Flashback: 19 juli in het verleden

Zaterdag, 19 juli 2014

Het onweerscomplex is uiteindelijk net ten westen van ons doorgetrokken waardoor het is droog gebleven. We bevonden ons nog steeds in zeer warme lucht waardoor we afgelopen nacht verbluffend hoge minima van 22,0 graden konden optekenen. En zodra de zon op was warmde het weer razendsnel op waardoor het binnen de korste keren niet meer te houden was van de warmte en zelfs de wind geen verkoeling meer kon brengen ondanks haar vlagerige karakter. In het zuidwesten kwam een band van Cirrostratus opzetten met wat Altocumulus castellanus eronder en leek er verkoeling in de maak te zijn, maar de zon ging er bijna onverminderd doorheen en het bleef dus drukkend warm. Dan klaarde het weer op en noteerden we al vlug maxima van 33,2 graden. Maxima inderdaad, want het warmde niet meer verder op daar een volgende band met Cirrostratus al snel dikker werd en overging in Altostratus. De wind die eerst nog uit het zuidoosten kwam draaide opeens naar het zuiden tot zuidwesten en het werd meteen ruim vijf graden koeler op enkele minuten tijd. Wat we nu kregen was een luchtig, aangenaam maar zonloos weertype onder een betrokken hemel met Altostratus en Altocumulus castellanus. Daarna werd de bewolking weer wat dunner maar in het zuidwesten verscheen opeens een buienlijn waar onweer opzat waardoor we werden verrast door een kort maar (vrij) pittig regenbuitje. Er waren ook een paar flinke dreunen hoorbaar maar van noodweer was in de verste verte geen sprake. De zon kwam er weer even door al bleef het luchtruim volzitten met Altostratus en Cirrostratus. Deze werd dikker en de Altocumulus castellanus wolkjes die eronder hingen wisten het later op de avond weer tot buitjes te schoppen met dikke druppels maar geen onweer. Wat nog het meest opviel was het wegvallen van de wind. Daar waar het overdag erg vlagerig was hing er nu een doodse stilte en het ging hierdoor ook drukkender en warmer aanvoelen voor zover de regenbuitjes daar geen verandering in brachten. Boven Frankrijk lag een volgend en actief onweerscomplex op ramkoers en dit zorgde later op de avond toch nog voor bliksemflitsen en gerommel in het zuidwesten. Het zwaartepunt van het onweer trok echter rakelings ten westen van ons weg terwijl we enkel een uitloper meekregen die goed bleek te zijn voor een dagtotaal van 0,3 mm.

Zondag, 19 juli 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht kwam het opeens tot een krachtige hoosbui die niet minder dan 6,0 mm achterliet. Het kwik werd erdoor teruggespoeld naar minima van 15,3 graden. Bij het krieken van de dag was het nog steeds betrokken en viel er af en toe wat regen of motregen. Deze was niet meer meetbaar, al voelde het wel klam, vochtig en wat broeierig aan toen de zon door de Altostratusbewolking priemde. De motregen werd door overvloedige Stratus en Stratus fractus veroorzaakt. Wind stond er nauwelijks, maar nog voor de middag werd de omgeving opgeschrikt door een aanzwellend geruis waarop vrij krachtige rukwinden uit westelijke richtingen volgden. Weg was het zomergevoel, maar het zou al snel weer terugkomen want de bewolking werd vanuit het westen opengereten terwijl de Altostratus en Cirrostratus wegtrokken naar het zuidoosten. De resterende bewolking ging over in Cumulus congestus die echter geen buien meer opleverde en overging in mooiweerswolkjes. Bij overvloedige zonneschijn warmde het op tot 23,6 graden en de lucht werd steeds dieper blauw. Tijdens de avond begon de wind langzaam maar zeker uitgeraasd te raken en keerde de rust stilletjesaan weer. In het noorden en noordwesten verscheen later op de avond echter Stratocumulusbewolking die langzaam onze kant leek op te komen

