Flashback: 11 juli in het verleden

Vrijdag, 11 juli 2014

De Londerzeelse bevolking werd afgelopen nacht door verstomming geslagen toen het grijze en egale wolkendek waar we al dagen onder gevangen zitten, plots ging oplichten door felle bliksemflitsen. De onweerslijn die de overgang naar warme lucht markeerde is dan toch nog tot bij ons kunnen doordringen zodat het leek alsof het de afsluiter van een zomerse warmtegolf was die er nooit is geweest. De Stratus hing er echter nog en hoewel dit door verstrooing van het licht de bliksemflitsen feller leek te maken, werd al de rest aan het oog onttrokken. Heel even begon het met dikke druppels te regenen maar toen het wijzertje op 0,3 mm stond werd het weer rustig en het onweer trok langs het oosten weg. Toen het weer dag was leek het alsof er nooit of te nimmer iets is gebeurd of veranderd en gaf een ander wijzertje 15,0 graden aan als minimumtemperatuur. Weer dezelfde Stratusbewolking en een vaste slaper zou nog gezegd hebben dat die 0,3 mm gewoon van de fijne motregen kwam die af en toe uit het mist(t)roostige wolkendek viel. Overdag veranderde er niets en net als gisteren was er weer zo'n moment van valse hoop waarbij de bewolking even dunner werd om dan gevolgd te worden door een koelbloedige ontnuchtering met dikkere bewolking en motregen. Wel was de wind iets zwakker dan gisteren en kwam ze nu uit het west-zuidwesten. Hierbij werd het net 19,0 graden, alweer een graad of tien lager dan wat onze Nederlandse hobbygenoten mochten optekenen. Er volgde een kille en sombere afsluiter van een zomerdag waarvan we alleen de nacht niet willen vergeten als onweersliefhebber. 

Zaterdag, 11 juli 2015

Dankzij de aanvoer van subtropische lucht was het vanochtend weer een heel stuk minder koud bij minima van 12,6 graden. De bewolking bestond uit wat verspreide streepjes Cirrus waardoor de zon het beste van zichzelf kon geven om er weer een hoogzomerse dag van te maken. Terwijl er visueel niets veranderde aan het weersbeeld, zagen we het snel opwarmen tot we na de middag hoge maxima van 30,3 graden bereikten. De aangevoerde lucht was droog en er stond een goed voelbare zuidelijke wind waardoor het niet drukkend of benauwd ging aanvoelen. Ondertussen naderde de koele zeelucht echter snel vanuit het westen en aan de kust was het nog maar amper middag of een voorbijtrekkende vore deed de wind er al ruimen naar het westen met een forse temperatuurdaling tot gevolg. In Malderen duurde het nog verrassend lang eer ook daar de wind om ging, en bleef het tot omstreeks 20H erg warm. De vore werd hier gemarkeerd met een veld van Cumulus en Cumulus fractus bewolking. De lucht erachter en ervoor was helder waardoor velen in de waan verkeerden dat het na de passage van deze wolkenband weer aangenaam warm zou worden. En toen weerklonk opnieuw dat aanzwellende geruis waarop krachtige windvlagen volgden voordat de meesten doorhadden wat er gebeurde. Het koelde flink af en de terugkerende zon veranderde daar maar weinig aan. Pas na zonsondergang zwakte de wind weer af, maar de koelte bleef al zullen de meesten daar niet rauwig om zijn daar het op deze manier geen zwoele plaknacht zal worden. De passage van de windvore werd niet door iedereen gewaardeerd, want zowel de planten als eenieder die er mee te maken heeft voelde de moed weer in zijn/haar tenen zakken bij het noteren van het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 11 juli 2016

