kwijt zijn als we de vorstige weerkaarten voor de komende week mogen geloven. De Stratusbewolking was erg hardnekkig en de wind sneed door merg en been waardoor het zeker voor het gevoel maar nauwelijks opwarmde. Tegen de middag verschenen er dan toch nog een paar opklaringen, maar veel meer dan een half uurtje zonneschijn op een ganse dag zal het alles bijeengeteld zeker niet opgeleverd hebben. Tijdens de namiddag begon er ook Cirrostratus en Altostratus bewolking binnen te drijven vanuit het noordwesten, dus de weinige keren dat de Stratusbewolking zo sportief was om eventjes een stapje opzij te zetten voor de zon hadden we er niets aan, en al zeker niet als maximaal 14,7 graden aanwijzende thermometer. Aan het begin van de avond volgde er een periode van lichte regen en motregen, maar veel meer dan een twintigtal druppels per vierkante meter leverde het niet op, en het waren dan ook nog eens kleine druppels. Het dagtotaal liet zich dan ook gemakkelijk raden met 0,0 mm en we moesten het in zeer gure omstandigheden optekenen met een laag kippenvel die bijna deed denken aan de huiduitslag van een of andere ziekte uit de Middeleeuwen. De bewolking bleef nu continu gesloten al kleurde de lucht in het noorden wat lichter door toedoen van opklaringen die in Nederland blijkbaar voor een heel wat aangenamere lentedag hebben gezorgd dan in Malderen.

Maandag, 7 mei 2018

Alweer was het helder met een staalblauwe hemel maar de rode band aan de horizon wees erop dat de lucht door de warmte toch wat meer vocht heeft opgenomen. Maar voor de rest waren het weer een en al diepblauwe kleuren en de minima waren aangenaam zacht met 11,2 graden. Een brandende zon maakte haar opwachting en visueel zag het er allemaal hetzelfde uit als gisteren met staalblauwe luchten en ononderbroken zonneschijn. We haalden maxima van 25,5 graden en door de lage vochtigheidsgraad bleef het allemaal luchtig en aangenaam aanvoelen. Dit had wel voor gevolg dat het 's avonds snel afkoelde al bleef het met een extra T-shirt nog aangenaam toeven op de terrasjes. De wind was nog steeds zwak uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen en we sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 7 mei 2019

(Taiwan) Eens we Urumqi bereikten leek de zware turbulentie er weer grotendeels uit te gaan en verliep de vlucht weer voor lange tijd in erg rustige omstandigheden. De zon kwam ergens ter hoogte van Kazan op en er waren regelmatig uitgestrekte velden met Stratocumulus te zien. Toen we de Baltische zee bereikten kregen we een overgang naar buienwolken die zich waarschijnlijk in een massa met koude lucht boven het warmere water hebben gevormd en aan de voorzijde van deze koude luchtmassa was er weer wat turbulentie. De buienwolken waren tot ergens halverwege Denemarken present waar invloeden van een warmtefront de buien onderdrukten. In zuidwestelijke richting kregen we weer met Cirrus en Cirrostratus te maken en ter hoogte van Venlo tekende zich een scherp begrensd gebied met Stratus en Stratocumulus af waarbij de opklaringen aan de voorzijde ervan het blijkbaar zo hard lieten afkoelen dat de rivieren dampten van de kou. Achter deze wolkenband waren weer opklaringen te zien al nam de sluierbewolking wel toe op hoogte en bleven er nog losse Stratocumulusvelden over. Deze zorgden voor wat lichte turbulentie bij de landing en in Malderen bleek het een vrij fraaie voormiddag te zijn waarbij de Stratocumulusvelden en Cirrusbewolking voor sfeervolle ochtendkleuren hebben gezorgd. Wel moesten we tegen erg frisse temperaturen opboksen tegenover gisteren in Taiwan en het kwik was ook hier nog weggezakt naar een koude 2,1 graden. Ondanks de uitbundige zonneschijn bleef het ook overdag fris aanvoelen en het kwik deed dan ook niet meteen aan lente denken met 16,8 graden. Toch was het felle daglicht even wennen na de reeks sombere dagen in Taipei en Kaohsiung. Tijdens de middag ontstonden er plots stapelwolken en deze spreidden zich al snel uit tot Stratocumulus waardoor we dreigden te evolueren naar het weertype op voorgenoemde plaatsen. Doch nadat er 3 druppels zijn gevallen, klaarde het weer op en kregen we een afwisseling van Stratocumulusvelden en Cumuluswolken terwijl het in de hogere luchtlagen weer wat heiiger werd door de nadering van een storing die volgens de weerberichten weer een aardige slok water zal opleveren morgen. Het waren vandaag echter de Stratocumulusvelden die weer omvangrijker werden tijdens de avond waardoor de zon toch nog opvallend vaak verstek gaf. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm in halfbewolkte omstandigheden.

