Flashback: 16 juli in het verleden

Woensdag, 16 juli 2014

De dag begon met een mengeling van Cumulus en Cumulus fractus terwijl er vanuit het westen wat Cirrus kwam binnendrijven. Dit alles konden we aanschouwen na de minima van 13,5 graden te hebben opgetekend. De stapelwolken waren kleiner en meer afgeplat naarmate de dag vorderde. Dit stond natuurlijk garant voor aangenaam en zonnig zomerweer waarbij we maxima van 28,5 graden konden optekenen bij een luchtig briesje uit westelijke richtingen. Tegen de avond losten de stapelwolkjes weer op maar in het westen verschenen opeens Altocumulus castellanus wolken die toch een beginnende onstabiliteit begonnen te verraden ondanks de nog maar net op gang gekomen zomeropstoot. Deze wolken begonnen later op de avond weer op te lossen waardoor het weer grotendeels helder werd. Ondanks hun onstabiele karakter hebben de Castellanus wolken geen onweer met zich meegebracht en konden we de dag weer afsluiten met 0,0 mm als neerslagtotaal.

Donderdag, 16 juli 2015

Er hing vanochtend opnieuw Stratus, Stratocumulus en Stratus fractus bewolking die voor een betrokken weertype zorgden terwijl het niet kouder dan 15,9 graden werd. De bewolking loste deze keer geen neerslag meer, ook al zag hij er dreigend uit en bleef hij tot kort voor de middag hangen. Daarna ontstonden er opklaringen, eerst heel voorzichtig en bescheiden maar daarna ging het snel en zagen we weer grote stukken blauwe lucht opzetten vanuit het zuidwesten. Zodra de zon erdoor kwam ging het broeierig warm aanvoelen terwijl er van bewolking niets meer te zien was buiten wat Cirrus in het zuidwesten en een paar Cumulus fractus wolkjes in het noorden. Niets deed vermoeden dat er onweer dreigde, en het bleef helder tot in de late namiddag waarbij we maxima van 29,6 graden optekenden. Op dat moment zagen we een paar Altocumulus castellanus wolkjes verschijnen onder de opkomende Cirrus en door de heiige lucht konden we de forse buienwolken die wat verderop hingen pas op het laatste moment opmerken. Toen de zon erachter verdween ging het er op zeer korte tijd zeer dreigend uitzien en er klonk ook een donderslag in de verte. Wat daarop volgde bleek echter opnieuw een teleurstelling te zijn voor de Londerzeels plantjes en hun eigenaars. Het kwam niet verder dan wat gedruppel dat niet meetbaar bleek te zijn. De buien bleken ook geen onweer meer met zich mee te brengen en de actief weerliefhebber moest het hebben van de dreigende Stratocumulus castellanus, Cumulus congestus, Cirrus densus en Altocumulus castellanus of floccus wolken die nu overal te zien waren in de helderder geworden lucht. Uit een van de dreigende stapelwolken ging het later op de avond een minuutje zeer intens stortregenen aan wolkbreukintensiteit met zeer dikke druppels, maar door de korte duur van dit natuurgeweld kwamen we niet verder dan 0,2 mm. De bui werd afgesloten met een daverende donderslag en vervolgens doemde er een volledig wolkeloze lucht op vanuit het zuidwesten die weinig goeds beloofde voor de reeds veelbesproken planten. De oostelijke tot noordoostelijke zwakke wind die voor de buien heerste maakte plaats voor een zuidwestenwind die enigszins aanwakkerde na zonsondergang.

Zaterdag, 16 juli 2016

Nog steeds hing er veel bewolking die uit Stratocumulus en Stratus fractus bestond, maar het was erg zacht met minima van 14,7 graden. De westelijke wind was zwak en ondanks de afwezigheid van zon was het heerlijk toeven in de buitenlucht. Rond en na de middag werden de luchtlagen wat meer dooreen gewoeld en ontstonden er opklaringen in het Stratiforme wolkendek. Deze werden geleidelijk breder tot er enkel Cirruswolken overbleven in de hogere luchtlagen alsook fijn geribbelde Altocumulusvelden. Het voelde warm aan bij weinig wind, veel vocht en een stekende zon terwijl we maxima van 26,6 graden optekenden. Tijdens de avond was het dan weer puur genieten bij een zeer aangename warmte die niet meer te drukkend was zonder dat het daarbij echter kil aanvoelde. Het hoogtepunt van dat genot kwam er toen de Altocumulusvelden en Cirrusplukken (uncinus, spissatus, floccus) in fel oranje kleuren oplichtten. Ondanks de comfortabele warmte zouden we ons zo nog in het zweet lopen klikken met onze camera, en daarbij het neerslagtotaal van 0,0 mm vergeten op te tekenen.

