Flashback: 13 juli in het verleden

Zondag, 13 juli 2014

We begonnen de dag opnieuw met de nodige regen bij minima van 15,6 graden, maar voor het eerst sinds lang verschenen er dan toch opklaringen tussen de buienwolken. De bewolking ging over in een mix van Cumulus congestus en Stratus fractus en we kregen flitsen van de zon te zien. Na de middag begonnen de buien zich verder te ontwikkelen en kwam het plaatselijk tot flinke stortbuien met onweer waarbij Malderen ook niet ontzien werd. Tussen deze buien waren er dan weer korte flitsjes zonlicht die het deden opwarmen tot 22,4 graden. Op het einde van de namiddag bereikte een nieuwe reeks buien ons en af en toe waren er rudimentaire whalesmouth structuren te zien terwijl de donder af en toe weerklonk. Het zwaartepunt trok echter rakelings voorbij ten zuiden en noorden van ons zodat de neerslag niet veel meer voorstelde. De krachtigste windvlagen deden zich tijdens de buien voor en kwamen meestal uit westelijke richting. Tijdens de late avond zorgden de oplossende en wegtrekkende buien voor fraaie tafereeltjes in het warme licht van de ondergaande zon. De wind viel weg en we konden in alle rust het neerslagtotaal van maarliefst 10,5 mm optekenen.

Maandag, 13 juli 2015

Nog steeds was het vanochtend betrokken, kil en somber. Nog steeds kwam de wind uit het westen en nog steeds lag de omgeving er kurkdroog bij. Op het eerste zicht leek daar geen verandering in te zullen komen daar er op de radar geen neerslag te zien was, maar in werkelijkheid bleek de bewolking toch in staat te zijn om behoorlijk wat motregen te lossen. Deze neerslag bereikte ons omstreeks 6H, maar bleek uiteindelijk toch niet meetbaar te zijn ook al is het de zwaarste neerslag die we de afgelopen dagen hebben kunnen waarnemen. Door de bewolking is het niet kouder dan 15,4 graden geworden, en de aangevoerde lucht leek op een of andere manier minder koud aan te voelen dan gisteren wat mogelijk aan een hogere vochtigheidsgraad te wijten was. De maxima waren nauwelijks hoger met 19,1 graden. Er volgde een sombere en druilerige 'zomer'dag waarbij we de hele dag door vlagen van motregen en lichte regen te verwerken kregen, doch de neerslag stelde nauwelijks wat voor. De wind zorgde ervoor dat de neerslag ongeveer even snel verdampte als hij viel waardoor deze dag netto niets heeft opgeleverd (lege pluviometer), ook al is er waarschijnlijk 0,2 of 0,3 mm gevallen. Tegen de avond klaarde het weer wat op en kregen we onstabiele buienluchten te zien met Cumulus congestus, Stratocumulus en Stratus fractus ertussen. ook dit leverde echter niet meer dan wat verdwaalde regendruppels op, en later dreef er terug meer aaneengesloten bewolking binnen die geen neerslag meer opleverde.

Woensdag, 13 juli 2016

We begonnen met een fraaie zonsopgang met Stratocumulusvelden die de hemel in oranje kleuren deed oplichten. Maar daarna was het gedaan met de mooie kleurtjes en maakten dikke Stratocumulusvelden die overgingen in Stratus er een sombere bedoening van. En een kille, want het was afgekoeld tot 10,8 graden terwijl er een onaangename westenwind stond. Het was wachten tot de late voormiddag voordat het sombere maar droge weertype plaats maakte voor de passage van een pittige buienlijn die vanuit het noordwesten kwam opzetten. Aan de voorkant daarvan zat een flinke arcus, maar deze dreef een heel eind voor de neerslag uit waardoor de voeding van de bui werd afgesneden en ze dus haar activiteit gedeeltelijk verloor. Maar dan nog was het een stortbui die er mocht zijn, en wie er niet genoeg aan had kon zich daarna aan nog een paar buien tegoed doen (mits op de juiste locaties vertoevende). Met al die buien werd de lucht flink dooreen gewoeld, en dit zorgde dan toch weer voor een aantal opklaringen terwijl we weer fraaie wolkenlandschappen konden aanschouwen. Vanuit het westen werd de lucht ondertussen net als gisteren weer stabieler en zagen we de buienwolken steeds meer uitspreiden tot Stratocumulus op geringe hoogte terwijl ze ook kleiner werden ten voordele van die opklaringen. Dit zorgde voor een beperkte opwarming die ons op de maxima van 19,7 graden bracht. Tijdens de avond was het genieten van diepblauwe luchten en dunne Stratocumulusveldjes terwijl er ook nog wat resterende Cumulusbewolking te zien was. Hierbij viel op dat er erg veel en sterk licht was waardoor je ondanks het polaire karakter van het weer toch nog een beetje kon voelen dat het midzomer was. De krachtige buien die overdag vielen hebben het dagtotaal op 13,5 mm laten uitkomen.

