Flashback: 26 juni in het verleden

Donderdag, 26 juni 2014

De dag begon met verspreide Stratocumulusbanken en wat Cirrus en Cirrostratus bewolking die vanuit het noorden binnendreef maar nog verder naar het noorden terug door heldere lucht werd gevolgd. Het was afgekoeld tot 10,8 graden en tijdens de voormiddag werden er geleidelijk stapelwolken gevormd die vrij talrijk waren. samen met de sluierbewolking werd het voor de zon erg lastig om ons te verwarmen, maar wie alles goed inplande en goede reflexen had kon wel nog uitgebreid van diens warme stralen genieten. Het werd vrij aangenaam, gematigd zomerweer al was het in Nederland een heel ander verhaal. Daar waren de buien immers heer en meester en werd er zowat alles waargenomen van bliksemschichten en donderslagen over hagelbuien en wolkbreuken tot zelfs heuse windhozen daar waar buienwolken over wateroppervlakken hingen zoals de Waddenzee. Wie naar de onschuldig ogende stapel - en sluierwolken in Malderen keek zou met ongeloof op de Nederlandse weerverhalen reageren, al kregen we halverwege de namiddag toch ook iets van die onstabiele lucht mee in de vorm van een veldje Altocumulus floccus bewolking. Dit was natuurlijk niet genoeg om dat ongeloof van de naar de eerdergenoemde verhalen luisterende niet- wolkenkenner te counteren en het bleef ook rustig terwijl het bij een zwakke west- zuidwestenwind opwarmde tot 25,4 graden. Tijdens de avond dreven er meer van deze onweersvoorboden binnen en kregen we ook Stratocumulusvelden te zien waaronder valstrepen hingen. Tegelijk werd de bovenlucht melkachtig door toenemende Cirrostratus bewolking en hing er ook een warme avondgloed met zachte lichtkleuren. Samen met de weggevallen wind en de langzame afkoeling had het al veel weg van een echte zomeravond ook al kwam het nog niet tot zwoele plaktoestanden. De eerdergenoemde valstrepen bereikten de grond niet dus het bleef droog en de inhoud van de pluviometer konden we natuurlijk al raden (0,0 mm voor wie het nog niet doorheeft).

Vrijdag, 26 juni 2015

We zijn tijdens het tweede deel van de nacht in onstabiele lucht terechtgekomen waardoor het vanochtend klam en vochtig aanvoelde bij minima van 13,0 graden. Boven ons wemelde het van de Altocumulus castellanus en floccus veldjes terwijl er ook heel veel Altostratus en Cirrostratus te zien was. Onder de dikkere Altocumulusvelden waren ook al valstrepen te zien en onderandere in Brussel leidde dit omstreeks 8H reeds tot een paar lichte regenbuitjes. De Altocumulusveldjes verdwenen geleidelijk en maakten plaats voor Cirrostratusbewolking die geleidelijk aandikte tot Altostratus. Het werd nu erg broeierig bij een versluierde matglaszon, terwijl de temperaturen ondanks de bewolking opliepen tot 28,8 graden. De zwakke wind kwam meestal uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen en voerde hiermee subtropische lucht aan. Tijdens de avond kregen we te maken met een koufront dat de boel onstabiel maakte waardoor er her en der buien werden gevormd die uitgroeiden tot onweer. De meeste buien trokken echter ten zuiden van ons langs of ontstonden ten oosten van Malderen waardoor we het hier toch droog hielden. De koude lucht zelf kon ons voor middernacht nog niet bereiken waardoor het een aangenaam zachte tot lichtjes zwoele avond werd waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden terwijl de bewolking vooral uit Cirrus densus, Altostratus (zuiden), Altocumulus en Cirrostratus bestond.

