Flashback: 20 juli in het verleden

 

Zondag 20 juli 2014

Kort na middernacht kwam het opnieuw tot onweer maar net als een paar uur eerder trok ook dit complex rakelings ten westen van ons voorbij. De bliksemintensiteit was indrukwekkend, maar zodra we er vanuit Londerzeel naar gluurden leek onze magische blik het onweer te verpulveren en ging bijna alle bliksemactiviteit er in enkele minuten tijd uit. In Malderen kregen we enkel wat motregen mee en de rest van de nacht verliep rustig. Het was terug een zwoele nacht want we konden alweer hoge minima van 19,3 graden optekenen. Tegen de ochtend kregen we een mengeling van Cumulus fractus, Cumulus mediocris, Cirrus densus en Stratocumulus en Altocumulus castellanus te zien. Een chaotisch rommeltje dat wel duidelijk aangaf dat de lucht nog steeds onstabiel was. Na de middag werd dit inderdaad bevestigd door een onweersgebiedje dat vanuit het zuiden op ons afstevende en werd voorafgegaan door een mooie arcus en een aantal donderslagen. De bliksems bleven wel in de wolken verborgen, en het spektakel moest dan maar van de stortregen komen die op een tiental minuten tijd maarliefst 8,8 mm in het groene bakje wist te brengen. Na de bui werd het terug drukkend warm door al het vocht dat in de atmosfeer zat en de nog steeds vrij hoge temperaturen die tot 26,3 graden waren opgelopen. Tegen de avond pakte de bewolking zich weer samen ten westen van ons en kwam er vanuit het noordwesten opeens een windvlaag opzetten die de warme zuidwestelijke bries liet omslaan in een koele noordwestelijke variant. Dit werd een kwartiertje later door een geweldige stortbui gevolgd, maar doordat deze maar 10 seconden duurde was deze neerslag niet meer meetbaar. Het klaarde weer op en er werd terug zachtere lucht aangevoerd door de wind die weer naar het zuidwesten draaide. Later op de avond ging het echter toch nog flink afkoelen en was het voor velen weer herademen geblazen bij een luchtig briesje terwijl de laatste uren van de dag werden gekenmerkt door Cirrus densus bewolking in het zuiden en nog een onweersbui die ten oosten van ons langs trok.

Maandag, 20 juli 2015

De dag begon druilerig en grijs onder een gesloten Stratusdek waaronder het erg zacht is gebleven met minima van 13,8 graden. Af en toe viel er motregen, maar de neerslag was niet meetbaar. Dit ging zo de ganse voormiddag verder tot er rond de middag een wat overtuigendere regenbui opdook die dikkere druppels opleverde en goed was voor een neerslagtotaal van 0,5 mm. Daarna ging de bewolking een beetje breken en kregen we een waterig zonnetje te zien doorheen Altostratusbewolking die er kennelijk boven hing. Tijdens de namiddag bleven de Stratuswolken en Stratocumulusvelden echter overheersen, en namen ze zelfs weer toe waardoor er terug een periode van motregen volgde. Er stak ook nog eens een brutale zuidwestenwind op waardoor er een herfstachtig sfeertje hing ondanks de broeierige lucht waarin we maxima van 25,0 graden konden optekenen. Tegen de avond klaarde het dan toch op en kregen we afwisselend brede opklaringen en Stratocumulusvelden te zien. De wind bleef echter tot na zonsondergang doorstaan waarna ze lichtjes afzwakte. Wie de hinder er voor over had, werd echter beloond met een avond boordevol fraaie uitzichten op de golvende Stratocumulus undulatus bewolking in het zuidwesten, boterzachte temperaturen en wind die aanvoelde alsof ze uit een warmeluchtblazer kwam. Er volgde een fraaie zonsondergang waarna we een rustige nacht met weliswaar weer toenemende bewolking in gingen.

