Flashback: 22 juni in het verleden

Zondag, 22 juni 2014

net als gisteren maakte de dag een veelbelovende start met een mooie blauwe hemel waarin Cumuluswolken te zien waren bij veel zachtere minima van 12,0 graden. Ze groeiden uit tot Cumulus mediocris en gingen later weer over in Cumulus humilis. Geen enkele stapelwolk waagde het nog om zich tot Stratocumulus uit te spreiden waardoor we van zeer aangenaam en zonnig zomerweer konden genieten. De maxima haalden net als gisteren 24,6 graden en de wind ruimde door naar noordoostelijke richtingen waardoor er drogere landlucht werd aangevoerd. Op de satellietbeelden was echter mooi te zien hoe de zich tot straten organiserende stapelwolken een afbuigende stroming aangaven die in Nederland nog steeds aanlandig was vanuit het noordwesten. Het noorden werd dan ook door uitgestrekte wolkenvelden en de bijhorende klaagzangen geplaagd. Naar de avond toe begonnen de stapelwolken steeds meer af te platten (Cumulus humilis) en werd het weer helder met uitzondering van Cirrus en Cirrostratus bewolking die geleidelijk kwam binnendrijven. Hierdoor werd de lucht wat fletser maar toch konden we nog van een aangenaam warme en zonnige avond genieten waarin we het neerslagtotaal optekenden dat toevallig 0,0 mm bedroeg.

Maandag, 22 juni 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht is een nieuwe regenzone boven Malderen gearriveerd die de eerste regen van betekenis sinds lang bracht, terwijl het is afgekoeld tot 10,8 graden. Het gevolg was echter een chaotische ochtendspits van tienduizenden pendelaars die niet vertrouwd zijn met het fenomeen "regen" met alle gevolgen vandien. Aanvankelijk leek het nochtans tegen te vallen met de regen en bleef het slechts bij wat licht gedruppel, maar in de regenzone zaten een aantal buienlijnen verwerkt die bijna in hun lengte over Vlaanderen trokken. Hierdoor kwam het af en toe tot flinke stortvlagen die afgewisseld werden met lange perioden van nog steeds vrij zware regenval met opvallend dikke druppels. Het kwik werd er flink door in toom gehouden met hooguit 18,3 graden als maxima, en een ijzige noordwestenwind drukte ons met onze neus op deze doorweekte feiten. Op het einde van de namiddag klaarde het op, doch vanuit het noordwesten werd de lucht al snel onstabieler en trok een nieuwe buienlijn over die opnieuw met wolkbreukachtige stortvlagen gepaard ging. Daarna volgde een periode van een tweetal uur vrij zware regenval die het dagtotaal op een indrukwekkende 15,4 mm wist te brengen. Vanuit het noordwesten klaarde het omstreeks 20H30 op en we kregen nu flinke stapelwolken te zien die tegen een diepblauwe lucht afstaken en zeer laag leken te hangen. Dit gaf de hemel een wat surrealistische aanblik, zeker met de diepblauwe lucht erboven. Enkele van die stapelwolken sloegen er nog in om een paar verdwaalde regendruppels te lossen, al was deze neerslag niet meer meetbaar. Uiteindelijk volgde er een zonsondergang van formaat toen de eerdergenoemde wolken oranje oplichtten onder een fraaie, diepblauwe hemel bij zonsondergang met wat veldjes Stratocumulus ertussen.

