Flashback: 15 juli in het verleden

Dinsdag, 15 juli 2014

zoals gevreesd was het mooie weer inderdaad een eendagsvlieg en was het vanochtend weer Stratus en grijzigheid alom bij minima van 12,8 graden. Af en toe viel er motregen en dan volgde er een periode van wat zwaardere regen. Na de middag begon de bewolking dan toch te breken al werd het snel onstabiel met buien in een broeierig aanvoelende atmosfeer waarin zich weer enkele zonneflitsen hebben voorgedaan. Het was goed voor nog aanvaardbare maxima van 22,6 graden al voelde het tijdens die buien een stuk koeler aan. De wind was meestal zwak en kwam uit zuidwestelijke richtingen. Naar de avond toe gingen de buien eruit en kregen we een mengeling van oplossende Stratocumulusvelden, Altocumulus en Cirrostratus te zien die best wel sfeervol overkwam. Het werd erg rustig en het neerslagtotaal van 0,2 mm werd niet meer verder aangevuld.

Woensdag, 15 juli 2015

We kregen vanochtend vrij egale bewolking te zien die uit Stratus bestond en geleidelijk dikker werd vanuit het westen. Het duurde niet lang of er volgde motregen en lichte regen die langzaam intenser werd. Toch bleek dit uiteindelijk geen aanloop naar een broodnodige regendag te worden, want er volgden al snel weer drogere perioden. Het bleef grijs met voornamelijk Stratus die soms eens overging in Stratocumulus met Stratus fractus eronder, en af en toe viel er wat motregen die doorgaans niet meetbaar was. Door de bewolking zat er opnieuw weinig temperatuursverloop in de dag, bij minima van 15,0 graden terwijl het overdag maar een fractie warmer was. Tegen de avond werd de lucht onstabieler en werden er forse stapelwolken gevormd waartussen ook een paar bescheiden opklaringen ontstonden. Dit leidde terug tot een aantal buien, die op sommige momenten tamelijk pittig waren. Hun korte duur zorgde er echter voor dat het neerslagtotaal niet verder kwam dan een bescheiden 0,5 mm. Opvallend aan deze buien was dat de wolken een zeer lage basis leken te hebben en werden gevolgd door het binnenstromen van warmere lucht waardoor de maxima van 23,1 graden nu pas werden bereikt. Het voelde daarbij drukkend en zwoel aan waardoor iedere inspanning in de buitenlucht extra zwaar werd gemaakt. Later op de avond dreef er nog een buienlijntje over waarachter de wind van zuidwestelijke naar noordwestelijke richtingen ruimde en het merkbaar koeler werd. Echt koud werd het echter zeker niet waardoor we tijdens de late avond met volle teugen konden genieten van de opklaringen (Cumulus en Stratocumulus) en de ondergaande zon.

Vrijdag, 15 juli 2016

Na een koele nacht met minima van 9,2 graden begon de dag in nevelige omstandigheden wat voor fraaie plaatjes zorgde. Zeker met die Stratocumulusveldjes erboven die voor mooie wolkenstructuren zorgden. In de loop van de voormiddag werden deze wolkenvelden opgeruimd en kwam er Cirrostratus opzetten vanuit het westen. In de onderste luchtlagen zagen we dan weer stapelwolkjes ontwikkelen. Dit leidde ons uiteindelijk naar een best wel fraai zomerweertje met aangename maxima van 24,6 graden en een zacht briesje uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen. Vanuit het westen kwam er dikkere Cirrostratus opzetten, maar toen deze ons bereikte viel deze weer uit elkaar in Cirrus wolken en de zon werd dan ook alleen maar gehinderd door de stapelwolken. Tijdens de avond kwam er opnieuw meer Stratocumulus en Stratus fractus bewolking opzetten waardoor de zon het weer zwaar te verduren kreeg, maar de temperaturen bleven er wel zeer aangenaam tot zelfs een beetje te warm bij. Het neerslagtotaal is op 0,0 mm blijven steken.

