Flashback: 12 juli in het verleden

Zaterdag, 12 juli 2014

Nachtelijke onweersbuien zijn er niet meer aan te pas gekomen, doch voor de rest bleef alles hetzelfde. Nog steeds hing er Stratusbewolking en de enige variatie die we door de dag heen te zien kregen was het afwisselend dikker en dunner worden van de bewolking waarbij we steeds de valse hoop hadden dat er opklaringen kwamen. De motregen was een stuk intenser dan gisteren waardoor de meeste buitenactiviteiten vandaag niet meer mogelijk waren. Het was erg rustig met een naar west- noordwestelijke richtingen gekrompen wind al bleef de neerslag tot een eind in de avond aanhouden. De temperaturen waren ondermaats met hooguit 18,2 graden, en het slechte weer is weer naar het zuidwesten teruggedrongen zodat het op de grens tussen België en het subtropische Nederland omsloeg naar zonnig en warm zomerweer. Ook in de andere richtingen leek het Stratus wolkendek de grens te volgen waardoor je België op een satellietbeeld zowaar (niet) kon zien liggen. Dankzij de bewolking koelde het nauwelijks af en konden we toch nog hoge minima van 15,7 graden optekenen bij een dagelijkse gang die zelfs tegen een doorsnee winterdag in december niet kan optornen. Naar zonsondergang toe werd de motregen een stuk lichter waardoor de verdamping weer iets groter was dan de neerslagtoevoer. We sloten toen af met 1,2 mm als dagtotaal .

Zondag, 12 juli 2015

Een koufront zorgde vanochtend voor flink wat bewolking die voornamelijk uit Altostratus en Stratus fractus bleek te bestaan. Het duurde niet lang of het begon daaruit te regenen met opvallend dikke druppels waardoor velen zich aan een verkloekend stortbad verwachtten. Maar niets was minder waar, want het getokkel van de druppels ging steeds langzamer en klonk steeds lichter tot het weer helemaal droog was. Daarna bleef het droog en was het wachten tot kort voor de middag toen er weer een zestal regendruppels vielen die tot overmaat van ramp maar de helft zo groot waren als degenen die tijdens de voormiddag vielen. Ook tijdens de namiddag volgde er nog een bui, maar deze zette ook maar weinig zoden aan de ingedroogde dijk, ook al telde ze nu 8 druppels. Tijdens de late namiddag en avond volgden er nog enkele buitjes maar geen enkele was in staat om meer dan 15 druppels per vierkante meter achter te laten. Voor de rest veranderde er weinig aan het weersbeeld, we keken de hele dag door tegen Altostratus, Stratus fractus en soms ook Stratocumulus bewolking aan, waarbij het steeds volledig grijs was. Tijdens de namiddag werd de bewolking tijdelijk wat dunner en kregen we een waterzonnetje te zien terwijl de lucht in het zuidwesten blauw werd, maar na een kwartiertje werd de bewolking weer dikker. Een ander weerselement dat niet onopgemerkt bleef was de wind die naar westelijke richtingen was geruimd en erg krachtig was. Samen met de lage maxima liet deze het tamelijk guur aanvoelen, ook al is het door de bewolking op geen enkel moment kouder dan 13,4 graden geweest. Onder dezelfde wolkensoorten noteerden we op het einde van de avond het ontnuchterende neerslagtotaal van 0,0 mm

Dinsdag, 12 juli 2016

Het was vanochtend weer een stuk frisser met minima van 13,5 graden, en daar hoorde een diepblauwe poollucht bij met brede opklaringen, Stratus fractus wolken en enkele flinterdunne Stratocumulus partijtjes. De wolken trokken aan een flink tempo voorbij en we konden ons dan ook aan de nodige wind verwachten welke meestal uit westelijke richtingen kwam. De wolkenflarden waren aan convectie blootgesteld, maar het bleek allemaal erg ondiep te zijn waardoor er een vals vermoeden van stabiliteit werd opgewekt. Na de middag werd meteen duidelijk hoe vals dat vermoeden wel niet was toen er forse stapelwolken ontstonden die vezelachtige toppen begonnen te krijgen. In Malderen werd dit al snel gevolgd door onweer, al stelde het qua neerslag niet zo heel veel voor (ongeveer 1 mm) en maakten vooral de bliksemschichten en donderslagen indruk, alsook de arcus welke de bui voorafging. Daarna kwam de zon er weer door en werd het weer een beetje zomerachtig met bredere opklaringen en minder dreigende wolkenluchten. Vanuit het westen begon de lucht echter heiig te kleuren op nadering van een volgende set regenzones en buienlijnen die onze richting uitkwam en reeds voor advectie in de hogere luchtlagen zorgde. Maar voor het zover was konden we dus nog eventjes genieten van een rustige en droge zomeravond waarin het nog eventjes opwarmde tot 22,6 graden alvorens zich een onaangename afkoeling inzette.

