Flashback: 17 juli in het verleden

Donderdag, 17 juli 2014

De hemel zag er vanochtend heel apart uit met uitsneeuwende Altocumulus floccus virga wolken. Zo apart dat we de minima van 15,7 graden haast vergaten op te tekenen, maar deze wolken trokken al snel weg zodat het lichtbewolkt tot helder werd. Voor eventjes toch want er werden al snel stapelwolken gevormd. Vervolgens stak er een luchtig noordelijke briesje op dat de snelle opwarming tijdens de voormiddag opeens deed stoppen. Het leek hierdoor alsof we in koelere lucht waren terecht gekomen, maar deze conclusie was nog maar pas gemaakt of het warmde terug verder op aan een stevig tempo. Zo konden we dan toch nog drukkend warme maxima van 31,3 graden optekenen. De stapelwolken werden langzaam kleiner en afgeplatter al konden we toch de ganse tijd van Cumulus mediocris blijven spreken. Tegen de avond begonnen deze stapelwolken op te lossen en werd het weer helder op wat Cirrus en Cirrostratus bewolking na die vanuit het zuidwesten kwam binnendrijven. Er volgde een aangenaam zachte avond waarin we het neerslagtotaal van 0,0 mm konden optekenen

Vrijdag, 17 juli 2015

De zuidwestenwind is tijdens de nacht gestaag verder aangewakkerd, maar ze voerde zeer warme lucht aan waardoor het leek alsof we vanochtend onder een heteluchtblazer stonden in een of andere kledingzaak. De wind was erg vlagerig en de blies ieder kostbaar druppeltje vocht dat gisteren was neergekomen genadeloos weg waardoor de droogte weer helemaal terug was met haar stoffige woestijnbodems en opstuivende zandwolken. Verder was er geen enkel wolkje te bespeuren behalve dan in het oosten waar door mensen met een scherpe arendsblik nog wat flinterdunne Cirrostratus kon worden opgemerkt. Tijdens de voormiddag werd de lucht wat neveliger vanuit het westen en verschenen er wat stapelwolkjes terwijl de zuidelijke tot zuidwestelijke wind erg vlagerig werd. Niettemin bleef het erg warm aanvoelen, haalden we maxima van 29,9 graden en duurde het tot in de avond eer de koude lucht achter de convergentielijn het centrum van het land bereikte. Dit werd voorafgegaan door toenemende Cirrus en Cirrostratus bewolking en Cumulusbewolking vanuit het westen en het binnendrijven van Altocumulusveldjes. De windsprong vond in Malderen omstreeks 19H30 plaats en toen ging het opeens een stuk kouder aanvoelen waardoor een extra shirtje wel kon verdragen worden in de buitenlucht. De minima werden nu pas bereikt met 20,6 graden

Zondag, 17 juli 2016

Het was bijna tropisch warm vanochtend met minima van 16,9 graden, maar toch straalden de uitgestrekte Stratocumulusvelden en Stratus fractus bewolking herfstachtige kilte uit. Hierdoor deed het warme weertype nogal surrealistisch aan, maar zomerwarmte is zomerwarmte natuurlijk en alleen als zonneliefhebber zou je erover mogen klagen. Want daarvan kregen we niet al te veel te zien door de steeds maar nieuwe wolkenvelden die werden aangevoerd. Tijdens de namiddag zaten daar ook wat Cumuluswolkjes bij. De zwakke wind kwam ondertussen uit westelijke tot west-zuidwestelijke richtingen en ook dat zou je bij deze plakwarmte niet verwachten. Toen de stapelwolken zich uitspreidden tot dikke Stratocumulusvelden riep het zelfs herinneringen op aan de huiveringwekkend kille dagen waarin we moesten vechten om niet aan hypothermie te bezwijken. Het warmde op tot 27,1 graden toen de opklaringen tijdens de tweede helft van de namiddag dan toch wat breder werden vanuit het noordwesten en de zon er meer door kwam. En toen zagen we de Stratocumuluswolken subtiel overgaan in floccus en castellanus varianten die dan toch al wat meer aan een (onstabiele) zomerse hitteperiode deden denken. Zeker toen we opeens 10 dikke regendruppels zagen neerploffen. De rest van de avond verliep echter in rustige en aangenaam warme omstandigheden. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 17 juli 2017