Zondag, 26 juni 2016

In tegenstelling tot gisteren ademde de atmosfeer al vroeg onstabiliteit uit met forse stapelwolken die al snel doorgroeiden tot Cumulonimbus. Ze lieten zich voortdrijven op een eerder zwak briesje dat terug naar zuidwestelijke richtingen is gekrompen. De buienwolken waren nogal in hun sas bij deze onstabiele polaire luchtmassa's en ze gingen in ieder geval sneller de hoogte in dan onze kwikbuizen die het bij 11,1 graden al niet te breed hadden vanochtend en het bij 18,7 graden dan ook al voor gezien hielden. Kort voor de middag weergalmden de eerste donderslagen en het leek meteen van alle kanten te komen doordat er zich meerdere cellen in de buurt ontwikkelden. In het centrum van Londerzeel kreeg men ook nog eens een flinke karrevracht hagel over zich heen (1 cm), voor Malderen was de vorm van de neerslag onduidelijk maar het was wel goed voor 7,5 mm. Talloze buien passeerden vervolgens de revue (niet allemaal in Malderen natuurlijk) en onderandere in Antwerpen viel er een prachtige shelfcloud te bewonderen. Tegen de avond keerde de rust dan weer terug en kregen we een afwisseling van opklaringen en wolkenvelden.

Maandag, 26 juni 2017

Tijdens de nacht is het verder uitgeklaard waardoor deze dag een veelbelovende, zonnige start maakte bij minima van 16,1 graden. De aangevoerde lucht was echter aan de vochtige kant waardoor er snel stapelwolken werden gevormd die erg talrijk waren (Cumulus humilis) al deed dit weinig afbreuk aan het fraaie weertype. De wind kwam uit westelijke richtingen en tijdens de namiddag losten de stapelwolken vrij snel op door advectiestromingen uit een naderende storing vanuit het zuiden. Deze kondigde haar komst aan met zeer fraaie Altocumulusvelden die vanuit het westen binnendreven. Na een tijdje losten deze grotendeels op, op een paar banken na terwijl er vanuit het zuiden Cirrusbewolking kwam opzetten. De zon kon daar erg vlot langs en door schijnen waardoor we maxima van 25,3 graden konden optekenen. Tijdens de avond zagen we ook Cirrus spissatus bewolking verschijnen in het zuiden en leek het alsof we tegen de flanken van onweersbuien aankeken. Maar het bleef rustig en het koelde snel af terwijl we de dag opnieuw moesten afsluiten met een bedroevend neerslagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 26 juni 2018

De heldere hemel heeft zich vertaald in nachtvorst waarbij het kwik aan de grond hier en daar een graadje onder nul ging en 12,0 graden in thermometerhut. Maar de stof- en zandwoestijn die nauwelijks warmte vasthoudt was daar natuurlijk debet aan. Overdag dreef er Cirrusbewolking binnen en verloor de blauwe lucht haar heldere tint. Maar het deed geen afbreuk aan het fraaie en zonnige weer terwijl een vrij krachtige noordelijke bries de temperaturen draaglijk hield met 24,3 graden. Er veranderde weinig en we sloten af met een fraaie zonsondergang door de vederwolkjes. De warmte bleef nu beter hangen dan gisteren waardoor het er ondanks de niet meer zo azuurblauwe lucht zomerser aan toe ging. Tussen de verdroogde grashalmen en verwelkende struiken wees de pluviometer nog steeds 0,0 mm aan. 

Woensdag,  26 juni 2019

 De nevelige waas gisteravond is overgegaan in Stratus bewolking waardoor het vanochtend wel herfst leek. Het koelde onder de egaal grijze hemel af tot 17,3 graden en we zagen al snel lichtere kleuren in de grijze waas. Je kon er dus al van uit gaan dat er opklaringen in aantocht waren, al moesten ze daar aan de kust wel erg lang op wachten.  Het Stratus veld was zeer scherp begrensd als we overdag naar de satelliet keken en taferelen waarbij het op de ene plek zonnig en warm was terwijl het 10 km verderop grijs en kil was, waren dan ook niet ongewoon.  Vooral het noordwesten van Nederland raakte niet of nauwelijks van de bewolking af. In Malderen viel dit mee want het ochtendgrijs was daar snel opgeruimd en overdag haalden we zomerse maxima van 28,9 graden.  De wind kwam echter uit het koele noordwesten en was bij momenten krachtig waardoor het tijdens de avond al snel kil ging aanvoelen.  Maar dat was voor de tuinierder geen probleem want na het sleuren met tientallen emmers parelde het zweet al snel weer op zijn of haar lichaam. Dit was meteen ook het enige vocht dat in aanraking kwam met de 0,0 mm aanwijzende pluviometer. 

