Flashback: 29 juni in het verleden

Zondag, 29 juni 2014

Na middernacht is het nog een tijdje doorgegaan met de buien, waarna de rust weerkeerde tot we vanochtend ontwaakten onder een grijze hemel. Deze bestond uit Stratocumulus en Cumulus en het druppelde er af en toe uit zonder dat de neerslag nog iets voorstelde. Door de bewolking was het relatief zacht met minima van 13,7 graden, maar overdag warmde het slechts langzaam op waardoor de voormiddag in kille en grijze omstandigheden verliep. Plaatselijk kwam het terug tot buien en soms waren die erg pittig met opnieuw wateroverlast terwijl er in Malderen na zonsopgang geen meetbare neerslag meer is gevallen. In het noordwesten kleurde de hemel ondertussen blauw en zagen we de opklaringen vanuit die hoek steeds dichterbij komen. Na de middag werd het volledig droog en kregen we de zon te zien die steeds vaker doorbrak. De opklaringen toonden ons een diepblauwe zeelucht die typisch was voor de polaire luchtmassa die met een naar noordwestelijke richtingen gedraaide wind het binnenland werd ingejaagd. Hierin kon de zon flink doorbranden waardoor het ondanks deze luchtsoort nog kon opwarmen tot 21,8 graden. De bewolking die vanochtend nog boven ons hing was nog tot een eind in de avond te zien als Stratocumulus en Cumulus in het zuiden en zuidoosten, waarbij opviel dat deze wolkenmassa tamelijk scherp begrensd was. Tegen zonsondergang bleef er een mooie mix van Stratocumulus, Cirrus en Cumulus over die ons een sfeervolle en fotogenieke zonsondergang bezorgde. Het neerslagtotaal bedroeg 4,8 mm al was dit met de buien die gisterenavond reeds actief waren meegerekend.

Maandag, 29 juni 2015

De klamme, vochtige, tot 13,9 graden afgekoelde atmosfeer zorgde weer voor een fraaie zonsopgang waarin knaloranje licht weerkaatste op de Altocumulus en Stratus fractus bewolking boven ons. Het leek het begin van een zonnige dag te zijn, maar vanuit het westen trok opeens een aaneengesloten gebied van Stratus en Stratus fractus bewolking binnen waardoor het in een oogwenk kil en somber werd. Wie vandaag een verlofdag had en uitsliep, zou de dag in grijze en sombere omstandigheden aangevat hebben. Onder de Stratus bewolking werd het ook zeer nevelig tot zelfs mistig met zeer slechte zichtbaarheden in horizontale richting, waardoor het een beetje aan herfst deed denken. Deze bewolking was gelukkig geen lang leven beschoren, en brak al snel weer open waarbij ze overging in Stratus fractus. deze wolkenflarden gingen vervolgens subtiel over in mooiweerswolkjes terwijl er in de hogere luchtlagen Cirrus en Cirrostratus bewolking voorbijdreef. De zichtbaarheid in horizontale richting nam geleidelijk weer toe en de blauwe kleur van de bovenlucht werd minder flets, wat op het binnenstromen van drogere lucht leek te wijzen. Deze lucht warmde op tot een aangename 26,8 graden terwijl er een verkoelend briesje uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen stond. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en bleven er plukjes Cirrus over en enkele condensatiestrepen. Het bleef erg lang zacht waardoor het een ideale terrasjesavond werd, en waarvan er volgens de weermodellen nog een heleboel zullen volgen komende week. Neerslag is er niet gevallen waardoor de droogte stevig in het zadel blijft met 0,0 mm.

Woensdag, 29 juni 2016

Na de wolkbreukachtige stortvlagen van gisteren was het vanochtend weer rustig en droog, maar aangenaam konden we het zeker niet noemen. Het deed zelfs eerder aan herfst denken met het grauwe wolkendek dat er hing, een kille westenwind en af en toe nog een spatje motregen. De temperaturen zijn hierbij uitgekomen op 13,3 graden. Het sombere weertype nam een groot deel van de voormiddag in beslag maar tegen de middag verschenen er dan toch opklaringen waarbij de resterende Stratus bewolking overging in Stratus fractus die op haar beurt transformeerde tot Cumuluswolkjes. In de hogere luchtlagen zagen we echter Cirrostratus bewolking opkomen terwijl er na een tijdje ook Altocumulusvelden binnendreven. Het waren deze wolken (of bijhorende advectiestromen) die de Stratus hebben losgewoeld en waar we de zonnige intermezzo's aan te danken hebben. Het warmde daarbij op tot 21,7 graden al stond er redelijk wat wind uit zuidwestelijke richtingen. De zon kreeg het tijdens de avond moeilijk met die Altocumulusvelden en dat was nog maar het begin van haar miserie want er was nog veel meer bewolking op komst en bovendien zelfs een lading regen. Tegen de avond was het alweer overtrokken met Altostratus en Stratus fractus en het druppelde af en toe lichtjes. Zwaardere regenbuien maakte kort daarna hun opwachting en al dat nat werd ook nog eens opgezweept door een kille zuidwestenwind die flink is aangewakkerd. Het neerslagtotaal is onduidelijk maar lag waarschijnlijk rond 15 mm.

