Flashback: 9 juni in het verleden

 

Maandag, 9 juni 2014

Tijdens het eerste deel van de nacht kwam het ten westen van ons plots tot onweer. Niet zomaar een onweer, maar de derde bui die boven de Lage Landen uitgroeide tot een 'classic supercel'. Net zoals de andere exemplaren die we vroeger in Malderen gezien hebben ging ook deze gepaard met veel ontladingen hogerop in de wolk terwijl er nauwelijks CG's aan te pas kwamen. En het was terug een extreem hoge bliksemactiviteit met twee tot drie ontladingen per seconde. Deze omstandigheden lieten ook bij duisternis toe om een glimp van de wolkenstructuur op te vangen en deze was werkelijk adembenemend met shelfcloudachtige formaties die uit wel tien lagen bestonden en rond een kern heen leken te cirkelen welke vermoedelijk de mesocycloon was. Alweer gelukkig voor de Malderse vegetatie en bebouwing trok deze helepolis der vernietiging ten westen van ons voorbij en bleven we van schade gespaard. Daar waar men minder fortuinlijk was, kreeg men terug met stevige rukwinden en hagelbollen tot 7 centimeter te maken. Het onweer trok vrij snel weg waarna de rust weerkeerde in de zwoele zomernacht waarin het niet kouder dan 17,7 graden werd. Maar het was nog maar amper dag of nieuwe onweershaarden pakten zich samen boven het noorden van Frankrijk waar ze zich wisten te organiseren tot een MCS complex. Tijdens het begin van de voormiddag zag het er misschien onschuldig uit met enkel wat Cirrostratus bewoking en een luchtig briesje uit het zuidwesten. Maar al spoedig werd de lucht in het zuiden donkerder en even later weerklonken de eerste donderslagen in de donkere massa die door velden Stratocumulus castellanus werden geflankeerd. Uiteindelijk bleek dit echter geen al te gevaarlijk onweer te zijn en waren er nergens buienwolken die gingen roteren of ander kattenkwaad uitstaken. Het zwaartepunt van dit systeem trok ten oosten van ons voorbij en er waren een tiental wolk-wolk ontladingen te zien terwijl het tijdig aan een matige intensiteit ging regenen wat goed bleek te zijn voor 0,4 mm. Daarna klaarde het weer op vanuit het zuidwesten en ging het meteen drukkend en zwoel aanvoelen in de krachtige zomerzon die er weer doorheen brak. Het warmde snel op maar toch was het alweer een fractie koeler dan de vorige dag en haalden we nog maar 28,1 graden al voelde dit nog steeds als een ruime dertiger aan in de vochtige atmosfeer. Overal verscheen Stratocumulus castellanus en ten westen van ons trokken al vrij snel twee onweersbuien voorbij die de wind tijdelijk deden aanwakkeren en voor wat verkoeling zorgden. Daarna raakte het volledige luchtruim gevuld met Castellanus bewolking die geleidelijk overging in een extreem spectaculaire vorm van Asperatus bewolking. Het zag er nu werkelijk onaards uit door de zeer sterk golvende vormen en kleurencontrasten terwijl er in het zuid westen ook valstrepen van een regenbui te zien waren. De indrukwekkende wolkenstructuren gingen uiteindelijk weer weg maar in het zuiden werd de lucht nu dreigend donker en weerklonken er spoedig alweer donderslagen. Het begon lichtjes te onweren in Malderen terwijl het zwaartepunt van de bui richting Limburg trok. Daar groeide het echter uit tot een enorm MCS complex waarvan de ijskap zowat de hele Benelux bedekte. Vanuit Malderen konden we nog net de zuidwestelijke rand van het monster zien met daarachter de blauwe lucht. De neerslag bleef nu netjes ten oosten van ons en er volgde een aangename zomeravond die niet te zwoel maar ook niet te koud was. Het laatste zonnelicht zorgde voor mooie kleurschakeringen (oranje achtig) toen deze op de ijskap weerkaatsten. Later ontwikkelden zich massaal Stratocumulus castellanus velden onder deze wolkenlaag die duidelijk aangaven dat de atmosfeer nog steeds onstabiel was ondanks de rust die de omgeving leek uit te stralen.

