Zondag, 1 juni 2025

Zondag, 1 juni 2025

We zijn tijdens het tweede deel van de nacht terug in de koelere lucht terechtgekomen en de overgang heeft in Malderen niet meer dan wat lichte regen voortgebracht die slechts 0,0 mm opleverde. Het koelde af tot 13,8 graden. We kregen nu laaghangende bewolking te zien die

vooral uit Stratus fractus, Stratocumulus en nog wat hoge sluiers bestond terwijl de wind een paar versnellingen hoger is geschakeld. Deze kwam nu uit zuidwestelijke richtingen en het was voor het gevoel even wennen na de zwoele toestanden die we gisteren en eergisteren nog meemaakten. Eens de zon wat hoger kwam, begon er door convectie weer Cumulus fractus te ontstaan die geleidelijk talrijker en groter

werd. De atmosfeer was echter vrij stabiel, de wolken konden niet meer doorstoten naar grotere hoogtes en dat betekent dus dat de tuinierders en landbouwers onder ons zich weer konden verheugen op een gratis fitness sessie. Waar de stapelwolken tijdens de voormiddag een rafelig en vormeloos uiterlijk hadden, begonnen ze tijdens de middag en namiddag meer en meer in echte

Cumuluswolken te veranderen, al hield de inversie ook dan nog stand en bleef het dus nog steeds droog. Enkel in Nederland en het oosten van België zouden er nog lichte buitjes zijn geweest die echter maar schaduwen waren van het onweersgeweld dat daar gisterennamiddag toesloeg. In de hogere luchtlagen begon er geleidelijk Cirrus en Cirrostratusbewolking binnen te sijpelen terwijl er ook wat Altocumulusveldjes te zien waren. Het was echter niet zeker of die Cirrostratus wel Cirrostratus was, want na een tijdje begon het zonlicht een opvallende oranje tint te krijgen en lijkt het er volgens de analysekaarten op dat het eerder om rook ging van bosbranden in Canada, welke in de hogere lagen van de atmosfeer zijn doorgedrongen. De oranje kleur maakte het erg bizar en het deed allemaal een beetje denken aan geschriften uit de middeleeuwen aan het begin van de kleine IJstijd na een apocalyptische

vulkaanuitbarsting. Natuurlijk kwam het nu zo ver niet, al waren de lagere maxima van 21,2 graden er misschien wel een bescheiden knipoogje naar. Tegen de avond leek het zonlicht wel wat te ‘normaliseren’ en kregen we meer geelachtige tinten te zien die zeker door het wat latere tijdstip niet meer zo opvielen als dat oranje midden op de dag. Een combinatie van Cirruswolken en vliegtuigstrepen met wat Altocumulus lager in de atmosfeer zorgden voor een mooie, sfeervolle zonsondergang. De wind zwakte af maar ging niet helemaal liggen en de zonsondergang zorgde dan ook eerder voor letterlijke kippenvelmomenten. Dit bij een temperatuur die voor de tweede maal de minima van deze ochtend bereikte.