Flashback: 2 juli in het verleden

Woensdag, 2 juli 2014

Het was vanochtend bibberen bij minima van 8,6 graden en het is ook niet ondenkbaar dat het plaatselijk tot een graadje vorst aan de grond is gekomen daar men vooral in Nederland hier en daar beneden de 4 graden uitkwam. Er hingen wat wolken die het midden hielden tussen Cumulus fractus en toefjes Stratocumulus, en in de loop van de voormiddag dreef er meer Stratocumulus binnen. Deze wolkencompartimenten gingen over in Cumuluswolken die zeer dicht op elkaar zaten en nogal afgeplat waren. Nog voor de middag werden er echter schaarser en gingen ze verder uit elkaar drijven waardoor ze er meer als 'normale' mooiweerswolken aan een typische zomerhemel begonnen uit te zien. Dit proces ging onverminderd door waardoor het nog maar weinig stapelwolken waren die zich op het einde van de namiddag vertoonden. Maar ze hoefden zich niet eenzaam te voelen want ze kregen gezelschap van een aantal Cirruswolkjes. Daar bleef het voorlopig bij en er was een overvloed aan ruimte beschikbaar voor de zon die natuurlijk weinig moeite had om er een zomers sfeertje in te blazen bij maxima die 25,4 graden haalden. De wind kwam overwegend uit noordelijke richtingen en was zeer zwak tot onbestaande. Het weersbeeld verschilde hiermee weer een dag en een nacht tegenover Nederland waar het plaatselijk een grijze dag werd met op een aantal locaties zelfs wat lichte regen. Tegen de avond bleven er geen Cmuluswolkjes meer over en werd het luchtruim overgenomen door de eerdergenoemde Cirruswolken die wat verderop gevolgd werden door een tamelijk scherp begrensde laag van Cirrostratus en Altostratus bewolking. Dit was een warmtefront en de voorbode van een heel ander weertype waar de zomerliefhebber de komende twee dagen weinig over te klagen zal hebben. Het front zelf was niet zo actief waardoor we het droog hielden met 0,0 mm en de bewolking zorgde ervoor dat het veel langzamer afkoelde eens de zon onder was.

Donderdag, 2 juli 2015

Boven het noordwesten en westen van Frankrijk is vannacht flink wat onweer ontstaan dat veelbelovend in onze richting dreef. In Malderen was daar echter nog niet veel van te merken buiten hier en daar wat Castellanus en Floccus bewolking (voornamelijk op Altocumulus niveau). Het was drukkend warm bij temperaturen die niet onder 20,1 graden zijn gezakt. De onweershaarden kwamen uiteindelijk boven West Vlaanderen terecht waar men op verkloekende regen werd getrakteerd. Londerzeel greep andermaal naast de prijzen en het klaarde weer op terwijl de brandende zon onvermoeid verderging met het drogen en verpoederen van plantenresten. Toch was het niet meer zo zinderend heet als gisteren, want de onweersbuien hoorden bij een convergentielijntje waarachter de wind naar het westen ruimde en er veel koelere zeelucht binnenstroomde. Alles wat de hitte en droogde had overleefd kon dus herademen, al bleef het kwik in het oosten van de Benelux tegen recordwaarden aanschampen. In Malderen is het uiteindelijk niet meer warmer dan 34,9 graden geworden (wat natuurlijk ook nog kon tellen), en dreven er regelmatig Altocumulus castellanus veldjes, Cirrus densus, Cumulus congestus en Stratus fractus wolken voorbij. De ijskappen van de West Vlaamse onweersbuien konden van hieruit met lede ogen worden aangekeken. Tijdens de namiddag ontstonden er opnieuw buien, maar echt veel stelden ze niet voor en meestal dreven ze ten oosten van Malderen voorbij. Tijdens de avond zagen we op tamelijk geringe hoogte een nogal bizarre vorm van inkzwarte Stratusbewolking ontstaan waar je ondanks de donkere kleur dwars doorheen kon kijken. Deze bewolking ging over in Stratocumulus castellanus, en bedekte grote stukken van de hemel waardoor het er soms dreigend donker uitzag terwijl verdere gevolgen echter uitbleven. Kort voor zonsondergang konden we terug onze lede ogen gebruiken om de ijskap van een regenbui die ten oosten van ons voorbijtrok te aanschouwen. Die ogen kwamen daarna zelfs nog eens van pas om het bedroevende neerslagtotaal van 0,0 mm te meten en de dodentol onder de Londerzeelse planten vast te stellen en bij te werken

