Flashback: 11 juni in het verleden

 

Maandag, 11 juni 2012

De omgeving lag er vanochtend druipnat bij en er viel van tijd tot tijd lichte tot matige regen uit een afwisseling van Stratocumulus en Altostratus waar later ook wat Stratus fractus onder te zien was. Deze mengelmoes hield de warmte 's nachts vast maar zwoel konden we het zeker niet noemen bij minima van 13,7 graden. Tijdens de voormiddag ontstonden er opklaringen en na verloop van tijd werden er stapelwolken gevormd die flink uitgroeiden en voor een aantal flinke buien gingen zorgen. In Malderen vulde dit het neerslagtotaal aan tot 6,8 mm, en in de late namiddag keerde de rust langzaam weer. Toen kregen we een afwisseling van Stratocumulusvelden en opklaringen te zien die in het zachte licht voor een sfeervol plaatje zorgden. De temperaturen scheerden ook vandaag geen hoge toppen met 19,4 graden als maximum, maar de wind was eerder aan de zwakke kant met enkele uitschieters tot 25,7 km/h uit zuid- zuidwestelijke richting. We sloten af in droge, rustige maar enigszins nevelige omstandigheden. 9 mm.

Donderdag, 11 juni 2015

De heldere hemel heeft vanmorgen plaats gemaakt voor Stratocumulus. Het ging echter om en wat ongewoon overkomende soort waarvan de compartimenten heel ver uit elkaar lagen en dus ruimte lieten voor overvloedige zonneschijn. De relatief koele minima van 11,7 graden waren dan ook al snel vergeten en de noordoostelijke wind was ook een stuk zwakker dan we gewoon waren, terwijl er van oorsprong warme, subtropische lucht werd aangevoerd. De Stratocumulus floccus bewolking loste vrij snel op en maakte plaats voor wat Cirrus uncinus wolkjes terwijl er naar de middag toe ook een vijftal Cumulus humilis wolkjes werden gevormd. Ook dit vormde dus nauwelijks een hindernis voor de zon en het werd een stralende zomerdag waarbij we reeds maxima van 27,3 graden konden optekenen. De stapelwolkjes losten tegen de avond weer op en het werd op wat sluierwolkjes die zich vooral in het zuiden ophielden na volledig helder. Het koelde slechts langzaam af waardoor we tot in de late uurtjes van aangenaam terrasjesweer konden genieten. Nog niet eens zo ver ten zuiden van ons ontstonden ondertussen onweershaarden die het begin van het einde van het prille zomeropstootjes betekenden, mmaar vandaag was daar nog maar nauwelijks wat van te merken in Malderen waardoor we de dag opnieuw met een neerslagtotaal van 0,0 mm afsloten.

Zaterdag, 11 juni 2016

Een aantal regenzones zijn weer in de buurt van de Lage Landen terecht gekomen waardoor de dag alvast met veel bewolking begon. De minima zaten vrij hoog met 15,5 graden en zodra de zon erbij kwam voelde het broeierig aan. Die zon was echter flink verzwakt want het luchtruim was volgelopen met Altostratus translucidus bewolking waar ook Cumulus en Altocumulus castellanus onder hing. De neerslag bevond zich vooral boven Nederland en breidde zich langzaam maar zeker uit in zuidelijke richting. Kort na de middag begon het ook in de omgeving van Londerzeel te druppelen al stelde het weinig voor en was de neerslag niet eens meetbaar. Het werd een erg saai weertype waarbij we door de aanlokkelijke warmte (maxima van 24,5 graden) graag naar buiten wilden maar door de regen eerder geneigd waren om terug te vallen op binnenactiviteiten. Op het einde van de namiddag werd het dan toch droger en ging de bewolking over in Cirrostratus. De zon kwam er weer door en het was meteen een stuk prettiger toeven in de buitenlucht. Tijdens de avond koelde het echter weer aardig af bij een zuidwestelijke bries en toenemende Altostratus en Cumulus fractus bewolking. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm. .