Donderdag, 13 juli 2017

Onder een heldere, diepblauwe hemel (de Cirrostratus bewolking die gisteren binnendreef is dus weer in het niets verdwenen) is het flink afgekoeld waardoor we minima van 6,9 graden optekenden. Door de neerslag die gisteren is gevallen zat er nogal wat vocht in de atmosfeer waardoor er op grote schaal dauw werd gevormd, en eens de zon erdoor kwam zorgde dit voor schitterende uitzichten op een omgeving met duizenden druppeltjes die als diamanten schitterden in het felle zonlicht. In de hogere luchtlagen zagen we dan weer ijskristalletjes in de vorm van enkele toefjes Cirrus bewolking die het diepblauw gekleurde uitspansel opsmukten. Dit was voorlopig de enige bewolking die we te zien kregen waardoor de zon vrij spel kreeg om de boel weer op te warmen. Na een tijdje werden er stapelwolken gevormd en er kwamen ook toefjes Stratocumulus en Altocumulus voorbijgedreven. Het bleef echter overwegend zonnige en vriendelijk zomerweer waarbij we maxima van 24,1 graden. Door de nabijheid van de as van een hogedrukwig stond er ook midden op de dag opvallend weinig wind, en de zwakke zuchtjes die we nog konden voelen kwamen meestal uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen. Tegen de avond losten de stapelwolken op en waren het enkel de Stratocumulus floccus en castellanus partijtjes die overbleven. Deze gaven aan dat de atmosfeer onstabieler werd op nadering van een koufront, maar de enige neerslag die we te zien kregen, waren virgastrepen onder de grootste wolkentoefjes. Het neerslagtotaal liet zich dus al gemakkelijk raden met 0,0 mm. de warmte bleef tijdens de avonduurtjes beter hangen dan gisteren doordat de wolkenveldjes samen met een aandeel Cirrostratus en Altostratus voor isolatie zorgden. Maar eens de zon onder was begon het toch nog erg kil aan te voelen.

Vrijdag, 13 juli 2018

We werden door een uitgestrekt Stratocumulusveld opgewacht dat de minima op peil hield met 14,9 graden en voor een sfeervolle zonsopgang zorgde. De bewolking was niet aaneengesloten en de kleine compartimentjes waaruit ze bestond waren fraai om te zien. Daarna zorgde de stijgende zon voor thermiek en werd de bewolking langs alle kanten aan flarden gereten. Bij het oplossen bleef er echter vocht achter en dit zorgde vooral tijdens de namiddag voor de ontwikkeling van forse stapelwolken terwijl het warm werd met maxima van 25,8 graden ondanks de noordwestelijke stroming. Wie hoopte op regen kwam echter bedrogen uit want de onstabiliteit concentreerde zich in het zuidoosten en waarschijnlijk zijn er boven Belgisch grondgebied niet eens buien gevallen. Tijdens de avond trokken de stapelwolken zich verder terug naar het zuidoosten en zagen we de hemel weer helder worden vanuit het noordwesten. Het bleef zacht en we sloten terug af met de gevreesde 0,0 mm als neerslagtotaal. 

Zaterdag, 13 juli 2019

 Ondanks de heldere hemel afgelopen nacht is het luchtruim volgelopen met Stratus en maakte de dag een buitengewoon sombere en kille start bij minima van 14,6 graden. Er viel motregen en lichte regen al zal de natuur daar niet veel aan gehad hebben want bij 0,1 mm kan er niet veel water in de grond dringen. Tegen de middag ging de bewolking over in Stratocumulus en werd het vriendelijker. Het warmde op tot 24,6 graden bij een noordwestelijk zwak briesje en al snel bleek de lucht nog onstabiel genoeg te zijn om nieuwe buien in het leven te roepen. Al waren dat lokale aangelegenheden en in Malderen gebeurde er niets meer. Tegen de avond begon de bewolking weer op te lossen en ontstonden er dus brede opklaringen. Later dreven er echter weer Stratocumulusvelden binnen vanuit het noorden waardoor het waarschijnlijk nog zal meevallen met de afkoeling ondanks de polaire luchtmassa. 

