Maandag, 19 mei 2025

 Maandag, 19 mei 2025

 Vochtige lucht in combinatie met windstilte (wat we al een hele poos niet meer meegemaakt hebben, zelfs niet tijdens de nachten) zorgden ervoor dat de dag erg fris (6,3 graden) maar

sfeervol begon met mistbanken waardoor de zon in goudgele kleuren kon schijnen. Een deel van die nevel- en mistbanken wist ook tot over het weerstation in Malderen te rollen en daarbij viel op dat de mist niet op de grond hing maar ongeveer anderhalve meter erboven. Misschien was het wel een gevolg van de kurkdroge bodem die nu als vochtvreter dienst doet. Dit zorgde voor leuke contrasten met bomen en

gebouwen die in de wolken verdwenen, zelfs als ze maar heel klein waren. Men zou er haast geneigd door zijn om de definitie van ‘wolkenkrabber’ aan te passen. Deze mist was met de krachtige zon in deze tijd van het jaar

natuurlijk geen lang leven beschoren en de zon brandde alles in een mum van tijd weg waarbij het met die dauwdruppeltjes ook al snel afgelopen was. Althans toch in Malderen want op sommige plaatsen is de mist overgegaan in een wat hardnekkiger Stratus wolkendek dat meer tijd nodig had om op te lossen. Deze

Stratusbewolking zat zelfs niet ver van ons en de mist was mogelijk een uitloper ervan. We konden vervolgens van helder en zonnig weer genieten met diepblauwe luchten, al werd het vocht dat in de lucht aanwezig was al snel opnieuw zichtbaar in de vorm van Cumuluswolken. Deze ontwikkelden zich erg snel tot vrij grote afmetingen waardoor het leek alsof we binnen de kortste keren buien zouden krijgen. Maar al snel leek het alsof er een onzichtbare glazen plaat werd boven geschoven waardoor deze wolken letterlijk werden platgedrukt en we terug de typische 'humilis' variant te zien kregen. Deze zorgde voor de rest van de middag en namiddag voor de typische zomerse luchten en bij temperaturen die naar 22,4 graden stegen leek het ook alsof we al middenin die zomer zaten. De temperatuur bleef urenlang boven de twintig graden grens zweven en we doken daar pas rond 21H onder. Eens het zover was, ging het wel snel en tegen middernacht zaten we nog maar op een ruime twaalf graden. Ondertussen zagen we de

planten en tuinierders onder ons een diepe buiging maken, en al snel bleek dat dit niet uit nederigheid was maar doordat ze slap hingen van de droogte wat de planten betreft terwijl het bij die tuinierders door een bultrug kwam na het vele gesleep met emmers en gieters. Wie een manuele pluviometer had bleef dan weer fier rechtop staan want die moest zich er niet eens over buigen om te weten dat het neerslagtotaal 0,0 mm bedroeg.