Dinsdag, 9 juni 2015

Net als gisteren was het vanochtend licht bewolkt maar zagen we in de verte onheilspellende Stratocumulusveldjes verschijnen terwijl er in het oosten ook Cirrostratus bewolking te zien was en er kort na zonsopgang massaal Cumulus werd gevormd. Deze keer leken de weergoden voet bij stuk te houden met hun dreigementen en nam de bewolking steeds verder toe tot omstreeks 10H alles volgesmeerd was met Cumulus en Stratocumulus. Slechts met veel moeite kon hier en daar nog een blauw plekje worden gespot buiten ons lichaam dat ondertussen wel helemaal blauw uitsloeg van de koude noordoostenwind. Minima van 8,4 graden waren daar ook voor een stuk debet aan. Gelukkig voor de mensen die deze symptomen bij zichzelf herkenden, sloeg het weer tijdens de namiddag weer om en ontstonden er steeds bredere opklaringen tussen de dunner wordende Stratocumulus bewolking. Uiteindelijk bleven er slechts hier en daar wat toefjes Stratocumulus over terwijl er Cumulus humilis bewolking werd gevormd die de hemel een heel wat vriendelijkere aanblik gaf dan de wantoestanden die we deze voormiddag te zien kregen. Wel moesten we rekening houden met een snijdende noordooster die het erg schraal maakte en koele lucht aanvoerde waardoor de thermometerbuizen het bij 18,1 graden voor gezien hielden. Tijdens de avond klaarde het verder uit en kregen we weer zeldzaam diepblauwe luchten te zien die vanachter glas zuiders aandeden maar aan de voorkant van dat glas eerder deden denken aan een vlakte in het hooggebergte die heel het jaar door wordt gegeseld door koude en droge winden. Na zonsondergang voelde het weer ronduit koud aan toen we het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.

Donderdag, 9 juni 2016

We bevonden ons nog steeds in heldere polaire lucht en het was merkbaar koeler vanochtend met minima van 13,1 graden. Wie geen bezwaar heeft tegen een koele bries en lage temperaturen kon echter als geen ander genieten van het zonovergoten weertype met diepblauwe luchten en zeker op beschutte plaatsen erg comfortabele omstandigheden om van deze dag te genieten. De wind kwam vooral uit noordoostelijke richtingen en we zagen af en toe wat Cirrus bewolking of een uitwaaierende condensatiestreep van vliegtuigen voorbij komen. Na de middag veranderde er weinig en warmde het verder op tot 21,9 graden. Regenzones die vanuit het zuidwesten dichterbij kwamen zorgden echter voor een toename van Cirrus en Cirrostratus bewolking, al zorgde dit tijdens de avond eerder voor sfeervolle kleuren, zeker toen er ook nog wat Altocumulusveldjes verschenen aan de zuidwestelijke horizon welke oranje oplichtten in de laatste schemering. Tot grote opluchting van de door overstromingen getroffen Malderenaars hebben we er weer een droge dag kunnen aanbreien met 0,0 mm.

Vrijdag, 9 juni 2017

De nacht begon rustig en zwoel, maar opeens werden we opgeschrikt door het doffe gerommel van donderslagen en de bijhorende bliksemflitsen. Het naderende onweer kondigde zich zeer actief aan, maar zelfs deze stoere bink zakte als een watje in elkaar toen het de eerste wegwijzers met "Londerzeel" erop in zicht kreeg. Er was nauwelijks nog bliksemactiviteit toen het ons bereikte en het waren enkel de erg felle windvlagen waarmee we te maken kregen. Het voelde daardoor allemaal herfstachtig aan, maar na een half uurtje konden we terug van de zwoele donderslagen van een volgend onweer genieten. Deze keer waren er enkele nabije inslagen al was de bliksemactiviteit eerder aan de lage kant met slechts om de paar minuten een ontlading. Er volgde wat lichte regen maar veel stelde het niet voor terwijl de wind ongestoord bleef verder razen. Daarna werd het rustig maar vanuit het zuiden ging het tegen de vroege ochtend regenen aan een behoorlijke intensiteit terwijl er nog steeds vrij veel wind stond. De grijze hemel zorgde voor een herfstachtige aanblik al was het wel nog erg zacht met minima van 14,4 graden. Vervolgens ging het verschillende uren aan een afwisselend lichte tot vrij zware intensiteit regenen waarbij het al een eind in de voormiddag was toen we het in het zuiden weer zagen opklaren. Het neerslagtotaal was ondertussen reeds opgelopen tot 14,8 mm. De neerslag bleek terug erg plaatselijk te zijn waarbij vooral de oostelijke regio's naast de prijzen grepen terwijl het westen bijna het drievoudige van Malderen wist mee te pakken. Tegen de middag was iedereen weer gelijk voor de wet en dreven er brede opklaringen binnen waarbij we de bewolking zagen overgaan in Cumulus met nog wat Cirrostratus en Cirrus van de wegtrekkende neerslagzone. Het werd een luchtig en koel weertype met een goed voelbare zuidwestelijke bries en temperaturen die op een veel koelere 24,3 graden uitkwamen tijdens de namiddag. Onder een open hemel en bij een wegvallende wind koelde het tijdens de avond vrij snel af terwijl het eerdergenoemde neerslagtotaal ook het dagtotaal is geworden.