Zaterdag, 15 juli 2017

Na een half tot zwaarbewolkte nacht met minima van 10,4 graden zagen we vanochtend een chaotische mengeling van Stratocumulus, Altocumulus, Stratus fractus en Cirrostratus. De bewolking hoorde bij een warmtefront en daar waar we tijdens de voormiddag nog een afwisseling van zware bewolking met af en toe een schuchtere opklaring kregen, raakte het tijdens de namiddag helemaal overtrokken. Het was maar een zwak warmtefront en de nadruk kwam dus op Stratusbewolking te liggen waarbij het droog bleef. Het was zeer rustig en de west-zuidwestelijke wind was nauwelijks voelbaar. Na een tijdje kregen we dan toch nog een paar buitjes over ons heen en ondanks de belabberde toestand van het front kwamen daar nog verrassend grote druppels uit. Maar het werden zeker geen apocalyptische wolkbreuken, integendeel: de neerslag was niet eens meetbaar. Later volgde een lange periode van lichte motregen die eveneens niet meetbaar was maar natuurlijk wel voelbaar voor degenen die buitenactiviteiten gepland hadden. Warmer dan 23,3 graden werd het in deze omstandigheden niet en het was wachten tot de avond voordat er weer opklaringen verschenen. We zaten nu achter de regenzone en de bewolking ging over in Altocumulus lenticularis en Altostratus undulatus asperitas. Dit zorgde voor leuke en dreigende uitzichten al vielen er af en toe weer wat druppels uit. We sloten de dag desondanks af met een neerslagtotaal van 0,0 mm

Zondag, 15 juli 2018

Het was erg zwoel met minima van 15,8 graden en daar hoorde een diepblauwe zomerse lucht bij. Echt plakkerig was het echter niet want de aangevoerde lucht was droog. De wind kwam uit noordoostelijke richtingen en het kwik werd overdag naar een bijna tropische 29,1 graden getild waarbij het door de droge lucht prima te harden was. Er ontstond nu enkel Cumulus humilis en in het zuidwesten verscheen Cirrusbewolking welke zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. De stapelwolkjes bleven tijdens de avond verrassend lang hangen en kregen een castellanus uiterlijk nadat ze zich in groepjes samen leken te pakken. Ondertussen kwam er ook massaal Cirrus en Cirrostratus binnen vanuit het zuidwesten en in het noorden zagen we zelfs wat Altocumulusveldjes. Vooral de Cirrus was erg fraai met haar fijne vederstructuren dankzij de zeer heldere en transparante lucht. Het koelde nauwelijks af en er volgde een zwoele zomernacht nadat we weer 0,0 mm neerslagtotaal optekenden. 

Maandag, 15 juli 2019

 Nog steeds lagen we in de greep van sombere Stratuswolken waardoor de dag een donkere start kende. Neerslag viel er op wat fijne motregendruppels tijdens de voormiddag na niet. De minima zijn op 12,2 graden uitgekomen, en zonder de wolken zou het een stuk minder geweest zijn. Op de satellietbeelden konden we zien hoe een gebied met dunnere Stratocumulusbewolking onze kant uitkwam, en dit gaf ons kort na de middag wat respijt toen de zon door de bewolking kon priemen en er een beetje warmte voelbaar werd. We kregen nu door stapelwolken uitspreidende Stratocumulus te zien en bij een noordwestelijke bries haalden we nog maxima van 20,9 graden. De opklaringen waren geen lang leven beschoren want vanuit het noorden begon de bewolking weer aan te dikken waardoor deze dag in mineur eindigde onder een grijze hemel met novemberiaanse allures. Het enige voordeel was een langzamere afkoeling maar doordat de maxima al erg laag waren, was het toch geen idee om met zomerkledij de terrasjes op te zoeken indien onderkoelingsverschijnselen niet gewenst zijn. Met 0,0 mm was neerslag opnieuw de grote afwezige ondanks al dat gewolk. 

Woensdag, 15 juli 2020

We zijn eindelijk goed en wel achter het koufront beland waar we een opener weertype konden verwachten met opklaringen en een streep zonneschijn. De minima zijn op 12,7 graden uitgekomen maar helemaal stabiel was het nog niet. In het zuiden zagen we immers al snel dreigende wolkenmassa s met neerslagstrepen onder verschijnen, al slaagden we er in Malderen nog in om het droog te houden. Boven ons was er meestal een afwisseling van Cumulus en Stratocumulus te zien waarbij die laatste zich erg begon uit te spreiden. Gelukkig was deze wolkenlaag dun en transparant waardoor dit nog niet per se een somber vervolg hoefde te kennen. Bovendien werd de atmosfeer stabieler en verdwenen de dreigende buienluchten in het zuiden tijdens de voormiddag zodat er alleen nog verspreide Cumuluswolken overbleven. Tijdens de namiddag begon de boel dan toch onstabiel te worden met meer stapelwolken en uitspreiding, al was dit meestal op het niveau van Stratocumulus en Altocumulus wat toch op een inversie leek te wijzen. Doch sommige stapelwolken wisten er door te breken en plaatselijk kwam het tot felle buien al viel dit in Malderen mee (of tegen). Tussen de buien door warmde het nog op tot 23,8 graden, wat door de bewolking die inmiddels weer allesoverheersend is geworden het hoogst haalbare was. Maar ook hier konden we weer van geluk spreken dat de noordwestelijke wind erg zwak was zodat het nog redelijk uit te houden was buiten en de regenbuien die in de rustige atmosfeer vielen, straalden iets mystieks en rustgevend uit. Het neerslagtotaal is ondanks het gedruppel toch nog op 0,0 mm blijven steken. 