Donderdag, 29 juni 2017

Ook tijdens de nacht hebben de buien ons niet meer kunnen bereiken waardoor de omgeving er nog steeds zanderig en droog bijlag. Het was nu wel volledig betrokken met Stratus en Stratus fractus waardoor de minima op peil werden gehouden met 12,5 graden. De bewolking werd dikker en tijdens de voormiddag viel daar wat lichte regen en motregen uit. Doch we hoefden ons geen illusies te maken (behalve over gezonde vegetatie misschien) want tegen de middag klaarde het alweer op en de neerslag was nauwelijks meetbaar. We kregen nu velden van Cirrostratus te zien waaronder zich Cumulus ontwikkelde. De zon kwam er ook vaker door en het warmde op tot 23,2 graden. De Cirrostratusbewolking trok zich tegen de avond terug naar het noorden waardoor de lucht daar melkachtig werd terwijl we in het zuiden een diepblauwe lucht zagen met daar de stapelwolkjes onder. Deze losten tijdens de avond weer op maar maakten plaats voor een band van Stratocumulus wolken die vanuit het noorden over ons trok waardoor het meestal half tot zwaarbewolkt was. Dit leverde geen neerslag meer op waardoor het dagtotaal opnieuw op een bedroevende 0,2 mm is blijven steken. Het was tamelijk koel maar het hielp dat de wind zich het grootste deel van de tijd op de vlakte hield. We gingen de nacht in onder rustige, droge en halfbewolkte omstandigheden.

Vrijdag, 29 juni 2018

De sluierbewolking is weer verdwenen en we begonnen de dag in heldere omstandigheden bij nog steeds zachte minima van 17,1 graden. Daarna volgde een zonovergoten dag met diepblauwe luchten en een paar Cumulus humilis wolkjes terwijl er soms nog een bescheiden Cirrus pluimpje voorbij dreef. Verder was het weer een en al zon al zorgde de droge lucht en de strakke noordoostelijke wind ervoor dat het niet drukkend aanvoelde en de maxima waren ook niet overdreven hoog met 28,0 graden. De droge lucht in combinatie met de droge bodem zorgde er wel voor dat het snel afkoelde toen de avond viel en een extra truitje was dan ook geen overbodige luxe na zonsondergang. Voor degenen die niet met emmers lagen te sleuren tenminste want met een neerslagtotaal van 0,0 mm stond deze doorgedreven training ook vandaag weer op het programma. 

Zaterdag, 29 juni 2019

 We zaten nu volop in de warme luchtmassa die gisteren Frankrijk gegeseld heeft en na een reeds erg zachte nacht met minima van 14,3 graden ging het overdag in sneltreinvaart de hoogte in tot we maxima van 38,6 graden bereikten.  Geen enkel wolkje durfde zich te vertonen en de lucht bleef diepblauw.  Pas tegen het einde van de namiddag verscheen er bewolking vanuit het westen, maar een deel daarvan bleek woestijnstof te zijn en enkel de paar kleine Cirrusplukjes die langs dreven was echte bewolking.  En het veranderde ook niets aan de warmte want het koelde nauwelijks af tijdens de avond.  Ook neerslag was met 0,0 mm een utopie maar misschien was het wel beter zo want met het woestijnstof in de hogere luchtlagen zou het ongetwijfeld op een modderbad zijn uitgedraaid.  

