Flashback: 18 juni in het verleden

 

Woensdag, 18 juni 2014

Het is tijdens de nacht helder gebleven waardoor we het daglicht zagen weerkeren in een lichtbewolkte hemel waar hier en daar wat Cirrus te zien was. Het kwik was teruggezakt naar een erg koele 8,8 graden, en er stond een koele noordelijke tot noordoostelijke wind. Deze voerde Stratocumulusveldjes aan die flinterdun waren en aan een erg hoge snelheid leken voorbij te trekken. Ze losten na verloop van tijd weer op om plaats te maken voor Cumuluswolken die echter zeer talrijk werden zodat de zon er aardig door in moeilijkheden kwam. Na de middag leek dit terug wat te verbeteren al kreeg de lucht in de breder wordende opklaringen tijdelijk een melkachtige schijn. De lucht werd geleidelijk weer dieper blauw en de zon kon fat feller doorbranden waardoor het alsnog aangenaam werd bij temperaturen die 21,9 graden bereikten. De resterende Cumuluswolken groeiden uit tot flinke afmetingen al kwam het niet meer tot buien zodat het neerslagtotaal van 0,0 mm en de kiemen van een hernieuwde droogte gespaard bleven. De stapelwolken krompen daarna weer in maar gingen zich in   n enkele, lange wolkenstraat ordenen die van het zuid- zuidwesten naar het noordnoordoosten liep. Daar er voor de rest bijna geen bewolking meer te zien was zorgde dit voor een erg aparte aanblik. De wolkenstraat kreeg vrij snel met een slecht wegdek te maken waarop hij uiteenviel en de resterende Cumulus fractus wolken weer oplosten. Er volgde een helder en koel maar ook rustig sluitstuk van een niet eens zo onaardige zomeravond.

Donderdag, 18 juni 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht bereikte de regenzone Vlaanderen, maar de hoeveelheden vielen enorm tegen na het gezapige geruis van de druppels dat de hele tijd te horen was. Bij het krieken van de dag was er nog maar 0,3 mm gevallen. Het was grijs en vrij zacht bij minima van 14,8 graden. De bewolking bestond uit Nimbostratus en hier en daar Stratus fractus wolken die op het einde van de frontpassage talrijker werden. Het klaarde halverwege de voormiddag op en de bewolking ging over in Stratocumulus, Cumulus, Cirrus en Cirrostratus. Het was echter nog wachten tot de middag eer de opklaringen echt overtuigend werden en we moesten rekening houden met een brutale noordwestenwind die erg frisse lucht aanvoerde. Warmer dan 22,9 graden werd het niet meer ondanks de royale zonneschijn tijdens de namiddag. Naar de avond toe verscheen er terug Stratocumulus bewolking in het noordwesten die geleidelijk het luchtruim begon te veroveren. Er waren echter nog opklaringen te zien tot na zonsondergang en de bewolking bracht ook geen nieuwe regen met zich mee.

Zaterdag, 18 juni 2016

Er waren weer talloze buien actief in een koele luchtmassa waarin we huiveringwekkende (voor deze tijd toch) minima van 13,7 graden optekenden. De buiigheid nam tegen de middag verder toe onder invloed van de dagelijkse gang al was er op het eerste zicht geen onweer bij ondanks de soms wel pittige regenvlagen. Tijdens de late namiddag begon de boel zich dan toch te stabiliseren en was er meer uitspreiding tot Stratocumulus. Maar het bleef hierdoor wel somber en guur bij een koude noordwestenwind terwijl er af en toe nog wat lichte regenbuien vielen. De temperaturen hielden het bij 18,8 graden al voor bekeken. Tijdens de avond klaarde het weer een beetje op terwijl we vaststelden dat de buien alweer goed waren voor een neerslagtotaal van 3,7 mm.

Zondag, 18 juni 2017

Na een erg zachte nacht met minima van 12,6 graden begonnen we de dag in zonovergoten omstandigheden. De wind kwam nog steeds uit noordwestelijke tot noordelijke richtingen maar toch werd het erg warm waarbij we wel moesten rekening houden met de vorming van stapelwolken. Vooral aan het begin van de namiddag waren deze erg talrijk al zorgden ze daardoor wel voor heerlijke verkoeling tussendoor. In Malderen moesten we daarvoor immers niet op de wind te rekenen want die was daar erg zwak terwijl het westen van het land gevoeliger bleek voor een koele(re) bries van over zee. Naar de avond toe werd het ook daar echter rustiger en de stapelwolken losten op waardoor de zon weer ononderbroken kon schijnen. We haalden maxima van 30,6 graden terwijl de wind tijdens de avond grotendeels ging liggen. Deze avond verliep in erg zwoele omstandigheden terwijl we met een wel te verwachten neerslagtotaal van 0,0 mm de dag afsloten.