Zondag, 16 juli 2017

Ondanks de fraaie wolkenlandschappen gisteren was het vandaag weer overtrokken met een egale laag Stratus bewolking. De bewolking hield ons wel zacht met minima van 16,1 graden. Tijdens de voormiddag verscheen er wat meer structuur in de bewolking en ontstonden er stapelwolken tussen maar dit zorgde ook voor perioden van fijne regen of motregen die echter niet meetbaar was. Er stond ondanks de voor rustige omstandigheden typerende bewolking nog opvallend veel wind en deze kwam uit zuidwestelijke richtingen. De hele dag door kregen we een afwisseling van dunnere en dikkere bewolking met tussendoor wat gemiezer. Pas tijdens de avond klaarde het plotseling op en bij een beetje zonneschijn warmde het op tot 24,3 graden. De zeer vochtige atmosfeer zorgde voor jacobsladders tussen de resterende Stratus fractus bewolking en door het vreemde okerkleurige licht had alles een buitenaardse sfeer. Daar waar opklaringen verschenen zagen we in de hogere luchtlagen ook Stratocumulus en Cirrus met veel condensatiesporen ertussen. Ten westen van ons waren dreigende stapelwolken te zien maar verdere gevolgen bleven uit en we konden van een rustige, droge en opvallend zachte avond blijven genieten waarin we met een neerslagtotaal van 0,0 mm afsloten.

Maandag, 16 juli 2018

We kwamen vandaag in de invloedssfeer van een oprukkend koufront. Aan diens voorzijde was de lucht nog warm en er waren typische onstabiliteitsverklikkers te zien zoals Stratocumulus castellanus. Door de brede opklaringen en de droge lucht was het echter niet plakkerig en konden de minima nog teruglopen naar 16,7 graden. Overdag warmde het dan flink op en tijdens de namiddag zagen we de boel dan exploderen ten zuidwesten van ons. In vrij korte tijd ontstonden overal buienwolken waaruit het plaatselijk flink plensde al was de bliksemactiviteit niet zo groot. Volgens de radar kreeg een gebied tussen Brussel, Antwerpen en Gent met buien te maken terwijl het elders droog bleef. Vlak voordat de buien toesloegen werd het nog 29,9 graden bij een warme zuidwestelijke fohnbries. Veel neerslag viel er niet in Malderen en van de 0,6 mm die we optekenden zal waarschijnlijk geen enkel spoor meer terug te vinden zijn tegen morgen. Wel konden we ons tegoed doen aan de heerlijke koelte die tegen zonsondergang over ons neerdaalde en gepaard ging met de typische humusgeur die je na een eerste regenperiode kan verwachten. 

Dinsdag,  16 juli 2019

Nog steeds voerden lage wolken het hoge woord terwijl de temperatuur de middentoon voor haar rekening hield met 13,5 graden. De boosdoener was Stratocumulus maar het zag er dunner en transparanter uit dan de voorbije dagen en er viel ook geen motregen meer uit. Tegen de middag werd de bewolking langs alle kanten aangevreten door opklaringen maar daarin ontstonden stapelwolken zodat we nog steeds minstens 6/8 bewolkingsgraad over hielden.  Maar uiteindelijk mochten we niet klagen want in grote delen van Nederland was de bewolking veel hardnekkiger en was het enige blauw afkomstig van bepaalde medicijnen die er heel vlot over de toonbank moeten gegaan zijn. Ondertussen was het in Malderen genieten bij maxima van 22,0 graden en een zwak noordwestelijk briesje terwijl de bewolking tijdens de avond verder afnam. Er bleef alleen Cirrus en hier en daar nog een Stratocumulusveldje over. Het geklaag kwam hier echter van de boeren en tuinierders want met een neerslagtotaal van  0,0 mm en ondertussen nog maar een ruime 5 mm over een tijdspanne van bijna 40 dagen neemt de droogte hier rampzalige proporties aan. Het gesleur met emmers (voor zover ze nog met iets kunnen gevuld worden) was door de snelle afkoeling gelukkig doenbaar.  