Zaterdag, 2 juli 2016

Tegen zonsopgang was het droog en rustig met Stratocumulusvelden en Cumulusbewolking die in verschillende maten beschikbaar was. Het was afgekoeld tot een erg frisse 12,0 graden. Eens de zon weer min of meer op kracht was gekomen, leefden de buien weer op en kwam het tot pittige stortvlagen waar ook wat hagel bij zat. Bij één van die buien begon het uit het niets opeens te onweren, en daarna was het een komen en gaan van schitterende wolkenlandschappen die zich tegen een bijna zwartblauwe Arctische lucht aftekenden. De kleuren waren zeer transparant, en het deed erg denken aan een dag met voorjaarsbuien. De zon was erg krachtig tijdens die opklaringen, maar wie het waagde om de barbecueset en toebehoren tevoorschijn te halen, werd meteen met parasol en al weggezogen toen de volgende reeks buien met ijzige valwinden (meestal uit westelijke richting) toesloeg. Om dan even later met beide voeten tegen de grond gekwakt te worden waar de thermometer ontnuchterende waarden van maximaal 20,1 graden aangaf. De buienwolken begonnen tijdens de avond weer in elkaar te zakken waardoor er meer op rustig en zonnig(er) weer gefocust werd. De wind zwakte daarbij ook af al was het door de razendsnelle afkoeling een alles behalve gezellige bedoening in de buitenlucht waar de pluviometer stond die ongeveer 6,5 mm aangaf.

Zondag, 2 juli 2017

Brede opklaringen zijn vanuit het westen binnengedreven en we kregen de zon weer te zien terwijl de minima op 12,3 graden zijn uitgekomen. Maar het duurde niet lang of alles raakte weer dichtgesmeerd met Altostratus, Stratocumulus en Stratus fractus. Eerst bleef het nog droog maar tegen de middag volgde er in omgeving Genk veel regen waarna terug een sombere en miezerige periode volgde. Uiteindelijk klaarde het tijdens de namiddag op en in Malderen troffen we een vriendelijk weertype aan met kleine stapelwolkjes waarbij de 20,2 graden warmer aanvoelden dan ze waren. In het oosten kwamen wel nog forse buienwolken voor. Tijdens de avond verdween alle bewolking op een paar Cirruswolken en een bankje Altocumulus na waardoor het aangenaam toeven was in de zon. Maar eens deze weg was koelde het bliksemsnel af waardoor duidelijk werd dat de zomer met deze opklaringen nog niet is teruggekomen. Wel zag het er allemaal rustig en vriendelijk uit terwijl de westzuidwestelijke wijd is gaan liggen. Het neerslagtotaal is op 0,0 mm blijven steken.

Maandag, 2 juli 2018

We begonnen de dag weer in aangenaam koele omstandigheden met een zeldzaam diepblauw gekleurde hemel. De minima zijn op 15,5 graden uitgekomen. Alles zag er hetzelfde uit als gisteren met een luchtige zuidoostelijke bries die na de middag weer ging aanvoelen als een warme haardroger. Maar toen zagen we de eerste veranderingen verschijnen in de vorm van Cirrus en Altocumulus bewolking aan de zuidwestelijke horizon. Langzaam maar zeker kwam deze scherp begrensde zone met bewolking dichterbij al werd dit door de meeste mensen nog niet opgemerkt vandaag. We haalden maxima van 28,8 graden en de bewolkingsgraad haalde niet eens 1/8. Tijdens de avond viel echter op dat de afkoeling veel minder uitgesproken was en de wind was ook een stuk zwakker. Voor de rest bleef alles er zeker langs de binnenkant van de pluviometer nog hetzelfde uitzien met 0,0 mm al was de omgeving nu wat geler dan gisteren en was de stoflaag ook weer wat dikker geworden. 

