Flashback: 30 juni in het verleden

Maandag, 30 juni 2014

In tegenstelling tot gisteren begonnen we de dag eens met een mooie, blauwe hemel die er veelbelovend uitzag voor de zonnekloppers. Onder de open hemel is het echter een fractie verder kunnen afkoelen met minima van 11,0 graden tot gevolg. Overdag werden er meer Cumuluswolken gevormd die zich op een gegeven moment gingen uitspreiden tot Stratocumulus waardoor het somber en kil werd. De zon kregen we slechts af en toe in een flits te zien bij een voor 7/8 bewolkte hemel. De tot Stratocumulus uitspreidende stapelwolken wisten blijkbaar nog hoog genoeg door te groeien om er af en toe een verdwaalde regendruppel uit te persen. Meer dan 0,0 mm leverde dit echter niet meer op te Malderen. Tijdens de tweede helft van de namiddag dreef er vanuit het zuidwesten Cirrus bewolking binnen die gepaard ging met opwarmende bovenluchten. Hierdoor werden de stapelwolken in hun ontwikkeling afgeremd en werden er ook minder Stratocumulusvelden gevormd. met andere woorden, de opklaringen werden weer breder en we konden terug van aangenaam en vriendelijk zomerweer genieten tijdens de late namiddag en avond. Hierbij warmde het op tot een comfortabele 23,9 graden terwijl de wind erg zwak was maar overwegend uit noordelijke richtingen kwam. De avond werd qua bewolking vooral door Cirrus en Cirrostratus gekenmerkt al bleef er ook nog een weinig Cumulus en Stratocumulus over die zich vooral in het oosten en zuidoosten leken te concentreren. Zodra de zon onder was koelde het bliksemsnel af en lijkt het erop dat we morgenvroeg erg lage minima zullen optekenen.

Dinsdag, 30 juni 2015

Tijdens de voormiddag kregen we Altocumulusveldjes, Cirrus en Cirrostratus bewolking te zien die echter maar een beperkt deel van de hemel bedekten. Het was afgekoeld tot een luchtige 10,9 graden en naarmate de dag vorderde nam de bewolking af tot er tegen de middag enkel wat van zuidoost naar noordwest gerichte bandjes Cirrus te zien waren in het zuidwesten. Na de middag moesten ook deze sluierwolkjes eraan geloven en kregen we een staalblauwe hemel te zien die erg aan zuiderse landen deed denken. De warme zuidoostelijke bries en de hoge maxima van 30,8 graden hielpen daar natuurlijk aan mee. Er veranderde vanaf dat moment maar weinig en de warmte bleef nu tot diep in de avond hangen waarbij we van geluk mogen spreken dat de aangevoerde lucht droog is en het dus niet tot zwoele en plakkerige toestanden kwam. Dat geluk was natuurlijk relatief, want we moesten het natuurlijk weer met 0,0 mm neerslag stellen en het verwelken van enkele goed gesettelde, diepgewortelde struiken en bomen wees erop dat de droogte in Londerzeel stilaan kritieke proporties begint aan te nemen.

Donderdag, 30 juni 2016

Het leek wel herfst vanochtend met een kille zuidwestenwind, veel Stratus fractus bewolking en af en toe lichte regenvlagen welke de plak zwaaiden (en nat maakten). Het was afgekoeld tot 15,2 graden en veel zou daar de komende uren niet meer bijkomen. Het wolkendek bleef stand houden waarbij we af en toe uitzicht kregen op een bovenlaag van Altostratus of Nimbostratus. Na de middag leek de lucht een beetje onstabieler te worden en volgde er een afwisseling van droge perioden en meer buiige neerslag. De weerfotografen bleken vooral heel blij te zijn met het feit dat je met een smartphone ook wat anders kan doen dan foto's maken, want van dat laatste is er niet veel in huis gekomen met het nog steeds somber ogende wolkendek dat geen ruimte bood voor fraaie wolkenlandschappen die je meestal bij buien zou verwachten. Zo konden ze met die dingen ook klaagberichtjes op social media posten die ondermeer over de striemende regenvlagen en de lage maxima van 20,6 graden gingen. Tijdens de avond konden ze dan toch nog blij zijn dat je er ook foto's mee kan maken, want het sombere wolkendek maakte nu opeens plaats voor prachtige wolkenlandschappen van Altocumulus, Stratocumulus en Cumulus congestus die tegen een diepblauwe hemel afstaken. Het leek wel een definitieve verlossing van de natte en kille periode te zijn, maar niets was minder waar want de opklaringen waren net het werk van een volgende storing die de laaghangende bewolking door advectiestromingen wist om te woelen. En die regenzone liet er geen gras over groeien, want de bewolking begon na een uurtje alweer toe te nemen vanuit het westen met Altostratus, Stratocumulus en Altocumulusvelden die steeds dikker en talrijker werden. De neerslag zelf kon ons echter nog niet voor middernacht bereiken waardoor we het bij de 7,7 mm konden houden die er vandaag is gevallen.

