Flashback: 10 juli in het verleden

Donderdag, 10 juli 2014

De neerslag is er afgelopen nacht uitgegaan en het is inderdaad gestaag gaan opwarmen. Hadden we om middernacht nog maar 14,7 graden, dan was dat 's morgens al een ruime 16. Maar toen stopte de weersverbetering en bleven we de ganse dag gevangen zitten onder een Stratus wolkendek waar af en toe motregen uitviel. De hele dag door was het ook grijs met soms eens middengrijs en dan weer donkergrijs. Warmer dan 21,1 graden werd het niet al was het net over de Nederlandse grens puffen en zweten bij temperaturen dichtbij 30 graden. Daar kreeg men dan wel met onweer te maken dat plaatselijk erg hevig uitpakte. Tropische hitte dus die heel dichtbij zat maar toch veraf leek. Een gure noordwestenwind strooide extra zout in de gapende wonden van de Belgische zomerliefhebbers. Deze wind stak na de middag op nadat we een rustige en windstille voormiddag hadden beleefd. 's Avonds leek het dan toch nog uit te klaren en werd de bewolking witgrijs, maar deze hoop werd met een zware mokerslag de grond ingeboord toen de lucht weer donkerder werd en het warempel weer begon te motregenen. De meeste neerslag van de gemeten 1,4 mm was echter nog van afgelopen nacht afkomstig.

Vrijdag, 10 juli 2015

Zoals verwacht is het inderdaad tot een paar graden grondvorst gekomen in de oostelijke helft van de Benelux. Ook in Malderen was het erg fris bij minima van 6,6 graden, maar gelukkig was de krachtige julizon er al snel bij om ons eraan te herinneren dat we ons ten noorden van de evenaar bevinden waar het momenteel dus zomer zou moeten zijn. Bewolking was nergens te zien waardoor die zon er met gemak in slaagde om die opdracht tot een succes te maken. Ondertussen vond een subtiele transitie van polaire naar subtropische luchtaanvoer plaats en ging het al vlug aangenaam warm aanvoelen waarbij we tijdens de namiddag maxima van 26,2 graden optekenden. Een heel verschil met de plaatselijk vorstige toestanden vanochtend, maar het was voor een stuk te wijten aan de zeer droge lucht die gemakkelijker opwarmde dan vochtige lucht zou gedaan hebben. Tijdens de namiddag dreven er wat plukjes Cirrus bewolking voorbij die waarschijnlijk een zwak warmtefront probeerden te markeren. Tegen de avond was de nieuwe luchtsoort tot in ieder hoekje en spleetje doorgedrongen waardoor het aangenaam warm bleef, ook toen de zon al onder was. Het was ook nog eens droge warmte waardoor het niet klam of drukkend warm aanvoelde tijdens de avond en nacht die erop volgde. Wie tijdens het optekenen van het neerslagtotaal van 0,0 mm een traantje liet uit medelijden met de wegkwijnende vegetatie zou het niet eens gemerkt hebben, want ook dit vocht verdampte vrijwel onmiddellijk. De overdag van noordwestelijke naar zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen gekrompen wind viel ondertussen helemaal weg.

Zondag, 10 juli 2016

Na een zachte nacht met minima van 16,4 graden zag het er zomers uit met brede opklaringen en bewolking die vooral uit Altocumulus castellanus bestond. De verklikkers van een zwoele en drukkende zomerdag die met onweer zou eindigen. Maar toen we een stap in de buitenlucht zetten, werden we meteen weer naar binnen geblazen door een bijzonder krachtige zuidwestenwind die er met veel temperament aan lag te trekken en te sleuren. Na een tijdje zagen we deze opeens naar het westen ruimen terwijl de Castellanus bewolking verdween en er uit die richting Cirrostratus bewolking begon binnen te drijven. Er was duidelijk een convergentielijn in het spel want de windruiming ging ook nog eens gepaard met een afkoeling waardoor het luchtig tot zelfs fris aanvoelde. Dit was het begin van een erg onstuimige zomerdag waarbij het van achter een stevig windscherm gewoon hoogzomer leek te zijn terwijl het op minder beschutte plaatsen aan een ruige herfstdag deed denken, ware het niet dat het toch nog opwarmde tot 30,2 graden en de zon veel warmte gaf. Het licht was ook erg intens en het gevaar voor zonnebrand kwam dan ook meteen vanachter het hoekje kijken door het afkoelingseffect van de wind. Tegen de avond zagen we opeens dikkere Altostratus bewolking binnendrijven vanuit het westen waar ook weer Castellanus bewolking onder hing. Zodra deze boven Malderen hing, begon de wind opeens af te nemen en ging het meteen drukkend en zwoel aanvoelen. Dit was het begin van een erg aangename en warme zomeravond, en we hoefden ons niet eens zorgen te maken voor buien ondanks de dreigende sfeer die er hing. Het dagtotaal liet zich dan ook al raden met 0,0 mm.