Woensdag, 12 juli 2017

De regen bleef tijdens het eerste deel van de nacht aanhouden, maar daarna werd het terug droger. Dankzij de bewolking die het de hele nacht heeft volgehouden is het echter niet kouder dan 15,8 graden geworden waardoor we toch nog het typische gevoel van een malse zomerse regenperiode konden behouden. Tegen de ochtend was het nog steeds betrokken met vooral Stratus bewolking, en we kregen daarbij een afwisseling van fijne motregen en lichte regen waardoor het een erg miezerige en sombere ochtendspits werd. De meeste neerslag kwam zoals de laatste tijd een gewoonte is geworden, weer in Nederland terecht waar op sommige plaatsen bijna een maandtotaal aan neerslag in één dag naar beneden is gekomen. In Malderen was het met een neerslagtotaal van 17,9 mm een heel stuk bescheidener, maar het was ook hier voldoende om alle regenputten en opvangvaten weer tot de rand gevuld te krijgen. De zon kregen we pas tijdens de late namiddag weer te zien want de eerdergenoemde wolkensoorten zaten zo dicht op elkaar gepakt dat het somber bleef. Daarna volgde dan een vriendelijker weertype met breder wordende opklaringen terwijl de resterende bewolking uit Cumulus en Cumulus fractus bestond. Maar we moesten nu wel opboksen tegen een erg gure noordwestenwind waardoor het zeker geen hoogzomerweer werd terwijl de temperaturen met maximaal 20,5 graden ook niet meteen in die richting wezen. Tijdens de avond ging deze venijnige wind er geleidelijk uit terwijl we een typische Belgische zomerlucht zagen met Cumulus mediocris bewolking erin die later eveneens oploste. In het westen kreeg de lucht een melkachtige kleur door het binnendrijven van Cirrostratus bewolking, maar verdere gevolgen bleven uit en de bewolking werd ook niet dikker tijdens de avond. De aankomst van polaire luchtmassa's achter de regenzone (dit ging ook gepaard met een windruiming van noordwestelijke naar noord- noordoostelijke richtingen) werd in deze omstandigheden goed voelbaar want het koelde snel af onder de open hemel en vooral na zonsondergang windstille condities.

Donderdag, 12 juli 2018

Tijdens het tweede deel van de nacht heeft zich weer Stratus fractus bewolking gevormd en deze bedekte ongeveer de helft van het luchtruim dat verder nog strakblauw was. Het koelde af tot 15,8 graden en er werd een minieme hoeveelheid dauw gevormd. Tijdens de voormiddag ging de bewolking over in Cumulus maar tot buien groeiden deze evenmin uit. Tijdens de namiddag werden de opklaringen breder vanuit het noorden en konden we weer van zuiderse blauwe luchten genieten bij maxima van 24,4 graden terwijl een noordelijk tot noordoostelijk briesje wat verkoeling bracht. De avond verliep in zachte omstandigheden en er was geen bewolking meer te zien al deed de lucht terug een beetje nevelachtig aan. Verveling zat er voor de tuinierders nog steeds niet aan te komen met een neerslagtotaal van 0,0 mm of het moet al zijn dat ze heel hun collectie door cactussen en vetplanten hebben vervangen. 

Vrijdag, 12 juli 2019

 Net als de voorbije dagen was het weer een aparte beleving om op weerfora talloze berichten over buien en onweer te lezen terwijl het in Malderen de voorbije dertig dagen amper tot een paar druppels kwam. Maar deze keer konden we het gemakkelijker geloven want aan de noordwestelijke horizon zagen we inderdaad Cirrus densus en Cumulonimbus calvus prijken. De rest van de hemel zat vol met Altocumulus floccus dus het was een en al instabiliteit dat de omgeving uitstraalde. Dit alles bij minima van 13,7 graden. De buien wisten uiteindelijk toch nog tot in Vlaanderen door te dringen, en tijdens de voormiddag kreeg Malderen zowaar een exemplaar over de vloer. Het plensde even flink door maar toch konden we maar beter met beide voeten op de stoffige grond blijven want de hoeveelheden bleven erg beperkt en ook toen er na de middag een tweede buitje schampte, kwam het neerslagtotaal niet verder dan 5,2 mm. Er stroomde koelere lucht binnen met de buien maar toch konden we nog maxima van 24,1 graden binnenrijven. Er passeerde weer een gordel met opklaringen doch na een tijdje dreef er vanuit het westen een mix van flinke Cumulus congestus en Stratocumulus castellanus binnen waardoor de zon weer verstek gaf. Maar op een verdwaalde druppel na viel er geen neerslag uit, hoe zwaar en dreigend deze wolken ook oogden. De wind draaide van westelijke naar west- noordwestelijke richtingen. Na een tijdje klaarde het weer op vanuit het noordwesten en dat was meteen een signaal om die gieter en tuinslang nog niet op zolder te leggen, en volgens sommige weermodellen konden we er zelfs nog eentje met een groter volume of debiet bijbestellen. De avond verliep rustig, vrij kil en klam terwijl er tegen middernacht enkel nog wat Cirrus en Cirrostratus overbleef. 