Vrijdag, 30 juni 2017

Net als gisterenavond was er in het noorden Cirrostratus te zien en was de lucht blauw in het zuiden. De scherpe begrenzing tussen beide gebieden kantelde een beetje waardoor de bewolking meer in het noordoosten samen gepakt zat. Ze ging wat verderop over in Altostratus en er hingen een paar rollen Altocumulus onder. Met minima van 13,9 graden was het aan de koele kant en er kwam nu ook Stratus fractus bewolking opzetten waardoor we thermisch niet al teveel winst meer zouden maken. Voorlopig bleef het wel nog droog en was het voor de tuinierders weer nagelbijtend afwachten daar de weermodellen de voorspelde neerslag voor de komende tweedaagse opnieuw meer en meer beginnen af te bouwen. Tegen de middag werd de atmosfeer onstabiel en ontwikkelden zich forse stapelwolken waarvan een groot deel zich echter uitspreidde tot Stratocumulus. Een deel ervan wist het echter toch nog tot buien te schoppen al was dit ook deze keer niet voor Malderen weggelegd. Vanuit het noorden liep alles ondertussen vol met Cirrostratus en Altostratus waardoor het er somber en dreigend uit ging zien maar het mocht allemaal niet baten voor de half verdorde vegetatie: het bleef gewoon droog. Met maxima van 23,7 graden en een zwakke zuidelijke tot zuidwestelijke wind voelde het een beetje broeierig aan. Tijdens de avond kwamen er meer buien tot ontwikkeling in het oosten van het land al waren ook dit zeer plaatselijke aangelegenheden. Op de meeste locaties kon men gewoon blijven genieten van een verrassend warme zomeravond die in betrokken en droge omstandigheden verliep. Het neerslagtotaal in Malderen is op 0,0 mm blijven steken.

Zaterdag, 30 juni 2018

Het is weer aardig afgekoeld vannacht en het voelde vanochtend luchtig en fris aan bij minima van 15,1 graden. Al snel stak er een stevige oostelijke bries op waardoor het soms zelfs koud aanvoelde. Maar het duurde niet lang of de zon wist de droge luchtmassa weer flink op te warmen en tijdens de namiddag leek het wel alsof we onder een warme luchtblazer stonden. De maxima liepen op tot 29,7 graden en de lucht kleurde zuiders blauw wat met de verdorde grasvelden en de zeer felle zon voor een mediterraans sfeertje zorgde. Tijdens de avond ging het terug de omgekeerde richting uit en koelde het razendsnel af in deze droge luchtmassa die weinig warmte kan vast houden en bovendien ook niet van tropische oorsprong is. De droogte bleef ondertussen onverminderd doorgaan met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zondag, 30 juni 2019

 Na een zeer zwoele nacht met minima van 18,6 graden stonden we vanmorgen oog in oog met een koufront. Eerst was het helder met in de verte een paar onbeduidende toefjes Altocumulus castellanus maar plots zat alles vol met Stratocumulus en Stratus.  De wind draaide eensklaps van zuidoost naar noordwest en wakkerde daarbij gevoelig aan. Dankzij de dagelijkse gang koelde het niet af maar het warmde ook nauwelijks verder op waarbij de windvlagen heerlijk aanvoelden voor zover we geen parasols of partytenten van de buren tegen onze kop kregen. Het klaarde weer op en het kwik piekte nog op 31,1 graden.  Vanuit het noordwesten zagen we nu echter Cirrusvelden naderen en deze  markeerden een hoogtekoufront waar we als regen aanbidder echter weinig aan hadden.  Het klaarde al snel weer op vanuit het westen en we keken weer tegen diepblauwe luchten aan. Op middelbare hoogte werd de lucht echter onstabiel en zagen we Castellanus en Floccus structuren die erg fraai oogden met hun regelmatige structuren.  Er ontstonden ook buienwolken uit maar als er al iets de grond bereikte zal dit ver in het oosten geweest zijn.  Later dreven er Stratocumulusvelden voorbij en deze oogden eveneens heel mooi door hun regelmatige patronen en het contrast met de diepblauwe lucht erboven. Ook het neerslagtotaal had een gelijkaardig patroon dat zich net als die wolkendotjes steeds blijft herhalen met 0,0 mm maar dan in contrast met het verdorrende landschap eronder.  Het bleef lang zacht tijdens de avond doordat de koele lucht toch wat moeite had de laatste warmte te verdrijven. 