Zaterdag, 9 juni 2018

Tijdens de nacht heeft zich opnieuw Stratusbewolking en nevel gevormd en deze had de grootste moeite om weer op te trekken. Toen dat gebeurde viel op dat het licht erg herfstachtig aandeed alsof het reeds een eind in het najaar was. De kleuren waren zeer flets en het was enkel de infraroodstraling die door de wolken heen voelbaar was welke verraadde dat de zon bijna haar hoogste stand van het jaar heeft bereikt. Het werd daarbij drukkend warm terwijl het door de bewolking ook al erg zwoel was afgelopen nacht met minima van 15,3 graden. De resterende wolkenflarden gingen over in Cumulus en in de hogere luchtlagen dreef er Cirrostratus nebulosis binnen. Blauwe kleuren waren nauwelijks te zien behalve in het noorden waar de hemel helderder leek. In de nevelige tinten konden we na een tijdje ook Altocumulusvelden ontwaren die erg uitgestrekt waren en onstabiliteit deden vermoeden. Maar enkel in Nederland waren er meldingen van onweersbuien en in Malderen zagen we de vegetatie alleen maar verder verschrompelen bij maxima van 23,8 graden en een neerslagtotaal van 0,0 mm. Tijdens de avond stak er een koele noordelijke bries op waardoor we weer wat konden herademen in een nacht die zich eens niet zwoel aankondigde. 

Zondag, 9 juni 2019

 De vroege vogels konden nog genieten van diepblauwe luchten terwijl hun verenkleed aan minima van 9,0 graden werd blootgesteld. Vanuit het zuiden dreef er echter al snel Cirrus en Cirrostratus binnen en deze breidden zich snel uit over het ganse luchtruim. Het doorvallende zonlicht was niet al te krachtig waardoor we deze keer niet de schaduw hoefden op te zoeken. Er stond nauwelijks wind en in het westen was de bewolking duidelijk dunner. Aanvankelijk leek het alsof we de hele dag tegen deze melkluchten zouden aankijken bij een vriendelijk weertype (met maxima van 21,8 graden), maar na een tijdje begon de bewolking dan toch over te gaan in Altostratus en uiteindelijk kregen we dreigende buienluchten te zien in het zuiden. Er dreef ook al een tijdje Altocumulus castellanus onder de Altostratus door waardoor de reflex om een paraplu in de buurt te houden niet overbodig leek. Tegen de avond zagen we valstrepen onder de buienwolken verschijnen maar volgens de radar was dit een bui die ons net miste en uiteindelijk kregen we enkel wat symbolische druppels uit een grijze hemel terwijl het vrij kil ging aanvoelen. Vanuit Frankrijk dreven ondertussen weer opklaringen de grens over en deze maakten dat de dreigende donkere luchten in het zuiden al snel plaats maakten voor lichtere kleuren. Het gedruppel hield weer op en de pluviometer bleef dus op 0,0 mm steken. Er dreven weer wat opklaringen binnen vanuit het zuiden en we sloten de dag af in rustige omstandigheden. 