Dinsdag, 2 juli 2019

 Na een koele nacht met minima van  11,5 graden begon de dag helder maar al snel werden er stapelwolken gevormd. Ze waren forser dan gisteren en het leek even op buien te zullen uitdraaien. Doch al snel bleek dat de temperatuursinversie nog steeds stevig op haar plaats zat en verder dan die stapelwolken kwam het dus niet. De vorming van Stratocumulusvelden was echter beperkter dan gisteren en het werd dan ook prima zomerweer ondanks de gematigde maxima van  25,9 graden.  De meeste bewolking loste tegen de avond weer op en de zuidwestelijke wind ging nu wel liggen waardoor het ondanks de snelle afkoeling toch lang uit te houden was in de buitenlucht.  Wie het toch te koud kreeg kon mits beschikking over een plantentuin prima opwarmingsoefeningen doen met gieters en emmers bij het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 2 juli 2020

De dag startte met brede opklaringen bij 13,7 graden maar vanuit het westen trok er een gordel met Cirrus en Cirrostratus over. Daarna werd de lucht weer helder vanuit die richting doch op lager niveau dreef er massaal Stratus fractus binnen en daaruit ontstond Cumulusbewolking. De aangevoerde lucht was onstabiel en dus ontstonden er buitjes uit sommige stapelwolken. De meeste buien organiseerden zich in een lijntje dat kort na de middag over Malderen trok en daaruit ging het even flink plenzen. Op het eerste zicht was er geen onweer bij al heeft de natuur er wel een gezonde slok water aan overgehouden. Daarna was het een komen en gaan van stapelwolken en Stratocumulusvelden die door een strakke zuidwestelijke bries werden opgejaagd. Het kwik stokte op 22,7 graden en er volgden nog een paar lichte buitjes terwijl de atmosfeer zich steeds verder stabiliseerde. Dit ging ook gepaard met bredere opklaringen en meer zonneschijn en tegen de avond bleven er slechts hier en daar nog wat Cumuluswolken over. De lucht kleurde diepblauw waardoor we eventjes konden vergeten dat deze zomer de pedalen is kwijt geraakt. We eindigden met een neerslagtotaal van 3,0 mm. 

Vrijdag, 2 juli 2021

De Cirrusbewolking is tijdens de nacht weer verdwenen en er hingen nu uitgestrekte Stratocumulus- en Stratus velden. Deze deden weer voor een somber vervolg vrezen, maar vanuit het noordwesten dreven er dan toch nog brede opklaringen binnen die het later in de voormiddag zonnig maakten. En dat was nodig want de minima waren aardig teruggelopen naar 10,0 graden. Het werd net niet volledig helder met een azuurblauwe lucht waarin op het einde van de voormiddag Cumuluswolkjes begonnen te ontstaan terwijl we de laatste Stratocumulusvelden nog net boven de horizon zagen hangen in het oosten. De stapelwolkjes namen geleidelijk toe in omvang maar uiteindelijk kwam het niet tot buien. Het werd vriendelijk zomerweer en de zon kreeg nog voldoende ruimte om het kwik op te drijven naar 26,2 graden bij een eerder zwak zuidwestelijk briesje. Tijdens de avond bleef het lang zacht door toedoen van een warmere luchtsoort van subtropische origine die voor een zwoel en wisselvallig weekend zal zorgen. De bewolking loste tegen zonsondergang grotendeels op al waren er hier en daar Altocumulus floccus velden te zien die de naderende onstabiliteit reeds aankondigden. Hoe dan ook konden we het vandaag nog bij een neerslagtotaal van 0,0 mm houden. 