Na het zwoele maar winderige zomerweer van het voorbije weekend werden we weer met Belgische realiteit overspoeld toen ijzige windvlagen de warmte genadeloos verjoegen en we weer ons vertrouwde kippenvel zagen tevoorschijn komen. Dat overspoelen was overigens slechts figuurlijk want tot neerslag is het nog niet gekomen, en de zomerliefhebbers konden nog nagenieten van de warmte die in de meeste huizen nog is blijven plakken. De bewolking zag er nog een beetje zomers uit met Altocumulus floccus en castellanus al zagen we ook weer veel herfstachtige Stratus en Stratus fractus flarden voorbij komen die zich door de krachtige wind snel verplaatsten. De minima waren ondanks ons gevoel van kilte nog aan de hoge kant met 16,4 graden. Tijdens de voormiddag dreef er aaneengesloten Altocumulus binnen vanuit het westen al bevonden zich verderop weer opklaringen. Toen deze ons bereikten volgde er een afwisseling van Altocumulus floccus veldjes, diepblauwe luchten en Cumulus fractus wolken, welke voor fraaie uitzichten zorgden in de transparante lucht waarin de zichtbaarheid in horizontale richting overigens spectaculair was toegenomen. Kort voor de middag zagen we dan weer prachtige wolkenformaties voor reisbureau's en handelaars in Prozac binnendrijven, en dat was Stratus en Stratus fractus die zowat het ganse luchtruim bedekten. Samen met de doorstaande westenwind en de dalende temperaturen zorgde dit terug voor een kille en sombere herfstsfeer. Maar voornoemde partijen zouden dan misschien te voorbarig geweest zijn want een volgende reeks opklaringen kon na de middag dan toch nog een beetje licht in de duisternis brengen. In ieder geval genoeg licht om de teleurstellende maxima van 23,3 graden af te lezen. Her en der moesten we er ook buien bijnemen, al was dit in Malderen lang niet het geval. De avond verliep eveneens in kille omstandigheden al begon de zon er nu steeds meer door te komen terwijl de brutale wind lichtjes afzwakte. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Dinsdag, 11 juli 2017

Na een vrij koele en lichtbewolkte nacht met minima van 14,2 graden ging de dag in zonnige omstandigheden van start. Doch er verschenen dunne Stratus fractus flardjes die in een mum van tijd uitgroeiden tot een dik pak Stratus bewolking dat samen met een aantrekkende westenwind voor de nodige kilte zorgde. Na een korte episode van betrokken weer klaarde het weer gedeeltelijk op maar vanuit het westen dreef er Cirrostratus bewolking binnen die geleidelijk overging in Altostratus. Deze laatste was niet egaal en er waren dus nog blauwe stukken te zien, maar het was in ieder geval duidelijk dat het voor de zon zeker niet de gemakkelijkste dag was om ons te verwarmen. Een deel van de stapelwolken groeide uit tot flinke afmetingen en vooral in Nederland zorgde dit voor een aantal buien waar plaatselijk ook onweer bij kwam kijken. In Malderen was het natuurlijk niets van dit alles en de boel leek zich zelfs te stabiliseren toen we de buienwolken tegen een inversie zagen aanknallen waar ze zich uitspreidden tot Stratocumulus. Dit zorgde opnieuw voor een aantal sombere episodes en warmer dan 23,2 graden werd het in deze omstandigheden dan ook niet. Wel was het opvallend rustig, de west- zuidwestelijke wind was nauwelijks voelbaar waardoor het ondanks de bescheiden temperaturen nog een beetje broeierig ging aanvoelen. Tijdens de vroege avond slaagde een van de stapelwolken er nog in om alsnog een kortdurend buitje te droppen in Malderen al was de neerslag niet meetbaar en werd het al snel weer droog met nieuwe opklaringen. Het leek alsof alle hoop op bijkomende neerslag nu wel definitief verzwonden was, doch later op de avond pakte de bewolking zich weer samen in het westen en deze keer leek er dan toch geen ontkomen meer aan te zijn. Het ging tijdelijk flink plenzen en daarna volgde een periode met matige regenval waarna er terug zware regen volgde met dikke druppels. Deze neerslag hield tot na middernacht aan waardoor het neerslagtotaal voor vandaag niet duidelijk is, maar voor de natuur was de verlossing dan weer wel duidelijk. We zagen de bewolking aan een hoger tempo binnendrijven vanuit het zuiden, maar aan de grond was daar nauwelijks wat van te merken met nog steeds weinig of geen wind. Hierdoor eindigde de dag ondanks de regen in tamelijk broeierige omstandigheden waardoor deze een zekere tropische uitstraling leek te hebben.