Het warmtefront is weer op haar stappen teruggekeerd als koufront en lag nu pal boven Malderen. Door de bewolking en ingevangen tropische lucht was het zeer zacht met minima van 16,7 graden. Maar er hoorde Stratusbewolking bij waaruit het tijdens de nacht en vroege ochtend motregende. Deze keer was het voldoende om de omgeving nat te maken, maar we hoorden de planten er in ieder geval niet over klagen voor zover de door het vocht weer ontwaakte slakken hun daarvoor de kans gaven. Het temperatuur contrast met het noorden van Nederland waar opklaringen voorkwamen was weer indrukwekkend groot maar in die uithoek kon men de dag wel zonnig beginnen. Na een tijdje kwam er structuur in de bewolking die zich ging schikken in west-oost gerichte banden van dikke Stratus. De pittige motregenvlagen kregen een buiig karakter en werden afgewisseld door droge perioden terwijl de neerslag toch nog een verrassende 4,1 mm wist op te leveren. En dan was het opeens zover, en bereikten de opklaringen in Nederland ons welke een totale weersomslag betekenden. Voor we het wisten keken we tegen een vriendelijke zomerlucht met onschuldige stapelwolkjes aan en leek het alsof het al maanden niet meer geregend had. Veel planten hadden daar natuurlijk ook al de looks voor gekregen. De maxima kwamen uit op 26,3 graden bij overvloedige zonneschijn. Het koufront had nogal wat moeite om verder naar het zuiden te trekken waardoor een deel van de bewolking op grote hoogte weer uitwaaierde in noordelijke richting alsof het weer een warmtefront was dat op ons afkwam uit tegengestelde richting. De stapelwolken losten naar de avond toe maar er dreven massa's sluierbewolking binnen die vooral in het zuiden erg dik was met een dreigende muur van Cirrostratus die door Altocumulusbanden werd geflankeerd. Een en ander zorgde voor een fraaie zonsondergang en doordat er weinig stroming stond voelde het tot een eind in de avond aangenaam zacht aan. We sloten de dag in rustige omstandigheden af met het eerdergenoemde neerslagtotaal.

Dinsdag, 17 juli 2018

Het was vanochtend weer herademen bij aangenaam koele minima van 15,4 graden en door het vocht van de buien gisteren werd er laaghangende Stratus fractus gevormd die overging in Cumulus. Het zou vandaag de koelste dag van de week worden, maar tegen de middag voelde de wind weer erg warm aan en van de regen die gisteren viel was al lang niets meer te zien. Een noordwestelijk briesje droogde alles weer uit. We haalden maxima van 25,8 graden en de bewolking bestond uit Cumulus en hier en daar nog wat castellanus veldjes die nog een zekere onstabiliteit deden vermoeden. Van de buien die voorspeld waren kwam echter niets meer terecht en ook toen de lucht vanuit het zuidwesten neveliger werd met Cirrus en Cirrostratus, mochten we niet meer op een nieuwe regenzone hopen. Tijdens de avond loste de Cumuliforme bewolking op en werd het op wat Cirruswolken na weer helder. We eindigden weer met 0,0 mm als dagtotaal. 

Woensdag, 17 juli 2019

 De snelle afkoeling zorgde voor mist waardoor we vanochtend in een klein wereldje ontwaakten en het wel herfst leek. Maar de bewolking was dun en de blauwe hemel was er dwars doorheen te zien. De minima kwamen uit op 9,3 graden en de omgeving was met duizenden dauwdruppels getooid. De mist trok vrij snel op al bleef het in grote delen van Nederland somber. In Malderen bleven er spoedig alleen wat Cumuluswolkjes over maar in de hogere luchtlagen begon er geleidelijk Cirrus en Cirrostratus binnen te sijpelen. Deze werd dikker en ging over in Altostratus. Het waterzonnetje dat er doorheen priemde was echter nog voldoende om het kwik naar 28,0 graden te tillen en dit bij een zwakke zuidwestelijke bries. De warmte bleef lang hangen en de bewolking nam niet meer verder toe waardoor het neerslagtotaal zich weer gemakkelijk liet raden met 0,0 mm. 

