Flashback: 17 juni in het verleden

 

Dinsdag, 17 juni 2014

Nog steeds was het vanochtend betrokken onder een uitgestrekt Stratocumulus wolkendek. De minima zijn uitgekomen op 13,6 graden en de gure wind is uiteindelijk grotendeels gaan liggen. Het bleef somber en grijs al kwam er toch een beetje beweging in de atmosfeer toen er in de loop van de voormiddag Cumuluswolken onder het aanwezige wolkendek werden gevormd. Op deze manier verkregen we een extra grijstint en was er dus meer afwisseling te bleven in het weer. na de middag begon deze convectie wat sterker te worden en brak de Stratocumulus hier en daar open, al leverde dit slechts enkele vluchtige zonnestralen op. De wind die kennelijk meer naar het noord- noordoosten is geruimd, was ondertussen echter weer op het appel verschenen en haalde de gevoelstemperaturen flink naar beneden. Ook toen de zon er 's avonds vaker doorbrak bleef het in de wind onaangenaam koud aanvoelen. De maxima van 20,7 graden werden dus niet as dusdanig ervaren en bovendien zorgden de opklaringen niet voor diepblauwe luchten, maar een melkachtige Cirrostratuslucht die tevoorschijn kwam. Alle andere bewolking loste nu vrij snel over en de Cirrostratus trok zich nu terug in het noorden van waaruit hij als fraaie Cirrusvezels uitwaaierde over de rest van het luchtruim. Later op de avond dreven hier af en toe Stratocumulusvelden onder die werden afgewisseld door zeer brede opklaringen waarin regelmatig uitsluitend deze sluierwolken te zien waren. Neerslag kon men in deze omstandigheden natuurlijk niet verwachten waardoor we terug afsloten met een dagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 17 juni 2015

Het was ijzig koud bij minima van 6,4 graden. Letterlijk zelfs, want op verschillende plaatsen is het nog tot grondvorst gekomen, met name in het oosten van Nederland. Daar hoorde uiteraard een open hemel bij en de zon was al snel van de partij om de boel weer te ontdooien (of bijwarmen in het vorstvrije Malderen). Vanuit het noorden dreef ondertussen Cirrus bewolking binnen die overging in Cirrostratus en meteen een nieuwe bedreiging voor het prille zomerweer vormde. De bewolking kreeg echter nauwelijks de kans om aan te dikken tot Altostratus, want vanuit het noorden dreven tegen de middag weer opklaringen binnen. Er werden wat stapelwolkjes gevormd en bij een zacht zuidwestelijk briesje warmde het op tot een aangename 25,5 graden. Deze opklaringen waren echter maar kortstondig want de Cirrus bewolking pakte zich weer samen in datzelfde noorden, en ging al snel weer over in Cirrostratus. Tegen de avond werd dit alweer gevolgd door opklaringen die eveneens werden gevolgd door bewolking na erg korte tijd. Deze keer ging het echter om laaghangende Stratus fractus die erg dicht op elkaar zat en waar de zon voor langere tijd achter verdween. Naast bewolking moesten we ook rekening houden met de zuidwestenwind die stevig was aangezwollen en met vlagerige windstoten de laatste waterdruppels uit de half verdorde Londerzeelse vegetatie liet vervliegen. Op het einde van de avond werd het weer wat rustiger en zagen we terug de zon tevoorschijn komen in een nogal chaotisch aandoende mengeling van Stratus fractus, Stratocumulus, Altocumulus, Cirrus en Cirrostratus. Wat verderop ten noordwesten van ons naderde ondertussen een regenzone, al sloeg deze er niet in om nog voor middernacht de Belgische grens over te steken waardoor we toch nog konden/moesten afsluiten met een dagtotaal van 0,0 mm.

Vrijdag, 17 juni 2016

De bewolking is tijdens de nacht weer wat toegenomen en bestond vooral uit Stratocumulus en Stratus fractus waar ook veel Castellanus onder te zien was. Het was tamelijk fris met minima van 11,6 graden. De eerdergenoemde Castellanus bewolking gaf aan dat de atmosfeer onstabiel was, en we kregen al snel bevestiging uit Nederland waar vroege vogel- onweersbuien hun liefhebbers reeds lieten op en neer trillen met hun daverende donderslagen. In België was het nog even wachten op dat gedaver al lieten de eerste buien zich halverwege de voormiddag ook al gelden in Brussel. Tussen die buien was er overigens weinig ruimte voor zonneschijn waardoor de eventuele donderslagen al vrij krachtig moesten zijn om boven de klaagzang der zomerliefhebbers uit hoorbaar te blijven. Na de middag begon die klaagzang dan toch wat te vervagen toen er wat opklaringen binnendreven waarbij het nog kon opwarmen tot 21,0 graden. Er hing echter nog veel Cumulus, Stratocumulus en Cirrus densus en er waren nog steeds buien actief. De lage maxima werden enigzins gecompenseerd door de zwakke zuidwestelijke wind. Tegen de avond nam de bewolking weer toe met Stratocumulus en Stratus al verschenen er nadien toch weer opklaringen terwijl het rustig en droog bleef. Het koelde erg snel af waardoor het neerslagtotaal van 8,5 mm moeilijk af te lezen was wegens overmatig gebibber.

