Flashback: 21 juni in het verleden

Zaterdag, 21 juni 2014

De dag begon veelbelovend maar koud bij minima van 7,9 graden, en met een mooie blauwe lucht waaronder wat Cumulus hing. Het was voor de zomerliefhebber echter paniek alom toen ze zich weer gingen uitspreiden tot Stratocumulus, maar gelukkig bleven er nog brede opklaringen over. Na de middag ging het zelfs de goede kant op en konden we van overwegend zonnig weer genieten waarbij de temperatuur nog kon stijgen naar 24,6 graden. In het noorden was de hele tijd wel een band van Stratocumulus te zien en aan de klaagzangen op bepaalde weersfora te zien hing er achter die gordel van Stratocumuluswolken een gebied met meer gesloten Stratusbewolking. Plotseling zagen we vanuit het noorden flinterdunne Stratocumuluswolken binnendrijven die er heel apart uitzagen en iets weg hadden van pannenkoekijs op een baai in Antarctica aan de vooravond van de winter. Deze bewolking werd geleidelijk dikker, maar loste vervolgens weer op zodat het vrij zonnige weer er niet door in het gedrang kwam. Later dreven er opnieuw Stratocumulusvelden binnen die gedeeltelijk werden aangevuld door uitspreidende Cumuluswolken,. Ook deze bewolking loste echter weer op waardoor de laatste paar uren van de avond in heldere en niet eens zo koude omstandigheden verliepen. Neerslag is er ook vandaag niet gevallen waardoor er weer 0,0 mm uit onze kopieermachine rolt. 

Zondag, 21 juni 2015

Tijdens de nachtelijke uurtjes is het inderdaad tot regen gekomen, doch het was opnieuw een teleurstelling met amper 0,1 mm. Enkel voor cactussen en de reeds volledig uitgedroogde planten maakte de tegenvallende regen geen verschil meer. Dankzij de bewolking is het niet kouder dan 13,3 graden geworden, en het voelde zelfs wat broeierig aan onder het gesloten Stratus wolkendek in de nevelige atmosfeer. Maar wie hierdoor in ademnood kwam, kon al snel rekenen op de vlagerige zuidwestenwind die opstak en gepaard ging met het openscheuren van het wolkendek. We zagen nu vooral Stratocumulusvelden waartussen zich Cumuluswolken ontwikkelden die zich even later uitspreidden tot nieuwe Stratocumulus. Af en toe leverde dit ook een spatje regen op, en het weertype vertoonde hiermee veel gelijkenis met gisteren. Qua opklaringen deden we het echter wat beter en regelmatig kwam de zon er deze keer door, wat maxima van 22,2 graden mogelijk maakte. De opklaringen werden vooral tijdens de tweede helft van de namiddag erg breed, maar net toen we wilden denken dat de uispreidende stapelwolken overgingen in mooiweerswolkjes, werden ze opeens weer groter en trok er een buienlijn van noordwest naar zuidwest over Malderen. De lucht zag er vooral bij tegenlicht dreigend uit, en dat was ze ook want ze eisen met een totaal van maarliefst 30 regendruppels per vierkante meter een behoorlijk aandeel van het neerslagtotaal op. Vanuit het noordwesten klaarde het al snel weer op en we konden tijdens de avond genieten van fraaie uizichten op de wegtrekkende buienlijn en oranje oplichtende Stratocumulusveldjes in de ondergaande zon. Dit leverde mooie contrasten op met de diepblauwe lucht erboven, maar het moge duidelijk zijn dat we terug in een aanvoer van polaire lucht zijn terecht gekomen als voorbode van een tamelijk koele zomernacht.