Donderdag, 7 mei 2020

 Het was frisjes met minima van 5,2 graden, maar gelukkig warmde het al snel op eens de zon er bij kwam. En onder een diepblauwe hemel was dat ook geen probleem. De wind was nu eerder zwak waardoor het een stuk warmer aanvoelde bij dezelfde temperaturen. En die temperaturen lagen dan ook nog eens hoger met 21,4 graden. Maar ondertussen dreven er sluierwolken binnen vanuit het noordwesten terwijl condensatiestrepen niet meer oplosten. De zon kwam in een lastig parket terecht en we moesten het nu voor een stuk van de warme aangevoerde lucht hebben. Maar dit was ook eindig want de wind draaide naar het noordwesten en vooral tijdens de avond begon er weer wat kilte neer te dalen. Maar na een tijdje klaarde het weer op en de aanvankelijk volledig met Altostratus translucidus bedekte hemel werd meer mooi blauw vanuit het noorden. Het was fraai om te zien hoe de scherp begrensde Altostratus nog in het zuidoosten hing terwijl de rest van de hemel blauw was maar met een heel palet aan Cirrus floccus veldjes in alle vormen en maten. Later zorgden warme schemeringskleuren voor extra sfeer al moesten we de koelte er wel bijnemen. Hert neerslagtotaal bleef ondanks de bewolking en de kennelijke frontpassage weer beperkt tot 0,0 mm. 

Vrijdag, 7 mei 2021

Het was ijzig koud vanochtend met minima van 2,1 graden die een gevolg waren van de brede opklaringen en polaire lucht. Het was aanvankelijk windstil maar wie naar de Cumulus en Cumulonimbuswolken keek die ten noorden en zuiden van ons passeerden zag dat deze een behoorlijke snelheid hadden en dat er dus een vrij krachtige low level-jet tot stand was gekomen. Er dreigde dus gevaar voor rukwinden bij de buien of door luchtmenging als de zon hoger zou komen. Ondertussen was op de satellietbeelden een compact lagedruksysteem te zien dan over de Benelux trok en bijna volledig binnen de grenzen daarvan paste. Daaraan waren spiraalvormige buienlijnen verbonden en het was net doordat Malderen zich tussen twee lijnen in bevond dat we het hier nog droog hielden. Diepblauwe luchten en wat losse Cumuluswolken wisselden elkaar af en in de verte zagen we steeds de ijskappen van die buienlijnen hangen. We kregen af en toe wat schampschoten van deze buien mee maar uiteindelijk stelde het niet zoveel voor en tijdens de namiddag werd het droger en vriendelijker dankzij de advectiewerking van een naderend warmtefront. Het werd daarbij 16,4 graden. Er waren nu mooiweerswolkjes te zien en in het zuidwesten tekende zich een zeer scherp begrensde band van Cirrostratusbewolking af die langzaam maar zeker onze richting uitkwam. Op de satellietbeelden was te zien dat deze de begrenzing vormde van een prachtig ogende depressiekrul die er bijzonder actief uitzag.  Voorlopig bleven we van het wisselvallige weer dat daarin zit echter gespaard en de avond verliep dus in rustige omstandigheden. De sluierbewolking breidde zich langzaam verder uit terwijl de overige wolkensoorten door het wegvallen van de thermiek oplosten. Het werd terug een vrij koele avond en we tekenden daarin een neerslagtotaal van 0,1 mm op. 

Zaterdag, 7 mei 2022

Nog steeds zat er veel vocht in de lucht en de dag startte dan ook met een herfstachtig tintje waarbij het grijs en nevelig was met Stratocumulus waaronder zich ook wat Cumulus ontwikkelde. Door al die bewolking is het niet kouder dan 12,1 graden geworden. Het was eventjes wachten op een doorbraak van de zon maar eens die er kwam ging het snel en ontvouwde zich een vriendelijke zomerhemel met stapelwolkjes. Deze gingen wel weer uitspreiden tot Stratocumulus waardoor de zon het zeker kort na de middag nog knap lastig kreeg. In het noorden was de hemel opvallend helderder. In de late namiddag begon het dan overal op te klaren door het wegvallen van de thermiek en konden we dan alsnog de nodige zonne- uren meepikken te Malderen. We kregen nu sfeervol uitziende Cumuluswolkjes te zien. Het werd 21,6 graden en er bleven slechts wat Stratocumulusveldjes over die tegen zonsondergang ook oplosten. Neerslag is er niet meer bijgevallen en dus keerden we weer terug naar onze vertrouwde 0,0 mm.  

