Flashback: 5 juni in het verleden

Donderdag, 5 juni 2014

De blauwe band die gisteren in het zuidwesten verscheen, was helaas geen garantie voor opklaringen de volgende dag, want het luchtruim zat vanochtend alweer potdicht. Altostratus en Stratus fractus waren de boosdoeners en er stond ook nog een verlammend koude westenwind die geleidelijk aanwakkerde zodat de minima van 8,8 graden extra koud aanvoelden. Tussen de wolkenflarden zat ook Cumulus congestus en dit zorgde hier en daar al voor buien. Daarna werd de neerslag algemener en waren we weer vertrokken voor een kille, gure en sombere herfstdag met zomerse trekjes als we op de kalender keken. Deze zwarte bladzijde uit de Malderse weersgeschiedenis kon pas worden omgeslagen toen er rond de middag een actievere buienlijn voorbijtrok en het vervolgens vanuit het westen ging opklaren. Er waren aanvankelijk nog flinke stapelwolken te zien die plaatselijk wellicht nog buien opleverden, maar naarmate de tijd verstreek gingen de stapelwolken steeds lager reiken. Ze spreidden zich uit tot Stratocumulus terwijl er tussendoor ook wat spaarzame opklaringen verschenen. Hierbij warmde het op tot 20,3 graden en de wind zwakte wat af. Naar het einde van de namiddag toe leek de bewolking weer dikker te worden maar tegen de avond begon alles toch nog in elkaar te zakken waardoor we de dag afsloten met brede opklaringen en slechts verspreide Cumuluswolken die later ook oplosten. Dit proces ging gepaard met een duizelingwekkend snelle afkoeling die een maand eerder waarschijnlijk wel in nachtvorst zou geresulteerd hebben. Op een of andere manier hebben de eerdergenoemde buien het voor elkaar gekregen om Londerzeel te ontwijken waardoor we alsnog met een dagtotaal van 0,0 mm de dag zijn doorgekomen. In het laatste schemerlicht zagen we vanuit het westen weer Cirrus en Altocumulus opstomen, zonder verdere gevolgen echter.

Vrijdag, 5 juni 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht zijn er uitgestrekte velden Altocumulus over het westen van het land geschoven, die er al meteen klaagzangen van zomerliefhebbers lieten opstijgen. Ook de onweersliefhebbers waren er niet gelukkig mee daar ze de instraling van de zon afremden, maar in Malderen hadden we er slechts weinig last van. Enkel in het westen waren hun grijze schaduwen te zien terwijl de rest van de hemel gewoon staalblauw is gebleven op twee Cirrusplukjes na. Kortom een ideale zomerse setting die werd geholpen door de hoge minima van 12,0 graden. De Altocumulusvelden losten uiteindelijk op waardoor men overal van de zon kon genieten waarin het al snel drukkend warm werd. Tijdens het eerste deel van de namiddag kregen we vrijwel geen bewolking meer te zien en warmde het op tot een zinderende 34,6 graden. Na een tijdje verscheen er wel Cirrus densus bewolking in het westen, en hoewel deze er vanop afstand erg onschuldig uitzag was deze wel degelijk de voorbode van een flinke portie spektakel dat ons die avond te wachten stond. Omstreeks 17H verdween de zon achter de dikke Cirrus densus die overging in Altostratus en verscheen er ook mammatus bewolking terwijl er in de lagere niveau's Stratocumulus castellanus bewolking ontstond. De bewolking breidde zich over de rest van het luchtruim uit en hoewel het eerst leek alsof alle onweer ten zuiden van ons ging langstrekken ontstond er omstreeks 18H30 een flinke shelfcloud ten zuiden van ons die snel dichterbij kwam en in een onheilspellende blauwgroene gloed oplichtte. Eens deze boven ons hing begon het te regenen met dikke druppels terwijl er gevaarlijke CG's doorheen schoten. Kort daarna volgde een heuse wolkbreuk die 11,0 mm achterliet in amper een vijftal minuten. Na deze stortvloed was het nog niet voorbij en kregen we een aantal stevige inslagen te verwerken die alles op zijn grondvesten liet daveren en met oorverdovende knallen gepaard gingen. Het regende nog een hele poos na met af en toe een felle inslag 'out of the blue' waarna het lichter werd en ophield met regenen. In het zuiden werd de bewolking echter weer dikker met Stratocumulus castellanus, Cirrus densus en een donker regengordijn dat onze kant opkwam. Op het eerste zicht was er geen onweer meer bij maar dat veranderde al snel toen de eerste regendruppels neerploften en we terug een aantal nabije inslagen met oorverdovende knallen te verwerken kregen. Door de lage bliksemactiviteit kwamen deze inslagen steeds onverwacht waardoor dit niet meteen een gunstig weertype was voor hartpatiënten. De hooikoortspatiënten konden door de gezapige regen wel herademen en er stroomde ook koelere lucht binnen wat gepaard ging met een windruiming van zuidoostelijke naar zuidwestelijke richtingen. Koud voelde het echter nog lang niet aan en door het vocht deed het zelfs erg tropisch aan. We sloten af met een neerslagtotaal van 11,0 mm.