Zaterdag, 17 juni 2017

Het warmtefront heeft ons tijdens het tweede deel van de nacht bereikt waardoor er veel bewolking hing die vooral uit Stratus en Stratocumulus bestond. Het is tamelijk zacht gebleven met minima van 11,4 graden. Aan het begin van de voormiddag waren er nog redelijk wat opklaringen maar de bewolking werd snel dikker vanuit het westen. Of beter gezegd, dichter want telkens er een gaatje in verscheen konden we zien dat het maar een heel dun wolkendek was tot grote frustratie van de boeren die nog steeds op hun blote knie n om een druppel regen lagen te smeken. En ze konden die knie n maar beter goed insmeren tegen de zon want nog voor de middag verschenen er weer opklaringen vanuit het zuidwesten waarbij de bewolking overging in losse dotten Stratocumulus die op hun beurt overgingen in Cumulus humilis bewolking. We kwamen snel in warmere lucht terecht en het voelde ook wat drukkend aan doordat het warmtefront ook voor wat extra vocht in de atmosfeer zorgde dat er dus helaas niet uitviel, behalve dan in de vorm van zweetdruppels. Tijdens de namiddag werd het weer wat droger en konden we van een luchtig briesje genieten dat ondanks het warme luchttransport verrassend genoeg uit het noorden kwam. De Cumuluswolken losten naar de avond toe op en de zon ging flink steken terwijl we maxima van 26,6 graden optekenden. De avond verliep in zeer zachte omstandigheden terwijl de wind weer helemaal is gaan liggen. Terwijl velen zich afvragen of dit ritueel nog zin heeft, hebben we het dan toch nog maar eens uitgevoerd door de pluviometer ondersteboven te houden en vast te stellen dat het neerslagtotaal dus weer 0,0 mm bedroeg

Zondag, 17 juni 2018

Nog steeds hing er veel bewolking en het was koel met minima van 13,5 graden. Het was nu Altostratus en Stratocumulus en een regenzone leek dus in aantocht te zijn. Dat was ook zo, maar we moesten er een hele dag op wachten waarbij we voortdurend tegen de eerdergenoemde bewolking aankeken die overdag ook met Cumulus werd aangevuld. Het leek een beetje herfst met de krachtige west- noordwestenwind en de temperaturen die een beetje achterbleven met 18,8 graden. Tegen het einde van de namiddag volgde dan het grote moment en kwam de langverwachte regen voor de tuinierders onder ons. Welgeteld drie druppels en het feit dat we in het zweet stonden kwam dan ook niet door een plotse temperatuurstijging, maar het gesleur met emmers en gieters dat onvermoeibaar verder ging. En we moesten dus uitkijken dat we geen zweetdruppels in de pluviometer morsten want dat zou de neerslagmeting van 0,0 mm een stuk minder accuraat gemaakt hebben. Tegen de avond klaarde het langzaam weer op al bleef de bewolking overheersen. 

Maandag, 17 juni 2019

 Er stroomde steeds zachtere lucht binnen waardoor de minima weer een stukje hoger lagen met 11,6 graden. Er werden stapelwolkjes gevormd terwijl er een zwakke zuidwestelijke wind stond. Deze keer ontstonden er geen buien uit deze wolken en bleef het dus de hele dag aangenaam zomerweer. De maxima kwamen uit op 31,2 graden. Tegen de avond begon er meer sluierbewolking binnen te drijven op nadering van een warmtefront waarachter nog warmere lucht zat. Deze is ook een beetje onstabiel al blijven de buienkansen klein en zeker vandaag zal er niets meer gebeuren. Het was dan ook zinloos om deze avond van terrasjes doen te onderbreken voor een rondje naar de pluviometer die 0,0 mm aangaf. 