Donderdag, 16 juli 2020

 De bewolking is tijdens de nacht weer dikker geworden en de dag begon met droge perioden die werden gevolgd door gemiezer. Er kwamen buien opzetten vanuit het noord-noordwesten en hoewel er hoopgevende opklaringen naderden vanop zee, ontstond er steeds nieuwe bewolking boven land. Het bleef dus grijs en we kregen een voortdurende afwisseling van buien en droge maar kille perioden. Ook nu was de noord- noordwestenwind gelukkig zwak en de lage temperaturen die zich tussen 14,9 en 19,4 graden ophielden waren zo al iets gemakkelijker te verteren. Maar hoe dan ook hadden we zelfs dan nog zeer goede darmflora nodig want er kwamen steeds nieuwe wolkenmassa's opzetten die zich massaal uitspreidden tot Stratocumulus. Pas tegen de avond begon het op te klaren vanuit het noorden wat dan weer wel erg plots verliep met uitgestrekte blauwe luchten die vanuit het niets hun intrede leken te maken. De stapelwolken zonken in elkaar en de resterende bewolking bestond nu uit vredig ogende Stratocumulusvelden. Rond zonsondergang begon er terug meer bewolking binnen te drijven vanuit het noorden al bleef het wel droog. Het dagtotaal van 0,2 mm bleef dus onveranderd. 

Vrijdag, 16 juli 2021

Tijdens de nacht is het dan toch nog gaan opdrogen toen de buienlijn/regenzone weer naar het oosten werd geduwd. Tot frustratie van de door overstromingen getroffen gebieden in die richting dus al bevonden de regengebieden zich maar net ten oosten van Malderen en ging dit proces dus erg langzaam. Het was vrij zacht met minima van 14,0 graden en omstreeks 8H20 konden we in de Stratusachtige bewolking al een eerste opklaring zien ten oosten van ons. Daarna overtrok het weer maar tijdens de namiddag kwamen er meer opklaringen binnendrijven en begon de wolkenband zich steeds duidelijker af te tekenen aan de oostelijke helft van de hemel terwijl het in het westen opener werd. De voorzichtige zonnestralen konden het al laten opwarmen naar 21,2 graden al waren dit natuurlijk nog bescheiden temperaturen en voelde het nog best fris aan met de noordoostelijke wind erbij. De bewolking die overbleef bestond uit Cirrus, Altocumulus floccus en Altocumulus castellanus in het oosten terwijl er in het westen meer Stratus fractus en Stratocumulus te zien was. Hoewel de eerstgenoemde wolkensoorten onstabiliteit uitstralen hoeven we ons hier voorlopig geen zorgen meer om te maken.  Er volgde een bijna heldere, frisse en rustige nacht waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen. 

Zaterdag, 16 juli 2022

 We bevonden ons nog steeds in vochtige polaire lucht en dit was meteen ook weer merkbaar toen er kort na zonsopgang overal stapelwolkjes begonnen te ontstaan. En de (vrij) frisse minima van 14,1 graden waren natuurlijk ook merkbaar, in het oosten van het land is er zelfs heel plaatselijk wat nachtvorst gemeten. In de hogere luchtlagen vonden we wat Cirrusbewolking terug al bleef dit allemaal erg beperkt. Naarmate de uren verstreken konden we zien dat de stapelwolken redelijk bescheiden bleven en ze leken ook een stuk hoger te hangen dan degenen die we de voorbije dagen gezien hebben. Het leek een beetje alsof we naar een typische tropenlucht ergens in de Afrikaanse savanne aan het kijken waren, en het door de droogte vergelende landschap hielp natuurlijk mee aan die indruk. In het noordwesten waren de stapelwolken schaarser maar elders kwamen ze in zeer grote aantallen voor aan het luchtruim. Tegen het einde van de namiddag begonnen ze dan geleidelijk op te lossen, wat grotendeels toe te schrijven was aan advectie van warmere lucht op hoogte. Dit vertaalde zich ook in een wat melkachtiger wordende lucht en toenemende Cirrusbewolking in die richting. Al had de zon daar weinig moeilijkheden mee, integendeel die ging nu steeds feller schijnen waardoor we maar beter voldoende bescherming konden voorzien. We haalden ook al maxima van 25,4 graden. Een groot deel van de avond verliep op de Cirruswolken na helder en slechts af en toe was er net boven de zuidwestelijke horizon nog een enkel stapelwolkje te zien. Het was duidelijk dat we geleidelijk in een andere luchtsoort terecht komen maar voorlopig konden we wel nog even zuurstof happen in de weldadige koelte die er tijdens de late avond en nacht nog hing. Voor de plantjes zat er dan weer niets anders op dan stof te happen bij het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 16 juli 2023