Woensdag, 22 juni 2016

De bewolking is tijdens de nacht weer gebroken waardoor we van veel zonneschijn konden genieten en slechts enkele Stratocumulus veldjes. Het was zacht met minima van 12,5 graden en alweer zagen we die zeer diepblauwe kleur welke surrealistisch afstak tegen de wolkenvelden. De opklaringen werden breder en er werden enkele wolkenflardjes gevormd. Tegen de middag sloeg het weer om en zagen we op iets hoger niveau ook Stratocumulus binnendrijven (duplicatus). Deze veroverde al snel het ganse luchtruim en bleek afkomstig te zijn van een warmtefront. Het zag er kil en grijs uit vanachter glas toen we die sombere mengelmoes van Stratus, Stratus fractus en Stratocumulus zagen waar de bewolking in was over gegaan. Maar het was zacht tot zwoel met een zwakke zuidwestelijke bries. Na een paar uur klaarde het weer op en kregen we veel stapelwolken te zien. Het zag er stabiel en onschuldig uit tot we hier en daar wat partijtjes Altocumulus castellanus konden ontwaren. En die hingen daar natuurlijk niet voor niets, want na een paar uur verschenen dan de eerste onweerscellen net buiten de Belgische kust. Dit waren meteen taaie exemplaren, al hoefden we er ons op het vasteland nog niet veel zorgen over te maken. Het zwaartepunt van de buiencluster trok de Noordzee op en enkel in de omgeving van Brugge kwam wat licht onweer voor. De aambeeldbewolking was echter tot diep in het binnenland te zien en ook vanuit Malderen hadden we een fraai uitzicht op de ijskappen die het zonlicht afblokten. Dit zorgde overigens niet voor afkoeling want het bleef buitengewoon zwoel en de temperatuur daalde nauwelijks nadat we de maxima van 28,7 graden hadden bereikt. Later op de avond kregen we meer buienwolken te zien (de toppen althans) ten westen van ons, maar de bijhorende neerslagkernen bleven op grote afstand waardoor het dagtotaal van 0,0 mm gevrijwaard bleef. De rest van de avond verliep zwoel en rustig waarbij we veel dreigende bewolking zagen zoals Altocumulus castellanus en Cumulus congestus.

Donderdag, 22 juni 2017

Met minima van 21,0 graden was het vanochtend zeer warm, maar de aangevoerde lucht was nog droog (en als er al vocht in zat werd het opgenomen door de uitgedroogde bodem die als vochtvreter fungeerde). Er stond een grootse weersverandering op het programma vandaag die misschien wel eens een voortijdig einde van de zomer 2017 zou kunnen inluiden, maar daar was vanochtend nog niet veel van te merken. Er was nog steeds een heldere hemel te zien met enkel wat sluierbewolking en het warmde razendsnel op eens de zon weer op was. Maar de voormiddag was nog maar halverwege en daar hingen ze dan: de Altocumulus castellanus en floccus wolkjes als voorboden van de ondergang (of opgang voor de plantjes en winterliefhebbers). Ze werden snel talrijker vanuit het zuiden en er ontstonden ook al snel stapelwolken tussen. Kort na de middag zaten we opeens te midden van talloze Cumulonimbi en een daarvan kon op het einde van de namiddag ook Malderen bereiken alwaar het kort ging plenzen met licht onweer in de verte. Dit bleek goed te zijn voor een neerslagtotaal van 0,2 mm. De koele lucht had ons echter al een stuk eerder bereikt, want kort na de middag ruimde de wind reeds naar het westen wat gepaard ging met forse rukwinden in een erg ruig en stormachtig weertype. De maxima werden dan ook al rond die tijd bereikt met 34,7 graden. Samen met de bewolking van de onweersbuien die overal hingen had het zelfs iets herfstachtigs. De echte koelte werd vooral tijdens de avond voelbaar toen het vanuit het westen weer helemaal opklaarde en de onstabiele Altocumulusvelden met Cumulonimbi ertussen snel wegtrokken naar het oosten. We zagen nu weer dezelfde sluierwolkjes als vanochtend alsof er niets veranderd was maar nu zaten we dus wel degelijk reeds in de koele en polaire luchtmassa's. later op de avond dreef er vanuit het westen massaal Cumulus fractus en Stratocumulus binnen waardoor de dag in zwaarbewolkte omstandigheden ten einde liep met het eerdergenoemde neerslagtotaal. De wind zwakte af maar ze was wel nog krachtig genoeg om onze ovenachtige woningen weer wat af te koelen.

Vrijdag, 22 juni 2018

Onder een heldere hemel is het afgekoeld tot 7,4 graden en er stond nog steeds veel wind waardoor de dag al meteen een gure herfststart maakte. Er werden al snel stapelwolken gevormd waardoor we de zon moesten prijsgeven alsook weer een aantal planten want ook deze stapelwolken hadden geen intenties om regen voort te brengen. We kregen de hele dag te maken met stapelwolken, opklaringen, wat Cirrus bewolking en een gure noordwestenwind die het kwik aan de ketting hield met 17,0 graden als maximum. Pas tegen de avond luwde de wind en ging het gure er uit waarbij de bewolking overging in Stratocumulusvelden. Het koelde snel af onder de opklaringen maar voor het gevoel bleef de temperatuur constant of werd het net zachter door de wind die er niet meer hij was. We sloten af met 0,0 mm als neerslagtotaal. 

