Flashback: 23 juni in het verleden

Maandag, 23 juni 2014

De lucht is vanochtend weer diepblauw geworden en we konden ze aanschouwen bij minima van ... graden. De lucht zat echter vol met onweersverklikkers (Altocumulus floccus) en het leek het begin van een zwoele en onstabiele zomerdag boordevol onweer te zijn. Niets was echter minder waar want er stond een droog en luchtig briesje uit het noordoosten dat op sommige momenten zelfs vrij koud aanvoelde. Op de satellietbeelden konden we zien dat we ons net op de grens van onstabiele lucht boven Frankrijk bevonden waar zich een indrukwekkend onweerscomplex had gevormd. Dit was gekoppeld aan een lagedrukgebied dat verantwoordelijk was voor de naar het noordoosten geruimde wind bij ons. Deze onweersbuien trokken in oostelijke richting weg waardoor we er in Malderen niet voor moesten vrezen of als plant op hopen. De bewolking ging over in Altocumulus lenticularis en vervolgens begon deze onstabiele luchtmassa zich aan een enorme snelheid terug te trekken in zuidoostelijke richting. Voor we het wisten waren de onweersverklikkers weg en in Nederland heeft men ze waarschijnlijk niet eens te zien gekregen. Wat we in de plaats kregen waren een paar Cirruswolken en later werden er ook Cumuluswolken gevormd die voor de rest van de dag de dienst zouden uitmaken in Malderen. Het werd terug aangenaam zomerweer al moesten we toch wachten voor dat luchtige briesje ook in de schaduw goed te verdragen viel. Het kwik steeg verder naar ... graden en naar de avond toe begonnen de stapelwolken weer op te lossen. Toch werd het niet volledig helder en begonnen de kleuren een fletse indruk te maken. vanuit het noorden lijkt immers een zwakke regenzone onze richting uit te komen welke zich op deze manier wenst aan te kondigen. Veel hoeven we er niet van te verwachten qua neerslag en voor vandaag zelfs nog minder met 0,0 mm.

Dinsdag, 23 juni 2015

Het was vanochtend half bewolkt met Stratocumulus velden en Cumulus congestus die in een polaire, diepblauwe hemel hingen. Overdag gingen de stapelwolken verder opbollen tot ze zich uitspreidden tot nog meer Stratocumulus en voor we het wisten was het vriendelijke, zonnige weertype waarmee we de dag begonnen zijn voorbij. Hier en daar kwam het ook nog eens tot buien, al was de neerslag in Malderen niet meetbaar. Om het nog een beetje erger te maken voor de verkleumde zomerliefhebbers dreef op hetzelfde moment een gebied met Stratus bewolking Nederland in waar men al snel onder een egale Stratuslucht kwam gevangen kwam te zitten zoals we die meestal dagenlang tijdens de winterperiode zien. De frisse ochtend met minima van 9,2 graden werd dan ook gevolgd door een dag met ver beneden normale maxima die in Malderen niet hoger dan 17,4 graden kwamen. En dan mag men er nog van geluk spreken dat het dikke, Nederlandse Stratusveld net ten noorden van ons bleef zodat we in Malderen enkel met uitspreidende stapelwolken moesten rekening houden. Enerzijds was hierdoor nog enige structuur in het luchtuim te zien (minder saai) en anderzijds verscheen er af en toe nog een opklaring in kabouterformaat waardoor het toch enkele graden warmer was dan bij onze noorderburen waar men nauwelijks boven de 13 graden is uitgekomen als maximumtemperatuur. Naast wolken moesten we echter rekening houden met een brutale noordwestelijke tot noordelijke wind die door merg en been sneed en de gevoelstemperaturen nog een stuk lager liet uitkomen. het was wachten tot de late avond voordat de bewolking overging in gebroken Stratocumulus en de zon er weer voorzichtig begon door te breken. de wind zwakte af, maar het koelde flink af onder de open hemel waardoor het eerder aan een prille lenteavond of een namiddag in november deed denken. De sfeervolle zonsondergang in de met Stratocumulus toefjes opgesmukte diepblauwe hemel maakte weinig goed, net zoals het droge neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 23 juni 2016

