Flashback: 14 juli in het verleden

Maandag, 14 juli 2014

De dag begon met minima van 15,7 graden en veel Cumulus en Cumulus fractus bewolking maar naar onze recente normen ook heel veel opklaringen. En dat werden er zelfs nog meer want de stapelwolkjes werden kleiner en minder talrijk. In de plaats daarvan moesten we wel wat Cirrus incasseren maar na de sombere toestanden van afgelopen week zal ons dat een (barbecue)worst wezen. De temperaturen waren al heel aangenaam met 24,3 graden als maximum en het west- zuidwestelijke briesje was niet al te krachtig. Er kwam geleidelijk warmte advectie op gang in de hogere luchtlagen en de hemel kleurde hierdoor melkachtig terwijl er ook 'jacobsladders' te zien waren. Toch verdween de sluierbewolking en de nevel die voor die lichtbundels zorgde, en kleurde de hemel naar de avond toe weer dieper blauw. In plaats daarvan verscheen er nu Altocumulus floccus en lenticularis die ondanks de veelbelovende vrij zachte zomeravond terug een bewolkte en natte episode lijkt in te leiden. Voor vandaag konden we echter nog met een neerslagtotaal van 0,0 mm en een kleurtje afsluiten

Dinsdag, 14 juli 2015

Het weersbeeld vertoonde veel gelijkenis met gisteren toen het vanochtend opnieuw motregende en we terug tegen een Stratuslucht aankeken. Het bleef ook de hele dag door druilerig en grijs, al was de neerslag nu minder intens dan gisteren, voor zover het toen al wat voorstelde. Na de middag werd de grijze hemel eventjes onderbroken door een paar opklaringen waarna we terug opeengepakte Stratus en Stratocumulus te zien kregen waarin hier en daar donkere stukken met valstrepen van intensere neerslag te zien kregen. In Malderen leverde dit andermaal niets op buiten de druilerige motregendruppels, en tegen de avond werd het definitief droog toen er bredere opklaringen binnendreven vanuit het westen. De luchten zagen er nochtans het dreigendst uit al was dit voornamelijk aan het tegenlicht te wijten. Dankzij de bewolking die de hele dag door overheerste en de hoge vochtigheidsgraad kende deze dag opnieuw een beperkt temperatuursverloop waarbij de maxima niet hoger dan 21,6 graden kwamen terwijl de minima zacht waren met 16,8 graden. Het neerslagtotaal kende uiteraard nog minder verloop met 0,0 mm, al is de verdamping door de vochtige lucht beperkt gebleven. Hierdoor moesten we vandaag het kleinste aantal uitgedroogde planten bijeenharken sinds weken, voor zover we hiervan vrolijk konden worden als land- of tuinbouwer. Na zonsondergang leek de bewolking opnieuw wat toe te nemen zonder verdere gevolgen.

Donderdag, 14 juli 2016

Er hing terug veel Stratus fractus en Cumulus bewolking al was er ook ruimte voor wat opklaringen. Er zijn reeds enkele lichte buitjes gevallen terwijl we op minima van 12,2 graden zijn uitgekomen. Maar net als gisteren kwam er opeens een zwaardere buienlijn opzetten die plaatselijk voor de nodige stortvloeden zorgde. Deze werd gevolgd door een afwisseling van opklaringen en fraaie buienwolken die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. Om daarvan te kunnen genieten moesten we wel een venijnige west- noordwestenwind trotseren die de maxima laag hield met 20,1 graden. Naar de avond toe stroomde er warmere lucht binnen op hoogte waardoor het blauw wat fletser werd en de buienwolken kleiner. Kort daarna zagen we ook weer Stratocumulus verschijnen die door uitspreiding van de stapelwolken gevormd werd. Tijdens de avond loste alle bewolking op en werd de blauwe lucht opnieuw helderder. Dit was echter alles behalve een aanloop naar een terrasjesavond want het koelde razendsnel af en we mochten daarbij van geluk spreken dat de wind wegviel in de ijzig koude nacht die erop volgde. We sloten af met een neerslagtotaal van 5,6 mm.