Dinsdag, 9 juni 2020

 Er zijn opnieuw een aantal buitjes langsgekomen tijdens de vroege ochtend en de lucht zag er nu dreigend uit in het westen met evenwijdige banden Stratocumulusachtige bewolking die onder een donkere massa van Altostratusachtige bewolking hingen. Maar het bleef nu droog op een paar verdwaalde druppels na. De minima zijn op 11,9 graden uitgekomen en er ontstonden wat opklaringen tijdens de voormiddag wat in combinatie met de vochtige lucht voor een broeierig gevoel zorgde. Maar ook dit leidde niet meer tot nieuwe buien en we kregen nu een overwegend grijze dag die werd gekenmerkt door melkachtige, fletse luchten als er al eens een opklaring verscheen wat vooral tijdens en rond de middag gebeurde. Er hing voortdurend een mengeling van Stratus en Stratus fractus waar soms wel wat onstabiele structuren onder te zien waren zoals convectieve bewolking en Castellanusachtige formaties. Het kwik bleef steken op 17,4 graden maar echt koud voelde het niet aan en een kleine inspanning was al voldoende om in het zweet te komen. Tijdens de avond bleef alles min of meer hetzelfde al werd de bewolking schijnbaar wat dikker. Het neerslagtotaal is uitgekomen op 0,1 mm wat tijdens de ochtend reeds een feit was. 

Woensdag, 9 juni 2021

Het was aangenaam bij minima van 12,3 graden tijdens de ochtend en er zat nog steeds een nevelige waas in de lucht waardoor de eerste zonnestralen een gouden kleur hadden. Dit zorgde weer voor een mooie en fotogenieke sfeer waarna de zomersfeer het overnam bij een snel stijgende temperatuur. Er stak een zwak noordelijk briesje op al zagen we de Cumuluswolkjes net in een zuidwestelijke stroming bewegen wat op een sterke windschering in de onderste luchtlaag leek te wijzen. En hoewel de meesten al kippenvel krijgen bij het woord Noordenwind ging dat kwik dan toch gezwind de hoogte in waardoor er tijdens de namiddag weer maxima van 28,2 graden konden gehaald worden. De Cumuluswolken begonnen ondertussen op te lossen op een moment waarop je zou verwachten dat ze net hun hoogtepunt zouden moeten bereiken. Er is dus drogere en stabielere lucht binnengestroomd tijdens de namiddag en nu waren er enkel Cirrusplukken te zien die zich in de nog steeds vrij nevelige atmosfeer vertoonden. De avond verliep in zachte omstandigheden en ook bij de vrij sterke afkoeling bleef het nog aangenaam zacht. De nevelige waas zorgde voor een mooie zonsondergang en de nacht begon in rustige omstandigheden bij het neerslagtotaal van 0,0 mm dat ondertussen kon worden opgetekend.

Donderdag, 9 juni 2022

Ondanks de breder wordende opklaringen gisterenavond hing er vanochtend toch weer heel wat bewolking die vooral uit Cumulus fractus en Stratocumulus bestond. Het was aan de koele kant met minima van 12,7 graden en af en toe was er wat ruimte voor een streepje zonneschijn. Overdag begon deze bewolking echter meer en meer over te gaan in Cumulus mediocris waardoor het alsnog een erg vriendelijk weertype werd met een behoorlijke portie zonneschijn. Bij een zuidwestelijk briesje haalden we maxima van 24,4 graden. Dit weertype duurde tot omstreeks 17H30 toen een warmtefront van een volgende depressie er zich ging mee moeien. Deze zorgde al een paar uur voor nevelige luchten en Jacobsladders waardoor de blauwe kleur van de lucht een melkachtige tint kreeg. Maar nu begon ze dus ook Stratocumulusvelden te veroorzaken die vanuit het westen kwamen opzetten. De wolkencompartimentjes bewogen hierbij echter van noord naar zuid en dit was erg opvallend daar de slechts iets lager hangende Cumuluswolken net in tegenstelde richting bewogen. Hoe dan ook was dit de klassieke blauwdruk van een naderend warmtefront en het duurde dan ook niet lang of er kwam meer en dichtere bewolking opzetten die de zon tijdens de avondperiode aardig in moeilijkheden bracht. Er viel ook tijdelijk wat regen uit maar met 1,1 mm hield het deze keer niet over. Maar toch mochten we (nog) niet wanhopen want de weergoden hadden nog een verrassing in petto door kort voor zonsondergang weer wat opklaringen te laten ontstaan die voor een fraaie zonsondergang met warme kleuren zorgden. De bewolking is nu ook over gegaan in een mix van Altocumulus floccus en castellanus wat de indruk van onstabiliteit op een zwoele zomerdag wekte, viel het met dat zwoele natuurlijk mee en tijdens de bewolkte momenten in de avond voelde het zelfs redelijk kil aan. Daarna nam de bewolking weer toe vanuit het westen waardoor we een betrokken nacht in gingen bij overwegend droge omstandigheden.