Na een erg zwoele nacht met minima van 18,9 graden zagen we Altostratus bewolking met Altocumulus castellanus eronder, waarbij deze laatste in zeer uitgestrekte velden en in enorme hoeveelheden te zien was. De Altostratus was in het westen dikker en in het oosten was blauwe lucht te zien. Een blik op de satellietbeelden leerde ons dat het een onweerscomplex was dat net in volle explosie was en deels tussen Malderen en Gent in voorbijtrok. Een uitloper van de buienlijn trok over Limburg waar supercells tot ontwikkeling kwamen. Kortom, een festijn voor de onweersliefhebbers en een nachtmerrie voor de verzekeringen. Het complex genereerde veel bewolking waardoor het op den duur leek te verzanden in een kille en grijze zomerdag. Maar vanuit het zuiden kwamen er weer opklaringen opzetten waardoor het zwoel, drukkend en zonnig werd en het kwik omhoog werd geslingerd naar 32,3 graden. Later verschenen er weer wolkenflarden die overgingen in enkele stapelwolken (het waren er maar een stuk of vijf over het ganse luchtruim). Op het einde van de namiddag zagen we weer Altocumulusvelden voorbij komen waarvan een deel uit de Castellanus variant bestond en een ander deel uitsneeuwde met fraaie virga strepen tot gevolg. De lucht werd wat melkachtig en de virga was zo talrijk dat we op den duur een lucht vol met ijle wolkenveders te zien kregen. Met al dat gewolk zou je haast vergeten dat er onweer op het programma stond als hoofdactiviteit. Maar de weergoden waren wel zo attent om ons daaraan te herinneren door al een eerste onweerscomplex langs te sturen in de vooravond. Het werd netjes ten oosten van ons voorbij geloodst om ons er ook nog aan te herinneren dat het hier Londerzeel is, maar een volgend complex stond al te trappelen om vanuit het zuidwesten binnen te vallen. De wind ruimde tijdelijk naar het noordwesten en werd veel koeler toen het eerste complex passeerde, maar uiteindelijk werd het terug zwoel en drukkend ondanks de regen. Kortom, een echte tropensetting en de neerslag uit beide onweerscomplexen ging zowat naadloos in elkaar over waardoor het een onweer van lange adem werd. Wel bleef de meeste activiteit ten oosten en zuidoosten van ons al was dat maar beter zo gezien de vernielingen die door hagel werden aangericht in de zwaarder getroffen gebieden. Vanuit het westen kwam de zon er vrij snel weer door en het was echt schitterend om te zien hoe de lichtinval veranderde net alsof men de belichting van een toneelvoorstelling regelde. In een geelachtige lucht die later amber en uiteindelijk oranje kleurde, kregen we een felle, dubbele regenboog te zien waardoor het geflits niet alleen van de bliksemschichten kwam die erdoorheen schoten, maar ook van de talloze smartphones en camera's die erop gericht waren. Pas na zonsondergang werd alles weer "normaal" voor zover we dat al zo konden noemen in de drukkende, tropische zwoelte die er bleef hangen. In het zuiden waren af en toe nog prachtige bliksemschichten te zien van het onweersgebied dat aan de zuidwestelijke flank nog aangroeide terwijl er af en toe ook nog een verre donderslag hoorbaar was. Het waterballet bleek uiteindelijk goed te zijn voor een neerslagtotaal van ongeveer 5 mm.

