Maandag, 5 mei 2025

 Maandag, 5 mei 2025

 Brede opklaringen maakten vanochtend hun opwachting terwijl het bijtend koud was met minima van 1,5 graden. Aan de grond vroor het zelfs -0,8 graden maar in de tuin zelf was er

niets te zien van vorstschade of ijsvorming. Mogelijk was dit in Nederland wel het geval want daar zou het volgens lokale weerstations zelfs matig hebben gevroren aan de grond. Tijdens de eerste uren van de dag konden we op een uitbundige zon rekenen om alles weer op te warmen en waar nodig te ontdooien. Doch een ijskoude noordenwind maakte het nog steeds onaangenaam in de buitenlucht en er

verschenen al snel wolken. Eerst waren dit losse Stratocumulusvelden die onderandere in Brussel te zien waren maar na een tijdje ontstonden er ook stapelwolken die zich tot deze wolkensoort gingen uitspreiden. De zon kreeg het steeds lastiger en uiteindelijk werd het kwik tot staan gebracht op 14,0 graden. Naast de wolkenvelden die door uitspreiding werden gevormd was er ook een zwakke storing die vanuit het noorden kwam aangezeild en de wolkenvorming een extra boost gaf met alle gevolgen van dien voor de

verkleumde zonne-aanbidders waarvan sommigen al een blisterverpakking met antidepressiva aan het open peuteren waren. Slechts hier en daar was nog een blauw stukje ter grootte van een speldenkop te zien en dat bleef zo tot omstreeks 19H30. Toen zwakte de thermiek af en was de storing al grotendeels gepasseerd waardoor de bewolking geleidelijk begon uit te dunnen en op te lossen. Er bleven nu vooral dunne Stratocumulusveldjes over die erg sfeervol oogden in de zachte kleuren van het avondlicht en het na deze overwegend sombere en kille dag dan toch nog de moeite

waard maakten om een fotosessie in de natuur te houden. Zij moesten wel een nog steeds vrij strakke noordwestelijke bries trotseren die het extra koud maakte voor het gevoel. Al was het diezelfde wind welke de kansen op nachtvorst misschien wat zal temperen door luchtmenging. Niet dat de zorgen van de plantjes daarmee verdwenen zijn want op het einde van het etmaal zagen we weer sporen van die andere ronddwalende sluipmoordenaar in de vorm van een neerslagtotaal van 0,0 mm in de pluviometer. Het was de droogte die dit gedaan heeft, en ze heeft haar vizier nog steeds scherp op de Londerzeelse natuur gericht.