Vrijdag, 9 juni 2023

 Na een aangenaam koele ochtend met minima van 15,6 graden was de zon weer van de partij in een volledig heldere hemel. De wind is nu naar het oosten geruimd en af en toe zat er zelfs een kleine zuidoostcomponent in. Geen wonder dus dat er nog warmere lucht werd aangevoerd en de ochtendkoelte moest dan ook al snel plaats maken voor zomerse warmte onder een brandende zon. De wind was tamelijk krachtig wat dus opnieuw een slechte zaak was voor de natuur die het door de droogte zwaar te verduren krijgt. De verdamping was enorm en wie de vorige avond moeite had gestoken in een rondje planten gieten kon daar tegen de middag al niets meer van zien. Volledig droog was de lucht overigens niet want er wisten zich toch nog enkele stapelwolkjes te vormen die vrij snel voorbij dreven. De zon werd er slechts kort door onderbroken waardoor de zonnecrème weer rijkelijk vloeide (of toch zou moeten). Tijdens de late namiddag begonnen die stapelwolkjes zich toch wat te roeren en kwam de zon er tijdelijk door in moeilijkheden. Maar het duurde niet lang eer er vanuit het noordoosten terug een stuk heldere lucht kwam opzetten waardoor het alsnog weer zonnig werd. Het werd warm, maar de tropische grens werd hier met 29,6 graden net niet gehaald. Ondertussen bleef de wind voor verkoeling zorgen met haar vlagerige karakter, soms beukte ze er flink tegenaan en alles wat niet vast lag in onze tuin of BBQ-setup konden we dus weer bij de buren gaan bijeen rapen na al dan niet de vlammen geblust te hebben. Tegen zonsondergang keerde de rust vrij plots weer toen de wind ging liggen. Het werd een heerlijke terrasjesavond al was het voor sommigen al een uitdaging om de warmte uit de huizen te krijgen voor een slaapbare nacht. En het 'ergste' moet dan nog komen, bovenop de droogte die ons weer met een neerslagtotaal van 0,0 mm achterliet. 

Zondag, 9 juni 2024

 Het is tijdens de nacht helemaal uitgeklaard en we ontwaakten onder een strakblauwe hemel. Met minima van 7,2 graden was het aan de frisse kant en dat werd ook goed voelbaar toen er al vroeg een vrij strakke westelijke bries opstak. Net als gisteren werden er terug stapelwolken gevormd maar het waren er een stuk minder waardoor de hoofdrol vandaag nog eens voor de zon was weggelegd. Hierbij viel op dat de lucht nu heel helder en diepblauw kleurde, het contrast met de spierwitte stapelwolkjes was groot en het oogde erg zuiders. Nochtans was er wat meer vocht in de hogere luchtlagen aanwezig wat zich vertaalde in een beetje Cirrus bewolking en contrails die slechts gedeeltelijk oplosten. Tijdens de namiddag ging deze diepblauwe kleur er overigens weer wat uit zonder dat de lucht nevelig of melkachtig werd. De stapelwolkjes losten grotendeels op omstreeks 15h en bij veel zon haalden we 19,3 graden. Na een uurtje kwamen de wolken terug al hadden ze nu een rafeliger uiterlijk en zaten er ook Stratocumulus veldjes tussen. Dit beeld bleef tijdens de avond min of meer hetzelfde tot de wolkenflarden begonnen op te lossen. Er bleven nu enkel Stratocumulus banken over terwijl er in het noordwesten wat Cirrus en Cirrostratus te zien was. De wind zwakte bij dit alles flink af al ging het ook dan erg koud aanvoelen en al zeker toen we op het einde van de dag het neerslagtotaal van 0,0 mm optekenden.