Woensdag, 20 juli 2016

Na een zeer zachte nacht met minima van 17,4 graden maakte een nog steeds azuurblauwe hemel met een brandende woestijnzon (voor zover we niet teveel op de moerassige maisvelden eronder letten) erin haar opwachting. Het warmde razendsnel op en de tropische grens was opnieuw in geen tijd overschreden. Er was op het eerste zicht geen bewolking aanwezig al konden we dankzij de zeer heldere lucht net boven de westelijke horizon wel een rij Cumulus congestus wolken zien. Later dreef er een partijtje Altocumulus castellanus bewolking voorbij en vervolgens was het terug volledig onbewolkt. We haalden uiteindelijk maxima van 34,3 graden en de zuidelijke tot zuidwestelijke wind was daarbij zwak en bracht nauwelijks verkoeling. Wie op die verkoeling wachtte, werd echter op de wenken bediend toen er omstreeks 14H45 opeens velden met Altocumulus en Altostratus bewolking binnendreven. Deze bewolking veroverde in een mum van tijd het luchtruim en degenen die op dat tijdstip bezig waren de parasol uit de garage te halen, mochten ze gelijk weer terug dragen. Ze zouden er natuurlijk ook nog onder kunnen schuilen, want tussen die wolkenvelden zaten verschillende (onweers)buien ingebed die echter geen zorg voor de Londerzeelse bevolking bleken te zijn (of hooguit een kleintje van een paar druppels). Daarna volgden nieuwe opklaringen, maar deze gingen samen met merkbaar koelere lucht, al zullen de meesten daar geen probleem van gemaakt hebben gezien de atmosfeer nu een heel stuk draaglijker is geworden. De wolkenband genereerde veel Cirrus en Cirrostratus die zich bij zonsondergang in het oosten bevond en zo een fraai kleurendisplay opleverde als afsluiter van deze hoogzomerse hittedag. Het neerslagtotaal is op 0,0 mm blijven steken.

Donderdag, 20 juli 2017

Tijdens het tweede deel van de nacht werden we opgeschrikt door een erg pittige onweerscel die over Malderen trok. Ze werd al een tijdje op voorhand aangekondigd door luide donderslagen en felle bliksemschichten welke meestal om de 20 tot 30 seconden te zien waren. daarna trok de wind aan en volgden er een aantal flinke regenbuien met dikke druppels terwijl er nog steeds nabije blikseminslagen plaatsvonden. Zowel vlakbij als in de verte waren er bliksemschichten en donderslagen wat erop wees dat het een behoorlijk groot onweerscomplex was dat over Vlaanderen trok. Er was niet minder dan 7,5 mm gevallen toen de rust weerkeerde maar uiteindelijk zijn we er heel goedkoop vanaf gekomen want de omgeving van het niet zo ver afgelegen Zemst werd getroffen door flinke hagelstenen met bijhorende schade. het tweede deel van de nacht verliep rustiger maar ten westen van ons was bij het ochtendgloren nog een flinke lijn van Cumulus congestus te zien terwijl de rest van het luchtruim grijs of melkachtig was door Cirrostratus en Altostratus bewolking. Het was wel vrij zacht met minima van 17,7 graden. Overdag dreven er opklaringen binnen vanuit het zuidwesten en schakelden we snel om van een grijs weertype naar een luchtige zomerlucht met diepblauwe kleuren en felwitte stapelwolken. Daar was dus ook ruimte voor de zon in weggelegd maar een koufront zorgde ervoor dat de bewolking tijdens de namiddag weer toenam met veel Cumulus en Stratocumulus waardoor de zon weer in moeilijkheden kwam. Samen met de koelere lucht die binnen stroomde zorgde dit voor lagere maxima dan gisteren en eergisteren met 29,9 graden en de goed voelbare zuidwestenwind wreef/blies dit er nog eens extra in. Naar de avond toe begon het dan toch nog naar warm zomerweer te evolueren toen de wind afzwakte en de zon steeds meer ruimte kreeg om ons te verwarmen. Tijdens de avond loste alle convectieve bewolking op en bleef er Cirrus bewolking over die ondertussen vanuit het westen was binnengedreven. Dit was geen aaneengesloten bewolking maar losse strepen die voor een mooi uitzicht zorden tijdens de avonduurtjes. We sloten af in rustige omstandigheden met het eerdergenoemde neerslagtotaal.

Vrijdag, 20 juli 2018

De sluierbewolking is weer grotendeels opgelost en er hingen enkel wat verspreide Cirruswolken terwijl de minima op 14,5 graden zijn uitgekomen. De hoop op regen leek dus in rook te zijn opgegaan en de voormiddag verliep zonnig bij snel oplopende temperaturen. Daarna werden er weer wat stapelwolken gevormd waarvan een deel zich uitspreidde tot Stratocumulus. Dit zorgde voor wat tempering van de zon en hitte wat in combinatie met een zwak noordwestelijk briesje de maxima draaglijk hield met 26,0 graden. Tijdens de avond losten de stapelwolken op en uiteindelijk bleef er enkel wat Cirrus bewolking over. Onder de open hemel koelde de droge lucht vrij snel af waardoor het een draaglijke avond en nacht werd voor de slapers voor zover ze zich niet teveel in het zweet hebben gewerkt met hun gieters en emmers bij het neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 20 juli 2019