Maandag, 29 juni 2020

 Vandaag kregen we met de zoveelste storm waarin dit jaar uitblinkt te maken. Tijdens de voormiddag was het allemaal nog vrij onschuldig met niet meer dan een strakke zuidwestenwind die wat extra inspanningen van de fietsers vergde. Dankzij de koele minima van 13,4 graden stonden ze echter nog niet teveel in het zweet. Overdag wakkerde de wind steeds verder aan en alles wat niet vastlag, werd onherroepelijk meegesleurd door het niets ontziende natuurgeweld. Net zoals bij veel stormen zag de lucht er nog redelijk vriendelijk uit met stapelwolkjes die rond de middag echter flink uitsmeerden tot Stratocumulus waardoor er tijdelijk een grijze en kille episode volgde. Samen met de wind en kille maxima van 22,1 graden voelde het erg guur aan. Tijdens de namiddag begonnen er weer wat opklaringen te ontstaan en de oplossende Stratocumulusvelden zorgden daarbij voor extra sfeer. Al moesten we hierbij stevige veiligheidshelmen dragen en lenig zijn om de golfplaten, dakpannen en ander puin dat door de lucht vloog te kunnen ontwijken. Ook tijdens de avond bleven bulderende windvlagen over Malderen razen waarbij het al zonsondergang was toen er voorzichtig wat rust in het weersgebeuren begon te komen. Het klaarde steeds verder op, en op nog enkele Stratocumulusvelden na eindigden we in heldere omstandigheden. Het was frisjes toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden. 

Dinsdag, 29 juni 2021

Het was grijs en broeierig met temperaturen die niet onder 15,8 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit Stratus en Altostratus waartussen ook onweersverklikkers te zien waren zoals Altocumulus castellanus en floccus. Tegen de middag begon de bewolking geleidelijk open te breken en zagen we de zon dus weer verschijnen. Het werd zwoel met temperaturen die naar 24,1 graden stegen maar door een zuidelijk tot zuidwestelijk briesje voelde het nog enigszins draaglijk aan. Er dreven kleine wolkenflardjes voorbij en het waren deze die met het verstrijken van de tijd steeds groter werden tot er nieuwe buien uit ontstonden. Deze misten ons steeds en daar waar we eerst buien net ten noorden van ons zagen ontstaan was dit later net ten zuiden van ons het geval. Een van die exemplaren wist ons nog te schampen met wat druppels aan het begin van de avond. In de hogere luchtlagen zagen we ondertussen Cirrostratus binnenlopen die afkomstig was van een actiever en vrij omvangrijk buiencomplex in het zuidoosten van het land. Hoewel dit volgens de radar gestaag onze richting uitkwam, bereikte de neerslag ons pas tegen middernacht en konden we er voor dit etmaal nog 0,2 mm uit verzamelen. Wel ging de bewolking over in steeds dikkere Altostratus en was het met de zomerzon dus al snel afgelopen. Wie op de buien net ten zuiden van ons rekende kwam bedrogen uit want de wind ging nu plotseling om naar het noordwesten van waaruit we nu Stratus fractus bewolking zagen binnendrijven terwijl de buien tot staan werden gebracht en uitdoofden. De Stratus flardjes werden steeds talrijker en uiteindelijk raakte het er volledig mee overtrokken waardoor de dag somber eindigde. Het werd nu ook behoorlijk kil maar het bleef wel droog. Het neerslagtotaal is dan ook op 5,3 mm blijven steken met de neerslag deze voormiddag erbij geteld. 

Woensdag, 29 juni 2022

 Onder een open hemel is het tijdens de nacht kunnen afkoelen naar een aangename, slaapbare 14,9 graden. Er werd wat dauw gevormd en voor de rest waren het vooral diepblauwe luchten waar we tegen aankeken. In het zuidwesten verscheen vrij snel Cirrusbewolking en korte tijd later dreven er in die richting ook Altocumulus lenticularis en undulatus wolken voorbij, die van zuidoost naar noordwest liepen. Deze losten na een paar uur weer op en de Cirrusbewolking werd ook weer gevolgd door diepblauwe luchten. Het was dus met andere woorden een smalle, eenzame band van deze vederwolkjes. Niet dat het daarmee helder werd want in het westen ontstonden nu stapelwolken die vreemd genoeg enkel in deze richting te zien waren ondanks het feit dat de zon overal fel scheen. Boven die stapelwolkjes verscheen echter terug Cirrus en Cirrostratus en wellicht worden ze dus deels door een naderende storing getriggerd. Er staat dan ook een koufront op het programma dat morgen weer een heel ander en koeler weertype zal inluiden. Vandaag konden we echter nog volop van de tropenlucht genieten en dit zorgde weer voor zomerse maxima van 29,7 graden bij een eerder zwakke zuid- zuidwestelijke bries. 