Maandag, 13 juli 2020

Het was opnieuw erg fris met minima van 8,8 graden. De Cirrusbewolking is weer afgenomen al zijn er nu een paar kleine Altocumulusbankjes verschenen die van zuidwest naar noordoost liepen. Verder was het nog een en al zon en kon het weer vlot opwarmen bij een zwak zuidwestelijk briesje. Af en toe bleef er nog wat Cirrus bewolking voorbij komen en soms waren daar erg fraaie uncinus structuren in te zien, alsof we naar een kunstwerkje zaten te kijken. Ondertussen haalden we aangename maxima van 28,3 graden en tegen de avond zagen we weer wat tekenen van onstabiliteit in de vorm van Altocumulus floccus. Het waren eveneens fraaie wolkenpartijtjes en we konden er de ganse avond van genieten terwijl er tegen zonsondergang een dikkere, scherp begrensde massa met Altocumulus en Altostratus verscheen. Dit was de grens van een heel wat minder fraai weertype dat onze richting uitkomt, maar voor vandaag merkten we hier nog niet veel van buiten het langzame oprukken van deze wolkenband. Ook in de pluviometers bleef het rustig met 0,0 mm als dagtotaal en we konden nog een hele tijd nagenieten van de zachte zomeravond.  

Dinsdag, 13 juli 2021

Het is tijdens de nacht helemaal overtrokken geraakt met een mengelmoes van Stratus en Altostratus waar ook Stratus fractus hing. Er was slechts hier en daar nog een mini- opklaring te zien in stukken waar de bewolking uit Stratocumulus leek te bestaan. Het was moeilijk onderscheid te maken tussen deze wolkensoorten doordat het erg nevelig was met slechte contrasten. Hoe dan ook is het door de bewolking zacht gebleven met 15,9 graden, en het was ook rustig en windstil waardoor het best wel aangenaam toeven was buiten. Op de radar waren ondertussen indrukwekkende regengebieden te zien die langzaam onze richting uitkwamen en een ware zondvloed leken aan te kondigen. Maar toch duurde het opvallend lang eer deze neerslag ons bereikte en konden we het nog de hele voormiddag droog houden. Daarna viel er af en toe wat fijne motregen en zou je haast zeggen dat het niet meer dan een druilerige zomerdag zou worden. Toen kort na de middag de eerste buien ons bereikten kwam het dan ook een beetje als een verrassing, het begon nu immers met zeer dikke druppels te stortregenen. Ondanks de nog steeds erg vormeloze Stratussoep waren de buien zeer scherp begrensd en kon je het geruis van de stortregen vanop enkele honderden meters horen naderen terwijl het nog droog was. Er passeerden enkele van deze buien maar tussendoor waren er nog lange droge perioden. Omstreeks 14H30 volgde de zwaarste en langst aanhoudende bui waarna het terug droog werd onder de nog steeds bijna egaal grijze hemel. Maar nu was het de wind die voor de hoofdrol ging. Waar dat eerst een nauwelijks waarneembaar zuchtje uit het zuidoosten was, staken er nu brutale, kille rukwinden op vanuit het noordoosten en was het herfstgevoel compleet. Het koelde ook merkbaar af waar het eerst ondanks de regen nog broeierig was met maxima van 21,1 graden. Tijdens de avond volgden er weer kortere perioden van regen al was het nu niet meer met dikke druppels. Alle zondvloedwaarschuwingen ten spijt zijn we er nog vrij goedkoop vanaf gekomen met een dagtotaal van 4,7 mm. 