 Een warmtefront zorgde tijdens de voormiddag voor een mengeling van Altostratus en Altocumulus waarbij het af en toe lichtjes regende. Het was zwoel met minima van 18,6 graden in combinatie met al dat vocht. Tegen de middag was het front gepasseerd en werd het drukkend warm met opklaringen en Altocumulus castellanus. De atmosfeer straalde een en al onstabiliteit uit en nog geen twee uur later werd de stilte doorbroken met flinke donderslagen. Een lijn van onweersbuien passeerde met weer koelere lucht in haar kielzog. Maar uiteindelijk werd het geroffel van de donder overstemd door het gedonder van de vloekende tuiniers die met een schamel neerslagtotaal van 3,0 mm weer een teleurstelling rijker en een aantal plantjes armer zijn geworden. De koele van zuidwestelijke naar noordwestelijke richtingen geruimde wind gaf al aan dat alle hoop op extra neerslag verkeken is en nieuwe neerslagsituaties zijn in de verste verte niet te bespeuren in de modellen. De stormachtige wind die nu opstak deed het weinige gevallen vocht grotendeels weer verdampen. De vroege passage van het koufront wist de maxima te beperken tot 28,5 graden en tijdens de avond was het zowaar terug te fris om buiten te zitten waardoor het muggenvolkje prompt op een  crashdieet werd gezet. Alle resterende Cumuluswolken losten op en het werd volledig helder. 

Maandag, 20 juli 2020

 Tijdens de nacht is het weer opgeklaard nadat we een reeks buitjes over ons kregen uit het koufront. De aangevoerde lucht was vochtig en dit vertaalde zich overdag in de vorming van Cumulus mediocris, de klassieke mooiweerswolkjes. Daar bleef het gelukkig bij, dus ze hadden geen slechte bedoelingen zoals uitspreiding tot Stratocumulus en Stratus. Vanuit het westen werd de lucht na de middag melkachtig en er kwam Cirrostratus opzetten. Later leek deze bewolking zich op een of andere manier echter net in het zuiden te organiseren, en het zag er nu uit als Cirrostratus waar toefjes Cirrus uncinus en Cirrus spissatus uit leken voort te lopen. Deze waren duidelijk aan een krachtige westelijke stroming blootgesteld en in combinatie met de Cumuluswolkjes die naar het zuiden dreven was het een beetje om zeeziek van te worden door ernaar te kijken. Maar als dat gebeurde zorgden de koele temperaturen die zich tussen 13,1 en 24,6 graden ophielden en de vrij krachtige noordenwind erbij dat we weer snel bij onze positieven kwamen. De stapelwolken verdwenen tijdens de avond door het wegvallen van de thermiek maar blijkbaar deden de Cirrus en Cirrostratuswolken dat ook. En zo is de dag dan toch nog in heldere omstandigheden ten einde gelopen. Aan het neerslagtotaal van 0,0 mm kon de wolkenband dus niets meer veranderen. 

Dinsdag, 20 juli 2021

Na een erg fraaie start met goudkleurig zonlicht en heerlijk zachte minima van 14,1 graden in een schitterend bedauwde omgeving konden we weer genieten van een zonnige en zomerse dag. De aangevoerde lucht was wat aan de vochtige kant en dit vertaalde zich tegen de middag in de ontwikkeling van stapelwolkjes die erg talrijk waren. Hun uiterlijk was nogal rafelig en het waren tamelijk forse Cumulus mediocris wolken maar verdere gevolgen bleven uit. Het was een klassieke, Belgische zomerdag met een wat melkachtig blauwe lucht en eerder bescheiden maxima die op 26,8 graden zijn uitgekomen. Er stond een zwak briesje uit noordelijke richtingen en tegen het einde van de namiddag begonnen de stapelwolken weer op te lossen waardoor de zon het meer en meer voor het zeggen kreeg. Er volgde een aangename avond al koelde het in de schaduw vrij snel af waarbij het klam en vochtig begon te worden. Dat vocht had overigens geen invloed op het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Woensdag, 20 juli 2022

 De bewolking die we gisterenavond reeds zagen verschijnen heeft zich tijdens de nacht verder uitgebreid en het was nu enkele nog in het noordoosten helder toen de zon weer opkwam. Door de bewolking, die uit Altocumulus en dichte Cirrus/Altostratus bestond, werd het niet kouder dan 18,9 graden. Het was ook erg zwoel nu want er kwam ook geleidelijk meer vocht binnen met het arriveren van de nieuwe luchtsoort. De bewolking bouwde zich tijdens de voormiddag geleidelijk verder op met meer Altostratus en wat Cumulus ertussen maar de buien die op het koufront zaten begonnen pas echt te activeren toen ze al een heel eind ten noordoosten van ons zaten. Het was dus weer een klassieke misser zoals het deze zomer wel een constante lijkt te zijn in Malderen. Tijdens de avond leken ze hierboven wel nog een paar pogingen te doen om er nog iets uit te persen maar meer dan wat druppels leverde dit niet meer op. De koelere lucht achter het koufront was al lang gearriveerd waardoor de potentie er al grotendeels uit was. Voor zover we van koel kunnen spreken natuurlijk want we haalden nog maxima van 27,9 graden. De resterende bewolking die uit Cirrus densus, Cumulus, Altocumulus en wat Stratocumulus bestond, zorgde voor een fraaie zonsondergang toen alles in oranjerode kleuren ging opgloeien. In elk geval was het fraaier dan het bedroevende neerslagtotaal van 0,8 mm. 

