Flashback: 18 juli in het verleden

Vrijdag, 18 juli 2014

We zijn vandaag in warme tropenlucht terechtgekomen en nadat we afgelopen nacht nog konden herademen bij 19,3 graden, zorgde de zon ervoor dat het kwik razendsnel de hoogte inging en onder een vrijwel heldere hemel haalden we na de middag dan maxima van 34,9 graden. De aangevoerde lucht was droog en er stond tamelijk veel wind die vooral uit oostelijke richtingen kwam en later de neiging had om door te ruimen naar het zuidoosten. Tegen de avond zwakte de wind af en werd het rustig, maar deze kalmte was bedrieglijk (niet voor Malderen) want boven het noordwesten van Frankrijk had zich een stevig onweerscomplex gevormd dat het westen van België introk. De pluviometer stond echter ver genoeg naar het oosten om 0,0 mm te blijven aangeven.

Zaterdag, 18 juli 2015

Het is tijdens de nacht verder afgekoeld tot 14,4 graden, en we kregen nu opklaringen en stapelwolken te zien. Ondanks de koelere luchtsoort werd het ook vandaag prima zomerweer en ging het vooral tijdens de zonnige perioden uit de wind nog drukkend warm aanvoelen. We haalden maxima van 27,3 graden en er stond niet al teveel wind (meestal uit zuidwestelijke richtingen). De stapelwolken groeiden niet uit tot buien, maar ze spreidden zich ook niet uit tot laaghangende bewolking. Op het einde van de namiddag kregen we wel meer Cirrostratus en Altocumulus te zien die vooral in het zuidoosten en zuiden overheerste. De rest van de hemel was lichtbewolkt met slechts geringe hoeveelheden Altocumulus. De stpelwolken verdwenen tijdens de avond en de Altocumuli zorgden voor een sfeervolle stemming. Dit duurde tot omstreeks 21H toen het erg erg dreigend ging uitzien en het volledig overtrok vanuit het west- zuidwesten. De neerslag die hierop zou moeten volgen bereikte ons nog niet voor middernacht waardoor we opnieuw met 0,0 mm moesten afsluiten in ons vertrouwd Atacamalandschap

Maandag, 18 juli 2016

Na een erg zachte nacht met minima van 14,2 graden was het helder met een strakblauwe lucht waarin enkel wat Cirrus te zien was. Dit was meteen de start van een hete en zonnige zomerdag, al zou spoedig blijken dat deze dag niet zo zonnig zou verlopen dan je bij dit uitzicht zou verwachten. In het westen verscheen immers meer Cirrus en Cirrostratus met een paar bankjes Altocumulus lenticularis eronder. De echte boosdoener waren echter de twee stapelwolkjes die in het westen hingen. Want dit werden er al snel drie, en dan vier, en vijf, ... . Voor we het wisten zat heel het luchtruim vol met deze wolkjes maar dit deed uiteindelijk weinig afbreuk aan de weerskwaliteit. Het werd drukkend warm met maxima van 30,8 graden en een zwak zuidwestelijk briesje. Tijdens de namiddag werden de stapelwolken weer wat minder talrijk waardoor de zon meer kansen kreeg. De resterende exemplaren kregen echter wel flinke afmetingen al leek er niet meteen dreiging voor (onweers)buien in te zitten. Tegen de avond losten de meeste stapelwolken weer op en konden we weer genieten van zonovergoten condities terwijl het opvallend warm bleef. Hier en daar bleef nog een verdwaalde stapelwolk over, al moesten we rekening houden met Cirrostratus bewolking die vanuit het westen kwam opzetten en Altostratus. Hoewel we ondertussen bijna gewoon zijn om koel en nat weer te verwachten bij deze aanblik, was de werkelijkheid anders, want het was een zwak warmtefront dat de overgang naar zinderende tropenhitte voor de komende twee dagen markeerde. De luchtlagen warmden van boven naar onder toe op en dat was de oorzaak van de stabilisatie die ervoor zorgde dat de stapelwolken dan toch niet tot buien zijn uitgegroeid en de pluviometers op 0,0 mm bleven steken. Ondanks het ontbreken van neerslag de voorbije dagen lagen de velden er echter nog steeds zompig bij terwijl de oogsten van vooral mais nu reeds op een grote mislukking lijken uit te draaien door het veel te natte weer dat we ervoor hebben gekend.