Vrijdag, 23 juni 2017

Het was even wennen met de veel koelere lucht die over ons uitstroomde en de minima naar beneden joeg met 16,1 graden, en er was ook geen heldere hemel meer te zien. Alles was volgelopen met Stratocumulus floccus en castellanus bewolking waarbij de grote, afzonderlijke wolkendotten erg opvielen. In het oosten was de lucht nogal nevelig met Cirrostratusbewolking en jacobsladders die mooi zichtbaar waren waar de zon langs de wolkendotten heen scheen. In die richting vonden we natuurlijk het wegtrekkende koufront terug waarachter/voor zich de zeer warme lucht bevond. Voorlopig zouden we niet meer met deze lucht te maken kregen, en het ging zelfs helemaal de andere kant op toen de Stratocumulus dotten aan elkaar werden geklonken waardoor er een somber Stratus wolkendek tot stand kwam. Er stond nog steeds een kille westenwind en het voelde herfstachtig aan al was de koelte voor velen een verademing daar ze voorlopig nog nieuwheid en onbekendheid uitstraalde. Volgens de huidige weermodellen zal dat effect echter snel verdwijnen de komende paar weken. Voorlopig bleef het wel droog en voor zover we ons niet uit ons lood lieten slaan/blazen door de gure westenwind was het een ideaal doe- en sportweertje voor degenen die niet moesten werken. Tegen de middag kwamen terug in opklaringen terecht en maakte het sombere wolkendek plaats voor een luchtige zomerhemel met Cumuluswolkjes erin. De zon kreeg weer alle kansen om ons te verwarmen waarbij het dus niet meer tot excessieve hitte kwam bij maxima van 26,2 graden. De westenwind zwakte geleidelijk af waardoor het vriendelijker werd en tegen het einde van de namiddag was het grootste deel van de stapelwolken weer opgelost. Vanuit het westen zagen we echter Cirrusplukken en Cirrostratus binnendrijven die een wisselvalliger weertype aankondigen. Voor vandaag had dit echter nog geen verdere gevolgen buiten een fraaie zonsondergang toen de bewolking overging in Cirrostratus en alles in okeren en oranje kleurentinten oplichtte. Neerslag is er andermaal niet aan te pas gekomen, we sloten af met een dagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 23 juni 2018

Terwijl er een grijze en kille zomerdag was voorspeld, bleek het in Malderen allemaal mee te vallen. Na een koele nacht met minima van 6,9 graden zagen we de Stratocumulusvelden snel oplossen en plaats maken voor onschuldige Cumulus humilis wolkjes die de hele dag het zwerk sierden. In de hogere luchtlagen dreef veel Cirrostratus bewolking binnen al zorgde dit alleen voor een wat zwakkere zon wat werd gecompenseerd door extra licht door verstrooiing. De wind was niet meer brutaal en bij een draaglijk westelijk briesje haalden we maxima van 21,2 graden. Tegen de avond losten de stapelwolken op maar zagen we Altocumulus castellanus velden ontstaan. En op de radar was inderdaad te zien dat de lucht onstabiel was in de vorm van een buiengebiedje boven het zuiden van Nederland. Maar de Londerzeelse planten hadden daar natuurlijk lak aan en de tuinen compost aan hun uitgedroogde stoffelijke overschotten. We leken in iets zachtere lucht te zijn terecht gekomen want het bleef lang aangenaam buiten en het invallende licht was ook een stuk zachter door de vele sluierbewolking. We eindigden terug met een neerslagtotaal van 0,0 mm

Zondag, 23 juni 2019

 De warmere lucht is er nu pas echt goed ingekomen.  Na de waarschijnlijk voor de laatste maal slaapbare minima van 13,1 graden te hebben opgetekend ging het snel de hoogte in met de temperaturen.  Dit ging tegen de middag gepaard met de vorming van stapelwolken maar verdere gevolgen bleven uit. Vanuit het westen dreef er sluierbewolking binnen en later verschenen er ook Altocumulusbanken en velden.  Het oogde wat onstabiel,  zeker met die warmte tot 31,7 graden erbij en tijdens de avond zorgde dit voor mooie fotografie gelegenheden.  Net als de voorbije dagen gaat het volledige aandeel van het  neerslagtotaal naar zweet druppels en wat overbleef was goed voor 0,0 mm.