Dinsdag, 19 juli 2016

Alle bewolking is tijdens de nacht verdwenen waardoor we de dag onder een azuurblauwe lucht konden aanvatten bij zeer zachte minima van 15,3 graden. De loeiend hete zon liet het al snel opwarmen waardoor we binnen de kortste keren tropische waarden konden optekenen. Veel verkoeling viel er uit die drie stapelwolkjes niet te halen toen het middag was, en toen we er vier zagen al evenmin, om er nog maar van te zwijgen dat ze na een uurtje weer verdwenen waren. Op de zuidelijke tot zuidwestelijke bries hoefden we daarvoor ook al niet te rekenen en het was dan ook puffen toen we even later de maxima van 33,4 graden optekenden. Gelukkig was het wel een enigszins droge warmte, wat overigens de zeer heldere lucht en scherpe contrasten verklaarde. Uiteindelijk was er geen enkele bewolking meer te zien en waanden we ons ergens in het zuiden van Europa. Tijdens de avond bleef de warmte erg goed hangen en leek deze zelfs drukkender te worden terwijl je eerder een afkoeling zou verwachten onder de open hemel. De terrasjes deden er dan ook goede zaken bij, voor zover hun klanten nog niet bezweken waren aan een hitteslag of ozon- intoxicatie voordat ze de kans kregen om de tafels te bereiken. Degenen die het voor elkaar kregen om de pluviometer af te lezen zonder er zweetdruppels in te morsen, konden het neerslagtotaal van 0,0 mm nog bevestigen.

Woensdag, 19 juli 2017

Het was vanochtend ronduit zwoel met temperaturen die niet beneden 18,7 graden zijn gezakt. De bewolking bestond uit Cirrus met hier en daar banden Altocumulus floccus of castellanus. Voor de rest zag het er allemaal onschuldig uit, maar al snel ontstonden in het noorden van Frankrijk een paar flinke onweerscellen die activerend België in trokken. Volgens de radarbeelden trok één van die cellen pal over Malderen, maar zou de bliksemactiviteit er (naar goede gewoonte) uitgegaan zijn toen de bui ons bereikte. Niettemin leverde dit enkele nabije blikseminslagen op volgens degenen die wel in Malderen vertoefden en de neerslag die uit dikke druppels zou bestaan hebben, was nog goed voor 0,2 mm wat uiteindelijk ook het dagtotaal zou worden. In Brussel stelde het allemaal nog een stuk minder voor en kwamen er zelfs geen nabije inslagen aan te pas (in St Gillis althans) maar het luchtruim raakte er wel gevuld met dikke Cirrus densus en dreigende Cumulus congestus bewolking terwijl het af en toe aan een gezapig tempo ging regenen. Na een tijdje stak daar een flinke wind op maar deze ging uiteindelijk weer liggen en er dreven opklaringen binnen vanuit het zuiden. De warme lucht was met dit alles kennelijk nog niet verdreven en door de neerslag die gevallen is voelde het allemaal zeer zwoel en drukkend aan eens de zon er weer door kwam. We haalden tropische maxima van 31,7 graden en er was tijdelijk nog maar nauwelijks bewolking te zien buiten nog Cirrus densus en Cumulus congestus in het noorden en noordoosten. Tegen het einde van de namiddag verscheen er Stratocumulus en Altocumulus castellanus in het zuidwesten die massaal kwam opzetten en waar opnieuw Cirrus densus tussen te zien was. Door het tegenlicht zag het er allemaal dreigend uit maar veel stelde het uiteindelijk niet voor en we zagen alweer opklaringen eens de bewolking boven ons hing. Ten westen van ons leken buien voorbij te trekken en later kwam er vanuit het zuiden zware bewolking opzetten die uit flink uitgegroeide Stratocumulus castellanus bestond. Eens deze boven ons hing, gingen de luchten flink kolken en plotseling koelde het zeer sterk af met meerdere graden op enkele minuten tijd terwijl de wind meteen naar het noorden tot noordwesten ruimde. Deze snelle afkoeling ging gepaard met enkele kleine regendruppeltjes. Later op de avond dreef er terug zware bewolking over en vielen er zeer dikke druppels maar wat er ook viel, het was allemaal niet meetbaar en voegde dus niets toe aan het eerdergenoemde neerslagtotaal. De rest van de avond verliep rustig en de frisse noordenwind ging weer helemaal liggen waardoor het ondanks alles nog best aangenaam toeven bleef op de terrasjes. De bewolking werd echter weer dikker in het zuiden met veel Cirrostratus, Altostratus en Altocumulus, en wat dat betekende zouden we enkele uren later tijdens de nacht geweten hebben...