Donderdag, 15 juli 2021

De regenzone/buienlijn is tijdens de nacht langzaam beginnen uitzwaaien naar het noordwesten toe waardoor de oostelijke helft van Vlaams Brabant ook met zeer zware regenval en overstromingen te kampen kreeg. In Malderen was het nog steeds beperkt tot dezelfde motregen die we gisteren al de hele dag hadden al werd de neerslag geleidelijk intenser en werden de straten hier alsnog nat tegen een uur of 9. Later op de dag bereikte de zwaardere regenval ons en kwam het tot een reeks pittige buien die steeds als bij verrassing toesloegen daar er in de bewolking nauwelijks contrast te zien was. Het was een klassieke Nimbostratuslucht zoals we die vroeger vaak te zien kregen op verregende zomerdagen. Met het verschil dat het nu dus uit het ongebruikelijke noordoosten kwam en de krachtige wind uit die richting niet droog en schraal maar zwanger van het vocht was. De hele dag door bleef dit beeld hetzelfde maar het kwik wist toch nog op te krabbelen naar 17,1 graden terwijl het uit de wind door al dat vocht in de lucht zeker niet koud aanvoelde. Kouder dan 15,9 graden is het overigens ook niet geworden tijdens de nacht. Het grijze en monotone weerbeeld werd, op de buien na, enkel onderbroken door een plotse oranje gloed die rond zonsondergang door de wolken heen scheen. Deze bleek het gevolg te zijn van opklaringen net ten westen van ons waarbij het oranje licht van de zon tegen de wolkenmuur aan scheen waardoor we er hier in Malderen nog iets konden van meepikken. Daarna keerde dezelfde grijze somberheid terug en bleef de afwisseling van lichtere regen en zwaardere buien maar door gaan. Het dagtotaal is zo op 23,9 mm uitgekomen. 

Vrijdag, 15 juli 2022

Na een koele ochtend met minima van 13,2 graden werden er in de vochtige zeelucht al snel Cumuluswolken gevormd. Deze hadden een rafelige structuur en groeiden uit tot de mediocris variant. Met andere woorden, voor buien was het allemaal net te stabiel al werden er in Nederland wel verschillende (lichte) exemplaren gespot. Met een zeebries uit noordwestelijke richtingen was het natuurlijk geen wonder dat er zoveel bewolking werd gevormd en ze was ook vrij temperamentvol waardoor het op sommige momenten best wel koud aanvoelde. De lucht kleurde desondanks wel zuiders blauw in de opklaringen die nog overbleven. Dit beeld bleef het grootste deel van de dag hetzelfde al was er wel steeds een duidelijk verschil te merken met het noordoosten waar de bewolking een stuk talrijker was. In Malderen was het eerder een afwisseling van wolken en zonnige perioden waarbij deze laatste nog lang genoeg duurden om er een zomergevoel in te houden. Zeker toen de wind naar de avond toe weer wat ging afzwakken en de bewolking toen ook verder ging oplossen. We haalden zo nog maxima van 25,4 graden al koelde het later wel flink af onder de ondertussen weer zo goed als heldere hemel. We eindigden opnieuw met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 15 juli 2023

 Na een heldere en zachte start bij minima van 18,0 graden, zagen we in het westen zeer laag hangende Stratocumulus castellanuswolken hangen die van zuid naar noord dreven. Ze straalden weer een en al onstabiliteit uit, en breidden zich zeer snel uit over de rest van het luchtruim. De wolken zaten dicht op elkaar en doordat ze zo laag hingen begon het al snel op een sombere laag Stratusbewolking te lijken, maar dan net iets anders. De kanteelachtige structuren en de donkere, opvallende basissen van deze wolkensoort bleven immers steeds zichtbaar. Bij dit alles stak er een goed voelbare zuidwestenwind op die voor wat verkoeling zorgde. Na een tijdje ging de bewolking over in gewone Stratocumulus waartussen Cumuluswolken ontstonden. Ook dit zorgde bij momenten voor sombere, grijze episoden maar er was ook ruimte voor soms zelfs erg brede opklaringen die er tussendoor in ontstonden. Telkens de stapelwolken na zo'n opklaring weer kwamen opzetten, zag het er dreigend uit maar verder dan een paar verdwaalde regendruppels kwam het nog niet. Het was ondertussen weer erg warm tot zwoel met maxima van 26,3 graden en dat zou je bij deze wolkenformaties die eerder aan een polaire luchtmassa doen denken niet meteen zeggen. De afwisseling van wolken en opklaringen ging nog een tijdje door tot er omstreeks 16H plotseling een buienlijntje overtrok waarna de wind naar west- zuidwestelijke richtingen ruimde. Het koelde erg fors af en we konden nu een rij van Cumulus congestus zien ten oosten van ons welke wellicht de scheiding tussen beide luchtsoorten markeerde. De wind zwakte nu ook merkbaar af en ondanks de veel koelere lucht was het nu aangenamer om buiten te zijn, zeker tijdens zonnige momenten. De bewolking bestond nu uit Cumulus, Cirrus densus uit buienwolken die langs de eerder genoemde wolkenband ontstonden en nog wat onstabiliteitsverklikkers zoals Altocumulus castellanus en floccus. In het westen zagen we toenemende Cirrus en Cirrostratus die een fraaie vezelachtige structuur hadden met een zuid-noord gericht patroon. Een aantal buitjes konden ons kort daarna nog bereiken, wat het neerslagtotaal aanvulde tot 1,2 mm maar daarna werd het definitief droog en keerde de rust weer in deze aangenaam koele avond. 