Woensdag, 17 juli 2020

De zachte tot vrij zwoele nacht werd gevolgd door brede opklaringen bij minima van 17,0 graden. Maar er hingen toch ook al /nog wolken en deze bestonden uit Altocumulus en Stratocumulusvelden en hier en daar Cirrus in aambeeldvormige formaties. Zonder de bijhorende onweerswolken weliswaar, maar daar zou in de loop van de dag al snel voor gezorgd worden. Er ontstonden immers meteen  stapelwolken onder en tussen de eerdergenoemde wolkensoorten en het voelde ook onheilspellend zwoel en drukkend aan in de zonnestralen die er nog langs of doorheen raakten. Na de middag zagen we de eerste verijzende wolkentoppen verschijnen en op de radar wemelde het reeds van de buien waarvan het grootste deel over de zuidelijke helft van België hing. Maar in het zuidoosten was er ook een meer aaneengesloten regengebied te zien en deze trok eveneens onze richting uit in de zuidoostelijke stroming die er stond. Deze was zwak met nauwelijks wind maar de buien en de regen zouden er uiteindelijk wel geraken. En als ze het niet deden dan ontstonden ze wel ter plaatse wat omstreeks 16H inderdaad gebeurde toen diepe roffels van donderslagen weergalmden. Er vielen zeer dikke regendruppels en er volgden een aantal pittige buien. De warmte die ons op 24,3 graden bracht werd uit de lucht gewassen en het voelde al snel kil aan terwijl de bewolking nu aaneengesloten werd. Het onweer ging eruit en alles verwaterde letterlijk en figuurlijk tot een klassieke periode van aanhoudende, matige regenval. Deels door de eerdergenoemde regenzone die ons nu bereikte en deels door ex- onweerscellen die nog een beetje boven ons dak kwamen uithuilen. Vanuit het wersten werd de lucht langzaam weer wat lichter maar de zon kregen we niet meer te zien. De wind draaide naar het noordwesten en vanuit die hoek dreef er nu massaal dikke Stratus en Stratus fractus binnen waardoor het erg vroeg duister werd voor de tijd van het jaar. Wel bleef het op een drup motregen na een paar uur droog en voelde het nog opvallend zacht aan buiten. Na zonsondergang begon het dan toch weer aan een gezapig tempo verder te regenen zij het zonder onweersverschijnselen. We zijn op een neerslagtotaal van 16,8 mm uitgekomen. 

Zaterdag, 17 juli 2021

Alle bewolking is tijdens de nacht weer opgelost en de dag begon dus zonnig en helder bij koele minima van 12,2 graden. De wind kwam uit noordelijke tot noordoostelijke richtingen en er werd geleidelijk warmere landlucht aangevoerd. De depressie die voor de zondvloed voorbije week verantwoordelijk was, bevond zich net ten zuidoosten van ons en deze zorgde nog voor wat Stratocumulusveldjes die af en toe voorbij dreven welke vooral in het oosten van het land nog vaak voorkwamen. Maar verder deed het nauwelijks afbreuk aan het erg fraaie zomerweer dat voor velen een verademing moet geweest zijn. We haalden maxima van 27,4 graden en tijdens de avond bleef de warmte vrij lang hangen waardoor de terrasjes weer gouden zaken konden doen voor zover die door de overstromingen niet zijn weggespoeld. Aan neerslagtotalen hoefden we overigens niet meer te denken vandaag maar voor de volledigheid was dat dus 0,0 mm. We gingen een heldere nacht in na het oplossen van de laatste Stratocumulus veldjes. 