Donderdag, 19 juli 2018

Het was heerlijk koel met minima van 12,4 graden en de dag maakte een vriendelijke start onder een heldere hemel al mochten we niet teveel naar de verdorde omgeving kijken om het woord Vriendelijk te kunnen gebruiken. Overdag werden er weer stapelwolken gevormd en deze leken zich in het noordwesten samen te pakken al bleven verdere gevolgen uit. Tijdens de namiddag losten ze grotendeels op om plaats te maken voor Cirrus en Cirrostratus die vanuit het zuiden kwamen opzetten. Het waren de eerste voorboden van een regenzone die morgen verlossing zou brengen in deze aanhoudende droogte al is het natuurlijk de vraag of dit niet een van de zovele droogworsten zal worden die ons reeds zijn voorgehouden deze zomer. Bij maxima van 27,0 graden zal het er in ieder geval eentje zijn dat nog niet zal aanbranden. De wind kwam uit noord- noordoostelijke richtingen en voerde droge landlucht aan waardoor het niet zwoel of plakkerig werd en de afkoeling zich vlot kon inzetten tijdens de avond en nacht. De sluierbewolking zorgde voor een sfeervolle zonsondergang waardoor we het leed van de 0,0 mm aanwijzende pluviometer even konden vergeten. 

Vrijdag, 19 juli 2019

 De dag begon heel sfeervol met in het zuiden een veld van Stratocumulus waarboven Cirrostratus hing die dikker werd in zuidelijke richting. De kleurovergang van diepblauw naar wit met daaronder de regelmatig geordende wolkentoefjes was mooi om te zien. In het noorden was het dan weer helder en het klonk dan ook ongeloofwaardig dat het in Nederland weer flink heeft geregend afgelopen nacht. Bij ons dus niets van dit alles en de dag begon in zomerse sferen bij zachte minima van 14,4 graden. Door convectie werden de regelmatige wolkenstructuren weer afgebroken en we kregen in de plaats stapelwolkjes en sluierbewolking te zien. Het werd aangenaam zomerweer en bij een westelijk briesje haalden we maxima van 27,4 graden. De stapelwolken losten tijdens de avond weer grotendeels op en we kregen nu Altocumulusbanken te zien in het westen terwijl het boven ons beperkt bleef tot sluierbewolking. Dit alles zorgde voor een zacht en sfeervol licht waar we bij de hoge temperaturen tijdens de avond voluit van konden genieten. De verandering der wolkensoorten zorgde ook nu niet voor neerslag waardoor we andermaal met 0,0 mm afsloten. 

Zondag, 19 juli 2020

 Het werd opnieuw een erg fraaie zomerse dag en nadat het kwik op 11,5 graden is uitgekomen warmde het weer snel op. Er werden stapelwolkjes gevormd terwijl er na de middag Altocumulusvelden begonnen binnen te drijven vanuit het westen. Ze leken buien, onweer en andere onstabiliteit aan te kondigen, maar voorlopig konden we nog genieten van aangename temperaturen tot 27,0 graden bij een vrij zonnig weertype. De wind kwam uit zuidelijke tot zuidwestelijke richtingen en voerde warme lucht aan. Tegen de avond dreven er meer van die Altocumulusveldjes binnen terwijl de Cumuluswolken verdwenen. De veldjes kregen erg fraaie floccus structuren en nog steeds leek het alsof er gedonder van zou komen. Het duurde niet lang of we konden in het westen een vrij scherp begrensde lijn van Cirrus densus, Altostratus en nog meer Altocumulus zien die van zuid naar noord liep en er erg dreigend uitzag. Deze kwam onze kant op maar toen ze boven ons hing zagen we alleen maar een plotse windsprong pal naar het noorden, de bijhorende kilte die inviel en het ontstaan van pannusbewolking op vrij geringe hoogte die duidelijk in een noordelijke stroming zat en tegen de hogere wolken in leek te bewegen. Er volgde een licht buitje met wat gedruppel maar veel stelde het allemaal niet voor en dat was ook terug te zien in het neerslagtotaal van 0,0 mm. De kille wind zwakte later op de avond weer wat af maar er bleef veel bewolking voorbij drijven die uit pannus, Altocumulus en Altostratus bestond. 