Dinsdag, 21 juni 2016

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen waardoor de dag een sombere, herfstachtige start maakte. Wel was het aan de zachte kant met minima van 15,3 graden en voelde het zelfs een beetje broeierig aan door de hoge luchtvochtigheid. We kwamen tijdens de voormiddag al vrij snel in regenweer terecht en het was wachten tot de middag voordat het weer droger werd. De bewolking bleef echter overheersen met veel Stratus fractus onder een laag Altostratus bewolking. We zouden al bijna gaan hopen op een weersverbetering, maar gelukkig deden we dat nog niet (hopelijk) want die verbetering bleek een verslechtering te zijn. Kort na de middag werd de bewolking weer dikker en kwam het terug tot vlagen van intense regenval. Deze neerslag had een buiig karakter al zaten er geen onweer of andere randverschijnselen bij. Tijdens de regenvlagen viel op dat de bewolking een erg lage basis had, en verder voelde het erg broeierig aan door de zwakke zuidwestenwind, hoge vochtigheidsgraad en stijgende temperatuur. Stijgend inderdaad, want we kwamen geleidelijk in veel zachtere lucht terecht waardoor het van achter glas op grijs en kil herfstweer leek terwijl het buiten gewoon broeierig tropenweer was. Omstreeks 19H werd het wolkendek opeens door een onzichtbare kracht weggezwiept en voor we wisten wat er gebeurde was het vriendelijk zomerweer met diepblauwe luchten en enkele witte wolkenflardjes. De zon stak behoorlijk in de vochtige lucht waardoor het zwoel en drukkend aanvoelde terwijl het snel opwarmde tot de erg laat bereikte maxima van 21,0 graden. De opklaringen werden later op de avond wel weer gevolgd door bewolking, maar deze keer ging het om ondiepe, stabiel ogende Stratocumulusvelden die een surrealistisch contrast vormden met de zeer diepblauwe lucht erboven. Uiteindelijk raakte het er bijna volledig mee betrokken maar tegen zonsondergang verscheen er nog net een opklaring aan de horizon waardoor we de Stratocumulus eventjes in een mooie oranje kleur zagen oplichten alvorens de duisternis (een beetje) intrad. We sloten af met een neerslagtotaal van 2,9 mm.

Woensdag, 21 juni 2017

Het was vanochtend erg zacht maar niet zwoel bij minima van 17,1 graden. Het ontbreken van zwoelte was voor een groot deel te danken aan de erg droge lucht die aangevoerd werd zodat er van de kleffe nachten die zo typerend zijn voor onze streken geen sprake was. Tijdens de voormiddag maakte de zon al snel komaf met die koelte en in zeer zonnige condities steeg het kwik dan ook meteen weer richting tropische waarden. In tegenstelling tot gisteren was de aangevoerde lucht te droog om bewolking te vormen waardoor de blauwe hemel alleen werd onderbroken door wat ijle Cirrus en Cirrostratus bewolking die nog steeds zichtbaar was. De wind kwam uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen en er werd geleidelijk warmere en warmere lucht aangevoerd. Veel afkoeling vond er tijdens de avond dan ook niet plaats en we waren dus meteen gelanceerd voor een erg zwoele tropennacht. voor we dit nachtje zweten en puffen ingingen, konden we echter weer genieten van een fraaie zonsondergang met oker- en oranjetinten dankzij de sluierbewolking die er nog steeds hing. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 21 juni 2018

De koele bries die ons gisterenavond overviel was al een eerste teken van verandering en vanochtend was het dan de Stratus en Stratocumulusbewolking welke het af maakte en ons terug in herfstsfeer bracht. De wind is nog verder aangewakkerd en we leken wel in een kleine storm verzeild te zijn geraakt. De minima van 8,7 graden voelden guur aan en er zaten ook een aantal regenbuien in het wolkendek vermengd. Zij het van het soort dat nauwelijks meetbare neerslag opleverde en enkel in het noorden van Nederland kwam het tot buien welke echt die naam waardig waren. Overdag was het in Malderen een komen en gaan van opklaringen, stapelwolken en Stratocumulusvelden waarbij het er soms erg dreigend uit zag doch steeds zonder gevolgen. De hemel had een diepblauwe kleur waarbij het er voorjaarsachtig uitzag, en de transparante kleuren in combinatie met het felle licht van de zon die vandaag haar hoogste stand bereikte was bijna oogverblindend. Het bleef echter guur en koel met maxima van 17,2 graden en zeker tijdens de avond ging het bijna bijtend koud aanvoelen toen de bewolking oploste en de omgeving haar beperkte warmte weer uitstraalde. Terwijl we in de laatste schemering een buiging over de pluviometer maakten om het dagtotaal af te lezen, deden de planten hetzelfde door uitputting en verdroging want er zat opnieuw 0,0 mm in. 