Dinsdag, 30 juni 2020

 De dag begon winderig en frisjes bij minima van 12,7 graden. Wolken overheersten en bestonden vooral uit Stratocumulus waarbij er hier en daar nog wat ruimte was voor een bescheiden opklaring. Tijdens de voormiddag passeerde er een buienlijntje wat werd gevolgd door een drogere periode waarbij we tijdelijk redelijk wat zon konden meepikken. Maar in de opklaringen zagen we reeds vanuit het westen Cirrusbewolking verschijnen en later begon ook de Stratocumulus weer toe te nemen waartussen ook Cumulusachtige wolken ontstonden. Het werd dus niet zo zonnig en vriendelijk als de opklaringen tijdens de voormiddag deden vermoeden. Wat we dan weer wel meekregen was een afzwakking van de zuidwestenwind doordat de kern van de depressie die ons met dit alles opzadelt, geleidelijk wegtrok naar het noordoosten met een afnemende drukgradiënt tot gevolg. De ondermaatse maxima van 21,1 graden waren hierdoor iets gemakkelijker om te verteren. Alleen lag de neerslag die tijdens de namiddag volgde misschien wat zwaar op de maag al bleek die al snel genezende krachten te hebben voor de tuinierders en uiteraard de natuur. We konden alles wat niet in aanraking met slakken kwam weer helemaal zien heropleven terwijl de neerslag vooral tijdens de avond een aanhoudend karakter kreeg. Het had al veel weg van een jaren tachtig zomer en het bleek allemaal goed te zijn voor een verkwikkend dagtotaal van 6,0 mm. 

Woensdag, 30 juni 2021

Tijdens het tweede deel van de nacht heeft de actieve buiencluster die gisteren reeds op de radar te zien was, ons weten te bereiken. Het water kwam met bakken naar beneden en de neerslag had een buiig karakter met soms een drogere periode ertussen. Tegen de ochtend was er al meer dan 17 mm gevallen en dat was dan nog klein bier tegenover andere delen van het land waar het met neerslagtotalen van meer dan 80 mm op enkele uren tijd tot wateroverlast kwam. Ten oosten van Londerzeel was het nog een stuk droger en kwam men er met een tiental mm vanaf. Ondanks al dat watergeweld kwam het echter niet tot onweer en ook tijdens de voormiddag bleef het erg rustig en grijs met amper wind (de weinige zuchtjes die er waren kwamen uit het noordwesten). Met de noordwestelijke stroming en de overvloedige neerslag werd alle warmte uit de lucht gespoeld en hoewel de minima met 13,1 graden nog te pruimen vielen was het overdag een ander verhaal met zeer ondermaatse temperaturen die op 16,3 graden bleven steken. Tijdens de eerste helft van de namiddag volgden er nog een aantal vrij pittige buien waarbij het wolkendek echter gesloten bleef. Het bleef vervolgens nog een lange tijd afwisselend regenen en motregenen en ook tijdens de namiddag volgden er perioden van motregen waarbij de wind wat aanwakkerde en het ronduit guur ging aanvoelen. Al het gedruppel en gemiezer heeft het neerslagtotaal verder aangevuld tot 21,3 mm. 

Donderdag, 30 juni 2022

 Zowat alle modellen waren het erover eens dat we vandaag een aardige portie regen zouden krijgen en dat het om stratiforme regen zal gaan die geen enkele plaats zou ontzien. Maar vanochtend was daar nog niets van te merken en zagen we het daglicht weerkeren in een zwoele setting met Altocumulusveldjes, Stratus, de typische onstabiliteitsvarianten daarvan als castellanus en floccus en een paar Cumuluswolken. Op de satellietbeelden was te zien dat de regenzone een deuk vertoonde die net boven België en Nederland hing maar de stroming (zuid- zuidwestelijk)  was zodanig dat we nog genoeg zouden meekrijgen van het deel van de band die tot aan het noorden van Frankrijk liep. En zo geschiedde want de bewolking begon zeker tegen de middag flink toe te nemen en na de middag zag het er al een heel stuk minder zomers uit. De zon gaf steeds meer verstek en het kwik werd al een halt toegeroepen bij 22,4 graden terwijl dreigende Altostratus, Altocumulus en hier en daar zelfs Altostratus asperatus verscheen. Op de regen zelf was het nog een tijdje wachten, maar eens die ons omstreeks 15H bereikte was het wel meteen vollebak en deed het allemaal aan een verregende herfstdag denken inclusief de kilte die erbij hoorde nu de wind naar het westen tot noordwesten ruimde en de koele polaire lucht achter het front er dus in kwam. Het onweer waar velen op hoopten zat er niet bij, dat was net als de vele andere onweerssituaties die we de afgelopen maand hebben gekend opnieuw exclusief voor het oosten en noorden van de Benelux. Tijdens de avond volgde er een korte droge periode waarna het opnieuw matig ging regenen en dat werd dan gevolgd door opklaringen die vanuit het westen verschenen en vrij scherp begrensd waren. Het neerslagtotaal was toen opgelopen naar een voor de natuur weldadige 12,1 mm. De opklaringen waren net op tijd om een schitterende zonsondergang toe te laten toen er een aantal Altocumulusbankjes voorbijdreven die in een vurige, knaloranje kleur gingen opgloeien. Al was dat ook zowat het enige dat opgloeide buien eventuele centrale verwarming want het kwik is nu helemaal weggedoken naar een ijzig aanvoelende 13,8 graden wat uiteindelijk ook de minimumtemperatuur is geworden. 