Zondag, 11 juni 2017 

We bevonden ons nog steeds in de tropische lucht aan de voorzijde van het koufront waardoor de zachte minima van 17,3 graden niet verwonderlijk waren. Er dreven veel Altocumulus en Stratocumulusvelden voorbij die zich duidelijk in een zuid-zuidwestelijke stroming bevonden. Er waren zeer fraaie ribbels, vlokjes, buisjes en vlokken in te zien en voorlopig hadden ze niet al te veel invloed op het zonnige weertype. Volgens de prognoses zou een convergentielijn de koele lucht reeds tegen de middag laten binnenstromen, maar het bleef gewoon warm tot laat in de namiddag al zorgde de goed voelbare zuidwestenwind ervoor dat het zeker geen drukkende warmte werd. We haalden maxima van 29,3 graden. Tijdens het tweede deel van de namiddag zagen we in het westen opeens laaghangende bewolking verschijnen die uit Cumulus en Cumulus fractus bestond, en na een paar uur kon deze bewolking ook tot in Malderen doordringen. Dit ging echter nog steeds niet met een afkoeling gepaard en de wind bleef nog steeds in de zuidwestelijke tot zuid- zuidwestelijke hoek zitten. Na een tijdje zagen we een gordel van forse stapelwolken verschijnen (het was toen reeds zes uur) en aan de voorzijde daarvan nam de wind snel af waardoor het nu opeens veel warmer en drukkender ging aanvoelen. Zeker toen de gordel was overgetrokken en de zon er weer doorkwam. Maar vanuit het noordwesten pakte de bewolking zich opnieuw samen met forse Stratocumulus castellanus partijen die een aardedonkere basis hadden. Op neerslag hoefden we echter niet te rekenen want je kon er gewoon onderdoor kijken en de opklaringen erachter zien. Maar ze markeerden nu wel de definitieve overgang naar koelere lucht want de wind ruimde plots naar het noorden en na een vijftal minuten konden we het ook effectief voelen afkoelen. Hetzelfde verschijnsel werd omstreeks 17H in West-Vlaanderen waargenomen, in Malderen was het 19H10 en in Limburg arriveerde het koufront omstreeks 21H30. Tijdens het eerste uur dat hierop volgde was het genieten van de verlossende koelte die met een goed voelbare noordenwind over ons uitstroomde, maar daarna ging het behoorlijk de gure kant op en konden we niet anders dan een paar T-shirts aan te trekken of zwaar te sporten als we nog langer zonder kippenvel in de buitenlucht wilden vertoeven. We kregen forse stapelwolken te zien die zich fraai aftekenden tegen een diepblauwe lucht waarbij in de rommelige wolkenflarden ertussen de scherpe windschering te zien was met noordwestenwinden op geringe hoogte en nog steeds een zuidwestelijke stroming net daarboven. Hierdoor waren sommige stapelwolken ook wat geroteerd. Vanuit het westen werden de opklaringen ondertussen breder al kreeg de lucht in die richting een wat nevelige indruk. De wind zwakte tijdens de late avond weer wat af en ondertussen konden we weer ons dagelijks ritueel "nulletjes tekenen" inzetten waarbij deze cirkeltjes dus weer voor het neerslagtotaal stonden. 

Maandag, 11 juni 2018 

De regenzone waar de sluierbewolking bij hoorde is vannacht zonder slag of stoot over Malderen getrokken al werd het wel een slagveld onder de verder verdorrende vegetatie aldaar. De minima waren aangenaam koel met 15,1 graden en er volgde een vriendelijke zomerdag met aangename temperaturen die niet te hoog of te laag waren. De maxima kwamen uit op 22,7 graden en de lucht deed een beetje nevelachtig aan met stapelwolkjes erin. Tegen de avond zagen we hoe zich in het zuidoosten Cirrostratus en Altostratusbewolking samenpakte en deze werd geflankeerd door Altocumulus floccus en castellanus bewolking waardoor het geheel blaakte van onstabiliteit. Maar er gebeurde niets op een paar verdwaalde druppels na en tegen zonsondergang begon de bewolking zich alweer terug te trekken. Wat er overbleef werd door de zon in fraaie oranjetinten aangeschenen waardoor de hemel eventjes in vuur en vlam leek te staan. Maar het was koud vuur want het koelde snel af en er stond een fris noordelijk briesje waardoor de gevoeligsten onder ons het niet lang vol hielden in de buitenlucht. Net als de planten, want met het neerslagtotaal van 0,0 mm blijft Operatie Droogkast in Londerzeel plantaardige slachtoffers opeisen. 