Zondag, 17 juli 2022

 De droge lucht is onder de open hemel weer flink kunnen afkoelen waardoor we terug onze huizen konden koelen bij frisse minima van 12,7 graden. De wind kwam tijdens de eerste uren van de dag nog uit het koele noorden, maar halverwege de voormiddag zagen we een aantal fraaie Altocumulusvelden passeren waarbij we de wind opeens naar het oosten zagen ruimen. Dit leek overigens maar tijdelijk te zijn want er stak kort nadien weer een noordelijk briesje op. In de loop van de dag zagen we de wind echter opnieuw een aantal keer uit een totaal andere richting waaien, meestal uit oostelijke of zuidoostelijke richtingen maar soms kwam ze ook voor een uurtje gewoon uit het zuidwesten. Hoe dan ook, er werd gevoelig warmere lucht aangevoerd en we konden gerust van hoogzomerweer spreken. Op die Altocumulusveldjes van vanmorgen na was er enkel wat Cirrus en een paar condensatiestrepen te zien. De lucht was kurkdroog en we haalden maxima van 29,1 graden die in deze omstandigheden gelukkig redelijk verdraagbaar waren. Er volgde een warme avond en het was wachten tot zonsondergang toen het terug merkbaar ging afkoelen bij een nog steeds gelijkaardig wolkendisplay. Hoewel sommige stations in het noorden van Nederland kennelijk nog wat regen hebben meegepikt hielden we het hier in Malderen opnieuw droog met een dagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 17 juli 2023

 Tijdens de nacht is de wind opnieuw fel aangewakkerd en deze keer was het al bij zonsopgang volop prijs met gierende windvlagen die de moeizame ochtendspits tot het uiterste op de proef stelden. Het was frisjes met minima van 13,9 graden, al kwam dat eerder door de gevoelstemperaturen die de wind veroorzaakte. Aanvankelijk waren er nog brede opklaringen met een beetje Cumulus en Stratocumulus erin, maar nadien ontstonden er grotere stapelwolken die zich deels uitspreidden tot Stratocumulus en deels ook ijskappen gingen vertonen. Er ontstonden dus weer buien en een paar daarvan wisten ook Malderen te bereiken. Maar het was opnieuw slechts kort gespetter dat we kregen en als er al eens een pittige regenbui viel zorgde de wind er wel voor dat die binnen de twee minuten weer weg was. En de 0,6 mm die er uiteindelijk vielen zijn tijdens de uren daarop bijna letterlijk weer weggefohnd door de niet aflatende stormwind. Pas later in de avond werd het weer wat rustiger, en we kregen nu heel mooie Cumulus mediocris wolkjes te zien onder een diepblauwe hemel. Het kwik kreeg zo nog een kleine boost naar de uiteindelijke maxima van 22,5 graden. De stapelwolken losten op hun beurt binnen het uur op waardoor de dag in zo goed als heldere omstandigheden eindigde.  

Woensdag, 17 juli 2024

 De dag begon grijs met veel laaghangende Stratuswolken terwijl het tijdens de nacht is afgekoeld tot 15,3 graden. Er heeft zich wat dauw gevormd maar er stond nog wat wind (uit westelijke richtingen) waardoor dit allemaal beperkt was. Tijdens de voormiddag werd de laaghangende Stratus geleidelijk aan opgeruimd en zagen we in de hogere luchtlagen wat Cirrus en Altocumuluswolkjes. Wat er van die Stratuswolken overbleef ging tijdens de uren daarop subtiel over in Cumuluswolken die eerst bescheiden waren en een wat chaotische indruk maakten maar vervolgens geleidelijk gingen aangroeien. De blauwe kleur van de hemel was flets en er begon later ook Cirrostratusbewolking binnen te trekken vanuit het westen. Omstandigheden waarin je dus een stabilisatie zou verwachten, maar toch slaagde een van de stapelwolken erin om nog een licht buitje op Malderen los te laten. Met 0,0 mm stelde het echter zo goed als niets voor. Wel was de bewolking bij momenten erg dik en uitgestrekt waardoor er weer wat herfstgevoel in kwam. Maar tijdens de tweede helft van de namiddag begon de bewolking dan toch nog op te lossen en kregen we redelijk wat zon bij aangename temperaturen die naar 23,9 graden stegen. Tijdens de avond loste de Cumuliforme bewolking verder op en kregen we een witte melklucht te zien die boordevol Cirrostratus zat. Met weinig wind voelde het aangenaam aan en kon er dus weer op de terrasjes vertoefd worden voor zo lang de muggen daar toestemming voor gaven.