Flashback: 27 juni in het verleden

 

Vrijdag, 27 juni 2014

Tijdens de nacht is de atmosfeer steeds onstabieler geworden en vanochtend zat zowat het ganse luchtruim vol met onweersvoorboden zoals Castellanus, floccus en consoorten met een sausje van Cirrostratus erover. Er is ook al een eerste buitje gevallen aan de vochtige omgeving te zien maar deze neerslag was amper meetbaar. Met minima van 14,5 graden was het erg zacht en ook de voormiddag verliep in klamme en alles behalve koude omstandigheden. Naarmate de dag vorderde nam het aandeel sluierwolken toe en deze gingen over in Altostratus terwijl er ook meer Cumulus werd gevormd. Voorlopig nog niet met dreigende afmetingen en ook al liet de zon het afweten konden we toch nog maxima van 24,9 graden binnenrijven. Daarbij zorgde het slechts zeer zwakke noord- noordoostelijke briesje voor extra comfortgevoel door de windchill factor te beperken. Tegen de avond zagen we opeens een prachtige Asperatus wolkenstructuur opdoemen die werd geflankeerd door een dicht regengordijn wat verderop in het zuidwesten. Toen daar een bliksem uit tevoorschijn sprong konden we vrijwel met zekerheid zeggen dat er onweer in aantocht was. Toch was dit niet het geval want toen het zaakje in Malderen arriveerde ging het terug over in een gewone regenbui die niet eens zo actief was met 3,1 mm als uiteindelijk neerslag- en dagtotaal. Er volgden nog meer regenbuien na dit 'onweer' maar veel stelde het niet voor en uiteindelijk begon alles samen te klitten tot een gewoon regengebied dat het tot rond zonsondergang lichtjes liet druppelen. Aan de actieve radar te zien moet het elders in Vlaanderen nochtans tot een behoorlijke bliksemshow zijn gekomen. De enige lichtflits die we in Malderen nog te zien kregen was oranje, en afkomstig van de zon die door opklaringen in het westen nog eventjes tevoorschijn kon springen alvorens ze onderging. Het bleef rustig en droog al koelde het erg snel af en stak er een onaangenaam kille bries op.

Zaterdag, 27 juni 2015

De koufrontpassage is in Malderen afgelopen nacht geruisloos verlopen en enkel in de oostelijke helft van het land kreeg men met onweersbuien te maken. Bij het krieken van de dag bestond de bewolking uit laaghangende Stratus en Stratus fractus bewolking terwijl er een luchtige, koele bries was opgestoken uit westelijke tot noordwestelijke richtingen. De minima zijn hierbij uitgekomen op 16,2 graden. Het duurde niet lang of er verschenen opklaringen vanuit het westen en deze lieten een diepblauwe polaire zeelucht zien waarin de zon al snel weer het beste van zichzelf kon geven. Tot rond de middag voelde het erg fris aan in de luchtige zeewind, maar daarna dreef er een bandje met Cirrus bewolking voorbij en kwamen we duidelijk in een heel andere luchtsoort terecht. De zon ging nu opeens steken, de lucht werd een beetje melkachtiger en het aantal stapelwolken nam tijdelijk af. Wanneer de zon erachter wegdook voelde het niet langer koud aan maar bleef het gewoon aangenaam warm. De maxima pakten dan ook erg royaal uit met 26,1 graden. Op het einde van de namiddag verscheen er opnieuw meer stapelbewolking, maar deze keer ging het om een andere soort die een hogere basis leek te hebben, vooral in het zuiden gegroepeerd was (elders nauwelijks bewolking) en hier en daar op een gemeenschappelijke basis groeide (Castellanus bewolking). Deze wat bizar ogende bewolking verdween tijdens de avond weer en maakte plaats voor Cirrus en Cirrostratus bewolking die vanuit het zuidwesten in een tamelijk scherp begrensde band kwam aanzetten. tegen zonsondergang had deze bewolking al zowat een derde van het luchtruim bedekt. Het bleef tot rond die tijd aangenaam zacht, al viel het erg mee met de koelte die daarna over ons begon neer te dalen. Ondanks het wat onstabiele uiterlijk van de Castellanus achtige bewolking zijn verdere gevolgen overal uitgebleven en liet het neerslagtotaal van 0,0 mm zich natuurlijk al raden.