Woensdag, 11 juli 2018

Het is tijdens de nacht verder opgeklaard en het kon hierdoor afkoelen tot 12,9 graden in de noordelijke stroming. Maar de aangevoerde lucht was vochtig en zodra de zon er haar schouders onder zette, werden er stapelwolken gevormd. Deze spreidden zich uit tot Stratocumulus waardoor het met momenten somber was en het er dreigend ging uitzien. Doch het bleef droog en tussendoor ontstonden er nog opklaringen die het nog tot 21,9 graden lieten opwarmen. In de hogere luchtlagen dreef er Cirrus en Cirrostratus binnen waardoor de blauwe kleur in de opklaringen fletser werd en de atmosfeer werd ook neveliger waardoor we soms mooie stralenkransen langs de wolken zagen. Tijdens de avond loste de bewolking weer op en dreef er af en toe nog een Stratocumulusveld voorbij terwijl het invallende licht zacht en rustgevend was. Maar dat zou je niet meteen zeggen als je de hyperactieve waterdragers door de tuinen zagen rennen alsof ze de plantjes met hun leven wilden verdedigen tegen het andermaal op 0,0 mm uitgekomen neerslagtotaal. 

Donderdag, 11 juli 2019

 Het was opnieuw zwaarbewolkt met veel Stratocumulus bij minima van 15,2 graden. Er is geen neerslag meer gevallen al voelde het nog steeds klam aan in een vochtige atmosfeer. Doordat er warmere lucht werd aangevoerd en de zon er steeds vaker door kwam, werd het een erg zwoele zomerdag. We haalden maxima van 29,4 graden en de vochtige, onstabiele lucht zorgde ook voor buien met onweer. Dit bleek echter vooral in Nederland het geval te zijn en in Malderen kregen we enkel verklikkers van onstabiele lucht te zien. Het ging daarbij om Altocumulusvelden met Floccus en Castellanus erin en ook een flink aandeel Cirrus en Cirrostratus. De wind kwam vooral uit het westen tot zuidwesten en was zwak. De wolken leenden zich weer voor mooie fotografie gelegenheden en het bleef ook aangenaam zacht tijdens de avond. Wie tussen het gieten en emmeren bij het neerslagtotaal van 0,0 mm nog een vrij momentje wist te vinden, kon dus weer de gezelligheid van de terrasjes opzoeken. Al dachten de muggen er ook zo over tijdens deze rustige avond en nacht. 

Zaterdag, 11 juli 2020

 Na een opvallend koude nacht met minima van 8,7 graden begon de dag helder en zonnig. De aangevoerde lucht was echter vochtig en er ontstonden al snel flinke stapelwolken in. Ook buien waren present, maar deze ontwikkelden zich vooral boven Nederland. Iets wat erg opvallend was aangezien we op de satellietbeelden geen uitgesproken schaduweffect zagen van de Britse Eilanden ondanks de westelijke stroming waarin je dat zou verwachten. Maar de buien werden dan ook door instraling van de zon veroorzaakt en niet door warm zeewater. Hoe dan ook, kort na de middag vielen er dan toch nog vijf druppels uit een zeer licht buitje, en zelfs een zesde exemplaar valt niet uit te sluiten. Daarna werd de lucht stabieler en kregen we een wat forse variant van de mooiweerswolkjes te zien. De temperaturen waren aangenaam met maximaal 23,7 graden al stond er op sommige momenten wel wat frisse wind. Aan het begin van de avond losten de stapelwolken op, maar bleven ze ten zuidwesten van ons bestaan terwijl de rest van het luchtruim al helder was. Dit opvallende fenomeen bleef zelfs tot een heel eind in de avond bestaan. Het koelde opnieuw snel af, wat werd versterkt door de inmiddels weer windstille condities en open hemel. Het neerslagtotaal was met 0,0 mm niet echt het vermelden waard. 