Zondag, 5 juni 2016

Tijdens het tweede deel van de nacht bereikte ook de neerslag ons en begeleid door enkele diepe dreunen begonnen dikke druppels over het weerstation neer te plenzen. De vlaag hield zowat een uurtje aan maar de neerslag zelf was niet zo intens waardoor we er met ongeveer 1,0 mm zijn vanaf gekomen. Bij het krieken van de dag leek het alsof alles hetzelfde is gebleven en ontwaakten we terug onder een dik en somber Stratus wolkendek waaronder het opnieuw mistig was bij minima van 14,2 graden. Wat een drama moet dat wel niet geweest zijn voor de vaste slapers onder ons die door het onweer heen zijn geslapen en nu nog steeds in de waan zijn dat het sombere weer al die tijd ononderbroken heeft stand gehouden. Tijdens de voormiddag gebeurde er dan toch nog iets mirakelachtigs en begon de kilte plaats te maken voor een zwoele, klamme warmte. Vervolgens zagen we het Stratus wolkendek dunner worden en tegen de middag was ze daar dan: de zomerzon. De resterende bewolking bestond uit Stratus fractus en hoewel de lucht niet meteen een staalblauwe kleur had, was het toch zweten en puffen in de zon bij temperaturen die verbazend snel stegen naar een zomerse 28,2 graden. Natuurlijk kon dit in deze vochtige en onstabiele omstandigheden niet lang duren en halverwege de namiddag zagen we dan in het noorden een Cumulus congestus verschijnen. Het was slechts een kwestie van minuten of deze had zich ontwikkeld tot een complete lijn van zeer actieve onweerscellen die zich net ten noorden van ons op de noordoostelijke stroming liet verder drijven. Uit de muur van onweerswolken rommelde het bijna voortdurend, met af en toe een flinke dreun van nabijere blikseminslagen. De zwoelte en het onweersgeweld dat de stilte doorbrak waren een zeldzaam tafereel in Malderen en de onweersliefhebbers zijn na de sombere periode die we achter de rug hebben dan ook echt van het ene uiterste in het andere gevallen op nog geen 12 uur tijd. Natuurlijk moeten we toch nog een beetje realistisch blijven en hebben de weergoden de onweersbuien nog een Londerzeels trekje gegeven door ze net ten noorden van ons te houden. We kregen enkel een schampschot mee en de dikke druppels die dit opleverde waren niet meetbaar. Na een poosje kwamen we in de outflow van het onweersgeweld terecht waardoor de drukkende warmte plaats maakte voor een verkoelende bries. Op dat moment zagen we ook een arcus overtrekken met mooie whale's mouth formaties aan de binnenkant ervan. Vervolgens kreeg de lucht in het oosten weer een blauwe kleur waardoor we er tamelijk gerust op konden zijn dat de dreiging over was. Wat daarna volgde was een kluwen van oude onweerscellen die één voor één voorbijdreven en daarbij vrijwel enkel nog uit Cirrus densus bestonden. Heel af en toe was er nog een dreunende donderslag te horen uit een aftakelend exemplaar maar voor de rest waren het de wolkenschermen zelf die de show stalen door voor een fraai wolkendisplay te zorgen dat zeker in de zachte kleuren van het avondlicht de moeite was. Vooral na zonsondergang was het uitzicht schitterend toen een nog actieve bui oker en oranje oplichtte en daarbij voor een speciale gloed zorgde terwijl het op de begane grond al lang donker was (of zou moeten zijn). Uiteindelijk is het neerslagtotaal van deze ochtend ondanks al dat onweersgeweld onveranderd gebleven.