Maandag, 11 juni 2019

De neerslaggebieden en buien hebben ons uiteindelijk niet meer kunnen bereiken waardoor het na middernacht droog bleef. Wat we dan weer wel kregen was opklaringen en deze lieten het afkoelen tot 9,2 graden. Daarna deden dezelfde opklaringen het weer opwarmen maar de koele zeelucht zorgde ervoor dat het niet overdreven warm werd met 22,9 graden. In Nederland was het een ander verhaal en trokken actieve regenzones in hun lengte vanuit het westen over waardoor men daar plaatselijk met wateroverlast te maken kregen. Het was enkel de sluierbewolking hiervan die we in Malderen meekregen en deze zorgde voor een fraaie zonsondergang. Het koelde vrij snel af al lijkt het niet meer zo fris te zullen worgden als vanochtend. Het neerslagtotaal is nauwelijks het vermelden waard met 0,0 mm.

Donderdag, 11 juni 2020

Tijdens het tweede deel van de nacht moeten er regenbuitjes over Malderen zijn getrokken want de omgeving lag er nat bij. Het voelde opnieuw klam en vochtig aan terwijl het niet echt koud was met minima van 14,0 graden. Tijdens de voormiddag vielen er nog een paar buitjes en de atmosfeer ademde een en al onstabiliteit uit met Stratocumulus castellanusvelden tussen de Stratus flarden. Het licht was tot een heel eind in de voormiddag knaloranje waardoor er een aparte sfeer hing die werd versterkt door de erg nevelige en contrastloze atmosfeer. Naar de middag toe kregen we een meer structurele drogere periode waarbij grijs wel de hoofdkleur bleef. Geleidelijk aan begon het dan toch op te klaren vanuit het noordwesten en de zonneschijn die hiermee gepaard ging kon het kwik nog op 24,1 graden brengen. Het werd op den duur bijna volledig helder toen de stapelwolkjes die zich tijdelijk vormden weer oplosten. Wel kregen we een nogal bizar uitzicht op toefjes Cirrusbewolking die vanuit het zuidoosten in noordwestelijke richting dreven. Deze wolkjes ontstonden steeds op dezelfde plaats en het leek wel alsof we naar een rookpluim van iets op grote hoogte keken. De eerste plukken die voorbij dreven hadden overigens wel wat weg van uitgeregende Cumulonimbuswolken, en vermoedelijk ging het om resten van een buienlijn die min of meer stationair is gebleven en letterlijk is uitgeregend. De laatste wolkentoefjes lichtten oranje op in de ondergaande zon maar ook daarna bleven we ze nog zien in de schemering. Het neerslagtotaal is op 0,6 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 11 juni 2021

Het was tijdens de nacht zachter dan we gewoon zijn met minima van 13,0 graden. Tegen de ochtend zagen we Cirrus hangen, maar ook loodgrijze Stratus fractus wolkjes die zich vooral in het westen ophielden. De grijze kleur zorgde voor een opvallend contrast met de verder blauwe hemel maar naarmate de zon hoger kwam te staan werd het gewone witte wolkenflarden waar de zon zich geregeld achter verstopte. Doordat het geen gewone Cumuluswolkjes waren die door convectie worden gevormd was er eventjes de vrees dat dit het begin was van een somber vervolg door toedoen van een storing, maar uiteindelijk bleek dat niet zo te zijn. De wolkjes werden schaarser en op den duur was er enkel nog Cirrus en condensatiestrepen te zien in de hogere luchtlagen. Vooral in het oosten waren de wolkenflardjes nu nog te zien terwijl er af en toe nog een eenzaam exemplaar over Malderen schoof. Hieruit ontwikkelden zich tijdens de namiddag dan toch nog klassieke stapelwolkjes terwijl de Cirrusbewolking afnam en de lucht weer blauwer werd. De zon scheen uitbundig en bij een zwak zuidwestelijk briesje warmde het op tot 28,7 graden. Naar de avond toe begon de Cirrusbewolking zich weer samen te pakken in het westen en noordwesten waarna er plots Stratocumulusachtige velden kwamen binnendrijven. Het bleef echter droog en de bewolking zorgde voor een opvallende wijziging in lichtinval wanneer het licht van de ondergaande zon weerkaatste op de voorbijtrekkende Stratocumulusbanden. Het bleef wisselend bewolkt tijdens de avond en het koelde maar langzaam af. Het neerslagtotaal is ondanks de voorbijtrekkende storing op 0,0 mm blijven steken. 