Maandag, 27 juni 2016

Na het boeiende onweersgeweld van het voorbije weekend werden we vandaag weer in ontnuchterende realiteit ondergedompeld met Stratusbewolking, motregen en kilte. Hoewel dat laatste wel meeviel bij minima van 12,6 graden. De motregen ging na een tijdje over in gewone regen en bij momenten viel het er aan een gezapig tempo uit. Kort na de middag volgde dan de verlossing voor velen onder ons en klaarde het op met enkele droge perioden. Het werd nu broeierig en de zon kwam erdoor zodat het kon opwarmen tot 20,9 graden. De resterende bewolking bestond uit Stratocumulus en Cumulus, maar de Stratocumulus werd weer dikker vanuit het westen en na een tijdje begonnen er toch buien tussen te ontstaan. Tijdens de avond volgden er dan weer opklaringen maar we zagen al snel weer Stratocumulus castellanus bewolking ontstaan en er volgde terug een buitje (dat in Malderen echter niet meetbaar was). Tegen zonsondergang keerde de rust weer en volgde er een sfeervolle avond met afwisselend Stratocumulusveldjes en opklaringen in een mooie en zacht avondlicht. De neerslag die er vandaag is bijgevallen stelde weinig voor, het dagtotaal kwam uit op 3,4 mm.

Dinsdag, 27 juni 2017

De wolkenband waar we gisteren de flanken van buienwolken konden in herkennen, is vanuit het zuiden onze richting uitgekomen. Daarbij is het nog afgekoeld tot 13,0 graden. Het zag er dreigend uit met veel Altocumulus castellanus en floccus bewolking terwijl er vanuit het zuidoosten dikke Altostratus bewolking kwam opzetten. Hieruit ging het tijdens de voormiddag regenen en de overgang naar het sombere en natte weertype was erg scherp want in het noordwesten konden we op dat moment nog steeds brede opklaringen zien. Voor zover we van een scherpe overgang konden spreken tenminste, want de neerslag stelde nauwelijks wat voor en het verschilde dus maar nauwelijks van het weer dat we de voorbije dagen gehad hebben buiten het feit dat de druppels deze keer wat groter waren. Naarmate de uren verstreken werd de deceptie langzaam duidelijker: het bleek de zoveelste regenzone te zijn die nagenoeg niets om het lijf had. Buiten een dik pak wolken dat het kwik aan de ketting hield met 22,5 graden leverde het niets op voor de uitgedroogde vegetatie. De wind was desondanks aan de zwakke kant en kwam meestal uit zuidelijke richtingen. Tijdens de avond kwam er dan toch een doorbraak toen de hemel in het zuiden dreigend donker kleurde en er zowaar een aantal echte regenbuien tot in Malderen wisten door te dringen. Aanvankelijk waren deze nog niet meetbaar ondanks hun dikke druppels maar later op de avond begonnen de pluviometers zich dan toch nog in beweging te zetten en kwam er een recentelijk zelden geziene 1,6 mm uit de (water)bus. Dit werd meteen ook het dagtotaal want de rust keerde tegen middernacht weer en we gingen de nacht in bij betrokken en zachte maar droge omstandigheden.

Woensdag, 27 juni 2018

Op wat sluierwolken na was het nog steeds helder met minima van 14,1 graden. Overdag werd het opnieuw zeer zonnig waarbij de bewolking meestal enkel uit Cirrus bestond, al waren er tijdelijk wat Cumulus humilis wolkjes te zien in het noorden. Ondanks het zonnige weer bleef het vrij koel door een verfrissende bries uit noordelijke tot noordwestelijke richtingen. De maxima waren dan ook niet overdreven hoog met 26,3 graden. Tijdens de avond zwakte de wind af en ging het wat zwoeler aanvoelen al werd het zeker niet plakkerig of drukkend. De Cirrusbewolking nam af en de Cumulus loste op (voor zover die er al was) en er restte ons enkel nog de 0,0 mm in de pluviometer af te lezen nadat we ze met een stofzuigertje hadden schoongemaakt. 

Donderdag, 27 juni 2019

 Tijdens de nacht heeft zich opnieuw bewolking gevormd maar nu ging het om losse Stratus fractus flarden aan een blauwe hemel.  Het was fris met minima van 14,8 graden en de wind liet het nog koeler aanvoelen.  Daarna losten deze wolkenflarden op en keken we tegen diepblauwe, zuiderse luchten aan waar geen andere bewolking meer in te zien was. Zo kon het kwik nog oplopen tot  28,9 graden al was de noordoostelijke wind op sommige momenten aan de  brutale kant. Het noorden van Nederland kreeg echter met veel bewolking af te rekenen. Eens de zon tegen de avond wat lager stond werd het meteen erg kil in de buitenlucht. De wind bleef opvallend lang aanhouden waardoor het neerslagtotaal van  0,0 mm extra hard aankwam voor de planten. 