Dinsdag, 18 juli 2017

Na een erg zachte nacht met minima van 13,4 graden hing er vanochtend veel Cirrusbewolking die voor een mooi kleurendisplay zorgde. Daarna had de zon het voor het zeggen en warmde het snel op terwijl de sluierwolken schaarser werden. Meestal was het licht bewolkt tot helder op een enkel stapelwolkje na en er stond een zachte bries uit zuidelijke richtingen. We haalden maxima van 30,2 graden, maar tegen de vroege avond zagen we ten zuiden van ons een flinke muur van stapelwolken die langzaam onze richting uitkwam. Uiteindelijk bleek dit toch geen verdere gevolgen te hebben want de stapelwolken zakten als puddingen in elkaar waarbij het in Malderen erg zonnig bleef waardoor de meesten deze wolken waarschijnlijk niet eens hebben opgemerkt. De avond verliep verder in rustige en erg zwoele omstandigheden en we sloten af met een wel te verwachten neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 18 juli 2018

Het was opvallend koel vanochtend met minima van 12,5 graden en op een paar Stratocumulusveldjes na was het helder. Daarna bracht de zon de atmosfeer in beroering en werden er stapelwolken gevormd. Ondertussen stroomde er vochtige lucht binnen, deels op grote hoogte waardoor we ook met Cirrostratus bewolking te maken kregen. De stapelwolken die hieronder hingen zagen er bij tegenlicht donker en dreigend uit maar dat zou uiteindelijk geen invloed hebben op het neerslagtotaal van 0,0 mm. De lucht bleef stabiel al zorgde de bewolking in combinatie met de westelijke wind voor relatief koele/draaglijke maxima van 25,4 graden. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en werd het terug helder waarbij het tegen zonsondergang erg frisjes ging aanvoelen, een situatie die we ook niet meer gewend zijn de laatste weken. We gingen een heldere nacht in met slaapvriendelijke temperaturen. 

Donderdag,  18 juli 2019

 De Altostratus bewolking is tijdens de nacht weer verdwenen maar helder was het zeker niet. Er hing een chaotische mengeling van Altocumulus floccus en Cirrus spissatus in een nevelig aandoende zij het mistvrije atmosfeer bij 16,0 graden. Hier en daar waren valstrepen te zien maar omdat Malderen niet op 5000 meter hoogte ligt, bleef het droog. En dus was het voor de uitgemergelde planten en hun wanhopige eigenaars hopen op de onweersbuien die voorspeld zijn. Het duurde niet lang of de eerste buien ontstonden net ten zuiden van de Franse grens maar veel activiteit zat er niet op en er kon amper iets tot in Vlaanderen doordringen. Naarmate de dag vorderde, dreef er sluierbewolking binnen die steeds dikker werd en overging in Altostratus. Daar hingen veel Altocumulusvelden onder met lenticularis, floccus en castellanus ertussen. Vanuit het westen zag het er steeds dreigender uit en bij de zwakke zuidwestenwind en maxima van 24,9 graden ging het ook zwoel aanvoelen. Maar in plaats van stortbuien en een kleine zondvloed wat je in een ver verleden nog zou verwachten bij een dergelijke hemel, volgde er enkel wat motregen. Daarna werd en bleef het droog waarbij de bewolking weer wat open brak. De avond verliep erg zacht en we sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 18 juli 2020

 De opklaringen hebben zich verder uitgebreid en de dag begon stralend met amper bewolking. De minima zijn op 13,4 graden uitgekomen maar overdag warmde het snel op en ging het erg zwoel aanvoelen. Er ontstonden Cumuluswolken en er dreef af en toe wat Cirrus voorbij. Er stond een zuidwestelijk tot zuidelijk briesje en de zon scheen bijna onafgebroken. Geen wonder dus dat we weer zomerse maxima van 28,8 graden konden optekenen en de valse noten in het lied van deze zomer waren al snel weer vergeten. Tegen de avond begonnen de stapelwolken weer op te lossen en werd het zo goed als helder maar de warmte bleef erg goed hangen waardoor de zomersfeer er bleef in zitten. De zonsondergang werd ingekleurd door enkele Cirrusplukjes die overbleven en vooral in het noorden hingen. Daar geen enkel stapelwolkje ambities had om tot een bui uit te groeien is het neerslagtotaal op 0,0 mm uitgekomen.  