Vrijdag, 14 juli 2017

Er hing nog steeds Stratocumulus en Altocumulus floccus of castellanus bewolking waar hier en daar virgastrepen onder te zien waren en dit bij minima van 10,7 graden. De atmosfeer was dus nog steeds onstabiel, en deze keer werd het wel verzilverd, want vanuit het noordwesten drong er een gebied met actieve buien de Lage Landen binnen. Vooral Nederland kreeg er flink van langs met plaatselijk zelfs onweer, maar toen de buien Vlaanderen introkken was het zilver al grotendeels opgebruikt want de buien waren hier slechts nietszeggende schaduwen tegenover de exemplaren die onze noorderburen over de vloer kregen. Toch ging het ook in Vlaanderen plaatselijk nog flink plenzen, en er stond ook meer wind dan gisteren wat in combinatie met de bewolking en aanvoer van koele zeelucht voor vrij lage maxima zorgde met 22,9 graden. Tussendoor was er gelukkig nog steeds ruimte voor een streep zon om ons weer wat op te warmen, al raakte het een uurtje overtrokken toen het koufront tijdens de vroege namiddag passeerde. Daarna klaarde het weer op en zagen we een mengeling van Cumulus en Stratocumulus die zich tegen een diepblauwe hemel aftekende. Deze opklaringen werden tijdens de avond steeds breder en de resterende bewolking bestond nu meestal uit Cumulus mediocris en Cumulus congestus. De avond verliep in erg zonnige omstandigheden, maar het koelde snel af waardoor de zomerse terrasjessfeer alleen voor de stoere binken onder ons was weggelegd. Neerslag is er in Malderen uiteindelijk niet (meetbaar) gevallen waardoor we de dag afsloten met 0,0 mm.

Zaterdag, 14 juli 2018

Na een heldere en zachte nacht met minima van 14,9 graden werden er weer stapelwolken gevormd. Hoewel sommigen in het oosten nog flink uitgroeiden zag het er stabieler uit dan gisteren en was de regenhoop dus verder weg dan ooit. Boven Malderen bleef het bij mooiweerswolkjes en bij een noordwestelijk briesje haalden we maxima van 27,5 graden. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en konden we weer genieten van diepblauwe zuiderse luchten bij erg aangename temperaturen. Voor sommige bevolkingsgroepen was het neerslagtotaal van 0,0 mm echter een stuk minder aangenaam. 

Zondag, 14 juli 2019

 Het leek wel op en top herfst toen de dag weer grijs begon met af en toe motregen. Het was kil met minima van 13,0 graden maar we mogen van geluk spreken dat de noordwestenwind zwak was waardoor het koudegevoel nog een beetje werd getemperd. De neerslag was niet meetbaar en tegen de middag bleef het droog bij een mix van Stratocumulus en Stratus fractus. Daar vielen af en toe gaatjes in maar het was steeds minstens 7/8 bewolkt en het kwik scheerde dan ook geen hoge toppen met 19,0 graden. Een deel van de bewolking was convectief van aard waardoor het tegen de avond weer wat ging opklaren, al hoefden we de zonnecrème voorlopig niet tevoorschijn te halen. In het westen was de lucht vaak lichter van kleur waardoor men in die richting waarschijnlijk een iets zomerser of toch al lenteachtiger weertype heeft gekend dan in Londerzeel. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,2 mm bij steeds breder wordende opklaringen. 

Dinsdag, 14 juli 2020

 De bewolking van het koufront heeft zich tijdens de nacht over het ganse land uitgebreid waardoor de dag een grijze start maakte. De minima waren aan de zachte kant met 13,9 graden en er hing een mix van Altostratus en Altocumulus waarin ook heel wat undulatusvormen te herkennen waren. Het was nog droog ondanks de dreigende bewolking maar omstreeks 9H30 begon het dan toch te druppelen met af en toe nog droge momenten ertussen. Veel stelde dit allemaal niet voor, en ook qua temperament ging het er een stuk vriendelijker aan toe dan de regenzones die we vorige week op ons dak gekregen hebben. Er stond immers geen vlagerige wind en onder een afdakje was het nog prima te harden zonder thermisch ondergoed te moeten voorzien. Wat er nog overbleef aan wind waren zwakke zuchtjes uit zuidwestelijke richtingen en  het voelde wat broeierig aan door al het vocht bij maxima van 19,7 graden. Omstreeks 15H passeerde het koufront en ging het tijdelijk harder plenzen waarbij opviel dat de neerslag meestal uit erg fijne druppels bestond. De wolken hingen ook erg laag en je zag zo dat de atmosfeer door en door verzadigd was met vocht. Achter de frontpassage was het overigens nog niet gedaan en kregen we nog steeds perioden van regen al had deze nu een buiig karakter. Voor opklaringen was er evenwel geen ruimte, wel voor drogere perioden tussendoor die soms een uurtje duurden. Er leek ondertussen ook wat drogere lucht binnen te stromen waarbij opviel dat de zeer lage wolkenbasissen nu weer geleidelijk wat hoger kwamen te zitten. Het waterballet bleek uiteindelijk goed te zijn geweest voor een dagtotaal van 7,3 mm. 