Zaterdag, 22 juni 2019

 We bevonden ons nog in vrij koele lucht waardoor de minima met 8,0 graden erg slaapbaar waren. Overdag was het klassiek Belgisch zomerweer met blauwe luchten en stapelwolken. Langzaam maar zeker dreef er in de hogere luchtlagen sluierbewolking binnen die de overgang naar het aangekondigde veel warmere weer markeerde. En daar was vandaag al wat van te merken want tijdens de namiddag ging het al vrij zwoel aanvoelen waarbij we met 28,6 graden de zomerse grens haalden.  Dit alles bij een westelijke tot noordwestelijke wind. Tijdens de avond ging het echter weer vrij kil aanvoelen onder de open hemel waar nu enkel sluierwolkjes te zien waren. Het neerslagtotaal bleef opnieuw beperkt tot 0,0 mm.

Maandag, 22 juni 2020

 De bewolking is tijdens de nacht weggetrokken naar het oosten en de dag begon zonnig en rustig bij minima van 11,3 graden. Er ontstonden stapelwolkjes en het was erg rustig met een eerder zwak west- zuidwestelijk briesje. De stapelwolken waren klein en niet zo talrijk waardoor de zon bijna ononderbroken kon schijnen op de meeste plaatsen. Het warmde op tot een aangename 27,7 graden terwijl er tijdens de namiddag ook een paar Cirrusplukken voorbij dreven. Deze leken tegen de avond weer te verdwijnen net als de stapelwolken waardoor we van een zonovergoten avond konden genieten waarbij  het aangenaam zacht bleef. We eindigden daarbij met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 22 juni 2021

Het herfstweer schakelde vanochtend een aantal versnellingen hoger en nu was alles bedekt met Stratusbewolking. Het was kil met minima van 12,6 graden waar vervolgens amper wat aan werd toegevoegd. Een volgende regenzone lag op ramkoers en bereikte ons al vroeg in de voormiddag. Het plensde aardig door uit Nimbostratus bewolking en we zagen de pannus flarden eronder met een noordoostelijke tot oostelijke bries voorbij trekken. Tegen de middag werd het terug droog maar de Altostratusbewolking bleef en liet slechts af en toe een waterzonnetje door. Dan volgden er weer perioden met regen, maar meestal was dit slechts wat licht gedruppel met af en toe een buitje erin dat net voldoende was om de grond nat te maken ondanks het feit dat er soms dikke druppels vielen. Het leek de hele tijd alsof het spoedig harder zou gaan regenen maar uiteindelijk bleef het bij dat weinig voorstellend gedruppel. De omgeving bleef er kleddernat bij liggen en het was bibberen geblazen bij slechts 16,0 graden wat na de warme periode die we achter de rug hebben een hele aanpassing vergde. Ook tijdens de avond bleef het beeld min of meer hetzelfde en het gedruppel vulde het neerslagtotaal aan tot de uiteindelijke 2,9 mm. 

Woensdag, 22 juni 2022

 De Altocumulusvelden van gisterenavond zijn weer verdwenen en zo kwamen we terug onder een open hemel te liggen die een gevoelige afkoeling toeliet. Het moment om weer wat koelte op te slaan voor de volgende warmtegolf die er weer zit aan te komen, al lijkt die niet meer zo intens te zijn als die van vorige week. Het is tot 11,7 graden afgekoeld en terwijl de hemel boven ons een strakblauwe kleur had was er in het zuidwesten een band van Cirrus en Cirrostratus te zien. Deze bewolking bleef daar de hele dag door aanwezig maar ook elders in het luchtruim dreef er wat Cirrus en Cirrostratus voorbij. Bij veel zonneschijn kon het kwik weer aardig winst boeken met maxima van 29,0 graden al voelde het bij een oostelijke tot noordoostelijke wind soms toch wat frisjes aan in de schaduw. Tijdens de late namiddag begon de Cirrusband in het zuiden een meer uitgesproken structuur te krijgen waarbij de bewolking dikker werd, meer licht ging weerkaatsen en geflankeerd werd door enkele Altocumulus lenticuluaris bandjes. Het leek nu net alsof we tegen de rand van een rij onweersbuien zaten aan te kijken, maar het was in feite slechts een weinig actief warmtefront. Volgens de weermodellen zouden er op dat front eventueel onweersbuien kunnen ontstaan maar de kansen in Malderen lijken beperkt te zijn en het oosten heeft duidelijk terug de beste kaarten op dit gebied. Hoe dan ook kwam de bewolking na een ganse dag min of meer ter plaatse trappelen tijdens de avond geleidelijk onze richting uit en dreven er ook wat Altocumulusveldjes voorbij vanuit het zuiden. Het zorgde voor een erg fraaie zonsondergang toen dit alles in gele en oranje tinten ging opgloeien. Tot neerslag is het ondanks dit alles niet gekomen en dus bleef de droogte in het zadel zitten met een dagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 22 juni 2023