Vrijdag, 26 juni 2020

 Koelere luchtmassa's begonnen vanuit het zuidwesten op te dringen en dus waren we de stabiele atmosfeer en het zonnige weer kwijt. Althans gedeeltelijk, want het bleef nog warm en de zon zouden we ook nog meer dan genoeg te zien krijgen. Het was zwoel met minima van 18,8 graden en er hingen Altocumulus castellanus velden die van zuidoost naar noordwest geschikt leken te zijn, en daaruit ontstonden in het zuidwesten stapelwolken. Deze waren reeds fors van afmetingen en organiseerden zich in rijen. Verder dan dat kwam het voorlopig nog niet en we zagen de wolkenvelden overtrekken zonder dat er iets gebeurde. De zon kwam er ruimschoots aan te pas en door al dat vocht en de zwakker geworden zuidoostenwind werd het zeer zwoel en drukkend. We haalden maxima van 31,4 graden en het was wachten op de passage van de convergentielijn eer de wind naar het zuidwesten zou ruimen en het iets koeler werd. Op deze lijn ontstonden onweersbuien maar in deze muur van buien werd door het architectenbureau van de weergoden al ruim op voorhand een opening ontworpen en ingetekend welke zodanig was uitgelijnd dat ze pal over Londerzeel trok. Een onweerssituatie uit het boekje dus en het bleef droog waarbij enkel de windsprong en de afkoeling de passage van de lijn verraadden. Maar toch hoefden we hier als onweersliefhebber niet te klagen want toen de buien ten noordoosten van ons zaten, explodeerde alles en keken we tegen enorme wolkenformaties aan. Het leek wel een vulkaanuitbarsting en wie daaronder zat zal het zeker geweten hebben. Tijdens de avond vielen er een paar druppels uit afgestorven of juveniele buien terwijl het windstil en opnieuw erg zwoel werd. Na zonsondergang was er een indrukwekkende bliksemshow te zien in het noordoosten en toen er in het zuidwesten opeens een gelijkaardige show te zien was ontstond er weer hoop op een verfrissend stortbad. Maar het ging allemaal erg langzaam en de onweersactiviteit ging er op vijf minuten helemaal uit ondanks de zeer hoge bliksemactiviteit daarvoor. In het spookachtige licht van de laatste bliksemflitsen konden we het donkere silhouet van een 0,0 mm aanwijzende pluviometer ontwaren. 

Zaterdag, 26 juni 2021

Na een sombere, grijze en klamme start bij minima van 15,1 graden begon de lucht weer onstabiel te worden. Tussen de Altostratus en Stratusbewolking ontstonden Stratus fractus flarden die uitgroeiden tot Cumulus. En deze ontwikkelden zich verder tot buienwolken die plaatselijk reeds voor de middag flink uitpakten met wolkbreuken en onweer. In Malderen bleef het allemaal beperkt tot wat lichte regenbuitjes die wel genoeg vocht in de lucht brachten om het broeierig te laten aanvoelen. Zeker tijdens de namiddag toen de zon erbij kwam, werd het zwoel bij maxima van 23,6 graden en een stekende zon. Het luchtruim was deels bedekt met Cirrus densus uit buienwolken en Cumulus met wat Altocumulus castellanus en floccus ertussen. De wind is verder naar het zuid- zuidoosten gekrompen en er volgden nog een paar lichte regenbuitjes tijdens de namiddag. Daarna was de bewolking weer zodanig toegenomen dat het bijna overtrokken was maar de zwoelte bleven we wel houden. Toen de wind tijdens de avond wegviel werd deze zelfs erg prominent. Het gedruppel uit de buitjes ten spijt is het neerslagtotaal op 0,6 mm blijven steken. 