Woensdag, 13 juli 2022

 Het was nog steeds betrokken en deze bewolking bestond nog steeds uit een mix van Altocumulus en Altostratus. Deze keer kwam het ook hier af en toe tot een druppeltje regen of een licht buitje. Het was bijzonder zwoel met temperaturen die niet onder 22,7 graden zakten. De bewolking zorgde voor een vertraagde opwarming maar tegelijk voelde het onaangenaam warm aan door de grote hoeveelheid vocht die in de lucht hangt (en er dus helaas voor de planten niet genoeg uitvalt). Na de middag werd dit anders toen er vanuit het westen en noordwesten weer opklaringen binnentrokken en het kwik een extra boost kreeg onder de loden zomerzon. Onder de resterende Altocumulusvelden waren regelmatig valstrepen te zien van de neerslag die op grote hoogte duidelijk een stuk intenser was dan die paar druppels welke we in Malderen mochten ontvangen. Maar toen trok er plots een 'glazen front' over waardoor er een brutale noordenwind opstak die andermaal voor een eigenaarswissel der tuinmeubelen en een letterlijke stoelendans zorgde. Verrassend genoeg voelde deze wind niet koud aan en de afkoeling die daarna volgde was ook erg beperkt. We haalden nog maxima van 31,9 graden. Hoewel we weer achter het net visten in verband met onweer en regen zagen de luchten er zelf wel zeer onstabiel uit met nagenoeg overal Altocumulus castellanus en floccus bewolking. Hier en daar was er een dikke pluk Cirrus tussen te zien en met wat fantasie konden we doen alsof het een groot onweerscomplex was dat zich tussen deze wolkenvelden ontwikkelde. Voor iedereen bleef het echter bij deze opwindende fantasiegedachten want er gebeurde nergens wat op enkele lichte regenbuitjes en wat nietszeggend gedruppel na. Nadat er aan het begin van de avond een gordel van opklaringen passeerde waarin het terug erg broeierig werd met een stekende zon, pakte de bewolking zich vanuit het noorden dreigend samen maar ook dit leverde hier niets op. Deze wolkenband werd terug gevolgd door zeer talrijke velden en banden van Altocumulus castellanus die weer erg fraai oogden met hun soms fors uitgegroeide kanteeltjes. We konden er nu wat meer van genieten dankzij een merkbaar koeler briesje dat nu is opgestoken en ons de kans gaf om weer letterlijk en figuurlijk te herademen. De bewolking zorgde ook nog eens voor een mooie zonsondergang toen deze wolken met een bloedrood licht werden aangeschenen van onderaf. Het leek haast een metafoor voor de bloedrode cijfers op gebied van neerslag want met 0,0 mm was dat opnieuw een flinke teleurstelling die overigens wel verwacht werd. 

Donderdag, 13 juli 2023

 We begonnen de dag in wisselend bewolkte omstandigheden met een mix van Stratus fractus en Stratocumulus. Het is daarbij afgekoeld tot 13,6 graden. Tijdens de voormiddag begon de lucht onstabiel te worden en ontstonden er steeds meer stapelwolken die ook gestaag begonnen uit te groeien. Uiteindelijk werd er een buienlijn gevormd net ten westen van ons, en deze strekte zich uit tot in Nederland. Daar pakten de buien het felste uit met ook onweer erop maar in Vlaanderen was het allemaal een stuk minder. En van die mindere buien kregen we ook niet meer dan een schampschot mee dat goed was voor 0,4 mm. Daarna kwamen er weer opklaringen en bij een zwak tot matig west- zuidwestelijk briesje warmde het nog op tot 23,0 graden. Er verschenen nog enkele keren dreigende lijnen van stapelwolken maar dit leverde geen nieuwe buien meer op in Malderen, de meeste convectieve wolken spreidden zich uit tot Stratocumulusvelden. Tijdens de avond losten deze samen met hun moederwolken weer op en bleven er slechts enkele van deze wolkenveldjes over met daartussen mooie opklaringen die voor een dito uitzicht zorgden bij zonsondergang.

Zaterdag, 13 juli 2024

 Tijdens de ochtend hing er terug veel bewolking al was er ook wat ruimte voor een aantal spaarzame opklaringen. De bewolking bestond uit Stratocumulus en Stratus en het motregende daar af en toe nog uit. Tijdens de voormiddag werden de opklaringen tijdelijk breder en kregen we een aantal zonnige momenten die welkom waren na de frisse minima van 12,0 graden die we hebben opgetekend. De lucht was echter vochtig en binnen de kortste keren werd er bijkomende Stratocumulus gevormd door stapelwolken die zich tegen een inversie uitspreidden. We zagen dus weer die typische plakken met stukken Cumulus eronder en het was ook opvallend donker onder zo'n wolkenscherm. Tussendoor kregen we dan weer intenser licht al kwam de zon er zelf nauwelijks door. Daarvoor was het wachten tot wat later in de namiddag toen er nog steeds stapelwolken hingen maar die neiging tot uitspreiden er niet meer was. Er hing nu een dunne laag Stratocumulus die veel licht doorliet en na verloop van tijd vielen daar gaten in waardoor de zon er toch nog doorkwam. Dit gaf het kwik een kans om nog wat op te krabbelen naar 19,5 graden en de strakke westelijke wind die er overdag nog stond nam ook wat gas terug waardoor het meteen aangenaam aanvoelde, zeker tijdens die zonnige perioden. Tijdens de avond losten de wolken verder op maar maakten ze plaats voor Altocumulus lenticularis bankjes die van west naar oost liepen en een aantal plukjes Cirrus die vooral in het zuidwesten hingen. Nog net voor zonsondergang zagen we vlak boven de zuidelijke horizon ook plots flinke stapelwolken verschijnen maar deze bleven op veilige afstand en uiteindelijk klaarde het verder uit terwijl het ook flink afkoelde. Het neerslagtotaal is op 0,2 mm blijven steken.