 Tijdens de vroege ochtend zag het er allemaal nog vredig uit met brede opklaringen en wat Stratocumulusvelden in het zuiden terwijl het is afgekoeld tot 14,6 graden. Wat verderop in die richting lag echter een actief onweerscomplex dat onze richting uitkwam en het duurde dan ook niet lang of de bewolking begon toe te nemen met Cirrostratus, Altostratus en Altocumulusvelden. Het grootste deel van de voormiddag verliep dus grijs al liet de regen nog een tijdje op zich wachten. De meeste neerslag viel eerst in het oosten en tot pakweg in Brussel. Tegen de middag begon het dan toch nog te druppelen in Malderen en later volgden perioden van intensere regen die vooral het eerste deel van de namiddag voor hun rekening namen. Soms had de neerslag een buiig karakter en viel het er goed uit maar het onweer bleef beperkt tot het uiterste zuidoosten van het land. We hadden immers te maken met een klassiek MCS complex dat dus deels uit een gebied met gewone stratiforme regen bestond die weliswaar door de onweersbuien aan de andere kant ervan gevoed werd. Hoe dan ook was het een verademing voor de natuur en leken we in Malderen een beetje in een 'sweet spot' te zitten waar de neerslag voldoende was om de natuur wat verlichting te brengen en tegelijkertijd problemen met wateroverlast tot een minimum beperkt bleven. Ten oosten van ons was het immers een heel ander verhaal en moest men weer met bootjes uitrukken om de straten over te kunnen steken. Vanuit het minder bedeelde westen klaarde het op het einde van de namiddag uit en nam de neerslagintensiteit snel af waarop het droog werd. De wind is van zuidwestelijke naar noordelijke richtingen gedraaid en het leek even alsof we nog een buienlijn over ons heen zouden krijgen. Het ging echter om een rij met flinke stapelwolken die zonder gevolgen over ons trok. Het klaarde nu definitief op en het koelde daarbij voelbaar af. En dit terwijl het overdag ook al niet erg warm is geworden door de vele regen en bewolking, het is op geen enkel moment warmer dan 21,2 graden geworden waardoor er een einde aan de hittegolf is gekomen. Met een neerslagtotaal van 17,6 mm kan de natuur er weer een tijdje tegenaan en volgens de weermodellen zal dat blijkbaar ook nodig zijn. 

Zaterdag, 22 juni 2024

 Er hing vanochtend terug veel bewolking maar dat was nu eerder losse Stratus fractus die later geleidelijk overging in Cumulus. Het is afgekoeld tot 13,3 graden en er stond weinig wind uit west- zuidwestelijke richtingen. Naar de middag toe gingen de stapelwolken zich deels uitspreiden tot Stratocumulus maar voor de rest leek het droog en stabiel te blijven met af en toe nog een streep zon tussen de plakken Stratocumulus door. Maar halverwege de namiddag vielen er dan toch nog een paar buien, uit doorschietende Cumulus congestus. Er waren echter geen ijskappen te zien en het werd al snel weer stabieler, althans in Malderen. De rest van de namiddag en avond kregen we terug meer zonnige momenten bij breder wordende opklaringen en een temperatuur die al naar 21,3 graden kon stijgen. Er hing nu een mix van oplossende Stratocumulus en Cumulus waarbij de lucht wat nevelig en heiig kleurde. Tegen het einde van de avond was het bijna helder op nog wat wolkenflarden na. We zaten wel nog steeds in koele lucht en dat werd zeker na zonsondergang goed voelbaar toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.