Dinsdag, 23 juni 2020

We kwamen in steeds warmere lucht terecht en na minima van 11,5  graden opgetekend te hebben werd het zeer zonnig. De bewolking bestond uit een aantal toefjes Cirrus die zich vooral in het westen leken te concentreren. Op geringere hoogte ontstonden er vrij snel stapelwolkjes maar deze waren bescheiden van afmetingen en de zon werd er amper door gehinderd. We kregen een typisch Belgische zomerlucht te zien al waren de temperaturen met 31,5 graden weer wat minder typisch, of je zou ze al tegen de opwarming van de laatste jaren moeten afzetten. De wind kwam uit zuidwestelijke richtingen en was overwegend zwak. De stapelwolkjes lieten het tegen de avond natuurlijk afweten en het werd een zeer aangename warme zomeravond waarbij er een echte, zuiderse zomersfeer heerste nu de natuur zo een beetje op haar hoogtepunt is gekomen. We hoefden het genot van de hoogzomerse landschappen in elk geval niet te onderbreken door neerslagmetingen te verrichten want het dagtotaal was met 0,0 mm gemakkelijk te raden. 

Woensdag, 23 juni 2021

Nog steeds was het grijs en somber met Stratusbewolking en kille temperaturen van 11,4 graden waar amper progressie in zat. Maar het bleef echt droog deze keer en uiteindelijk leende dit weertype zich nog prima voor allerlei buitenactiviteiten. Zolang er maar beweging in zat, want met temperaturen die tijdens de namiddag op 18,3 graden bleven steken hadden we niet bepaald veel overschot op thermisch gebied. De hele dag door bleef het beeld hetzelfde met Stratusbewolking waarbij we soms een bovenlaag van Altostratus leken te kunnen ontwaren. De wind kwam uit oostelijke tot noordoostelijke richtingen en was aan de zwakke kant wat het gevoel van kilte wat inperkte. Ondanks het feit dat we het droog konden houden, verdampte het vocht van de natte dagen die we achter de rug hebben slechts langzaam en bleef de omgeving er dus nat bijliggen. Een situatie waarbij je dus niet meteen een beperkt neerslagtotaal van 1,4 mm (uit de staart van de regenzone afgelopen nacht) zou verwachten. 

Donderdag, 23 juni 2022

 Het warmtetransport bereikte vandaag een hoogtepunt en na vanochtend nog een vleugje koelte mee te pikken bij minima van 18,4 graden ging het kwik in de loop van de dag snel de hoogte in. Visueel zag het er echter niet als een hete tropendag uit want er werden overal mooiweerswolkjes gevormd die de uitstraling hadden van wat je normaal op een gematigde droge zomerdag uit het oude klimaat te zien krijgt. Maar nu kregen we dit display dus te zien bij maxima van 30,5 graden en werden er op veel plaatsen datumrecords gebroken voor de maximumtemperatuur. We zaten dan ook in een smalle warme sector nadat een warmtefront tijdens de nacht al is gepasseerd maar waarvan we de bewolking niet of nauwelijks meer konden waarnemen. Uiteindelijk leidde dit tijdens de late namiddag dan toch tot onstabiliteit en zagen we in het oosten een forst onweerscomplex ontstaan. De stapelwolken met verijzende toppen tekenden zich scherp af tegen de blauwe lucht en hadden door het vocht in de lucht een opvallende okergele tint. Met een zuidoostelijk briesje zat alles echter verkeerd en hoefden we ons in Malderen geen illusies te maken over een eventueel klank en licht spel. Ook toen de lijn van onweersbuien die van het zuiden van België en Luxemburg helemaal tot in Nederland liep, zich in westelijke richting verplaatste was de afstand veel te groot om iets levend tot in Malderen te krijgen. Onze hoop was nu gevestigd op een storing die vanuit het zuiden naderde en waarin ook een aantal onweerscellen ontstonden. Deze stuurde al snel de eerste bewolking onze richting uit in de vorm van Altocumulus lenticularis welke eerst als lenzen en schollen te zien waren maar eens ze boven ons hingen een heel fijne structuur van minuscule spierwitte bolletjes en ribbels bleek te hebben. Meer en meer van deze wolken kwamen onze kant op en er verscheen ook Altostratus en wat Stratocumulus. Later in de avond kwam de nadruk meer op Cirrostratus en Cirrus densus te liggen en deze laatste kwam in een duidelijke aambeeldvormige structuur onze richting uit terwijl ze in gele en later knaloranje tinten oplichtte. Bij de nog steeds erg hoge temperaturen had het allemaal een tropische uitstraling en leek het alsof we ergens vanuit het Amazonewoud naar buienluchten zaten te kijken. Uiteindelijk bereikten de onweerscellen ons niet meer voor middernacht en als we de radarbeelden erbij nemen is het nog maar de vraag of daar nog onweer zal op zitten tegen dat het volgens de berekeningen omstreeks 2H30 Malderen zou bereiken. We bleven dus achter met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Vrijdag, 23 juni 2023