Zondag, 12 juli 2020

Na een ijzig koude nacht met minima van 8,2 graden zorgde vochtige zeelucht voor de vorming van stapelwolken eens de zon wat hoger stond. Deze hadden aanvankelijk erg forse afmetingen maar naarmate de uren verstreken werden ze kleiner waarop ze overgingen in Cumulus humilis. Ondertussen begon er vanuit het westen Cirrusbewolking binnen te drijven, die waarschijnlijk het gevolg was van binnen stromende warmere lucht op hoogte, en dus ook de stabilisatie die de stapelwolkjes deed krimpen. Na de middag bleef er enkel nog Cumulus humilis over die soms het aanzien van kleine plakjes Stratocumulus had. Vervolgens bleef dan alleen de Cirrusbewolking over terwijl het aangenaam warm en zomers aanvoelde bij maxima van 26,0 graden. De Cirrusbewolking was erg gevarieerd en we konden er vormen zoals spissatus, fibratus en uncinus in herkennen. De avond verliep aangenaam, zeker in de zon bij slechts een zwakke westenwind. Maar eens de zon onder was koelde het erg snel af en was het verhaal van de terrasjesgangers dus al snel afgelopen. Ook wat neerslag betreft was het maar een kortverhaaltje met 0,0 mm. 

Maandag, 12 juli 2021

De Cirrostratusbewolking is tijdens de nacht opnieuw dikker geworden en tegen de ochtend was dat Altostratus translucidus geworden waaronder Altocumulusvelden hingen die onstabiliteit leken uit te stralen. Het is daarbij afgekoeld naar 14,9 graden. De onstabiliteit werd later ook verzilverd in de vorm van een aantal buien al bleven de droge momenten overheersen. Tijdens de namiddag doken er een aantal pittigere buien op, zij het zonder onweer en tegen de avond keerde de rust dan weer al bleef de lucht er op momenten dreigend uitzien met stapelwolken die zich deels tot Stratocumulus uitspreidden onder Altostratusbewolking. Het kwik steeg nog naar 23,4 graden en er stond een zuidelijk tot zuidwestelijk briesje. Het sombere maar toch vrij warme weer duurde tot omstreeks 20H45 toen er plotseling een buienlijn opdoemde die eerst boven ons tot stilstand leek te komen in een inmiddels helemaal windstil geworden atmosfeer. Daarna draaide de wind echter naar het zuidoosten en zagen we blauwe luchten binnendrijven met stapelwolken en daartussen wat Stratocumulus. Het zag er visueel heel anders uit dan overdag en je zou haast denken dat deze kanteling van de stroming met opklaringen de voorbode was van een zomerse opstoot. Niets was echter minder waar want op de satellietbeelden was ondertussen te zien hoe uitgestrekte regengebieden vanuit datzelfde zuidoosten langzaam onze richting uitkwamen. De opklaringen zijn dus waarschijnlijk het resultaat van advectiestromingen aan de voorzijde daarvan. Hoe dan ook lijkt het erop dat we nog even kunnen herademen onder een halfbewolkte hemel in een rustige nacht voordat de zondvloed zich zal inzetten. Ondanks de pittige bui voor de aankomst van de avond konden we nog afsluiten met een beperkt neerslagtotaal van 1,2 mm. 

Dinsdag, 12 juli 2022

 We kregen vandaag te maken met de passage van een warmtefront, maar het was slechts een zwak dingetje door de overheersende hogedrukinvloed. Er dreef Cirrusbewolking binnen die in het westen erg dik was en over ging in Cirrostratus. Voor de dikke wolkenplakken uit waren soms mooie uncinus plukken te zien. Tijdens de namiddag raakte het hele luchtruim bedekt met Cirrus en Cirrostratus waar vaak optische effecten in te zien waren zoals halo's en bijhorende raakbogen. Omstreeks een uur of vijf in de namiddag ging de bewolking over in Altostratus en kreeg de zon het moeilijk. Vlak daarna werd de lucht echter weer blauw maar dan met Altocumulusvelden erin die erg dicht op elkaar zaten toen deze ons bereikten. We zaten hiermee duidelijk in een andere luchtsoort en dus in de warme sector achter het warmtefront. Het mag dan ook geen wonder heten dat we weer maxima van 32,2 graden haalden. Onder de soms erg fraaie en dreigend ogende Altocumulus- en Altostratusvelden waren vaak valstrepen te zien en de radarbeelden sloegen blauw uit van de neerslag. Het waren echter maar enkele plaatsen die een buitje konden ontvangen dat gewoonlijk niet eens meetbaar was. In Malderen bleef het droog met dus de gevreesde 0,0 mm als dagtotaal maar voelde het onaangenaam zwoel en drukkend aan in de zonet gearriveerde nieuwe luchtsoort. Het koelde bijna niet meer af en het was zelfs na zonsondergang nog een erg warme bedoening die een scherp contrast vormde met de koele ochtend bij 15,7 graden die we vandaag nog gekend hebben. 