Maandag, 10 juli 2017

Vanuit het zuidwesten is de bewolking opnieuw gaan toenemen tijdens het tweede deel van de nacht, en dit ging gepaard met een sterk toenemende, vlagerige wind die meestal uit zuidwestelijke richtingen kwam. Met minima van 15,9 graden was het erg zacht, en bij het krieken van de dag keken we tegen zeer dreigende wolkenluchten aan die de grote verlossing van de aanhoudende droogte leken aan te kondigen. Maar de zenuwen van de tuin- en landbouwers werden de hele dag tot het uiterste op de proef gesteld: iedere keer dat de bewolking zich dreigend samen pakte en over Malderen begon te schuiven bleek dit geen neerslag op te leveren en steeds opnieuw zagen we dreigende wolkenmuren op ons afkomen die geen druppel losten. Daarna ging de psychologische marteling van eerdergenoemden verder in de vorm van regen die urenlang bleef vallen aan een tempo van enkele druppels per minuut terwijl alle hoop steeds werd ontnomen door het lichter kleuren van de hemel in onze aanvoerrichting. Daarna klaarde het dan op vanuit het zuidwesten en zagen we de wind naar het westen ruimen terwijl er koelere lucht binnenstroomde. Het kwik stokte hierbij op 27,2 graden. Maar het arsenaal marteltuigen van de weergoden was nog lang niet opgebruikt, want nu werden er enorme stapelwolken op ons afgestuurd met dichte regengordijnen die recht op Malderen afstevenden welke steeds opnieuw in het niets verdwenen zodra men zou verwachten dat het meteen zou gaan stortregenen. Deze kwelling bleef tot in de late uurtjes doorgaan met de ene buienmuur na de andere en steeds opnieuw donkere regengordijnen die onze richting werden uitgestuurd. Na deze lange dag van kwelling en marteling konden we dan het onthutsende neerslagtotaal van 0,2 mm optekenen waardoor de droogte onverminderd blijft verder duren. 

Dinsdag, 10 juli 2018

Het was vanochtend even wennen toen alles weer grijs was met Stratusbewolking waaruit het soms motregende terwijl er een koude noordenwind stond. De minima kwamen uit op 14,2 graden maar overdag warmde het nauwelijks op. Vooral tijdens de namiddag kregen we vaker met motregen te maken doch deze was nooit meetbaar en toen een koufront tijdens de avond het hoogtepunt bracht met wat fellere regen bleef de teller op 0,0 mm staan. Daarna klaarde het plots uit vanuit het noordwesten en zagen we fraaie Altocumulusvelden en Stratus fractus onder een diepblauwe hemel drijven met een flinke snelheid en uit verschillende richtingen (noord in de onderste lagen en noordwestelijk iets hogerop). Het schouwspel was hypnotiserend om naar te kijken al bleven na een tijdje alleen de Stratus fractus wolken over die weliswaar weer in aantal toenamen. Het bleef desondanks droog en de opklaringen waren te laat om het kwik nog boven de 17,1 graden te tillen waardoor er aan de regionale hittegolven meteen een einde is gekomen. 

Woensdag,  10 juli 2019

 Het was uitzonderlijk koud vanochtend en in het oosten van Nederland is het zelfs tot grondvorst gekomen. In Malderen kwam het kwik uit op 11,1 graden en is het waarschijnlijk aan de Stratocumulusvelden te danken dat het niet nog kouder werd hier. De uitgedroogde grond heeft waarschijnlijk ook meegespeeld in deze lage minima. Hoe dan ook, er was veel ruimte voor de zon en vooral tijdens de voormiddag en aan het begin van de namiddag was het erg fraai weer. Daarna nam de bewolking toe en kwam het zowaar tot regen, maar de hoeveelheden waren niet meetbaar waardoor degenen die het moe zijn om steeds 0,0 mm op te tekenen zich geen illusies hoefden te maken. De bewolking bestond uit Altostratus met Altocumulusvelden eronder en het voelde klam aan door het vocht in de lucht ondanks de eerder bescheiden maxima van 26,1 graden. De Altostratus ging over in Cirrus en Cirrostratus wat in combinatie met de andere bewolking voor een sfeervolle hemel zorgde. Ook tijdens de avond was het nog steeds vrij aangenaam toeven in de buitenlucht al verdampte de gevallen regen amper en bleef het een nogal vochtige en klamme bedoening. Het genot kwam dan ook vooral van de heerlijke humusgeur waarmee de lucht zich heeft gevuld.  