 Tegen de vroege ochtend is de wind weer flink aangewakkerd en we leken meteen weer middenin een storm te zijn beland. Nochtans zag het er vriendelijk uit met aanvankelijk volledig helder weer en later enkel in het westen wat Stratocumulusveldjes. Maar de bulderende windvlagen deden ons aan een heel ander jaargetijde denken en de vegetatie die vol in blad stond, kraakte en piepte onder het daverende natuurgeweld. De wolkenveldjes breidden zich snel uit over de rest van het luchtruim en er ontstonden ook meer en meer stapelwolken. Het grootste deel daarvan spreidde zich uit tot meer Stratocumulus en daaronder en tussen ontstonden rond de middag een soort van sterk verwaaide valstrepen die zo dicht op elkaar zaten dat we tegen een overwegend grijze lucht aankeken met slechts hier en daar nog een opklaring. Af en toe bereikte een deel van die neerslag de grond en zeker tijdens de namiddag kwam het zo geregeld tot een aantal buitjes. Maar het stelde amper iets voor met 0,6 mm en door de krachtige wind duurden die buitjes ook nooit lang. Met temperaturen die tussen 15,9 en 22,1 graden schommelden was het weer een stuk frisser dan gisteren en met die wind en bewolking erbij zorgde dat voor een herfstachtig sfeertje. Tijdens de avond klaarde het wel weer grotendeels op en zagen we enkel nog wat mooiweerswolkjes die snel oplosten en wat Stratocumulusplakjes met wat Cirrus erboven. De wind ging nu eindelijk liggen waardoor de rust en een vleugje zomersfeer weer snel terugkeerden. Al was daar door de snelle afkoeling misschien nog wat fantasie voor nodig. 

Dinsdag, 16 juli 2024

 We zijn vandaag in de koele, licht onstabiele zeelucht achter het koufront terecht gekomen, waar het aanvankelijk droog was met Stratocumulusvelden en Cumuluswolken. Voor de vroege vogels onder ons waren er overigens nog brede opklaringen weggelegd waarmee we de daglichtperiode begonnen, en dit bij minima van 14,9 graden en een enigszins bedauwde omgeving. De wind stak tijdens de ochtend al snel op en het leek het begin van een ruige, stormachtige herfstdag te zijn, maar tijdens de uren daarop leek dit zich wat te stabiliseren en werd het uiteindelijk niet meer dan een gewone winderige dag zonder excessen. Tegen de middag kregen we echter met buien te maken en waar de eerste nog niet veel voorstelde met wat gespetter omstreeks 11H, was het met de buien die daarop volgde telkens goed raak met heuse wolkbreuken die elkaar snel opvolgden een dreigende hemel met opvallend lage wolkenbasissen. Tussendoor was er ruimte voor een streep zon, maar in de goed doorstroomde atmosfeer was de volgende bui steeds snel ter plaatse waardoor het eventuele terrasjesgangers meteen weggespoeld werden eens die zich buiten in het zonnetje gesetteld hadden. De wind begon tijdens de namiddag wel langzaam verder af te nemen waarbij ze ruimde van zuidwestelijke naar westelijke richtingen. Omstreeks 17H30 leken de buien ook over hun hoogtepunt heen te zijn, maar als bij verrassing begon de wind er nu plotseling met felle vlagen tegenaan te beuken en de uitgestrekte Stratocumulusvelden die nu binnendreven gaven het luchtruim een herfstachtige look. Dat de temperaturen op 20,7 graden bleven steken hielp ook al niet mee om dat gevoel kwijt te raken. De rest van de avond verliep zeer winderig, guur en miezerig met geregeld nog vlagen van lichte regen die het dagtotaal verder aanvulden tot 4,2 mm.