Maandag, 5 juni 2017

Tijdens de nacht is er enkel Cirrus en Cirrostratus bewolking blijven hangen waardoor de dag een erg zonnige start nam. De minima lagen op min of meer hetzelfde niveau als gisteren met 9,2 graden. Overdag werden er al snel stapelwolken gevormd, maar ze waren allemaal van het mooiweerstype, en de enkelingen die het duivelse idee opvatten om zich weer tot Stratocumulus uit te spreiden konden de pret niet derven. Wel moesten we rekening houden met een aanwakkerende wind die uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen kwam. Deze wind was het gevolg van opdringerige depressies die de komende dagen weer hoop brengen op wat broodnodige neerslag maar ook risico op een zomerstorm lijken mee te brengen volgens de laatste modellen. Maar vandaag bleef het dus bij een erg winderig weertype en de sluierwolken die de depressies ons reeds toezonden hadden nog niet teveel invloed op de krachtige zomerzon. De maxima kwamen uit op 23,7 graden en het voelde allemaal luchtig en aangenaam aan. Tijdens de avond viel op dat de wind lange tijd bleef doorrazen en dat was natuurlijk al een teken aan de wand dat er een weersverandering zit aan te komen. Het was al bijna zonsondergang tegen dat het volledig rustig werd, maar nu kwamen de alarmsignalen uit een andere richting, namelijk de bewolking die er met Stratocumulus en Altocumulus floccus en castellanus hoogst onstabiel uitzag. En in het zuidwesten konden we nu ook dikke en dreigende massa's Altostratus bewolking zien naderen. De bijhorende neerslag wist ons nog niet te breiken waardoor we de dag toch nog konden/moesten afsluiten met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 5 juni 2018

Het oprukkende Stratusveld was door niets of niemand te stoppen waardoor ook Malderen er tijdens het tweede deel van de nacht aan moest geloven en de dag grijs startte. Maar het was best zacht met minima van 14,2 graden en de bewolking was dun waardoor we toch wat infraroodstraling van de zon konden voelen. En met al dat vocht was er niet veel nodig om ons in het zweet te krijgen. Doch het bleef grijs en het was al avond eer de bewolking overging in Stratocumulus en we de zon te zien kregen. Het ging toen echter snel en binnen de kortste keren was er geen bewolking meer te zien buiten een band met Cirrus en Cirrostratus in het zuiden. Maar het bleef wel erg nevelig en later zagen we weer wat Stratocumulus langs drijven in de erg fris aanvoelende noord- noordoostenwind die ondertussen was opgestoken. De zonneschijn kon het kwik overdag nog naar 19,2 graden tillen maar tijdens de avond koelde het vrij snel af door de opklaringen. Ook deze keer is er geen neerslag aan te pas gekomen waardoor we terug afsloten met 0,0 mm. 

Woensdag, 5 juni 2019

 De bewolking is opnieuw toegenomen en uit Altostratusbewolking met Altocumulus castellanusvelden eronder begon het weer te druppelen. Er volgde weer een gezapig regentje met een licht buiig karakter al was er geen onweer bij. Tijdens de namiddag werd het weer droger en bij wat zonneschijn warmde het op tot 19,5 graden. Lang duurde dit niet want vanuit het zuiden dreven onheilspellend ogende Altostratus undulatus asperatus wolken binnen die voor een dramatisch uitzicht zorgden. Alle gedreig ten spijt vervielen we daarna echter in kil en somber weer met een koude noordenwind die opstak. Er hing overal Stratus en Stratus fractus bewolking en het had veel weg van een stabiele winterdag waardoor je in de verste verte niet zou verwachten dat het voorlopige hoogtepunt qua onweer dit jaar in Londerzeel aanstaande was. Opeens gebeurde het dan en flitste de eerste bliksemschicht door de Stratuswolken en toen we dachten dat we dit droomden volgde dan de bevestiging met een luide donderslag. Nieuwe blikseminslagen volgde en het was een heel aparte beleving om alle bliksemschichten doorheen de nog steeds onschuldig ogende Stratuswolken te zien schieten. De dikke tropische regendruppels maakten dit nog meer een bijzondere ervaring. Na een tijdje tekenden zich echter dreigende luchten af en in een micro- opklaring zagen we de aambeeldbewolking van het ondertussen al wegtrekkende onweerscomplex. Maar er volgde nieuw onweer uit luchten die deze keer lang van tevoren donker en zwartblauw kleurden, met bizarre rijen Cumulus congestus waarvan enkel de donkere basissen goed te zien waren. De wind draaide weer naar het zuidwesten en even later zetten zich flinke plensregens in. Ondertussen was het al donker geworden en zagen we in deze duisternis in het geflits van de bliksems een imposante shelfcloud naderen. De meeste ontladingen vonden deze keer echter in de hoogte plaats. Het begon plots te hagelen maar gelukkig voor wie erdoor moest waren het geen grote stenen, maximaal 1 centimeter. Het koelde hierdoor wel af naar de minima van 11,0 graden en tegen middernacht was het neerslagtotaal op 16,2 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 5 juni 2020