 De overvloedige regen van gisteren met de rustige, windstille en van opklaringen voorziene nacht erachteraan heeft vanochtend voor een mooie zonsopgang in een bedauwde omgeving gezorgd. De natuur herademde weer met volle teugen en  het waren nu voor een keertje de slakken die onze plantsoenen bedreigden in plaats van de droge hitte. Het was aangenaam koel met temperaturen die naar 13,1 graden zijn gezakt al was de zon al meteen ononderbroken van de partij om komaf te maken met die koelte. Net als eergisteren begon er terug een fijne waas van Cirrostratusbewolking in te sluipen vanuit het westen terwijl er enkele Cumuluswolkjes werden gevormd. Meer dan dat gebeurde er echter niet en de lucht werd later zelfs weer blauwer. We haalden maxima van 26,6 graden bij een west- zuidwestelijk briesje. De stapelwolkjes losten tijdens de avond weer op en zo werd het terug een fraaie zomeravond waarbij het niet te warm of te koud was en de wind er ook weer helemaal uit ging. Door een nachtelijk buitje of overvloedige condens tijdens de nachtelijke uurtjes hebben we toch nog een neerslagtotaal van 0,2 mm kunnen opbouwen voor deze verder droge en rustige zomerdag.

Zondag, 23 juni 2024

 Het is tijdens de nacht verder uitgeklaard en we begonnen er vanochtend aan in frisse omstandigheden bij minima van 12,4 graden. De diepblauwe lucht deed dan weer zuiders aan terwijl de ochtenddauw voor extra sfeer zorgde. Het heldere weer duurde tot omstreeks 11H toen we een klein onschuldig ogend Cumulusachtig wolkenflardje opmerkten. Een beetje later werd er door sommigen ook een tweede wolkenflardje opgemerkt en er zou zelfs een derde ergens anders hebben gehangen. Het stelde niets voor en was nauwelijks op te merken, doch plots schoten deze wolkenflardjes door naar flinke Cumulus congestus wolken die ook snel talrijker werden. Het leek alsof we ieder moment weer met buien konden te maken krijgen al bleef het toch nog droog. Sommige wolken hadden weer de neiging om zich tot Stratocumulus uit te spreiden maar dat was eigenlijk verwaarloosbaar, het waren meestal afzonderlijke stapelwolken waar we tegenaan keken. Door hun omvang moesten we niettemin de zon geregeld voor wat langere perioden missen aan het begin van de namiddag, de zuidwestelijke wind was ook aan de zwakke kant. Maar toch konden we nog net zomerse maxima van 25,0 graden binnenrijven. Op het einde van de namiddag losten de wolken opvallend snel op en er bleef uiteindelijk een klein groepje over in het zuidoosten wat omstreeks 20H ook verdween. De rest van de avond verliep dan helder en koel zonder onaangenaam koud te zijn, dat onaangename namen de muggen wel voor hun rekening. Opvallend was dat de lucht een wat melkachtige schijn had aan het begin van de avond maar dat de kleur vrij snel weer naar diepblauw evolueerde. En onder een al even heldere sterrenhemel noteerden we uiteindelijk het droge neerslagtotaal van 0,0 mm.