Maandag, 18 juni 2018

We kregen vandaag opnieuw met veel bewolking te maken maar het bleef desondanks droog. Het ging om Stratus en Stratus fractus en ze zorgde voor relatief zachte minima van 14,1 graden. Er verschenen wat gaatjes in de bewolking die goed waren voor enkele flitsen zonlicht, maar de grote doorbraak kwam er tijdens de late namiddag toen de bewolking overging in afzonderlijke Stratus fractus dotten die snel kleiner en schaarser werden. De lucht was diepblauw en het voelde meteen zomers aan. Wel moesten we nog steeds rekening houden met veel wind uit zuidwestelijke richtingen en waren de maxima niet overdreven hoog met 20,3 graden. Bovendien koelde het na zonsondergang snel af en was het moeilijk uit te maken of ons kippenvel bij het aflezen van het neerslagtotaal van 0,0 mm door frustratie, de kou of beiden kwam. 

Dinsdag, 18 juni 2019

 De warmere lucht heeft ons weten te bereiken en dat vertaalde zich al in erg zwoele minima van 13,4 graden. Het luchtruim was bedekt met Cirrostratus en zelfs wat Altostratus maar tijdens de vroege namiddag werd het zwerk weer blauwer. Nu ontstonden er echter forse stapelwolken maar tot buien konden deze het net niet schoppen. Toen er vanuit het zuidwesten terug dikkere sluierbewolking binnen dreef, lieten de stapelwolken het weer afweten en was de hoop op een verfrissende bui weer verzwonden. Niettemin was het vochtig en de maxima van 31,8 graden bij een zwak zuidelijk briesje voelden dan ook drukkend aan. Tegen de avond kregen we een weersomslag waarbij de sluierwolken vrij snel oplosten vanuit het zuiden en we weer tegen blauwe luchten aankeken. Hieronder dreven Altocumulusvelden en Stratocumulus binnen, wolken die eerder vandaag niet of nauwelijks werden waargenomen. Op de radar waren buiencomplexen te zien boven Frankrijk al ziet het er niet naar uit dat deze ons zullen bereiken gezien hun koers richting de Britse eilanden. De 0,0 mm in de pluviometer was dan ook weinig verrassend. 

Donderdag, 18 juni 2020

 Alle bewolking is op een paar wolkenflarden en stapelwolken na weer verdwenen waardoor de dag een vriendelijke start nam. Het was klam en vochtig bij 14,9 graden en je voelde dat er weer een en ander in de lucht hing. Wat dus ook zo was want de stapelwolken zochten het al snel hogerop en er ontstonden her en der buien waar ook terug onweer op zat. In Malderen ging het omstreeks 16H ook los, voorafgegaan door een zwoele episode waarbij een vochtig zuidwestelijk briesje het kwik opstuwde naar 23,6 graden. Het grootste spektakel kwam echter niet van het onweer, maar uit een heel licht buitje dat een paar uur later de revue passeerde. Hierbij konden we immers aankijken tegen een zeer langgerekte buienwolk met een heel kleine basis die erg veel aan een LP-supercell deed denken. Het hoogtepunt volgde even later toen zich langs de buienwolk een dubbele regenboog vormde die er wel leek aan te hangen als een armband rond een uitgestrekte arm. Samen met het zachte avondlicht en de contrastrijke luchten zorgde dit voor een zeldzaam spektakel. Het druppelde af en toe nog wat na toen de buienwolk oploste en de rest van de avond verliep in rustige en halfbewolkte omstandigheden. Het neerslagtotaal mocht er weer wezen met 14,8 mm. 