Zondag, 18 juli 2021

Het zomerweer was ook vandaag weer alomtegenwoordig en de dag startte zonnig na een heldere en rustige nacht waarin het tot 13,0 graden is afgekoeld. Toch bevatte de lucht nog wat vocht en dit vertaalde zich in de vorming van stapelwolkjes die vooral tijdens de namiddag erg talrijk aanwezig waren. Deze bleven overigens onschuldig en weerhielden het kwik er niet van om op te klimmen naar een zomerse 28,2 graden. Dit alles gebeurde bij een noordelijke tot noordwestelijke bries en het was dus een nogal aparte ervaring om bij een dergelijke setting toch nog fraai zomerweer te kunnen krijgen. Wellicht zit de hittegolf in Ierland er voor iets tussen waardoor een luchtaanvoer uit het noordwesten bij hoge uitzondering dus van tropische origine was. De stapelwolken lieten het tijdens de avond snel afweten waardoor we van zuiderse blauwe luchten konden genieten waarin geen enkele bewolking meer te zien was. Nochtans zaten die wolkenvelden niet veraf want op de satellietbeelden is te zien hoe uitgestrekte velden van zeemist en Stratocumulus gevaarlijk dicht de Lage Landen zijn genaderd en helaas gestaag dichterbij kwamen. Maar voor vandaag zou dit in Malderen dus geen verdere gevolgen hebben en we konden er dus nog een schitterende zomeravond aan breien. Niettemin koelde het snel af na zonsondergang en de noordwestelijke bries kreeg dus haar kille karakter terug zoals we haar altijd al gekend hebben in het verleden. De wolken zelf bleven nog op afstand waardoor de nacht helder in ging en van neerslag was uiteraard ook nog geen sprake met 0,0 mm tot gevolg. 

Maandag, 18 juli 2022

 Tijdens de nacht is het nog kunnen afkoelen naar een aangename 15,6 graden bij wat Cirruswolkjes en condensatiestrepen als enige bewolking. De hete luchtbel die al een hele tijd in de weermodellen zit, was echter aan een onstuitbare opmars naar de Lage Landen bezig en de heerlijke ochtendkoelte was dan ook geen lang leven beschoren. Tegen de middag was het al puffen en zweten bij temperaturen die op veel plaatsen al de tropische grens hadden overschreden. Gelukkig is de aangevoerde lucht wel vrij droog waardoor het voor het gevoel nog redelijk draaglijk was voor zover we geen al te grote inspanningen leverden en luchtige kledij droegen. Tijdens de namiddag ging het kwik dan verder in haar onstuitbare opmars en we haalden zo reeds maxima van 34,6 graden. Er verscheen af en toe wat Cirrusbewolking maar voor de rest waren het wel een en al diepblauwe luchten waar we tegenaan keken en het was ook zo droog en stabiel dat geen enkele stapelwolk zich nog kon ontwikkelen. Tijdens de avond stroomde er op hoogte geleidelijk nog warmere lucht binnen maar doordat de wind erg zwak was, kon deze niet met de onderste luchtlagen mengen zodat het na zonsondergang toch nog aangenaam kon afkoelen via uitstraling. Dit proces werd ook deels versneld door de droge lucht die sowieso al niet veel warmte kan vast houden. Dit waren dus meteen ook werkbare omstandigheden om terug al die kruiwagens, emmers gieters, slangen en eventueel EHBO materiaal tijdig bij onze plantjes te krijgen want met een neerslagtotaal van 0,0 mm waren ze daar in deze omstandigheden erg aan toe. 