Donderdag, 29 juni 2023

 Er zijn tijdens de nacht weer wat opklaringen binnengedreven, maar de lucht zag er nu onstabiel uit met diverse floccus en castellanus structuren in de middelhoge bewolking terwijl er ook wat Cirrostratus en Altostratus te zien was. Er stond een actieve regenzone op het programma, maar het ging om een koufront en de neerslag bestond dus grotendeels uit buien waardoor we weer een flinke dosis geluk nodig hadden om zelfs maar een halve dosis planten over te kunnen houden. Aan de voorzijde van het front liet de broeierige atmosfeer ons alvast dromen van verkloekende stortbuien en gevulde regenputten, want het voelde broeierig aan en de atmosfeer straalde haar potentie bijna letterlijk uit. Het is tijdens de nacht niet kouder geworden dan 15,4 graden en ondanks de bewolking die al snel toenam kon het nog 23,5 graden worden. Rond de middag kregen we al een eerste buitje met enkele druppels maar het stelde niets voor. Daarna werd het terug wat lichter met een paar opklaringen al zagen we steeds gordels van flinke Cumuluswolken die zich deels uitspreidden tot Stratocumulus en Altocumulus terwijl ze er dreigend donker uitzagen. Het bleef broeierig en vochtig aanvoelen met een stekende zon op de momenten dat ze erdoor kwam. De dreigende luchten die steeds vanuit het westen kwamen opzetten ten spijt, bleef het steeds droog en toen we later de wind plots naar het noordwesten zagen draaien, wisten we al meteen dat alle kansen op significante neerslag verdwenen waren. Een niet al te hoopgevende vaststelling als we daar de laatste modelruns naastleggen. We zagen de bewolking nu overgaan in Stratus en Stratus fractus terwijl de broeierige warmte plaats maakte voor een herfstachtige kilte. Een weertype dat we al lang niet meer gewend waren dus. Kort voor zonsondergang werden we alsnog verrast door een bui die werd voorafgegaan door wat fijne motregen, al leverde dit slechts 0,2 mm op en we zagen de zon er langs de andere kant al doorbreken toen de eerste druppels nog maar goed en wel gevallen waren. De zonsondergang die erop volgde was fraai en daarna koelde het snel af door de opklaringen die binnendreven. De bewolking bestond nu uit wegtrekkende Altostratus, Stratocumulus en Cumulus fractus. Het bleef voor de rest van de avond rustig en droog terwijl het aardig afkoelde. 

Zaterdag, 29 juni 2024

 Na een lichtbewolkte en zwoele nacht met minima van 11,5 graden zagen we verspreide Altocumulus castellanus banken verschijnen. Voortekenen van een onweerachtig vervolg al gaven de weermodellen net aan dat we hier in Malderen buiten schot zouden blijven. Overdag verschenen er meer van die wolkjes en er was ook wat Cirrus en Cirrostratus te zien die zich vooral in het zuidoosten ophield. Het werd desondanks een erg zonnige dag en voor een groot deel van de voormiddag was er enkel Cirrus en contrails te zien, de castellanuswolken verdwenen weer. Kort na de middag waren ze daar echter terug en nu werden ze talrijker waarbij we er banden konden in zien die van zuidwest naar noordoost liepen. Op een gegeven moment ontstond er zo een band met flinke kanteeltjes erop ten noordwesten van ons en deze leek de overgang naar een andere luchtsoort te markeren waar wij nog net in zaten. Eentje die het overigens nog liet opwarmen tot 25,4 graden. In ieder geval een luchtsoort die onstabieler en vochtiger was want er ontstonden steeds meer wolken ten zuidoosten daarvan terwijl het in het noordwesten licht bewolkt tot helder bleef. Op het einde van de namiddag dreven er plots dichte velden castellanus binnen die voor een dreigend donkere schaduw zorgden in het tegenlicht. Er was ook een paar keer donder in te horen al bleef dat wel op afstand. Na een klein uurtje gedreig kwam er een regengordijn opzetten vanuit het westen en daar ging het eerst met vrij dikke druppels uit regenen, gevolgd door perioden van matige tot vrij zware regen. Het was daarbij opvallend donker, en het leek alsof de (late) avond reeds was gevallen. Het voelde dan ook een beetje raar aan toen het omstreeks 19H weer opklaarde en de zon er terug doorkwam. Er bleven wel nog dreigende wolkenluchten passeren waarbij het licht soms op een aparte manier leek in te vallen. Meestal zagen we de donkerste luchten in het zuidoosten, de richting waarin ook de zwaarste onweersbuien voorkwamen. We kregen wel nog enkele lichte regenbuitjes over de vloer en deze vulden het dagtotaal verder aan tot 2,8 mm.