Zondag, 8 juni 2025

 Zondag, 8 juni 2025

 Het gene waar we al konden voor vrezen na het bekijken van de radarbeelden gisterenavond laat is werkelijkheid geworden: alle buien hebben ons na middernacht gemist en de veelbelovende stortvlaag die we toen nog

kregen was dus niet het kantelpunt naar de verlossing uit deze droogte. De pluviometer wees schaamteloos 0,0 mm aan en dit zou ook zo blijven. Ook overdag hoefden we geen extra vocht meer te verwachten. Nochtans was het niet droog, maar bevonden we ons nog steeds in buienlucht, zij het dat de neerslag die in Malderen viel uit verdwaalde druppels bestond en nooit meetbaar was. Bovendien stond er ook nog eens een krachtige west- zuidwestenwind

die de verdamping alleen maar verder aanjoeg dus zelfs als er al een afzonderlijk druppeltje was dat in de running was om een plantenwortel te bereiken, werd het al meteen weer door een windvlaag weggetrokken eens het de grond bereikte. De spetterbuitjes deden ons geregeld aan tot rond de middag toen het helemaal droog werd. De wolken zagen er nu plots anders uit met scherp afgetekende Cumuluswolken waar het tijdens de voormiddag om erg rafelige, contrastloze wolkenflarden ging waarin de buien zich voordeden. De wolken hingen ook duidelijk een stuk hoger en ook op de grafieken was er op het moment van deze omslag een plotse daling van

de dauwpunten te zien. We zijn dus effectief in een drogere luchtsoort terechtgekomen. Normaal zou het een klassieke, blauwe zomerlucht met witte stapelwolkjes geweest zijn waar we tegenaan keken, maar de rook van de Canadese bosbranden was er nog steeds en we keken dus tegen een melklucht aan die valselijk een regenzone (en de hoop op wat extra nat) leek aan te kondigen. Het zonlicht was nu ook geelachtig en we zagen ook hoe de randen van de wolken naar oranjebruin neigden. Ook al was het nu helemaal droog en stabiel, rustig werd het allerminst want de wind stak nog een tandje bij en we konden dus weer toekijken naar onze circusvoorstelling van planten die met pot en al sierlijke salto's maakten door de lucht terwijl hun eigenaars met of tegen hun wil werden tewerkgesteld in de kuis- en opruimploeg. Of tot de plaatselijke koeriersdienst want onze 'acrobaten' bleven al eens bij de (over)buren plakken na hun drukke voorstellingsprogramma. Ook al was dit soms zware arbeid, dankzij de erg kille herfsttemperaturen tussen 11,4 en 16,7 graden hoefden ze zich toch niet in het zweet te werken. Later op de avond ging dit stormgeweld verrassend plots liggen en er stond tegen 21H bijna geen zuchtje wind meer terwijl een vredig ogend wolkendek met Stratocumulusveldjes niet in de verste verte liet vermoeden wat hier een paar uur geleden nog allemaal aan de gang was. De rooklaag zorgde ook nog eens voor erg sfeervolle kleuren bij zonsondergang. De Stratocumulusbewolking begon na zonsondergang geleidelijk op te lossen waardoor het helder werd op die rooklaag na.