Flashback: 22 juli in het verleden

Maandag, 22 juli 2013

De aangevoerde lucht werd steeds vochtiger waardoor we enerzijds een zwoele nacht achter de rug hadden en we anderzijds de maan zagen ondergaan in prachtige geeloranje kleuren. Toen de zon met gelijkaardige kleuren opkwam en de sluierwolkjes alles met hun knaloranje tinten in vuur en vlam leken te zetten, bereikten we de minima van 17,6 graden. Daarna warmde het snel weer op terwijl er aanvankelijk wat Altocumulusbankjes werden gevormd naast de aanwezige sluierbewolking. Deze waren een teken aan de wand dat de lucht steeds onstabieler werd, en het vochtige, benauwde karakter van de lucht was ook al zo'n teken. Na de middag werden er dan stapelwolken gevormd en in het oosten van het land groeiden deze uit tot onweersbuien die lokaal erg pittig uitpakten. De gedeeltelijk afgestorven en weggeschrompelde planten in Malderen konden echter alleen maar Cumulus congestus en enkele volwassen Cumulonimbi zien die zich als visioenen of waanbeelden laag boven de zuidoostelijke horizon aftekenden, voordat het licht voor hen definitief uitging. Voor de wat meer fortuinlijke terrasjesgangers en barbecuers was het verhaal echter nog niet afgelopen. Integendeel: het waren nu de thermometers die een indrukwekkende show opvoerden door 35,4 graden te laten aflezen en we hadden ook nog een indrukwekkende zonsondergang tegoed met knaloranje kleurentinten. Deze waren afkomstig van zonlicht dat weerkaatste op restanten van de eerdergenoemde onweersbuien, en deze bestonden vooral uit Cirrus en wat eerder op de avond een uitgestrekt Altocumulusveld dat vanuit het zuiden kwam opzetten maar ondertussen weer grotendeels was opgelost. We gingen een zwoele avond in, maar wie zich ver genoeg van warmte uitstralende muren en gebouwen bevond, kon toch nog iets gewaar worden dat op avondkoelte leek. Dat we de dag met 0,0 mm afsloten was niet verwonderlijk behalve dan voor het selecte groepje Limburgers en Nederlanders dat vandaag al met tropische regenvlagen heeft kennis gemaakt. trok.

Woensdag, 22 juli 2015

De opkomende bewolking gisterenavond hoorde bij een regenzone die tijdens de vroege ochtend over Malderen trok. Maar ook deze keer was het een teleurstelling voor de plantjes want het bleef beperkt tot een zevental regendruppels per vierkante meter. Het bleef door de bewolking zacht met minima van 16,4 graden. In het westen klaarde het ondertussen weer op en was er enkel nog Cirrusbewolking en een paar bankjes Altocumulus te zien. In het oosten zagen we de regenzone wegtrekken met vooral Stratocumulus, Atocumulus, Cirrostratus en Altostratus. Later vestigde zich daar een band van Cirrus en Cirrostratus bewolking die daar het grootste deel van de dag bleef hangen terwijl de rest van de hemel diepblauw kleurde. Aan de noordwestelijke horizon zagen we ondertussen veel stapelwolken ontstaan die aanvankelijk op grote afstand bleven zodat de zon onafgebroken kon schijnen. Na de middag werden er overal stapelwolken gevormd en moesten we de zon dan toch regelmatig prijsgeven. De wind was vrij krachtig en voerde koele lucht aan vanuit het west- zuidwesten, al haalden we toch nog aangename maxima van 25,8 graden. Tegen de avond verdween de Cirrostratusband in het zuidoosten en losten de stapelwolken op, maar verscheen er in het westen een band van Altocumuluswolken die van noordoost naar zuidwest liep en van onderaf werd beschenen door de ondergaande zon. Dit leverde een schitterende zonsondergang in vurige, knaloranje kleuren op en bood meteen nieuwe hoop voor de land- en tuinbouwers daar sommige weermodellen nog redelijk wat neerslag lijken te berekenen op de regenzones die aan deze wolkenband verbonden zijn. Voor vandaag moesten we het echter zien te redden met onze vertrouwde 0,0 mm als dagtotaal.

Vrijdag, 22 juli 2016

Tijdens de vroege ochtend werden we opeens opgeschrikt door een zware wolkbreuk met zeer dikke druppels. Maar ze duurde amper 20 seconden waardoor ze slechts 0,1 mm opleverde. Dan volgde er een tweede wolkbreuk maar die duurde slechts 5 seconden en was niet eens meetbaar. Volgens de radar is deze bui verderop uitgegroeid tot onweer. Tegen het ochtendgloren leek het alsof er niets gebeurd is en dat was eigenlijk ook zo. Hier en daar konden we wel nog wat sporen van nat zien. Het was opnieuw erg zacht met minima van 18,5 graden en er hing veel Stratocumulus castellanus bewolking in een erg nevelig aandoende, grijze lucht. Na een tijdje klaarde het weer op en het werd opnieuw drukkend en broeierig ondanks de overwegend noordelijke wind. Na de middag kregen we afwisselend dreigende schaduwen te zien in de nevelige melklucht en leek er een bui in te zitten, maar steeds opnieuw klaarde het terug op. Dit ging zo zeker een stuk of vijftien keer door waarbij het bij een van de opklaringen nog opwarmde tot 27,8 graden. Ook tijdens de dreigende donkere intermezzos bleef het echter drukkend warm. Pas omstreeks 20h kwamen we dan toch in een soort van outflow terecht waarbij de wind aanwakkerde en naar het oosten draaide terwijl er een weldadige koelte over ons neerdaalde. Dan draaide hij weer naar het noorden en zwakte af terwijl het terug zwoeler ging aanvoelen. Boven ons waren ondertussen opvallende banden van Stratocumulus castellanus bewolking te zien die van noord-noordoost naar zuid-zuidwest liepen. Een onstabiele setting dus maar in Malderen werd ze niet verzilverd en de pluviometer met haar eerdergenoemd neerslagtotaal dus niet bevochtigd.