Vrijdag,  21 juni 2019

Het was heerlijk koel bij minima van 10,2 graden al konden de fietsers wel een extra truitje gebruiken. De heldere, diepblauwe lucht werd al snel vol gedot met stapelwolkjes en deze dreigden over te gaan in laaghangende, stratiforme bewolking.  Maar na de middag transformeerden ze tot gewone mooiweerswolkjes en werd het aangenaam en luchtig zomerweer bij een noordwestelijk briesje. De temperaturen kwamen uit op 25,5 graden. Tijdens de avond losten de stapelwolken weer op en werd het helder, althans in de troposfeer. Na zonsondergang zou immers blijken dat de lucht juist vol zat met bewolking op 80 km hoogte wat voor een schitterend display zorgde van lichtende nachtwolken. De kortste nacht van het jaar verliep nu zoals in de poolstreken want het bleef de hele nacht aan de noordelijke hemel licht door deze wolken. Ook de snelle afkoeling bracht ons in polaire sferen en met het neerslagtotaal van 0,0 mm konden we zelfs van een poolwoestijn spreken.  

Zondag, 21 juni 2020

 De dag begon veelbelovend en zonnig als je met de rug naar het westen stond. Donkere grijze en dreigende luchten maakten dan weer hun opwachting voor zij die hun rug naar het oosten hadden gericht. Maar de minima van 12,6 graden had iedereen wel gemeen. De dreigende luchten waren het werk van een storing die er volgens de radar erg actief uitzag en door het tegenlicht werd dat effect nog versterkt. De Cirrostratus en Altostratus had vrijwel hetzelfde uiterlijk als de ijskap van een onweersbui waardoor de harten van de onweersliefhebbers af en toe oversloegen. Maar de uren daarop bleek dat het weinig om het lijf had en het bleef zelfs gewoon droog. Maar eens deze bewolking in het oosten hing zagen we opeens een heel ander wolkendisplay met laaghangende Stratocumulus en Altocumulus castellanus structuren die zich tegen een azuurblauwe hemel aftekenden. De zon kwam erdoor en het voelde drukkend aan doordat de stralen in deze heldere lucht erg krachtig waren. De nijdige zuidwestenwind zorgde echter voor verkoeling en het voelde allemaal warmer aan dan het was met maxima van 26,8 graden. De bewolking werd vanuit het westen dreigender en dikker en omstreeks 20H kregen we dan toch nog een aantal perioden van regen die een buiig karakter had. Ondertussen zwakte de wind wat af en tussendoor kregen we nog een vluchtige opklaring te zien in de verder nog steeds door laaghangende wolkenstructuren overheerste lucht. Wie dacht dat het nu voorbij was kreeg nog een verrassing want na een half uurtje begon het opeens flink door te regenen, voorafgegaan door felle windvlagen die met volle geweld op de natuur inbeukten. De laatste uren van de dag verliepen eveneens erg nat al begon de wind weer wat tot bedaren te komen. Het neerslagtotaal werd zo dan toch nog aangevuld tot 3,0 mm.