De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en er zijn al een aantal buitjes gevallen, zij het zonder veel betekenis. De wind is bij dit alles naar het zuidwesten gekrompen, waarmee we voor het eerst sinds lang de noordcomponent van onze luchtaanvoer kwijt zijn. Maar warmer werd het daar zeker niet mee, al waren de minima met 9,3 graden ook weer niet echt koud te noemen. Hoe dan ook, het kille werd overdag voelbaar want het leek wel herfst nu en omstreeks 9H ging het dan regenen, eerst aan een lichte tot matige intensiteit met een buiig karakter. Tussendoor waren er nog wat droge perioden maar vanuit het noordwesten naderde er een troglijn waarin een gebied met erg zware neerslag verwerkt zat. Dit bereikte ons rond de middag en ook hier ging het flink plenzen. Op sommige plaatsen werd hagel waargenomen maar in Malderen leek dit er niet bij te zitten. Wel werd de bui afgesloten met een donderslag en waren er vooral op het einde daarvan stevige rukwinden voelbaar. In combinatie met onderkoelde maxima van 15,0 graden was dit een erg gure ervaring. Gelukkig konden we tijdens de namiddag weer wat opklaringen meepikken al ontstonden er afzonderlijke buitjes achter de troglijn. Bovendien lag er ten westen van ons nog een omvangrijke regenzone die bij de krul van de boven west-Europa liggende depressie leek te horen. Deze kon ons tijdens de avond niet meer bereiken waardoor we het nog droog konden houden. Het neerslagtotaal was een verlossing voor de plantenwereld met 8,4 mm. 

Zaterdag, 5 juni 2021

Het leek erop dat we vandaag een zeer hoge prijs moesten betalen voor het onweersgeweld, de warmte en de interessante wolkenformaties waarvan we konden genieten de voorbije dagen. De dag begon grijs en kil bij minima van 13,1 graden en het luchtruim was bedekt met Stratusbewolking. Het was weliswaar droog, maar dat was slechts een magere troost want de omgeving lag er de hele dag druipnat bij door de regen van gisteren en dat vocht wilde overdag niet meer verdampen wat een hoop tuinklusjes moeilijk maakte. Ook toen er na de middag een vrij strakke westelijke bries opstak bleef alles kletsnat en het was wachten tot een eind in de avond eer de bewolking eindelijk begon te breken en er opklaringen begonnen te verschijnen. We keken toen aan tegen Stratus fractus en Stratocumulus en de opklaringen verschenen eerst in het westen. Hoe dan ook bleef de bewolking ook dan nog in de meerderheid en de polaire luchtsoort zorgde er daarbij voor dat de maxima erg laag waren voor de tijd van het jaar met 17,0 graden. Het neerslagtotaal is blijven steken op 0,0 mm. 