Zaterdag, 27 juni 2020

 Kort na middernacht bereikten de restanten van de onweersbuien ons en ging het dan toch nog aan een gezapig tempo regenen. Net genoeg om het stof te blussen maar het was dan toch al iets. Tegen het ochtendgloren stroomde er frissere lucht binnen vanuit het zuidwesten maar daarmee ook nieuwe bewolking die uit Stratus fractus bestond met Cumulus ertussen. Het kwik kwam uit op 17,8 graden als minimum. Tijdens de voormiddag stak er een krachtige wind op en hoewel deze aangename verkoeling bracht, werd de zomersfeer erdoor weggeblazen. Tegen de middag verschenen er wat opklaringen maar vanuit het westen naderde een storing die zich aankondigde met Cirrus, Altocumulus en later ook weer massaal veel Stratus fractus bewolking. De Cirrus ging over in Altostratus en ervolgde wat lichte regen waarvan de koeling het kwik tot staan kon brengen op 26,8 graden. Het werd vrij snel weer droog maar vanuit het zuidwesten kwam er een buienlijn opzetten waaruit het af en toe toch weer flink ging plenzen. Na enkele buien op ons dak gekregen te hebben ging de vlagerige wind wat liggen en tijdens de avond keken we weer aan tegen fraaie Altocumulus floccus veldjes met Cirrostratus en Cumulus ertussen die een onstabiele maar sfeervolle indruk maakten. Deze kondigden echter geen nieuwe buien meer aan en de rest van de avond bleef het rustig waarbij het neerslagtotaal is uitgekomen op 1,0 mm. 

Zondag, 27 juni 2021

Een nieuw gebied met buien en onweer heeft ons tijdens de zwoele ochtend bij 14,5 graden weten te bereiken. Aanvankelijk ging het nog om kadavers van de buien die hier gisteren op ontstaan zijn en kregen we dus vooral met uitgesmeerde ijskappen te maken die voor een gesloten dek van Altostratus zorgden. Hieronder hingen Altocumulusvelden die uit floccus en castellanus bestonden en dus bijna letterlijk uitschreeuwden dat er onweer in de lucht hing. Hoewel het er op de satellietbeelden erg aaneengesloten en dik uitzag met zelfs een uitgestrekt regengebied dat erbij hoorde, bleek het vanop de begane grond erg mee te vallen. De sluierbewolking ging over in Cirrostratus, de zon kwam erdoor en het voelde uitermate zwoel en drukkend aan. De neerslag zelf verdampte blijkbaar voor die de grond raakte want het bleef aanvankelijk droog. Tijdens de namiddag ontstonden er dan nieuwe buien in de wolkensoep en doordat het invallende licht vrij sterk was en er ook geen donkere kleuren in de lucht te zien waren, overvielen deze buien ons als bij verrassing. Het water kwam plots met bakken naar beneden en op enkele minuten tijd zat er al meer dan 5 mm in de pluviometer. Toen deze bui ten noorden van ons zat begon het er ook volop in te donderen en bliksemen en waarschijnlijk is het in die richting wel tot wateroverlast en schade gekomen gezien het hier in Malderen zelfs zonder onweer al een ware zondvloed leek. Dan volgde er een periode met versluierde luchten maar de bewolking bestond uit zeer dunne Altostratus (of dikke Cirrostratus) waar de zon nog behoorlijk krachtig doorheen scheen waardoor het een beetje een verrassing was dat het uit deze bewolking toch bleef verder druppelen. Daarna kregen we dan toch nog diepblauwe luchten te zien waarin zich stapelwolken ontwikkelden terwijl je op de satellietbeelden nog steeds niet zou verwachten dat we hier een aantal zonovergoten momenten zouden krijgen. De wind kromp verder naar het zuidoosten en het werd drukkend met maxima van 26,3 graden. Tijdens de avond zagen we dan in alle richtingen enorme stapelwolken ontstaan terwijl het af en toe rommelde uit deze kolossen. Een ware fetisj voor de onweersliefhebbers onder ons en het voelde nu echt tropisch aan. Een nieuwe regenbui later op de avond kon dan ook niet uitblijven maar deze keer was het op zijn Londerzeels met enkel wat regen zonder onweersverschijnselen. Het neerslagtotaal werd aangevuld tot 6,8 mm en later op de avond werd het weer rustig en droog. 