Woensdag, 17 juni 2020

De zachte tot vrij zwoele nacht werd gevolgd door brede opklaringen bij minima van 17,0 graden. Maar er hingen toch ook al /nog wolken en deze bestonden uit Altocumulus en Stratocumulusvelden en hier en daar Cirrus in aambeeldvormige formaties. Zonder de bijhorende onweerswolken weliswaar, maar daar zou in de loop van de dag al snel voor gezorgd worden. Er ontstonden immers meteen  stapelwolken onder en tussen de eerdergenoemde wolkensoorten en het voelde ook onheilspellend zwoel en drukkend aan in de zonnestralen die er nog langs of doorheen raakten. Na de middag zagen we de eerste verijzende wolkentoppen verschijnen en op de radar wemelde het reeds van de buien waarvan het grootste deel over de zuidelijke helft van België hing. Maar in het zuidoosten was er ook een meer aaneengesloten regengebied te zien en deze trok eveneens onze richting uit in de zuidoostelijke stroming die er stond. Deze was zwak met nauwelijks wind maar de buien en de regen zouden er uiteindelijk wel geraken. En als ze het niet deden dan ontstonden ze wel ter plaatse wat omstreeks 16H inderdaad gebeurde toen diepe roffels van donderslagen weergalmden. Er vielen zeer dikke regendruppels en er volgden een aantal pittige buien. De warmte die ons op 24,3 graden bracht werd uit de lucht gewassen en het voelde al snel kil aan terwijl de bewolking nu aaneengesloten werd. Het onweer ging eruit en alles verwaterde letterlijk en figuurlijk tot een klassieke periode van aanhoudende, matige regenval. Deels door de eerdergenoemde regenzone die ons nu bereikte en deels door ex- onweerscellen die nog een beetje boven ons dak kwamen uithuilen. Vanuit het wersten werd de lucht langzaam weer wat lichter maar de zon kregen we niet meer te zien. De wind draaide naar het noordwesten en vanuit die hoek dreef er nu massaal dikke Stratus en Stratus fractus binnen waardoor het erg vroeg duister werd voor de tijd van het jaar. Wel bleef het op een drup motregen na een paar uur droog en voelde het nog opvallend zacht aan buiten. Na zonsondergang begon het dan toch weer aan een gezapig tempo verder te regenen zij het zonder onweersverschijnselen. We zijn op een neerslagtotaal van 16,8 mm uitgekomen. 

Donderdag, 17 juni 2021 

De wolkenvelden hebben zich tijdens de nacht verder uitgebreid en tegen de vroege ochtend bereikte een eerste buienlijntje ons. De fraaie neerslagstrepen onder de apocalyptisch ogende bewolking ten spijt stelde het echter weinig voor in Malderen. Voor de fotografen was het weer een buitenkansje want de golvende Altocumulus floccus en castellanus structuren voor de neerslaggordijnen uit zagen er heel apart uit, net alsof we vanop de zeebodem naar de rollende golven aan het wateroppervlak zaten te kijken. Toen de buienlijn gepasseerd was stak de wind op en deze ging erg brutaal tekeer uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen. Bij minima van 19,9 was dit een welkome verschijning al moesten sommigen hun weerstation bij de buren gaan zoeken om deze waarde nog te kunnen aflezen. Ondertussen klaarde het weer helemaal op en kregen we Cumulus fractus bewolking te zien met erg fraaie Cirrusstrepen in het westen aan een diepblauwe hemel. Het werd weer tropisch met 31,1 graden. Geleidelijk aan begon zich in het westen een scherp begrensde band van Cirrostratus af te tekenen met een nogal apart ogende wervel van Cirrus intortus die helemaal tot boven ons verder liep in noordoostelijke richting. Later begon er ook in het zuiden Cirrostratusbewolking te ontstaan welke zich dreigend ging samenpakken en overging in Altostratus. Het was pas dan dat de vlagerige wind eindelijk ging liggen al voelde het nu wel extra zwoel aan. Later op de avond begon er dan toch een aangename koelte over ons neer te dalen die misschien deels te wijten is aan koele valwinden uit de buien die zich ten zuiden van ons bevonden. Deze bereikten ons nog niet waardoor we nog nipt het neerslagtotaal op 0,0 mm konden houden. 