Vrijdag, 10 juni 2020

Ondanks de veelbelovende, zomerse manier waarop de dag gisteren is geëindigd, heeft het wolkendek zich tijdens de nacht weer als een graf boven onze hoofden gesloten. Opnieuw hingen er dikke Stratuswolken en als toemaatje begon het ook nog eens te motregenen. Het voelde nu merkbaar killer aan dan tijdens het gemiezer van de voorbije dagen al was het nog niet echt koud. Voor een stuk zat de weer wat aangetrokken zuidwestenwind er voor iets tussen. Gelukkig was het leed van korte duur want tijdens de voormiddag begon het weer wat op te klaren en maakte de sombere, aanhoudende motregen plaats voor buien. Dit betekende dus niet alleen droge perioden en af en toe een streep zonneschijn, maar ook fraaie wolkenlandschappen waardoor de weerliefhebbers ook weer wat konen meegenieten. Op de momenten dat het wel regende, waren dat echter stevige buien wat we een beetje kunnen zien als de prijs die we voor de droge perioden tussendoor moesten betalen. De buien werden geleidelijk intenser en door het binnenstromen van koelere lucht werd de dagelijkse gang afgeremd waardoor het kwik maar met mondjesmaat omhoog krabbelde. Na de middag begon de lucht langzaam maar zeker stabieler te worden en namen de buien dus af. Er kwam meer ruimte voor de zon terwijl de buienwolken transformeerden naar mooiweerswolkjes. Dit gaf het kwik nog een kleine boost richting 22,7 graden en door de eerder zwakke zuidwestenwind voelde dat best wel zomers aan. Tegen de avond evolueerden we naar een helder weertype waarbij het wel aardig afkoelde en zo kwam er dan toch weer een vleugje herfst om de hoek kijken (of zeer late winter). De minima werden ook pas op het einde van de avond bereikt met 11,8 graden. Het neerslagtotaal is beperkt gebleven tot 1,4 mm. 

Zaterdag, 10 juli 2021

Er zijn tijdens het tweede deel van de nacht weer wat opklaringen verschenen en het was broeierig bij minima van 15,2 graden. Er is duidelijk subtropische lucht binnengestroomd maar het zag er ook onstabiel uit met Altostratus, Stratocumulus, Altocumulus en Cumulus bewolking. Af en toe vielen hier tijdens de voormiddag al wat druppels uit maar het was wachten tot een heel eind in de namiddag toen het zwaardere werk eraan kwam en donkere luchten zich in het zuidwesten samenpakten. Ondertussen kon het kwik nog oplopen naar een zwoele 23,6 graden. Er volgden perioden van zware regenval die vrij lang bleef aanhouden al waren er op het eerste zicht geen onweersverschijnselen bij. Althans niet in Malderen. De zuidwestelijke wind was vrij kalm waardoor het op een gezapige tropische moesson leek. Na de zware, buiige regen werd het nog donkerder in het zuidwesten en ging het na een tijdje nog harder regenen. Deze ging vervolgens weer over in matige regenval die tot omstreeks 20H bleef aanhouden. Het klaarde vanuit het westen weer op toen de Nimbostratusbewolking overging in Altostratus en daarna Cirrostratus. Maar wie op nog wat late zonneschijn rekende was spoedig een teleurstelling rijker want er dreef plots massaal Stratus factus en Stratus binnen vanuit het noordwesten waardoor de dag alsnog somber en herfstachtig maar zacht eindigde. Dit gebeurde bij een neerslagtotaal van 15,7 mm. 