Zondag, 7 mei 2023

 Wie er vroeg genoeg bij was, kon nog wat droge momenten meepikken tijdens de ochtend en vroege voormiddag. Het luchtruim was echter al vol gelopen met dikke Altostratusbewolking waardoor er van zonneschijn geen sprake meer was. Met minima van 12,5 graden was het wel nog zacht en de wind was nog steeds aan de zwakke kant tot zelfs helemaal onbestaande. De erg zwakke stroming kwam uit zuidelijke tot zuid- zuidwestelijke richtingen. Net als gisteren stelden de regenachtige perioden weer erg weinig voor en het was dus vooral irritatie voor degenen die de dag in de buitenlucht dachten door te brengen. Meestal kwam het niet verder dan lichte of matige regen, net genoeg om de straatstenen nat te maken. De bewolking bestond uit Cumulusachtige wolkenflarden onder een bijna egaal dek van dikke Altostratus. Tijdens de namiddag werd dit geleidelijk dunner en de regen, voor zover die al iets voorstelde, werd daarbij lichter waarna het helemaal droog werd. De zon kon er zwakjes doorheen schijnen en het voelde daarbij opvallend broeierig aan. De atmosfeer was zwanger van het vocht en wie nu een inspanning leverde stond binnen de kortste keren in het zweet ondanks de niet eens zo hoge maxima van 18,5 graden. De stapelwolken reageerden daar echter op en gingen snel over in dreigende Cumulus congestus wolken met donkere basissen en pileus kapjes erboven waar het eerder nog een onschuldige hybride tussen pannus en Cumulus fractus was. Op een paar druppels na leverde dat gedreig in Malderen niets op al zorgde het wel voor een apart sfeertje in de windstille en broeierige atmosfeer. Omstreeks 20H wist een buienlijn die zich net ten westen van ons vormde er dan toch nog een paar pittige plensbuien uit te persen. Het water viel er nu met bakken uit en door de zwakke stroming duurde het een poosje eer de buien gepasseerd waren. Het bleef daarna nog een tijdje motregenen alvorens we terugkeerden naar het klamme en broeierige weertype dat eraan vooraf ging. Nu voelde het wel wat koeler aan en is de wind verder naar het westen geruimd. Het begon later op de avond wat nevelig te worden terwijl de omgeving zich terug vulde met de aangename geur van bloesems die in combinatie met de opgewekte zang van de vogels voor een euforische lentesfeer zorgde ondanks het grijze weer. Het neerslagtotaal is op 12,6 mm uit gekomen.

Dinsdag, 7 mei 2024

Tijdens de ochtend lagen we nog steeds onder invloed van de regenzone die weer wat naar het zuiden is getrokken en boven ons land een stille dood lijkt te sterven. Veel activiteit zat daar in vergelijking met gisteren dus niet meer op al was het wel genoeg voor een druilerige, grijze en kille start van de dag. In de loop van de voormiddag werd het geleidelijk droger en begon het licht dat door het wolkendek drong, intenser te worden. Het neerslagtotaal stagneerde op 2,4 mm en dit zou ook het dagtotaal worden. Tegen de middag zagen we ook al de eerste stukjes blauw verschijnen tussen een mix van Stratus fractus en Stratocumulus, en tijdens de uren daarop begon het vanuit het noorden steeds verder op te klaren. Al ging dit proces vrij langzaam en zeker ten zuiden van ons heeft men echt heel lang op die opklaringen moeten wachten. Eens de zon er in Malderen regelmatig doorheen begon te prikken, zagen we de wind gevoelig aanwakkeren uit noordelijke richtingen waar het tot halverwege de namiddag nog zo goed als windstil was. Dit zorgde ervoor dat de verzopen omgeving weer wat kon opdrogen maar liet het tegelijk een stuk killer aanvoelen dan dat de maxima van 20,5 graden lieten vermoeden. Niet dat het hiermee echt onaangenaam koud werd, maar het maakte dit weertype wel erg verraderlijk voor zonnebrand die men dikwijls pas opmerkte als het al (lang) te laat was. Naast de opklaringen ontstonden er ook stapelwolken maar hoewel deze erg fors uitgroeiden en het er soms nog dreigend donker uitzag, hielden we het hier nog droog. Tijdens de avond begonnen deze dan in elkaar te zakken en op te lossen door het wegvallen van de thermiek. Uiteindelijk werd het zelfs helemaal helder. De wind zwakte ondertussen ook weer wat af al moesten we echt tot na zonsondergang wachten eer die volledig ging liggen. Het koelde daarbij ook flink af, wat in deze polaire luchtsoort in combinatie met open hemel ook geen wonder was. We kwamen zo uiteindelijk op de minima van 11,2  graden terecht. Een nog verdere afkoeling lijkt echter onwaarschijnlijk want zowel op de satellietbeelden als in de waarnemingen op bepaalde weerfora zagen we nu steeds meer aanwijzingen dat een omvangrijk gebied van Stratus en mist zich vanuit de Noordzee over de Lage Landen begon uit te breiden. Wellicht is het dan ook een kwestie van uren of zelfs maar minuten eer dit grijze spook ook Malderen zal opslokken.