Zaterdag, 2 juli 2022

 Na een heldere en koele start bij minima van 14,5 graden verschenen er in het westen Altocumulus veldjes. Deze hadden een bijzonder fraaie aanblik met hun spierwitte ribbels en scholletjes die in de verte groter werden waardoor het met visueel bedrog leek alsof we tegen een verticale muur van wolkjes aankeken terwijl het in werkelijkheid een horizontale wolkenlaag is. Toen er later stapelwolkjes onder ontstonden was het plaatje helemaal af. De bewolking was niet aaneengesloten maar zou ons wel de hele dag in velden gezelschap houden die vooral in het westen nadrukkelijk aanwezig waren. De stapelwolken werden in het binnenland erg talrijk maar voor zover bekend is er in Malderen geen neerslag gevallen en het neerslagtotaal bevestigde dat met 0,0 mm. Het werd aangenaam warm met maxima van 26,6 graden bij een zuidwestelijk briesje. De stapelwolken begonnen tijdens de avond weer op te lossen wat voor een fraaie zonsondergang zorgde toen de nog steeds aanwezige Altocumulusveldjes oranje oplichtten bij de ondergaande zon. Het bleef vrij warm tijdens en na zonsondergang zonder dat het echt zwoel was. 

Zondag, 2 juli 2023

 Het is terug droog geworden en de bewolking heeft plaats gemaakt voor een erg fraai, uitgestrekt Stratocumulus stratiformis wolkendek dat we bij minima van 15,0 graden konden aanschouwen. Er waren in alle richtingen tot aan de horizon zeer regelmatige patronen van grote vlokken in te zien waartussen ook wat blauwe lucht zichtbaar was. Hierdoor kreeg de zon af en toe een kans om ons met korte lichtflitsen te plezieren. Door de toenemende thermiek werd het wolkendek open gewoeld waardoor er opklaringen ontstonden. Maar er ontstonden ook meer stapelwolken die zich deels tot Stratocumulus gingen uitspreiden waardoor het steeds minstens 5/8 betrokken was en soms zelfs een stuk meer. Tijdens de namiddag begon de zuidwestelijke wind flink aan te spannen en ontstond er in die opklaringen een soort van vale kleur of nevelige waas. Het was geen sluierbewolking maar waarschijnlijk eerder verstoven water van de zeebranding die met dit winderige weer wellicht erg stevig was. Op sommige momenten ging het er stormachtig aan toe en het bezit van een vliegbrevet of een pilotenlicentie was zeker geen overbodige luxe voor wie nu met parasols of zonneweringen aan de slag ging in de tuin. Ondanks het furieuze natuurgewelf werd het nog De bewolking loste tijdens de avond grotendeels op en maakte daarbij plaats voor bijzonder fraaie Cirrus plukken die eerst in het noorden maar later ook overal te zien waren. Ze maakten een schitterend contrast met de inmiddels weer helder geworden, diepblauwe lucht. Het duurde echter tot na zonsondergang eer de brutale wind eindelijk min of meer uitgeraasd raakte. Al het natuurgeweld vandaag ten spijt hielden we het terug droog met 0,0 mm als dagtotaal. 

Dinsdag, 2 juli 2024

 De Altostratusbewolking gisterenavond was al een teken aan de wand dat er een storing zat aan te komen en vanochtend vroeg was het dan prijs toen het behoorlijk ging regenen uit een klassiek Nimbostratus wolkendek. Met minima van 13,8 graden was het daarbij niet echt koud. De regen hield enkele uren aan maar ging halverwege de voormiddag over in motregen. Daarna was het dan een afwisseling van dikkere Cumulus congestus en Stratocumulus met een dunner wordend Altostratus wolkendek erboven wat we te zien kregen. Het werd droog maar tijdens de namiddag begonnen er steeds meer buitjes te ontstaan uit die dikkere wolkenpakketten en een ervan was halverwege de namiddag best wel pittig te noemen. Daarna klaarde het gedeeltelijk op vanuit het noordwesten met een dito briesje erbij en zo werd het uiteindelijk nog best fraai zomerweer ondanks de bescheiden maxima van 18,4 graden die daarbij uit de bus rolden. De resterende bewolking bestond uit een mix van Cumulus en Stratocumulus waarbij deze laatste tijdens de avond weer de neiging had om vanuit het west- noordwesten op te komen te zetten met een gelaagde structuur. Net alsof er weer een regenzone zat aan te komen dus. Voor vandaag konden we het echter nog droog houden, en het neerslagtotaal van 2,8 mm was dan ook volledig te wijten aan de buien die tijdens de namiddag vielen en de regenzone die deze ochtend en voormiddag passeerde. Door de bewolking koelde het maar langzaam af, maar in deze koele luchtsoort viel er sowieso niet veel meer af te koelen.