Zondag, 10 juli 2022

 Ondanks de bredere opklaringen die gisterenavond hun intrede maakten, is het luchtruim tijdens de nacht weer helemaal vol gelopen met Stratocumulus zodat de dag grijs startte. Hierdoor was het ook weer wat zachter met 12,4 graden als minimum. Het was echter een dunne laag en we konden er vaak de zon vaag doorheen zien. Ondanks die bewolking was er dus nog steeds een overvloed aan licht en het voelde ook wat broeierig aan in de 'zon' terwijl er ook nog voldoende straling was om thermiek te veroorzaken wat we zagen als Cumuluswolkjes. En dit alweer ondanks een pal noordelijke stroming. In grote delen van Nederland was het echter een ander verhaal met veel dikkere bewolking waaruit het af en toe zelfs zou gemotregend hebben. Wij bevonden ons net op de westelijke rand van dit gebied van Noordzeebewolking en konden zeker tijdens de namiddag meegenieten van de opklaringen die boven Frankrijk hingen en door liepen tot aan de Middellandse Zee. Een vleugje mediterrane zomersfeer dus al bleef het kwik nog redelijk bescheiden met 24,9 graden. Op het einde van de namiddag gingen de resten Stratocumulus over in lenticularissen die weer voor een bijzonder fraai uitzicht zorgden, zeker met de diepblauwe lucht erboven. Toen de stapelwolken oplosten was dit de enige bewolking die overbleef al begon er later in de avond Cirrus bewolking te veschijnen in de vorm van dikke plakken en schollen (spissatus). Dit droeg bij aan een sfeervolle zonsondergang in geelachtige kleurentinten en toen was dit dan weer de enige bewolking die overbleef. Alle motregen in Nederland en het oosten van het land ten spijt moest de uitgemergelde natuur het andermaal met een neerslagtotaal van 0,0 mm zien te rooien. 

Maandag, 10 juli 2023

 Het was vanochtend aangenaam koel met minima van 14,2 graden, en soms voelde het zelfs koud aan toen er al snel een briesje uit noordwestelijke richtingen begon op te steken. De koelte was echter geen lang leven beschoren, want de tropische lucht die ons gisteren pas verlaten heeft, was alweer bezig aan een poging om de Lage Landen opnieuw in te palmen. Op de overgang naar die luchtmassa zagen we naast fraaie Cumuluswolkjes ook opvallende Altocumulus lenticularis bankjes verschijnen. Dit alles tekende zich af tegen een heldere, transparante en diepblauwe lucht. Tijdens de namiddag begon er echter ook Cirrus en Cirrostratus binnen te trekken waardoor de hemel melkachtig werd. De zon bleef echter vlot schijnen (al dook ze af en toe achter zo'n stapelwolk weg) en de wind draaide naar het zuidwesten waarbij het terug een stuk warmer begon aan te voelen. Ze zwakte daarbij ook wat af wat mee bijdroeg aan dat warmtegevoel. Het kwik kon alweer op 26,9 graden pieken. Tijdens de avond werd de lucht weer blauwer en de oplossende Cumuluswolkjes maakten nu plaats voor enkele veldjes met Altocumulus floccus en castellanus. Tekenen dat de warme luchtmassa weer gearriveerd was en de lucht weer haar onstabiele, subtropische trekjes heeft terug gekregen. Het bleef ook weer lang warm tijdens de avond al konden we na zonsondergang toch gemakkelijker de koelte opsnuiven dan eergisteren rond deze tijd. Neerslag is er  opnieuw niet aan te pas gekomen, we eindigden dus weer met 0,0 mm als dagtotaal. 

Woensdag, 10 juli 2024

 Tijdens de nacht en ochtend kwam het terug tot een aantal buien al was het nu zonder onweer. Het was nog opvallend zwoel bij temperaturen die niet onder 16,1 graden zijn gedaald en door het vocht werd dat gevoel ook wat versterkt. Er heeft zich dauw kunnen vormen en in combinatie met de kletsnatte omgeving was het dus weer een druppeltjesdans in de natuur buiten. De buienactiviteit ging er geleidelijk uit tijdens de voormiddag doordat we steeds meer achter het koufront terecht kwamen waarvan die buien nog de naweeën waren. Het neerslagtotaal van 0,2 mm was toen al een feit. De luchtdruk steeg gestaag tijdens de uren daarop en we zagen dat ook aan de wolken die zich steeds meer tot Stratocumulus gingen uitspreiden. Dit fenomeen was uiteraard geen goed nieuws voor de zonnekloppers onder ons want zowat 7/8 van het luchtruim ging achter deze wolkenschermen schuil. We moesten het van de zachte temperaturen hebben (die met 23,4 graden ook leefbaarder waren dan de tropische warmte gisteren) en de slechts zwakke zuidwestenwind om toch nog van de zomer te kunnen genieten. Tijdens de avond begonnen de wolken dan traditiegetrouw op te lossen en uiteindelijk bleef er enkel Cirrus over die in wat chaotisch aandoende dikke plakken aan de hemel hing die daartussen wel nog diepblauw was. Het was heerlijk toeven in de avondzon maar eens deze onder was zorgde de combinatie van muggen en een snelle afkoeling ervoor dat de meesten onder ons snel weer naar binnen vluchtten.