Zondag, 11 juli 2021

Het was stralend zonnig en aangenaam koel vanochtend bij minima van 11,5 graden. Maar plots dreef er weer Stratus fractus bewolking binnen waardoor het in een mum van tijd somber en kil werd. Gelukkig begon deze bewolking na een uurtje weer op te lossen waardoor de zon zich kon herpakken en we gelanceerd waren voor een fraaie zomerse dag. Er ontstonden stapelwolken en deze spreidden zich gedeeltelijk uit tot Stratocumulus waardoor het vooral tijdens de tweede helft van de namiddag weer zwaarbewolkt tot betrokken werd. Ondertussen naderde er een nieuwe storing vanuit het westen en de stromingen die hiermee gepaard gingen lieten de Stratocumulus weer oplossen waardoor we terug een zonnige episode kregen omstreeks 16H30. Dit gaf het kwik nog een kans om op te krabbelen naar 22,6 graden. Al ontstond er nog veel Cumulus en deed de Stratocumulus die in het zuidoosten nog erg talrijk was een verwoede poging om weerwerk te bieden waardoor het er terug mee overtrokken raakte. Later op de avond moest ze dan toch nog de duimen leggen tegen de invloeden van de naderende storing en uiteindelijk bleef er enkel Cirrostratus en Stratus fractus over. De eerstgenoemde was erg chaotisch en vezelachtig van structuur waarbij ze gevolgd werd door blauwere lucht vanuit het westen. Het oogde erg fraai en de bewolking had iets weg van uitgewaaierde ijskappen van onweersbuien ten oosten van ons wat natuurlijk niet het geval was. De avond verliep rustig en vrij zacht en we konden nog eens afsluiten met een laag neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 11 juli 2022

 We begonnen de dag met brede opklaringen en koele minima van 14,5 graden. Er was ook ruimte voor een paar Cirruswolkjes en een beetje kleine Stratocumulus. Dit waren uitlopers van een uitgestrekt gebied van Noordzeebewolking en bijhorende buitjes die grote delen van Nederland en het oosten van België in hun kille greep hadden. Tijdens de voormiddag kregen we er in Malderen nog een veeg van mee toen er plots overal Stratus fractus ontstond die bijna de neiging had om in gesloten Stratus over te gaan. Maar nog voor de middag konden de opklaringen weer een succesvolle tegenaanval inzetten en wat er nog overbleef van de wolkenflarden ging over in mooiweerswolkjes. Ondanks de noordelijke tot noordwestelijke wind haalden we nog maxima van 28,4 graden en de slepende wolkenband zorgde daarbij nog af en toe voor Stratocumulusvelden en enkele lenticularissen in het oosten. Verder was het een en al blauwe luchten wat de klok sloeg al verscheen er later wat Cirrus bewolking in het westen. Dankzij het polaire regime en de open hemel koelde het na zonsondergang weer af naar aangename, slaapbare temperaturen ook al was het neerslagtotaal van 0,0 mm misschien minder slaapbaar voor wie al dan niet professioneel in de tuinsector actief was. 

