Zaterdag, 3 mei 2025

 Zaterdag, 3 mei 2025

 We maakten een lichtbewolkte start waarbij de hemel in het westen helder was en er in het oosten wat veldjes Altocumulus floccus te zien waren. De heldere lucht met de opklaringen

breidde zich uit, al ontstonden er later meer Altocumulusveldjes. Meestal ging dat om flinterdunne velden waar de zon gemakkelijk door scheen, en ook de klassieke onweersverklikkers waren hier niet meer in te zien. Verspreide bankjes met deze

castellanusbewolking bleven ons wel voortdurend herinneren aan deze (pseudo)dreiging. Rond de middag verscheen er dan toch een donkere Altostratuslucht geflankeerd door Altocumulusbankjes en met rafelige

wolkenflarden eronder, een duidelijk teken dat er wat verderop neerslag werd geproduceerd. Door het tegenlicht zag deze wolkenmuur er soms dreigend uit maar uiteindelijk leverde dit niets op buiten schaduw en wat verkoeling. Het klaarde weer op vanuit het noorden met een nieuwe temperatuursprong naar de maxima van 19,9 graden tot gevolg: een temperatuur die vandaag dus twee keer werd gehaald. Doch na een tijdje verscheen daar een erg fraaie rij met Cumulus

congestuswolken die zich duidelijk uit zo'n bank met Altocumulus castellanus hebben ontwikkeld. Ze werd vergezeld door Altocumulus en Altostratusbewolking toen ze dichterbij kwam en het raakte tijdelijk zwaarbewolkt tot betrokken. Deze keer kwam het dan toch nog tot neerslag en er zat zelfs een tamelijk pittig buitje tussen de regenvlagen die

ons een klein uurtje bezig hielden. Het bleek uiteindelijk goed te zijn voor 1,4 mm wat ook het dagtotaal zou worden. De bewolking bleef nog een tijdje hangen en daarna klaarde het opnieuw op vanuit het noorden en noordwesten. Nog geruime tijd voor zonsondergang verscheen er opnieuw een bijzonder fraai afgetekende wolkenband in het noorden waarin nu Cirrus plukjes,

Altocumulus, Altostratus en Stratocumulus tussen te zien was. De bewolking was scherp begrensd en na een tijdje verscheen daar een mooie evenwijdige band met Stratus en Stratus fractus onder die door hun donkere kleuren een schitterend contrast vormden met de bijna spierwitte bewolking erboven. Hoe fraai dit alles er ook mag uitzien, het vervolg was heel wat minder mooi. De Stratusbewolking breidde zich razendsnel uit en plots stak er een ijzige, brutale noordenwind op die het kwik meteen deed kelderen. De snelle weersomslag ten spijt ging dit echter niet gepaard met neerslag en moet de natuur het dus zien te redden met dat kleine likje vocht dat het heeft meegekregen van het buienlijntje tijdens de late namiddag. De wind zwakte later op de avond een beetje af maar het voelde nu guur en koud aan bij minima die nu pas bereikt werden met 10,1 graden.