Vrijdag, 17 juni 2022

 Het was al behoorlijk zwoel afgelopen nacht met temperaturen die niet onder de 17,6 graden zijn gezakt. Dit was deels te wijten aan  bewolking die de afkoeling remde, want het zat vanochtend behoorlijk dicht met Stratocumulusbewolking en het leek zelfs alsof we op een sombere dag afstevenden. Hier en daar (vooral in Nederland) werden er buitjes waargenomen op de wolkenband die bij een warmtefront hoort. Tijdens de voormiddag loste de bewolking echter snel op vanuit het westen en eens de zon er weer bij was warme het snel op. Gelukkig voerde de oostelijke wind droge landlucht aan waardoor het niet al te zwoel werd, er stond nog een luchtig briesje. Hoe dan ook werd het warm, en we haalden maxima van 31,9 graden terwijl er enkel wat Cirrusbewolking en een paar condensatiestrepen te zien waren. Tijdens de namiddag verscheen er terug meer Cirrus en Cirrostratus waarbij deze laatste in dichte plakken aan de zuidwestelijke horizon verscheen, in gezelschap van fraaie Cirrus uncinus partijtjes. De bewolking trok zich geleidelijk verder terug en uiteindelijk verliep het grootste deel van de avond in heldere omstandigheden waarbij het zwoel bleef door de subtropische luchtmassa. De felle zon en de opnieuw strakblauwe lucht zorgden voor een hoogzomerse aanblik en dit werd gevolgd door een erg fraaie zonsondergang in warme kleuren. Hoewel er heel wat neerslag viel onder de talloze sproei- installaties die weer actief waren bleef de pluviometer er bestoft bij staan met 0,0 mm als dagtotaal. 

Zaterdag, 17 juni 2023

 Na een zachte nacht met minima van 12,8 graden zagen we diverse onweersverklikkers zoals Altocumulus en Stratocumulus floccus in een melkachtige hemel met Cirrostratus bewolking. In het zuidwesten waren terug Cirrusstrepen te zien die van zuidoost naar noordwest liepen en op een depressie of storing in die richting leken te wijzen. Later ontstonden er ook hoge Cumuluswolkjes maar ze zagen er anders uit dan de klassieke mooiweerswolkjes. Buiten dit alles bleef het echter erg zonnig en het voelde meteen weer zwoel aan. De wind kwam uit oostelijke richtingen en was eerder aan de zwakke kant. Het warmde snel op terwijl er geleidelijk meer Cirrostratusbewolking kwam opzetten vanuit het zuidwesten. Na de middag had het zelfs al een beetje de neiging om over te gaan in Altostratus terwijl alle andere wolken op enkele Cumulusjes na verdwenen. Ook in deze omstandigheden had de zon nog veel kracht en kon het dus opwarmen naar een bijna tropische 28,8 graden. Tijdens de avond ging het dan toch nog volledig overtrekken en uit een mix van Altocumulus castellanus en Altostratus dook er dan toch nog een plotse regenbui op die vrij pittig was maar van korte duur. Verder dan 0,2 mm kwam het niet al was het wel een aparte belevenis om overal de typische regengeur (petrichor) waar te kunnen nemen alsof we de natuur bijna letterlijk voelden herademen. Het werd later op de avond terug droog en rustig en in de laatste schemering konden we zien hoe het weer helemaal is opgeklaard met enkel nog wat verdwaalde Altocumulus castellanus bankjes die overbleven. Het werd tamelijk zwoel door al het vocht in de lucht en het belooft dus weer een klassieke plaknacht te zullen worden. 

Maandag, 17 juni 2024

 De Stratocumulus van gisterenavond heeft zich verder uitgebreid en vanochtend lagen we alweer onder een regenzone met een laag bewolking die erg dik was. Het was aardedonker en enkel de vegetatie en de zachte temperaturen (minima van 12,8 graden) verraadden dat het geen winter is. Al weet je dat met die temperaturen eigenlijk ook nog niet zeker. De regen had ondanks de egale bewolking een wat buiig karakter maar tot echte stortvloeden kwam het niet. Tegen de middag begon de bewolking dan toch nog te breken en kregen we wat vluchtige perioden van zonneschijn mee in een wat chaotisch aandoende hemel waarin Cumulus, Stratocumulus en pannus bewolking te zien was. Het werd daarin 21,9 graden. De bewolking had dikwijls de neiging om weer samen te klitten en een nieuwe invasie op Malderen in te zetten maar in de loop van de namiddag kregen de opklaringen en de zon het toch steeds meer voor het zeggen. In de hogere luchtlagen begon er echter Cirrostratus en later Altostratus binnen te lopen waar juni door de blauwe luchten melkachtiger werden en het later weer grijzig oogde ondanks de brede opklaringen. Er was nu enkel nog Cumulusbewolking aanwezig in de lagere delen van de atmosfeer. Van neerslag bleven we voorlopig nog gespaard, de 1,0 mm die we uiteindelijk in de pluviometer vonden is dus voornamelijk voor de middag gevallen.