Woensdag, 14 juli 2021

Het was nog steeds grijs en somber met minima van 15,5 graden. Het motregende lichtjes en af en toe waren er vlaagjes van matige regen terwijl er een onaangename noordoostelijke wind stond die een erg vlagerig karakter had. Het herfstgevoel was helemaal compleet en het werd er overdag niet beter op. De Stratus bewolking waar waarschijnlijk Altostratus boven hing was gedurende de hele daglichtperiode een constante en er viel continu heel fijne regen of motregen die echter nooit de straten nat maakte wat waarschijnlijk ook te danken was aan de erg krachtige noordoostenwind die alles weer meteen liet verdampen. Een enorm contrast met enkele tientallen kilometers ten oosten van ons waar een zelden geziene zondvloed grote delen van het land onder water zette en verschillende mensenlevens eiste. Het was een gordel van buien die zich van noordoost naar zuidwest verplaatsten en daarbij steeds dezelfde gebieden troffen. Het bleef kil al waren de maxima met 17,9 graden niet echt laag te noemen gezien de omstandigheden. Tijdens de avond en ook na zonsondergang veranderde er niets aan de situatie en we eindigden met een neerslagtotaal van 0,6 mm.

Donderdag, 14 juli 2022

Tegen alle verwachtingen in is er middenin de nacht toch nog een buienlijn ontstaan, en dit net ter hoogte van Londerzeel. We konden het dus eventjes flink horen druppelen en tegen het ochtendgloren lag de natuur er weer glinsterend van het vocht bij. Vocht dat deze keer eens niet van ochtenddauw of sproeiers kwam. Het was allemaal echter nog lang geen reden om de gieters, tuinslangen en watertonnen naar het containerpark te brengen want de hoeveelheden vielen weer erg tegen en wie een vinger in de grond stak merkte ook al meteen dat er alleen maar droog stof voelbaar was. Voor zover dat het bovenste laagje al/nog nat was. Overdag was het dan een komen en gaan van wolkenvelden waarvan een deel uit Altocumulus bestond terwijl er tijdelijk ook redelijk wat Cumuluswolken de revue passeerden. Er was ook wat neiging tot uitspreiding tot Stratocumulus al bleef dit allemaal erg beperkt. De aangevoerde lucht was een stuk koeler nu al waren de minima nog vrij hoog met 17,5 graden. Verder stond er ook een goed voelbare noordwestenwind die het kleine beetje vocht (0,2 mm) dat er gevallen is, in een mum van tijd weer liet verdampen. En zo mochten we dus weer sleuren en trekken met emmers om tenminste nog een stukje van onze tuinen levend doorheen de droogte te kunnen loodsen. Bij maximaal 26,7 graden leverde dit wel nog een paar zweetdruppels als extra vocht op. Tijdens de avond losten de stapelwolken weer traditiegetrouw op en waren er hier en daar nog Altocumulusveldjes te zien die voor een fraaie aanblik zorgden. De bovenlucht was weer diepblauw en samen met de polaire lucht zorgde dit tijdens de latere avond voor een flinke afkoeling naar aangename, slaapbare temperaturen. 