Maandag, 21 juni 2021

Tijdens het tweede deel van de nacht bereikten de buien ons, maar deze waren ondertussen samengeklit tot een regenzone waardoor de dag grijs, kletsnat en met een herfstsfeer begon. Het was klam bij minima van 14,8 graden. We keken tegen Nimbostratus aan met daaronder de karakteristieke pannus flardjes. De regen hield de hele voormiddag aan maar vanuit het zuiden naderden opklaringen met daarbij horend droger weer. Het duurde echter een eeuwigheid eer die opklaringen hier waren en het voelde ronduit kil aan met tegen de middag nog veel Altostratus en Stratus fractus bewolking. Tot overmaat van ramp moesten we vaststellen dat deze opklaringen ons uiteindelijk helemaal niet bereikten op een paar stroboscoopflitsen van de zon na. Het ging weer regenen en op de satellietbeelden was te zien hoe er steeds nieuwe bewolking en buien ontstonden toen de opklaringen met een zuidelijke stroming onze richting uitkwamen. De grens tussen zomerweer en herfst lag maar een vijftigtal kilometer ten zuiden van Malderen en in het zuidoosten van het land kwam het kwik dan ook nog dichtbij dertig graden bij veel zon maar ook een aantal onweersbuien. Hier dus niets van dit alles en het kwik bleef steken op een magere 18,0 graden. Door de bewolking werd het echter niet kouder dan … graden. De regen begon er tijdens de namiddag terug steeds meer in te komen en het was wachten tot een eind in de avond eer het opnieuw droog werd. Ook dan echter nog steeds veel bewolking die nu vooral uit Altostratus en pannus bestond. De wind kwam nu uit noordoostelijke richtingen en het neerslagtotaal is op 11,7 mm uitgekomen. 

Dinsdag, 21 juni 2022

 De sluierwolkjes die gisterenavond laat begonnen binnen te drijven, zijn tijdens de nacht dikker geworden waardoor we vanochtend een flink pak van deze bewolking te zien kregen. In het zuiden was deze zelfs over gegaan in Altostratus waar hier en daar ook een veldje Altocumulus castellanus onder te zien was. Deze bewolking breidde zich snel uit naar het noorden, maar in die richting was nog voor een verrassend lange tijd een blauw stuk te zien. De wolkenband was dus scherp begrensd en de open hemel waar we afgelopen nacht nog onder vertoefden liet dan ook nog een aangename afkoeling naar 11,1 graden toe. Tegen de middag was het overal grijs al kon er nog een zwak waterzonnetje doorheen priemen bij momenten. Dit bleef zo tot ergens halverwege de namiddag toen we in het zuiden opeens opklaringen te zien kregen. Dit waren meteen diepblauwe luchten waarin talloze veldjes Altocumulus floccus, castellanus en undulatus te zien waren. Eens de zon er weer door kwam ging het zwoel aanvoelen en we zagen ook dat veel weerstations pas laat vandaag hun maxima optekenden. In Malderen waren dat 24,0 stuks. We zijn hiermee dus duidelijk in de warme sector van een depressie terecht gekomen en dat was ook mooi te zien op de satellietbeelden. Eens de opklaringen het volledige luchtruim veroverd hadden, zag het beeld er totaal anders uit met bijna zwartblauwe luchten, een felle zon en bijzonder fraaie Cirrusplukjes die her en der nog te zien waren. Er was een overvloed aan licht en de langste dag van het jaar kwam hiermee uitstekend tot haar recht. Voorlopig dan toch want een aantal van de aanwezige Altocumulusvelden ging zich kort voor zonsondergang samenpakken waardoor deze het uiteindelijk toch nog liet afweten. Er verschenen ook valstrepen onder maar de 0,0 mm aanwijzende pluviometer en vooral haar eigenaar hoefde zich geen illusies te maken. De zon kwam net op tijd terug om tegen zonsondergang een opvallend mooi oranje display van opgloeiende Altocumulus en Cirruswolkjes toe te laten. Het contrast met gisteren toen de kleuren nog transparant en spierwit waren op hetzelfde moment kon bijna niet groter zijn. 