Woensdag, 12 juli 2023

 Tijdens de nacht is het ook in Malderen tot een regenbui gekomen, maar met 3,4 mm hield het allemaal niet veel over. Hoe dan ook was elke druppel mooi meegenomen voor de uitdrogende natuur en de druipnatte omgeving liet alles weer helemaal opleven vanochtend. Het was nu ook een stuk frisser bij temperaturen die naar 15,1 graden konden zakken terwijl er veel Stratus fractus en Stratocumulus hing. Deze wolken gingen gestaag over in Cumulus die eerst dicht op elkaar zat maar later ook meer ruimte liet voor brede opklaringen. Er viel ook wat neerslag uit maar met een vijftal druppels stelde het ook nu niet veel voor. Zeker op het middaguur kon de zon tijdelijk uitbundig schijnen aan een strakblauwe hemel. Vanuit het zuidwesten trokken er terug meer stapelwolken binnen en er begon ook Cirrostratusbewolking te verschijnen uit die richting. Bij dit alles kon het nog opwarmen tot 23,2 graden maar de erg strakke bries die er stond zorgde voor de nodige afkoeling (en helaas ook uitdroging). De lucht werd geleidelijk stabieler met een kleiner formaat stapelwolken dat zich tussen afzonderlijke velden Stratocumulus ontwikkelde. Er was daarbij weer veel ruimte voor opklaringen en zonneschijn. De avond verliep in vrij zachte omstandigheden waarbij de bewolking verder oploste tot er enkel wat veldjes Stratocumulus overbleven. Deze oogden sfeervol in het schemerlicht na zonsondergang waarna het tamelijk sterk begon af te koelen in een ondertussen weer bijna windstille atmosfeer. 

Vrijdag, 12 juli 2024

 Tijdens het tweede deel van de nacht was de bewolking weer dik genoeg om neerslag te produceren, en het ging meteen om flinke hoeveelheden door een soort van depressiekern die zich uit een Franse onweersstoring heeft ontwikkeld. Onweer zat er dan niet meer op, maar de neerslag kwam geregeld wel aan een tropische intensiteit naar beneden. De temperaturen waren dan weer minder tropisch al was het net de bewolking die de minima nog een beetje op peil hield met 12,7 graden. Op de satellietbeelden zagen we de wolken vanuit het zuiden naar het noorden trekken maar aan de grond stond kennelijk al een noordelijke stroming die de laagste wolkenflarden net in zuidelijke richting stuwde. Het was bij dit alles opvallend donker en opnieuw hadden we daarbij het gevoel dat we ons ergens rond de winterzonnewende bevonden terwijl het omgekeerde waar is. Tegen de middag leek het actiefste deel van de depressie dan toch nog gepasseerd te zijn waardoor de neerslag wat minder intens werd en het doorvallende licht wat feller. We kregen daarbij een afwisseling tussen lichte motregen en matige buien en voor de fietsers was het dus eigenlijk nog even hard afzien als tijdens de tropische moessons wat eerder. Helemaal op het einde van de namiddag kregen we droger weer op nog een vlaagje motregen tussendoor na. Deze weersverbetering zette zich tijdens de avond verder tot er plots mooie opklaringen binnendreven uit het noordwesten terwijl de laaghangende wolkensmurrie overging in fraaie stapelwolken die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. De zon kwam er weer door maar kon niet veel meer doen aan de bedroevend lage maxima van 16,6 graden. En uiteindelijk werd deze weersverbetering afgestraft met buien die ons vlak voor zonsondergang bereikten. Maar ook hier hoorden weer fraaie wolkenlandschappen bij waarbij we de steeds groter wordende stapelwolken zagen verijzen en ze dus overgingen in duidelijke Cumulonimbi. Weerkaatsend licht op deze ijskappen zorgde er geregeld voor dat het ochtend leek te zijn toen het licht net uit oostelijke richting op Malderen viel. Na zonsondergang zagen we meer buien naderen vanuit het westen en noordwesten waarbij de bewolking ook weer meer aaneengesloten werd. Dit vulde het neerslagtotaal verder aan tot 21,2 mm.