Maandag, 19 juli 2021

Terwijl grote delen van Nederland reeds kreunden en zuchtten onder Stratus en Stratocumulusbewolking, begon de dag in Malderen helder en zonnig bij minima van 14,1 graden. De omgeving lag er mooi bedauwd bij en dat stond dus garant voor mooie plaatjes in het eerste gouden ochtendlicht. Dan was het bang wachten op de komst van het gelaagde onheil uit de Noordzee, maar gelukkig waren de eerste wolkenvelden die aan de noordelijke einder verschenen gebroken en kon de zon zich nog een weg banen langs de Stratocumulustoefjes en Stratus fractus wolkjes. Hier en daar zaten daar floccus en castellanus structuren in die onstabiliteit verraadden en dat komt natuurlijk doordat er koelere lucht met deze wolken meekomt die de warmere luchtmassa van afgelopen weekend probeert te verdringen. De onweersliefhebbers hoefden zich echter geen illusies te maken want de onstabiliteitsdiepte was veel te gering voor dergelijke fenomenen en wat lichte regen of motregen zou dus het hoogst haalbare zijn. Met nadruk op zou, want zelfs dat kwam er in de verste verte niet van en opklaringen bleven gewoon overheersen tijdens de passage van de storing. Tijdens de namiddag begonnen de Stratiforme wolkensoorten plaats te maken voor wat stapelwolkjes aan een voorts melkachtige hemel terwijl het met maxima van 25,8 graden niet te warm of te koud was. Een noordwestelijk briesje zorgde er wel voor dat het risico op zonnebrand werd onderschat door een bevolkingsgroep die we later de tomaatmensen zouden noemen. De polaire zeelucht die binnenstroomde was nochtans niet volledig helder want het bleef aan de nevelige kant met melkachtige kleuren wat ook tijdens de late avond nog het geval was toen alle andere bewolking zo goed als opgelost was. Neerslag is er ondanks de storing niet aan te pas gekomen en dus sloten we af met een dagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 19 juli 2022

 Zoals verwacht is het tijdens de nacht nog vlot kunnen afkoelen, al was het zeker niet koud met minima van 20,0 graden. Het was dan ook maar in de korte momenten rond zonsopgang dat we nog even de kans kregen om onze huizen te luchten met de warmste dag van minstens de afgelopen drie jaar in het vooruitzicht. Eens de zon goed op was warmde het dan ook al snel op waarbij we wel van geluk konden spreken dat er een vrij krachtige zuidoostelijke wind opstak die voor verkoeling zorgde. Al is dat natuurlijk relatief want het is net die stroming welke de grote hitte naar ons bracht. Tegen de middag voelde het dan ook eerder aan als de uitlaat van een ventilatorkachel en dat zijn dus ook niet de meest ideale omstandigheden om afkoeling te vinden. Tenzij we dan water gebruikten natuurlijk want de vochtigheidsgraad was extreem laag met op verschillende plaatsen zelfs recordwaarden op dat gebied. Dit ging dus gepaard met lage dauwpunten en wie bezweet in de wind ging staan of uit een zwembad kroop hield er dan ook al snel het nodige kippenvel aan over. En dit dus ondanks temperaturen die naar 39,5 graden stegen. Een kleine verandering tegenover gisteren (buiten de temperatuur dan) is dat de lucht een wat nevelige tint had, wat mogelijk een gevolg is van smog en hier en daar ook van rook kan komen want het is op een aantal plaatsen tot brandjes gekomen die gelukkig geen al te grote omvang hadden. De warmte bleef goed hangen tijdens de avond dus het was voor de muggen vergeefse moeite om in aanvalpositie klaar te zitten voor hun prooien die normaal rond dit tijdstip nietsvermoedend verkoeling komen zoeken in de buitenlucht. Wel loonde het voor hen de moeite om tuinen op te zoeken waar eigenaars een beplanting proberen door de droogte te loodsen want met een neerslagtotaal van 0,0 mm en deze warmte konden daar wel de nodige sappige mensenlichamen onderschept worden met extra duikmogelijkheden in hun emmers er bovenop. In de laatste schemering konden we in het zuidwesten plotseling banden van Altocumulus en dichte Cirrus ontwaren maar verdere gevolgen bleven voorlopig nog uit. 