Zaterdag, 11 juni 2022

Na een koele ochtend met minima van 16,9 graden kregen we een heldere episode met mooie, diepblauwe luchten waarna zich stapelwolkjes begonnen te ontwikkelen. Deze verschenen eerst in het noorden en noordwesten waarna ze zowat overal zichtbaar werden. Samen met die stapelwolkjes dreven er ook wat Cirrusplukjes (uncinus, floccus , fibratus) voorbij die voor een erg fraaie aanblik zorgden dankzij hun contrast met de donkerblauwe lucht erboven. Het waren de kenmerkende stapelwolken met hoge basissen die typerend zijn voor fraaie hoogzomerdagen, en tijdens de namiddag hadden ze de neiging om over te gaan in Cumulus humilis al bleven ze voor een lange tijd even talrijk. Het kwik scoorde ook zomerse waarden met 25,7 graden. Tijdens de avond begonnen deze wolkjes dan op te lossen waardoor enkel de Cirrusplukjes overbleven die na zonsondergang oranje kleurden. Het koelde weer aardig af en we eindigden terug met 0,0 mm als neerslagtotaal. 

Zondag, 11 juni 2023

 Na een zwoele nacht met minima van 15,7 graden stond de zon alweer vroeg te branden aan een heldere hemel. Het beetje koelte dat we nog konden ervaren was binnen de kortste keren weer verdwenen waarna het bakken en braden was bij snel stijgende temperaturen. De wind kwam terug uit het zuidoosten en kwam daarbij ook weer vlagerig uit de hoek waardoor we de planten weer met het blote oog konden zien weg schrompelen of vergelen. Hier en daar leek het alsof we naar krimpkousen in een hete luchtstroom zaten te kijken. Enige hoop op verlossing konden we putten uit de stapelwolken die in de loop van de namiddag ontstonden en veel sneller ontwikkelden dan de afgelopen dagen. Binnen de kortste keren zaten ze al in het congestus stadium. En we hadden dit nog maar nauwelijks door of de eerste aambeelden waren al zichtbaar in het zuidwesten. Maar de zuidoostelijke wind dreef deze buien in noordwestelijke richting en uiteindelijk zagen we de meeste buien ten westen, zuiden en later ook even ten noorden van ons ontstaan. Boven Malderen dreven enkel Cumulus congestus wolken die net niet groot genoeg waren om er een druppel uit te persen. En dus bleef het verder zweten en puffen onder een loden zon bij temperaturen die naar 31,9 graden stegen. De onstabiliteit en dreiging bleef tot een eind in de avond verder duren maar steeds zagen we opklaringen ontstaan in onze aanvoerrichting en de buienwolken bleven zich steeds langs de verkeerde richting ontwikkelen. Tegen zonsondergang zwakte alles weer af en gingen we een erg warme nacht in waarbij het lang wachten was eer we ook maar iets van koelte konden waarnemen. Het neerslagtotaal was dus alweer gemakkelijk te raden met 0,0 mm. 

Dinsdag, 11 juni 2024

 Het was vanochtend koud met minima van 7,3 graden maar het was helder en de omgeving lag er sfeervol bedauwd bij. Er stak vrij snel een noordwestelijke bries op maar het kwam gelukkig niet meer tot het stormgeweld van gisteren. Vanuit het westen dreven er echter plots stapelwolken binnen en verderop was er een muur van Cumulonimbi te zien, geflankeerd door grote stapelwolken en Stratocumulus. Dit kwam langzaam onze richting uit en tegen de middag raakte het overtrokken. De felle buien en het onweer dat er volgens de radar op zat, verdwenen echter als bij toverslag en uiteindelijk kwam het slechts tot wat licht gedruppel. Het klaarde snel weer op en het was nu wachten op een volgende buiencluster die eveneens met weinig neerslag passeerde. Deze afwisseling ging de hele dag door en we moesten het van de zonnige pauzes hebben om ons te verwarmen wat bij maxima van 16,1 graden nodig was. Tijdens de avond verdwenen de buien (dagelijkse gang) al waren er hier en daar nog flinke stapelwolken te zien die overigens voor mooie plaatjes zorgden. De lucht was helder en transparant met diepblauwe kleuren in de opklaringen. De buiigheid bleek uiteindelijk goed te zijn geweest voor een dagtotaal van 0,4 mm.