Woensdag, 21 juni 2023

 Na een heldere nacht met minima van 17,3 graden begon de voormiddag in zonovergoten omstandigheden onder diepblauwe luchten. Hierin werden na een tijdje wel stapelwolkjes gevormd maar het bleef allemaal overwegend zonnig bij een zwak zuidwestelijk briesje. Alles leek hetzelfde te blijven, doch wie heel goed naar die blauwe lucht keek zag dat die kleur langzaam maar zeker lichter begon te worden. Er is op heel subtiele, haast onmerkbare wijze een dunne laag Cirrostratus opgedoken. Pas na lange tijd was de sluierbewolking gemakkelijk te spotten maar ook dan kon de zon nog vlot schijnen waarbij ze slechts af en toe achter een stapelwolkje wegdook. Het werd daarbij weer vlot 26,7 graden. Deze wolkjes losten door de dagelijkse gang op tijdens de avond en nu zagen we meer structuur ontstaan in de Cirrostratusbewolking waarbij er in het zuiden dichte plakken Cirrus densus verschenen die fraaie contrasten vormden met de blauwere lucht daar vooruit. Deze dichte bewolking breidde zich snel in onze richting uit en ging daarbij over in Altostratus waardoor het verrassend snel helemaal grijs werd met hooguit nog een zwak waterzonnetje. Toen er plotseling een koele noordenwind opstak was het zomergevoel snel vervlogen en de actieve regenzone die wat verderop klaar ligt om ons morgen te overspoelen, zal dat gevoel niet snel terugbrengen. Voor vandaag konden we het echter nog droog houden, we eindigden dus met 0,4 mm als dagtotaal. 

Vrijdag, 21 juni 2024

Hoewel de zon vandaag haar hoogste punt bereikte, was daar in de verste verte niets van te merken. Een dik Stratus en Altostratusdek heeft zich over ons uitgespreid en het heeft hier tijdens de ochtend ook al wat uit geregend. Het was daarna voor eventjes droog maar al snel trokken er meer buien binnen vanuit het zuiden waarbij de neerslag op sommige momenten behoorlijk intens was. Het buiengeweld ten spijt was er niet veel te zien boven ons, geen fraaie ijskappen of scherp afgetekende stapelwolken maar gewoon een grijze massa die hier en daar wat donkerder was dan elders. Ze bestond uit Nimbostratus en velden met pannus. En het was een wolkendek dat behoorlijk wat licht tegenhield want het was aardedonker. Op sommige momenten was het zelfs midden op de dag mogelijk om met een zaklamp naar de andere kant van de tuin te schijnen en nog steeds de lichtbundel te kunnen zien neerkomen. Dat het aanbrengen van zonnecrème zowat het laatste was waar we aan dachten was dan ook geen wonder. Het zeer donkere weertype hield aan tot halverwege de namiddag en de enige verbetering was toen dat de bewolking dunner werd en er weer wat productie kwam uit de zonnepanelen. Het regende echter nog steeds en het was al avond eer het vanuit het noordwesten dan toch nog ging opklaren. De bewolking bestond uit dunner wordende Altostratus, Cumulus fractus en Stratocumulusvelden. Het waren enkel deze laatste twee die na een paar uur overbleven en zo kreeg deze opvallend duistere dag dan toch nog een verrassend zonnig en zomers aandoend einde. Het kwik kon zowaar opkrabbelen naar 18,0 graden en er stond ook maar een zwak west- zuidwestelijk briesje waardoor het in deze vochtige lucht meteen drukkend aanvoelde. Kouder dan 14,8 graden is het door die bewolking overigens niet geworden al begon het tegen zonsondergang toch weer aardig af te koelen. Het bleef licht bewolkt tot bijna helder en we eindigden uiteindelijk weer met een fors neerslagtotaal van 13,4 mm.