Vrijdag, 18 juni 2021

Tijdens het tweede deel van de nacht ging het opeens flink stortregenen met dikke druppels en het leek wel alsof we middenin een zondvloed waren terecht gekomen. Beken traden buiten hun oevers, kelders liepen onder en wegen werden her en der in rivieren veranderd. Pas na een half uurtje stortregen begon het ook nog te onweren al stelde dit niet zoveel voor in Malderen. De stortregen bleef echter maar aanhouden en na een korte onderbreking kwam het water opnieuw met bakken naar beneden. Tegen de ochtend werd het dan eindelijk droog al viel er nog een verdwaalde druppel uit een met Cirrus densus volgezaaide hemel. Het is ondanks de regen niet kouder geworden dan 18,7 graden. Tijdens de voormiddag klaarde het snel op en transformeerde de boel zich tot een vriendelijke zomerlucht met onschuldig ogende stapelwolken erin.   Door het vocht van de nachtelijke regens voelde het erg zwoel aan en, met temperaturen die naar 31,5 graden stegen was dit niet meteen het ideale weertje om aan topsport te doen. Een zwak zuidelijk briesje bracht amper verkoeling maar het was beter dan niets. Tijdens de namiddag begonnen de stapelwolken op te bollen en al snel waren de eerste ijskappen van onweersbuien erin te zien. Het was echter een heel ander soort onweer waarin totaal geen organisatie te zien was terwijl de buiencellen ver uit elkaar lagen. Meestal leefden de buien ook maar een ruim kwartier maar door hun compacte structuur zag het er wel erg fraai uit, bijna zoals een typische buienlucht in het voorjaar. We konden er een hele avond van genieten bij erg warme temperaturen, maar de grote verrassing kwam pas na zonsondergang en had zelfs niets met de onweerswolken te maken. Op grote hoogte waren er immers lichtende nachtwolken ontstaan die aan de westelijke en noordelijke horizon voor een verblindend mooi display zorgden en dit in combinatie met de inktzwarte stapelwolken eronder. Zeker toen het bijna volledig donker was na middernacht was het contrast tussen deze lichtgevende wolken en deze in de troposfeer indrukwekkend. Je zou er haast het neerslagtotaal van 22,8 mm door vergeten op te tekenen. 

Zaterdag, 18 juni 2022

 Het warme luchttransport ging onverminderd verder en na een zwoele nacht bij minima van 22,3 graden was het weer een en al zon wat de klok sloeg. De lucht was strakblauw en het kwik passeerde de dertig graden- grens al tijdens de voormiddag. Na de middag ging het bij een zuidelijk tot zuidoostelijk briesje dan richting maxima van 29,7 graden. Nog steeds was het helder, doch omstreeks 16H zagen we plots enkele stapelwolkjes ontstaan. De onweerliefhebbers gingen hierdoor al meteen op het puntje van hun stoel zitten, maar kort daarna werden ze er plotseling af geblazen toen er krachtige rukwinden binnenvielen vanuit het noorden. Het was een 'glazen front', de ultieme horror voor wie op onweer of een weldadige regenbui hoopte. Tijdens de frontpassage zagen we plots vanuit het niets een band van Altocumulus undulatus ontstaan die van west naar oost liep met aan weerszijden een helderblauwe lucht. Het zag er surrealistisch uit, mede door de schaduw die deze band in de heldere maar wat nevelig aandoende lucht wierp. Net alsof er een soort van zonsverduistering aan de gang was. De krachtige rukwinden voerden eerst nog zeer warme lucht aan wat een beetje ongewoon overkwam zo pal uit het noorden, maar gaandeweg begon de warmte wat te temperen en kwamen we dus duidelijk in de koele luchtmassa achter dat front terecht. Niet dat het hiermee koud werd want toen de wind daarna afzwakte kwam het zwoele gevoel weer terug, zeker toen de zon aan de noordkant van de Altocumulusband weer tevoorschijn kwam. Nu werd de bovenlucht opvallend nevelig en hierdoor konden we bijna niet meer zien hoe de wolkenband geleidelijk uitwaaierde en breder werd terwijl de afzonderlijke compartimentjes overgingen in Altocumulus floccus virga waarvan de schoonheid in de nevelige waas verloren ging. Maar de lucht werd geleidelijk weer helderder terwijl de wind verder naar het noordoosten ruimde. Nu zagen we weer diepblauwe luchtjes en was het erg mooi om de eerdergenoemde wolkjes in spierwitte kleuren tegen een diepblauwe achtergrond te zien. Het voelde aangenaam aan en we konden weer in een overvloed van zomers lucht baden terwijl er geregeld van deze wolkenveldjes bleven voorbij drijven. Er begon terug een verkoelend maar niet koud briesje op te steken zonder dat het tot de bulderende windvlagen van deze namiddag kwam. Hoe dan ook, de hoop op regen leek voorlopig verzwonden te zijn en het neerslagtotaal van 0,0 mm was dan ook het teleurstellende resultaat van deze wissel der luchtsoorten. 