Dinsdag, 18 juli 2023

 De dag begon met veel sluierbewolking (Altostratus en Cirrostratus) die vooral in het zuiden en zuidoosten hing nadat het tijdens de nacht en ochtend nog helder was. Het is afgekoeld tot een erg frisse 9,8 graden. De bewolking breidde zich snel uit en hier en daar waren er ook floccus en castellanus veldjes onder te zien. De radar gaf ook een neerslagsignaal, maar eens de bewolking pal boven ons hing was daar niets van te zien of te merken. En vanuit het westen klaarde het weer op waarbij de sluierbewolking op een paar uur tijd volledig uit beeld verdween. Een wending van 180 graden qua visuele en thermische beleving waardoor de zonnige weersvoorspellingen die eerst nog in de mist leken te gaan het dan toch nog bij het rechte eind hadden. Er stond wel een luchtig briesje uit zuidelijke richtingen waardoor de maxima van 25,3 graden nog best te dragen waren (al was die temperatuur nu ook niet overdreven hoog). Af en toe zagen we nog wat Altocumulusveldjes voorbij komen en op het einde van de namiddag begonnen deze plots talrijker te worden waarbij we heel fraaie floccus structuren te zien kregen in golvende bewegingen die van noordwest naar zuidoost liepen. De wolken leken een soort van front aan te geven. Toen we plotseling werden overdonderd door windvlagen die uit het niets uit noordelijke richtingen kwamen binnengevallen, was echter duidelijk dat die wolken wel degelijk een front of vore markeerden. In het noorden zagen we nu ook rafelige wolkenflarden verschijnen met wat Stratocumulus ertussen en het koelde stevig af. De windvlagen gingen er later wel weer uit waardoor de ingevallen koelte niet omsloeg in een onaangename kilte, integendeel. De rest van de dag verliep wisselend bewolkt toen de eerdergenoemde wolkenvelden verder uitbreidden in zuidelijke richting. De thermische veranderingen ten spijt werd er geen enkele regendruppel gelost waardoor we de natuur alleen maar verder zagen aftakelen met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Donderdag, 18 juli 2024

 We zijn vandaag in een warmere luchtsoort terecht gekomen, maar daarin heeft zich een systeempje ontwikkeld dat heel wat chaotisch aandoende bewolking genereerde. Ze bestond uit Cirrusplukken, strepen, vlokken en diverse Altocumulusvelden. Het zorgde wel voor een sfeervol plaatje bij zonsopgang dat extra werd opgesmukt door de mooi bedauwde omgeving. Tijdens de voormiddag leek de bewolking gedeeltelijk op te lossen en kon de zon het snel laten opwarmen nadat we minima van 12,7 graden hebben genoteerd. De aanvankelijk wat nevelig aandoende lucht kleurde nu ook geleidelijk aan diepblauw. Kort na de middag ontstonden er plots stapelwolken en daarbij viel op dat deze zich aanvankelijk eerst ten zuiden van ons ontwikkelden terwijl het elders helder bleef. Ze kwamen ook uit een ongebruikelijke richting, namelijk het zuidoosten vanwaar er ook een dito briesje stond. Gaandeweg begonnen er later ook over de rest van het luchtruim Cumuluswolken te ontstaan. Deze hadden flinke afmetingen maar deze keer konden we het hier droog houden. Het werd aangenaam warm met maxima van 28,6 graden en er stond een west- zuidwestelijk briesje dat aan de zwakke kant was. Tijdens de avond losten de stapelwolken op maar verschenen er opvallende Cirrus spissatus, uncinus en intortus wolken die het een feest maakten om naar boven te kijken. Zeker naar zonsondergang toe toen het licht warmer kleurde zorgde dit voor erg fraaie plaatjes. De warmte bleef lang hangen en het werd een van die zeldzame avonden (dit jaar toch) waarop het zomergevoel helemaal compleet was. En ook het feit dat we met 0,0 mm een droge dag konden bijschrijven kunnen we ondertussen al bijna een zeldzaamheid noemen.