Woensdag, 19 juli 2023

 na een rustige, heldere en relatief koele start met minima van 14,1 graden kwam er al snel bewolking opzetten die uit Stratocumulus en Cumulus bestond. Tussen deze velden door ontstonden ook weer rijen met Altocumulus castellanus waardoor de lucht er onstabiel uitzag. Maar wie daar iets van verwachtte, kon enkel op een teleurstelling rekenen. De stapelwolken spreidden zich immers meer en meer uit tot Stratocumulus en verder dan een verdwaalde regendruppel kwam het niet. Tussendoor waren er brede opklaringen maar over het algemeen was het zwaarbewolkt. Tijdens de namiddag gingen de meeste stapelwolken er uit en werd de Stratocumulus ook dunner, zij het wel uitgestrekter waardoor er geen echte opklaringen meer ontstonden. Het zonlicht kon desondanks gemakkelijk door dit wolkendek priemen en het voelde zo nog best warm aan bij maxima van 22,2 graden. De west- zuidwestelijke wind was echter opnieuw erg strak en dat zal bij heel wat mensen toch een domper op de zomerpret gezet hebben. Later werd de Stratocumulusbewolking weer dikker en kregen we een vrij kille en zwaarbewolkte episode waarbij het weer eventjes tot wat lichte regen kwam. De opklaringen keerden echter snel terug en de Stratocumulusvelden begonnen weer op te lossen zodat we terug een streep zonneschijn kregen. Dit werd dan weer gevolgd door nieuwe wolkenvelden en dit ging zo door tot omstreeks 22H toen er plots flinke stapelwolken ontstonden die fraai oogden in het warme licht van de ondergaande zon. Er volgde een korte maar felle regenbui die het neerslagtotaal in een mum van tijd aanvulde tot 1,0 mm. Daarna zagen we meer stapelwolken ontstaan die flink uitgroeiden al bleef het in Malderen definitief droog nu. De opklaringen werden later terug breder vanuit het westen en we gingen een klamme en rustige nacht in. 

Vrijdag, 19 juli 2024

 Nog steeds bevond er zich een soort van lagedruksysteempje boven België waardoor er veel bewolking hing. Het was echter zwoel met minima van 18,6 graden en de bewolking bestond uit Altocumulusvelden en Cirrusplakken die redelijk fraai oogden. Er was ook virga onder te zien. Ook viel op dat er zich helemaal geen dauw heeft gevormd ondanks het bijna ontbreken van wind. Het was zwoel met minima van 18,6 graden. Overdag stak er een zwak zuidelijk briesje op dat de neiging had om naar het zuid- zuidoosten te draaien. De Altocumulusvelden verdwenen gedeeltelijk maar net als gisterenavond kregen we weer dikke plakken Cirrus te zien met Altostratusachtige trekjes erin. De zon verdween daar soms achter al kreeg ze tijdens de namiddag terug meer ruimte. Het warmde daarbij op tot 30,5 graden en het voelde soms zwoel aan al stond er op sommige momenten nog redelijk veel wind om voor wat verkoeling en een luchtig gevoel te zorgen. Tijdens de avond viel die echter vrij snel weg en begon het drukkend en plakkerig aan te voelen. Alle bewolking was nu verdwenen en maakte plaats voor wat Altocumulus lenticularis bankjes die van zuid naar noord liepen.