Zondag, 18 juni 2023

 Tijdens de nacht is het rustig gebleven en het was een warme nacht met minima van 16,9 graden. De bewolking bestond uit Altocumulus castellanus en Altostratus waardoor de dag niettemin een grijze start nam en we het zomergevoel dus uit de temperaturen moesten halen. En ook dat lukte aanvankelijk maar moeilijk want de opwarming werd tijdens de voormiddag vertraagd door de vele bewolking. Er waren echter opklaringen in aantocht en rond de middag kregen we hier dan toch nog de zon te zien temidden van fraaie wolkenlandschappen die uit castellanus formaties en wat rafelige Cumulus fractus bestonden. Er was ook nog wat Cirrus en Cirrostratus te zien. Vanuit het zuidwesten nam de bewolking weer toe en de wind wakkerde daarbij ook weer aardig aan. Het kwik bleef bij dit alles op 27,1 graden steken. Tussen de opzettende mix van Altocumulus en Cumulus was ook Cirrus en Cirrostratus te zien welke later weer overgingen in Altostratus met dus een grijs vervolg. Vanuit het zuiden probeerden actieve onweersgebieden ons te bereiken en leek de natuur spoedig haar broodnodige slok water te zullen krijgen. Maar hoe dreigend en indrukwekkend het er ook uitzag op de radarbeelden, het enige dat ons bereikten waren pittige windvlagen. Sommige planten die nog steeds vochten tegen de uitdrogingsdood waren hiermee in elk geval meteen uit hun lijden verlost want de omgeving lag al snel bezaaid met afgebroken takken en afgeknapte plantjes. Alsof de weergoden ermee stonden te spotten werden over dit slagveld nog een vijftal verdwaalde regendruppels uitgesprenkeld. Daarna keerde de rust weer en gingen we door het wegvallen van de wind en de toegenomen vochtigheidsgraad weer een zwoele plaknacht in. Het gedruppel bleek samen met nog een paar lichte buitjes later op de avond goed te zijn voor een neerslagtotaal van 0,2 mm. 

Dinsdag, 18 juni 2024

 Een volgende storing is tegen de ochtend gearriveerd waardoor we terug onder onze vertrouwde grijze deken ontwaakten, het enige deken waarvan we hoopten dat de mot erin zou komen. Deze keer zaten we echter aan de warme kant van het front (of in ieder geval niet diep in de koude lucht erachter want het koufront zelf lag wel degelijk aan de verkeerde kant van Malderen) waardoor het tamelijk broeierig aanvoelde. Zeker tijdens de ochtend was dit het geval toen het nog droog was en de minima waren dan ook vrij hoog met 14,7 graden. De bewolking oogde nogal onstabiel met soms dikke Altostratus waar spookachtige golvende structuren in te zien waren. Hier en daar werden deze structuren aan het oog onttrokken door regengordijnen en we kregen daar al snel mee te maken. De regen leek eerst ten westen van ons langs te trekken daar we de wolken net uit het oosten zagen komen maar het gebied breidde zich uit en het begon hier eveneens flink te plenzen. Deze neerslag was buiig en werd afgewisseld door lichtere regen. Na de middag ging deze lichte of matige regen eerder overheersen en werd het dus een saaie, duistere, herfstachtige en kille bedoening. Warmer dan 18,0 graden werd het dan ook niet al stond er wel betrekkelijk weinig wind uit veranderlijke richtingen met een lichte zuidelijke component. Tegen de avond kregen we dan toch nog drogere perioden tussendoor al was er dan ook nog een fijne soort nevel van motregendruppels voelbaar. Af en toe vielen daar ook nog gewone druppels tussen en leek de regen opnieuw terug te komen. Zeker toen we geregeld donkere luchten zagen opdoemen in de ondertussen erg nevelig wordende atmosfeer. Door de sterke windschering leek het alsof de wolken van alle kanten kwamen en het was erg moeilijk te zien of en waar er eventuele regenbuien zaten en in welke richtingen die gingen. Uiteindelijk bleek het mee te vallen al kon die indrukwekkende 17,2 mm waar we ondertussen waren op uitgekomen meer dan tellen.