Maandag, 27 juni 2022

 De golvende regenzone bevond zich nog steeds net ten oosten van ons, en zwaaide nu opnieuw uit in westelijke richting terwijl het in Malderen is afgekoeld tot 15,4 graden. Hierdoor werd de bewolking dikker en kregen we af en toe zelfs wat lichte regen te verwerken. Deze stelde aanvankelijk niet veel voor en het was niet eens voldoende om de straten nat te maken, al passeerde er tegen de middag toch al een wat intenser buitje. In de namiddag kregen we een aantal nog zwaardere buien te verwerken al stelden deze ook niet zo heel veel voor. Wat wel opviel was de wind die plots flink aanspande, en helemaal van zuidelijke naar westelijke richtingen ruimde. Dit ging gepaard met kolkende luchten en een erg guur en duister weertype. Toen er omstreeks 15H plots opklaringen vanuit het westen binnendreven kon het contrast niet groter zijn, met fel zonlicht, aangename warmte (in de zon toch, en goed voor maxima van 22,0 graden) en een weer helemaal weggevallen wind. De felle zonnige periode werd gevolgd door het binnendrijven van stapelwolkjes vanuit het westen die plaatselijk wellicht nog een bui hebben opgeleverd maar in Malderen niets meer toevoegden aan het neerslagtotaal van 3,0 mm. 

Dinsdag, 27 juni 2023

 De Altostratusbewolking is verder opgerukt in noordelijke en noordoostelijke richting waardoor de dag nu in volledig grijze omstandigheden begon bij minima van 13,9 graden. We keken tegen de eerstgenoemde wolkensoort aan, maar er hing ook nog het een en ander aan Stratocumulus en Altocumulus onder. Niettemin bleef het droog, en het was ook erg rustig waardoor het voor het gevoel nog best meeviel. Het was een prima dagje voor buitenactiviteiten en ook heel wat zomerse activiteiten waren nog best te doen bij temperaturen die tijdens de namiddag nog op 23,1 graden uitkwamen. Toen vielen er ook wat gaten in de bewolking en kregen we de zon te zien tussen de Cumulus fractus wolken die nu onder een Altostratus translucidus wolkendek hingen. Het was dus niet meer dan een waterzonnetje dat erdoor kwam, maar toch voelde het bij momenten broeierig aan en mochten we de zonnestralen en het UV licht niet onderschatten. Tijdens de late namiddag begon de bewolking weer toe te nemen vanuit het westen en werd het terug overwegend grijs. Het broeierige gevoel dat er hing maakte tijdens de avond weer plaats voor kilte en er stak ook een goed voelbare westelijke tot noordwestelijke bries op. Alle wolken, dreigingen en veranderingen ten spijt slaagden we er echter andermaal in het droog te houden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 27 juni 2024

 Tijdens de nacht is het nog helder gebleven, maar tegen de ochtend hingen de eerste tekenen van de naderende weersverandering reeds in de lucht. De klassieke Altocumulus castellanus en floccus wolkjes. Het was zwoel en de minima zijn op 17,7 graden blijven steken. Er dreven geleidelijk meer van deze wolkjes binnen en na verloop van tijd begonnen er ook Cumulus congestus wolken tussen te ontstaan. Maar verder dan dat kwam het niet hoe sterk het ook leek alsof we elk moment zomers onweer zouden krijgen. Op het moment dat er kort na de middag een soort van mix tussen Cumulus congestus en heel dicht op elkaar zittende Stratocumulus castellanus overtrok, begon de zuidwestelijke wind plots aan te trekken en is er vermoedelijk een vore overgetrokken. De zon kwam daarna snel weer terug maar de hemel werd nu gestaag melkachtiger. De opgestoken bries liet het luchtiger aanvoelen al konden we wel nog warme maxima van 29,7 graden optekenen. Omstreeks 16H ging het opeens heel snel en voelden we het in een mum van tijd afkoelen waardoor we binnen de kortste keren weer met kippenvel buiten rondliepen. De glazen fronten zijn dus weer terug van weggeweest want ook al zakte de temperatuur op korte tijd met een tiental graden, het bleef gewoon droog. Net ten zuidoosten en oosten van ons dreven ijskappen van onweersbuien voorbij, het klassieke beeld dat menig onweersliefhebber bijna een maagzweer moet bezorgd hebben. Ondertussen werd de lucht wat nevelig en melkachtig en uiteindelijk kregen we zelfs met een grijze Altostratuslucht te maken. Maar vanuit het westen klaarde het vrij snel weer op. Daarna dreef er terug wat Cirrostratus en Altostratus binnen maar ook dat bleef zonder verdere gevolgen en dus lag het neerslagtotaal van 0,0 mm voor de hand. De wind zwakte verder af al ging ze niet helemaal liggen.