Zondag, 26 juni 2022

 Het koufront dat de afgelopen dagen voor regen en onweer heeft gezorgd in de oostelijke delen van het land zorgde vandaag voor Cirrostratus en Altostratus bewolking die in het westen scherp begrensd was door diepblauwe luchten. Kouder dan 14,2 graden is het hierdoor niet geworden.  Later ontstonden er ook stapelwolkjes tussen al had de bewolking naar de middag toe de neiging om dikker te worden. Daarna wonnen de opklaringen weer terrein waarna de wolken nog een laatste poging deden om naar het westen op te rukken. Tijdens de namiddag kregen de opklaringen het dan voor het zeggen en kwam de zon er vaker door. Al dreven er vanuit het zuiden nog geregeld velden Cirrostratus en Altostratus binnen die niet met de frontale zone verbonden leken te zijn maar het de zon soms nog moeilijk maakten. Het werd desondanks nog 24,5 graden. En we moesten natuurlijk ook rekening houden met de stapelwolken die de zon geregeld lieten verdwijnen. Tegen de avond sloeg het weer plots om en waren het opeens Altocumulusveldjes die we te zien waren en welke een onstabiele indruk wekten. De zon ging nu ook meer steken toen ze erdoor kwam al kwam dat deels ook door de erg zwakke zuidelijke tot zuidwestelijke wind. De Altocumuluswolkjes bleven ons gezelschap houden met de castellanus en floccus structuren erin en later zorgde dit alles voor een erg fraaie zonsondergang dankzij de warme schemeringskleuren die er nu bij kwamen kijken. Alle gewolk ten spijt is het wel droog gebleven met een neerslagtotaal van 0,1 mm. 

Maandag, 26 juni 2023

 De koele lucht heeft ons na middernacht vlot weten te overspoelen waardoor het vanochtend even wennen was met een goed voelbare, frisse westenwind. Nochtans waren de minima nog wel hoog met 16,5 graden. Er hingen een paar kleine plukjes Stratus fractus terwijl er ook fraaie Cirrus strepen te zien waren. De koele wind bleef aanhouden en van achter glas zou je haast niet geloven dat er zich een dergelijke weersverandering heeft voltrokken. Het zag er allemaal nog even stralend en zomers uit. Na een tijdje zagen we vanuit het zuidwesten wel meer Stratus fractus wolkjes ontstaan en deze gingen over in Cumulusachtige wolkenplukken die steeds talrijker werden en de zon in moeilijkheden brachten. Tijdens de namiddag begonnen de opklaringen echter weer terrein te winnen en het werd zo toch nog redelijk fraai zomerweer. Enkel de erg vlagerige zuidwestenwind en de lagere temperaturen (maximaal nog 24,8 graden) die we niet meer gewend waren zorgden voor spelbreker al zullen heel wat mensen die temperaturen toch gewaardeerd hebben. In de hogere luchtlagen begon er ondertussen Cirrostratus bewolking binnen te sluipen en na een tijdje ging deze over in Altostratus waardoor de zon opnieuw in de problemen kwam. Deze bewolking was echter scherp begrensd in het noorden waar we een strakblauwe lucht zagen met slechts een paar Cumulus congestus wolken erin. Hoewel de sluierbewolking Malderen in erg korte tijd heeft weten in te palmen, bewoog de grens ervan slechts heel traag in noordelijke richting. Tussen de deels tot Stratocumulus uitspreidende stapelwolken door moesten we het dus met een zwak waterzonnetje stellen. De Altostratus had overigens geen egale structuur in tegenstelling tot de Cirrostratus die eraan vooraf ging, waardoor het leek alsof de zon af en toe begon terug te komen. Maar uiteindelijk gebeurde dat niet meer en verliep de avond dus overwegend grijs maar nog vrij zacht door diezelfde bewolking en de ondertussen weggevallen wind. Kort voor zonsondergang zagen we onstabiliteitsverklikkers zoals Altocumulus floccus en castellanus verschijnen terwijl banden van dichte Altocumulus vanuit het zuidwesten begonnen te naderen. Dit bleef echter zonder verdere gevolgen en we hielden het dus weer droog met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Woensdag, 26 juni 2024

 Tijdens de nacht is het erg zacht gebleven met minima van 16,0 graden en er werd redelijk wat dauw gevormd onder de heldere hemel. Eens de zon erbij kwam, warmde het razendsnel op en dit bracht ons uiteindelijk naar maxima van 30,3 graden. Geen enkel wolkje durfde zich te vertonen al verschenen er rond de middag plots wel stapelwolken in het noorden waarna er ook elders in het luchtruim wolkjes verschenen. Deze waren weer wat groter, het ging om de mediocris variant waar we gisteren met humilis te maken kregen. Deze losten uiteindelijk weer grotendeels op en vooral de latere avond verliep dus helder. Het werd daarbij wat nevelig en er verschenen ook wat Cirrus plukjes in het westen. De zonsondergang verliep dan weer in een bruinachtig oranje waas terwijl de avond daarna tamelijk zwoel verliep. Ook vandaag konden we met 0,0 mm weer een droge dag bijschrijven.