Zondag, 5 juni 2022

 Tijdens het tweede deel van de nacht kregen we terug perioden van flinke regenval te verwerken maar qua onweer viel het allemaal tegen en uiteindelijk ontwaakten we onder een grijze hemel waarin vooral ten westen van ons Stratocumulus castellanus te zien was onder een laag Altostratus. Het was in die richting dat volgens de radar een actieve cluster van onweersbuien voorbijtrok. Vanuit het zuiden klaarde het op en we zagen in de nevelige atmosfeer nog vaag de aambeeldvormige toppen van deze buien wegtrekken in het noordwesten terwijl het vanuit het zuiden weer lichtblauw werd in een met Cirrostratus versluierde hemel. Deze laag werd geleidelijk dikker en het begon er al snel dreigend uit te zien met later ook de vorming van pannus bewolking die aangaf dat er ten zuiden van ons weer neerslag aan het vallen was. Het was broeierig met temperaturen die niet onder 16,0 graden zijn gezakt maar eens de neerslag goed op gang was gekomen in Malderen begon het geleidelijk killer aan te voelen. De eerste neerslag begon met (voor de onweersliefhebber) veelbelovende dikke druppels die aan een flinke intensiteit neerkwamen maar het ging geleidelijk over in een klassieke, verregende dag met Nimbostratusbewolking en een kille zuidwestenwind die er geleidelijk begon in te komen. Toen de neerslag afnam begon deze wind ook weer te kalmeren en het werd nu nevelig waardoor er een vleugje herfstsfeer begon te hangen. Warmer dan 22,0 graden is het ook niet meer geworden. Met 14,8 mm heeft de natuur weer een broodnodige slok water gekregen. 

Maandag, 5 juni 2023

 De koele, droge en opnieuw vrij winderige nacht met minima van 9,7 graden werd ook vandaag weer door een zonovergoten voormiddag gevolgd. Diepblauwe luchten maakten hun opwachting, maar de noordooster had nu wat meer noordcomponent en het voelde daarbij ook merkbaar kouder aan. In combinatie met de krachtige zon zorgde dit dus voor verraderlijke toestanden en zagen we de populatie tomaatmensen vandaag dus flink toenemen. Kort voor de middag werden er wat kleine stapelwolkjes gevormd en deze werden geleidelijk talrijker en groter. We kregen daardoor een typische zomerlucht met mooiweerswolkjes te zien al maakten ze een beetje een rafelige, verwaaide indruk. De wolkjes wisten het een paar uur vol te houden waarna ze weer oplosten door de dagelijkse gang. Tijdens de namiddag haalden we desondanks aangename maxima van 23,4 graden al bleef het in de wind wat frisjes aanvoelen. Tijdens de avond koelde het weer vlot af waarbij opviel dat de wind omstreeks 19H tijdelijk weer fors aanwakkerde alvorens het terug wat rustiger werd. En ondertussen wordt de droogte steeds meer voelbaar met ook vandaag weer een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 5 juni 2024

Tijdens de nacht heeft het met de koufront passage dan toch nog geregend en dit gebeurde met een buiig karakter waarbij de intensiteit nooit echt hoog was. Bij het krieken van de dag was alles al gepasseerd, het neerslag totaal van 1,0 mm een feit en waren de vele druppels aan de vegetatie en de natte omgeving nog stille getuigen van wat zich heeft afgespeeld. De wind is naar het westzuidwesten geruimd en was al vroeg van de partij waardoor dauwvorming ondanks de natte omstandigheden geen kans kreeg. Wel deed alles nevelig en wat flets aan. Het was vrij koel met minima van 10,1 graden maar deze keer dreven er opklaringen binnen vanuit het westen en konden we dus op welkome zonnewarmte rekenen. De bewolking bestond uit een mix van Stratocumulus en Stratus fractus. Uit deze laatste gingen zich Cumulus wolken ontwikkeling al bleef het bij het mooiweerstype. Tijdens de namiddag gingen deze stapelwolken subtiel over in een soort van banden met Stratus bewolking die vrij laag hingen en van zuidwest naar noordoost liepen. Er dreven ook wat Stratocumulus lenticularis en undulatus veldjes tussen. Voor de zon was er wel nog genoeg ruimte en de wind was ondanks haar vroege optreden niet al te krachtig. Het werd nog 19,2 graden. Tijdens de avond losten de wolken op en bleef er enkel nog wat Stratus fractus over van die banden. In de zon was het aangenaam toeven maar in de schaduw voelde het fris aan en na zonsondergang koelde het snel af. Er dreven nu ook tijdelijk weer meer chaotische wolkenflarden langs al losten die snel op om plaats te maken voor Cirrus en Cirrostratus die in het westen verscheen.