Vrijdag, 13 juni 2025

 Vrijdag, 13 juni 2025

 De dag startte al meteen boeiend voor de onweersliefhebbers onder ons toen zich in het zuidwesten een erg fraaie Cumulonimbus aftekende in het oranje ochtendlicht. Door

speling van de wind in de verschillende luchtlagen op hoogte had het aambeeld een opvallend zigzag patroon. De buienwolk rees op uit banden van Altocumulus die laag boven de horizon te zien waren en aan de voorzijde ervan ontstonden er ook wat stapelwolken die wellicht door outflow van deze bui getriggerd werden. Er waren al verschillende meldingen van neerslag met name in Henegouwen en in de omgeving van Ninove, maar onweer zat er

kennelijk niet (meer) op. De bewolking rukte erg snel op in onze richting maar neerslag leek er niet of nauwelijks uit te vallen in Malderen. Wel werd het helemaal betrokken met Cirrus densus en Altocumulusvelden waardoor we nog even respijt kregen voordat de brandende tropenzon er weer met volle

kracht tegenaan zou gaan. Met minima van 16,4 graden was er niet veel verkoeling meer te vinden trouwens. Na een paar uurtjes klaarde het op en zagen we de meeste bewolking in het oosten met Altocumulus floccus en Cirrus densus terwijl er elders diepblauwe luchten te zien waren. Er stond bij dit alles geen zuchtje wind waardoor het zwoel en drukkend aanvoelde. De Altocumulusvelden begonnen

geleidelijk aan op te lossen waardoor het bijna helemaal helder werd, doch na de middag ontstond er dan toch nog een cluster met onweerscellen die net ten westen van Malderen passeerde. Dit zorgde er voor donkere luchten en wat gedonder op afstand, maar veel contrast of structuur was er niet in te herkennen. Vermoedelijk door de outflow van dit onweer, maar deels ook door thermiek ontstonden er

ook elders in het oorspronkelijk heldere luchtruim stapelwolken waarvan sommigen tot flinke afmetingen uitgroeiden. Met temperaturen die verder stegen naar 31,1 graden en het binnenstromen van vochtigere lucht hadden deze wolken natuurlijk alle energie voor handen om tot flinke afmetingen uit te groeien en ook het onweer ten westen van ons maakte daar gretig gebruik van. Uiteindelijk trok dit weg naar het noorden al duurde het door aangroei aan de zuidelijke flank lang eer deze bui uit het zicht verdwenen was. De stapelwolken verdwenen eveneens en er dreven nog af en toe Altocumulusbankjes met soms wat castellanus erin voorbij. Meer naar het oosten toe was de lucht vochtiger en neveliger en konden we onderandere in Luik mooie Jacobsladders langsheen resterende Cumulusachtige wolkjes zien. Hoewel de maxima vandaag iets minder hoog waren dan gisteren, was de warmte drukkender en bleef ze langer hangen, zo was het tegen middernacht nog steeds bijna 26 graden. We mochten dan ook niet te ver over de pluviometer buigen om ze te controleren want anders zou het neerslagtotaal van 0,0 mm wel eens kunnen verstoord worden door vallende zweetdruppels.