Maandag, 15 juli 2024

 Tijdens de nachtelijke uren is het afgekoeld tot 11,9 graden en dit heeft voor redelijk wat dauw gezorgd in de windstille atmosfeer. Er hingen een paar Cirrus plukjes maar voor de rest was het helder. Ook tijdens het begin van de voormiddag bleef dat zo, maar de Cirruswolken begonnen gestaag toe te nemen en er verschenen ook plakken Cirrostratus tussen. Later zagen we zelfs Altocumulusbankjes onder deze sluierwolkjes ontstaan en het was dus meer dan duidelijk dat er een en ander op til was. Op de satellietbeelden was dit ook mooi te zien in de vorm van een depressie die recht op ons af stormde vanuit het zuidwesten. De bewolking nam snel toe met Altocumulusvelden al kwamen we rond de middag tussen twee wolkenbanden te liggen waar enkel sluierbewolking voorkwam. De zon kon dus weer voluit schijnen voor een paar uurtjes en dit zorgde voor zomerse maxima van 26,2 graden bij een zwak zuidelijk tot zuidwestelijk briesje. Daarna kwamen we onder de volgende wolkenband terecht en deze oogde vooral ten westen van ons dreigend donker met opnieuw veel Altocumulus, Altostratus en Stratocumulusachtige velden eronder. Er was ook veel Castellanus in te herkennen met haar typische scherpe basissen en zich donker aftekenend tegen de achtergrond van Altostratus. Opvallend was dat er nauwelijks bewolking te zien was op lager niveau, op een paar eenzame Cumulus fractus wolkjes na. De dreigende bewolking ten spijt duurde het nog een hele poos eer de eerste druppels vielen, het was toen al bijna avond (17H). En veel stelde het ook niet voor. Tijdens de uren daarop zagen we meestal de eerdergenoemde wolkensoorten die er nu wel wat minder donker uitzagen doordat er geen tegenlicht meer was, de zon heeft het immers al helemaal laten afweten. Net als de wind trouwens want die is nu helemaal gaan liggen waardoor het met al dat vocht een beetje klam en benauwd aanvoelde. En af en toe viel er wat gedruppel uit dat weinig voorstelde. Omstreeks 20H25 veranderde dat en kregen we fellere regenbuien uit steeds dreigender ogende wolkenluchten. Net toen we dachten dat we het ergste nu wel achter de rug zouden hebben, volgde de apotheose en doemde er vanuit het zuidwesten opeens een wallcloud op, compleet met hoogte-onweer. Het leek alsof het natuurgeweld van vorige week zich opnieuw zou gaan herhalen en even later stonden we oog in oog met een zeer dicht regengordijn dat zich rondom de meso van de cel had gewikkeld en in een opvallende bruinoranje gloed oplichtte. De wallcloud en de rotatie trok pal over Malderen heen maar uiteindelijk bleef het bij felle regenvlagen en slechts een lichte windtoename. Net voordat de regen inzette voelden we een erg snelle afkoeling die de warmte uiteindelijk definitief verdreef. Na de regenvlagen dreven er terug opklaringen binnen vanuit het zuidwesten al was de lucht nog steeds vergeven van onweersverklikkers zoals Altocumulus castellanus en floccus. En die verklikkers hingen er nog steeds niet voor niets want er volgden al snel nieuwe buien vanuit het zuidwesten. Hoewel die nog een aardige bak regen met zich meebrachten zat er geen onweer meer op. Het dagtotaal werd uiteindelijk aangevuld tot 10,2 mm.