Donderdag, 20 juli 2023

 Door de buien gisterenavond en de zwakke wind heeft er zich terug dauw kunnen vormen bij 13,7 graden waarna we een afwisseling kregen van wolkenvelden en opklaringen, meerbepaald Cumulus en Stratocumulus. Eerst was er vooral Stratocumulus te zien met hier en daar zelfs wat floccus en castellanus structuren erin, en er vielen zelfs twee regendruppels uit. Later ontstonden er meer Cumuluswolken terwijl de Stratocumulus begon op te lossen. In combinatie met diepblauwe luchten zorgde dit voor een erg fotogeniek plaatje, en het werd ook aangenaam maar gematigd zomerweer met temperaturen tot 22,0 graden en een west- zuidwestelijk briesje. In de loop van de dag groeiden de stapelwolken vrij fors uit maar er was steeds veel uitspreiding tot Stratocumulus waardoor de atmosfeer net iets te stabiel leek te zijn tot teleurstelling van de plantenkwekers. Maar op het einde van de namiddag leek er opeens een dikke laag van Stratocumulus vanuit het westen binnen te trekken en daaronder ontstond zelfs een fraaie shelfcloud. Vergezeld van wat lichte windvlaagjes begon het nu plots te stortregenen waarna het nog een tijdje lichtjes naregende. De stortregen zelf was echter van korte duur waardoor het neerslagtotaal toch erg beperkt bleef met 2,2 mm. En andere verschijnselen van onweer of hagel zaten er ook niet op deze niet overdreven actieve buienlijn. Het klaarde weer gedeeltelijk op vanuit het westen en we kregen nu weer die afwisseling van Cumulus en Stratocumulus te zien. Door het vocht en de koelte verliep de avond terug in een klamme setting wat zowaar een vleugje herfstgevoel opleverde. 

Zaterdag, 20 juli 2024

 Hoewel we ons nog diep in de tropische luchtmassa bevonden en de minima met 18,7 graden de hoogste zijn van dit jaar tot nu toe, voelde het luchtig en niet zwoel aan. Toen er kort na zonsopgang wat zuchtjes wind opstaken (uit zuid- zuidoostelijke richting) voelde het zelfs eventjes fris aan. Maar de warmte kwam er al snel weer in en nog geen uur later verschenen de eerste zweetdruppels op onze voorhoofden. Vanuit het zuidwesten zagen we echter de eerste tekenen van een weersverandering verschijnen, daar hingen banden van Altocumulus castellanus en floccus die van zuidoost naar noordwest liepen. Ten noordoosten daarvan was de hemel nog helder maar naar het zuidwesten toe hing er erg veel bewolking. Deze arriveerde omstreeks 10H in Malderen, eigenlijk al eerder maar de zon stond nog in het noordoosten waardoor deze ons nog een lange tijd kon beschijnen. Er werden ook buien gesignaleerd en van hieruit konden we bevestiging daarvan zien in de vorm van ijskappen die zich tussen de Altocumulusvelden ontwikkelden. Vooral het westen van het land en een stuk van Nederland bleek gevoelig te zijn voor deze vroege buien. In Malderen bleef het droog maar de bewolking was tijdelijk erg dik waardoor we het vooral van de temperaturen moesten hebben om in dat tropische sfeertje te blijven. Tegen de middag klaarde het echter alweer uit vanuit het zuidwesten en we kregen terug uitgebreide zonnige perioden waarin het vlot kon opwarmen tot een tropische 30,4 graden. De diepblauwe kleur van de hemel werd daarbij echter lichter door het binnendrijven van Cirrus en Cirrostratus bewolking. Tijdens de namiddag verschenen er terug Altocumulusvelden waaruit hier en daar flinke Cumuluswolken ontstonden al leverde ook dat hier niets op. Het bleef op deze manier wisselend bewolkt tot kort voor zonsondergang toen het er plots erg dreigend uit ging zien met donkere wolkenmassa's die vanuit het zuidwesten kwamen opzetten en uit buienwolken leken te bestaan die in deze Altocumulusvelden verscholen zaten. Voor middernacht zorgde dit echter evenmin voor neerslag waardoor we de zwoele avond konden afsluiten met 0,0 mm als dagtotaal.