Vrijdag, 30 juni 2023

 Het was voor de verandering nog eens helder met veelbelovende blauwe luchten en een enthousiaste zon die er al vanaf de eerste minuut kon bij zijn. Maar het was koud, de temperatuur is naar 10,1 graden gezakt en voor wie tussen de warmtegolven door nog eens de koelte in huis wilde trekken was dit dus een gouden kans. Ondertussen zagen we in het westen Cirrostratus verschijnen en af en toe dreven daar ook Stratocumulusvelden onder. Na verloop van tijd zagen we hieruit heel fraaie veldjes met castellanus bewolking ontstaan waardoor de atmosfeer er weer hoog onstabiel begon uit te zien. De zon mocht er dan wel vaak achter verdwijnen, visueel bleef dit weertype een puur genot dat we ook nog eens bij aangenaam koele temperaturen tot 22,9 graden konden ervaren. En dat was meer dan welkom want het was ook nu weer zwoegen geblazen om die planten in leven te houden. De onstabiele wolkensoorten ten spijt gebeurde er immers niets en er stond enkel een uitdrogende zuidwestenwind die vrij goed voelbaar was. De castellanuswolken maakten plotseling plaats voor brede opklaringen waarin er enkel een dunne laag Cirrostratus overbleef. Hierdoor was het licht erg intens want de hemel was nu bijna helemaal wit geworden. In het westen was de lucht wat blauwer maar daar zagen we enkele grote stapelwolken die wellicht de verzilvering van de onstabiliteit moeten voorstellen die door de eerste voorbijgetrokken wolkenvelden werd aangekondigd. Eens de stapelwolken ons bereikten, kregen we er flink wat van te zien in alle richtingen, maar het kwam dus niet tot buien. De toenemende stabiliteit kwam door advectieve werking van een naderende regenzone verderop en dit werd later ook zichtbaar als Cirrostratus bewolking tussen de verder oplossende Cumuli door. In de loop van de avond ging deze steeds meer over in Altostratus en Altocumulus maar voorlopig konden we het nog droog houden en eindigden we dus met 0,0 mm als totaal. 

Zondag, 30 juni 2024

 Het is tijdens de nacht opgeklaard en opnieuw bevonden we ons in koelere zeelucht die voor minima van 13,7 graden zorgde. Hierin dreven zeer dunne Stratocumulusvelden en Stratus fractus bewolking voorbij terwijl er in de hogere luchtlagen Cirrus en Cirrostratus te zien was. Het klaarde tijdelijk verder uit en we kregen nu afgeplatte stapelwolkjes te zien in een wat melkachtig aandoende hemel waarbij deze kleur juist door die Stratocumulus werd veroorzaakt. Door de verstrooiende werking van dit wolkendek was het licht erg intens en het begon ook geleidelijk aan zwoel aan te voelen ondanks de noordwestelijke wind die er stond. De stapelwolkjes werden talrijker en uiteindelijk begon de boel meer en meer over te gaan in een grijze massa. Nu begon het wel kil aan te voelen, maar dat gebeurde niet voordat we eerst nog maxima van 22,3 graden hadden opgetekend. Vooral ten westen van ons waren na een tijdje een soort van wazige regengordijnen te zien maar het kwam niet verder dan wat gespetter. Het leek het begin van een kille en grijze miezerperiode te zijn doch omstreeks 19H werden we plots compleet verrast door een felle, tropisch aandoende stortbui met dikke druppels. Daarna klaarde het weer gedeeltelijk op en zagen we de zon met geel- oranje gekleurd licht doorheen de Stratocumulusvelden vallen. Dit was overigens maar tijdelijk want de Stratusbewolking kwam weer massaal opzetten en uiteindelijk verliep de rest van de avond dan toch nog in herfstachtig aandoende, koude omstandigheden waarbij de wind wel aan de zwakke kant bleef. Het neerslagtotaal kwam uit op 3,8 mm en dat was dus grotendeels aan die stortbui te danken.