Dinsdag, 11 juli 2023

 Tijdens de ochtend was het nog vrij koel met minima van 14,4 graden, maar eens de zon weer op was werd het weer zomers warm. Er stond echter al vroeg in de ochtend een goed voelbare zuid- zuidwestenwind die wat extra koelte bracht maar voor de uitdrogende vegetatie natuurlijk geen goed nieuws was. En het werd er alleen maar slechter op want de wind wakkerde tijdens de voormiddag flink aan en voerde daarbij steeds drogere lucht aan. De resultaten van een gietbeurt in de tuin waren dan ook in een oogwenk weer verdwenen waardoor we de vegetatie weer zienderogen verder zagen wegkwijnen als ze ondertussen al niet was uitgerukt door de windvlagen die nu toch wel erg krachtig uit de hoek kwamen. Ondertussen zagen we wel erg fraaie wolkenlandschappen ontstaan, met eerst erg fraaie Cirrus uncinus partijtjes onder een diepblauwe lucht, maar later ook mooie vezelachtige uncinus en fibratus plukjes. Op een gegeven moment verschenen er ook Cirrocumulus veldjes met zeer fijne ribbelpatroontjes waarin ook mooie pilotengaten ontstonden zoals we die vaker zien bij Altocumulus. Tegen de middag ontstonden er ook wat stapelwolkjes en deze werden langzaam maar zeker talrijker en groter. Tegen het einde van de namiddag toen men op basis van de dagelijkse gang zou verwachten dat de Cumuluswolken weer in elkaar zouden zakken, bleven ze echter maar verder groeien tot we flinke, dreigende Cumulus congestus wolken over ons zagen trekken. Hiertussen hingen ook wat Altocumulusvelden maar het bleef voor de rest wel droog terwijl de wind wat afzwakte. Het voelde drukkend warm aan bij temperaturen die verder stegen naar 29,3 graden. Tijdens de avond bleven de stapelwolken hangen en zagen we in het westen veel Cirrostratus en Altostratus bewolking. In die richting hingen echter juist minder stapelwolken en het leek daardoor alsof de buienkansen voor hier reeds verkeken waren. Maar nieuwe stapelwolken begonnen ten zuiden van ons te ontstaan en deze groeiden eveneens tot flinke afmetingen uit. Tussen deze exemplaren door zagen we ook rijen van Stratocumulus castellanus ontstaan die van zuid naar noord liepen. In het schemerlicht zag dit er na zonsondergang spookachtig en dreigend uit en door het wegvallen van de wind leek er een soort van spookachtige stilte over ons neer te dalen. De buien zelf (die waren er volgens de radar) konden ons echter nog niet bereiken waardoor de dag rustig en zwoel eindigde met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 11 juli 2024

 Aan het begin van de ochtend hingen er brede opklaringen met vooral in het oosten nog wat plakken Cirrus en Cirrostratus. Vanuit het westen begonnen er echter al snel rafelige stapelwolken binnen te drijven, en hoewel deze niet uitgroeiden tot buien hadden ze na een tijdje flinke afmetingen en dook de zon er regelmatig achter weg. Ze gingen zich tijdelijk ook in straten schikken waardoor zowel de zonnige als de schaduwrijke perioden wat langer gingen duren. Aan het einde van de namiddag gingen de meeste stapelwolken echter oplossen en we kregen nu vooral de Cirrusplakken te zien die er vanochtend hingen al zaten ze nu ook vaker in het zuiden en zuidwesten. Soms was daar ook Cirrus spissatus in te zien die sterk op de ijskappen van buienwolken leek maar wie goed keek zag dat er geen 'basis' onder die ijskappen zat en we er dus (nog) niet voor hoefden te vrezen. Wel waren ze al een aankondiging voor een naderende weersverandering daar zich boven Frankrijk een lagedruksysteem ontwikkelt uit onweersbuien dieper naar het zuiden toe, en dit komt nu geleidelijk onze richting uit. Later zagen we nog meer tekenen van deze aankomende verandering toen er Altocumulus floccus en undulatus veldjes begonnen binnen te trekken. Deze gaven de lucht zeker in de laatste uren voor zonsondergang een erg fraai uiterlijk en de fotografen onder ons wisten dus weer wat gedaan. De zonnige momenten die daaraan vooraf gingen zorgden overigens nog voor een aangename setting met maxima die 22,8 graden haalden en niet al teveel wind uit zuidwestelijke richtingen. De bewolking nam tijdens de avond geleidelijk verder toe met deze Altocumulusvelden die vooral in het westen hingen en zich van daaruit uitbreidden. Ze gingen deels over in Altostratus maar we hielden het voorlopig nog droog en konden het neerslagtotaal dus beperken tot 0,0 mm.