Vrijdag, 14 juli 2023

 Het was vanochtend half bewolkt met Stratocumulusvelden en wat kleine opklaringen ertussen. Hierbij is het afgekoeld tot 14,0 graden. De bewolking nam aanvankelijk toe en had de neiging om in Stratus over te gaan maar na een tijdje ontstonden er weer brede opklaringen vanuit het westen. Deze werden op hun beurt weer gevolgd door meer bewolking waarbij er meerdere lagen Stratocumulus en Altocumulus ontstonden. Dan kwamen er terug opklaringen maar nu verschenen er dichte lagen Altocumulusbewolking in het westen waaronder ook valstrepen hingen. Op een gegeven moment zat heel de lucht vol met die valstrepen waardoor het er best wel apart uitzag. Van de miljarden regendruppels die daarin een poging deden om naar beneden te vallen waren er echter maar een stuk of vijf die in de nabije omgeving van Malderen neerkwamen. Dan werd het terug droog en klaarde het weer op vanuit het westen. Nu zag de lucht er heel anders uit met veel Altocumulus castellanus en floccus bewolking, diepblauwe luchten en een stekende zon die het kwik deed oplopen naar 27,2 graden. We zijn hiermee dus duidelijk weer in een subtropische luchtsoort terecht gekomen. Plotseling verscheen er in datzelfde westen een muur van dichte Cirrostratus waarin met wat fantasie ijskappen van buienwolken te herkennen waren. Deze muur kwam snel dichterbij maar uiteindelijk leverde dit hier niets op. Er ontstond een mix van Cumulus, Stratocumulus en pannus bewolking waarna het terug opklaarde. We kregen nu terug  Altocumulus floccus en castellanus te zien die onstabiliteit bleven aangeven maar steeds zonder verdere gevolgen. De avond verliep erg zacht, rustig en door deze wolkenpartijtjes ook fotogeniek. Na zonsondergang koelde het nog vrij snel af ondanks de zwoelte die er eerder nog hing. Alle dreigementen van de weergoden ten spijt eindigden we alweer met een neerslagtotaal van 0,0 mm nadat we onze wiskundeknobbel bovenhaalden om die vijf regendruppels naar beneden af te kunnen ronden.  

Zondag, 14 juli 2024

 De dag begon onder een kraakheldere, diepblauwe lucht die enkel werd onderbroken door een band van Altocumulus lenticularis wolkjes die pal over Malderen van west naar oost liep. Er werd wat ochtenddauw gevormd maar dat was redelijk beperkt daar er vrij snel een goed voelbare westenwind opstak. Bij minima van 10,5 graden voelde die ook best fris aan. Na een paar uurtjes werden er plots overal stapelwolken gevormd en deze begonnen gestaag uit te groeien tot flinke afmetingen. Het leek alsof we met buien zouden te maken krijgen maar vanuit het zuidwesten dreef er plotseling Cirrus en Cirrostratus bewolking binnen. Die ging samen met een warmere luchtmassa op hoogte welke een stabiliserende werking had en de stapelwolken groeiden dan ook niet verder meer. Aan de grond warmde het ook merkbaar op overigens, we haalden alweer maxima van 22,4 graden. De stapelwolken begonnen geleidelijk aan weer op te lossen al waren ze wel nog lange tijd aanwezig. De sluierbewolking ging geleidelijk aan over in dikkere Altostratus en er dreven ook velden Stratocumulus onder naast de nog aanwezige Cumuluswolken. Hierdoor kreeg de zon het tijdelijk erg moeilijk al begon ze tegen het einde van de namiddag weer terug te keren en de sluierbewolking begon nu eveneens weer dunner te worden. Er bleven na een tijdje vooral fraaie Cirrusplukken over en vlak voor zonsondergang was er nog maar nauwelijks iets van te zien terwijl de convectieve bewolking tegen die tijd al helemaal was opgelost. De nacht gingen we echter niet in heldere omstandigheden in want in het zuidwesten verscheen rond zonsondergang een opvallende band van Stratocumulus waaruit een aantal flinke wolkentorens groeiden, het leek dus om een soort van Stratocumulus castellanus te gaan. Deze bleef overigens op veilige afstand (al zal het daaronder wellicht ook nog veilig geweest zijn voor pluviometers die net als in Malderen met 0,0 mm wilden afsluiten). De enige andere bewolking die toen zichtbaar was, was wat dunne gebroken Stratocumulus in het oosten. Boven Malderen was het dus nog helder.