Zaterdag, 22 juli 2017

De dag begon nog hoogzomers met zachte minima van 13,7 graden en veel zonneschijn, maar in het zuidwesten konden we het begin van het einde reeds zien verschijnen in de vorm van een scherp afgebakende muur van Cirrostratus geflankeerd door Altocumulusbanden en Stratocumulus. Die muur bleef daar natuurlijk niet hangen, en dus kwam ze onze richting uit en het duurde niet lang of de zon dook weg achter de chaotische Stratocumulus en Stratus fractus bewolking die ons het eerst bereikte. Daarna verschenen er weer een paar schuchtere opklaringen maar veel kregen we ze niet meer te zien. Het meest 'storende' weerselement was de wind die er al vroeg in de ochtend flink aan lag te sleuren maar het ging wel om een warme bries uit zuidoostelijke richtingen. Kort na de middag ging het dan regenen met een buiig karakter, maar veel stelde het niet voor en de neerslag was niet meetbaar. Bij iedere bui viel er wel genoeg neerslag om alles nat te maken. Dan volgden er opklaringen waarbij het nog verrassend zwoel ging aanvoelen bij maxima van 25,4 graden en het was dan ook min of meer te verwachten dat er nog een zwaardere bui met onweer zou tot ontwikkeling komen. Maar met 1 donderslag stelde het allemaal niet veel voor en de neerslag trok grotendeels ten westen van ons langs. Dan klaarde het weer op vanuit het zuiden en ging het terug zwoel aanvoelen met een stekende zon en een wat afgezwakte wind. De zonnige episode was echter wat langer zodat we toch nog konden genieten in de buitenlucht van zomers aandoende omstandigheden. Om 20h30 vonden ze hierboven echter dat het welletjes is geweest en kwam er een bui opzetten die deze keer echter geen onweer aan boord had. Later op de avond volgden er dan meer buien, al stelden ze allemaal niet bijster veel voor en meer dan 0,5 mm kwam er dan ook niet uit (het exacte neerslagtotaal is niet duidelijk daar het tot na middernacht bleef verder regenen). Tussen de buien door kregen we fraaie stapelwolken en Cumulonimbus te zien die voor een waardige afsluiter van deze dag zorgden.

Zondag, 22 juli 2018

Bij minima van 13,0 graden konden we eventjes genieten van aangename koelte alvorens de zon er weer haar schouders onderzette en het kwik de hoogte instuwde. Er was Stratocumulus lenticularis te zien in de lichtblauwe hemel en hiertussen gingen zich al snel stapelwolken ontwikkelen die tijdens de namiddag dreigende afmetingen kregen. Het werd drukkend bij maxima van 28,3 graden en bij een noordelijke tot noordoostelijke stroming zou je dat niet meteen verwachten. En opeens was het dan zover met een stapelwolk die boven Malderen het buienstadium bereikte. Er vielen een vijftal dikke druppels waarna het weer vanuit het noordwesten opklaarde. Uit die richting dreven er later echter terug flinke stapelwolken binnen maar deze losten geen nieuwe druppels meer. Het klaarde weer verder op maar vanuit het westen dreven er later Stratocumulusvelden binnen die de warmte vasthielden waardoor we een zwoele plaknacht ingingen. Voor de terrasjes was het natuurlijk wel een goede zaak al hadden de tuiniers en boeren weinig tijd om tot daar af te zakken met het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 22 juli 2019

 De dag begon met sluierwolkjes en koele minima van 13,1 graden. Daarna was het dan aan de zon om de nieuwe hittegolf in gang te trappen en schoot het kwik als een speer de hoogte in. Er verschenen vrijwel geen stapelwolken meer en de aangevoerde lucht die door een zuidzuidwestelijk briesje verzorgd werd, was kurkdroog. Tijdens de namiddag haalden we maxima van 33,7 graden. Tijdens de avond koelde het snel af waardoor we waarschijnlijk nog een laatste keer alles kunnen open zetten om onze woningen koel te krijgen. Het neerslagtotaal is net zoals alles wat er afhankelijk van is weer nauwelijks het vermelden waard met 0,0 mm.

Woensdag, 22 juli 2020

De ochtend was weer erg koel met 7,6 graden. De dag begon helder al werden er al snel weer Cumuluswolken gevormd. Deze begonnen na verloop van tijd echter weer op te lossen en de blauwe lucht begon melkachtiger en heiiger te worden. Toch luidde dit niet de komst van regenzones in, want het bleef fraai zomerweer met temperaturen die naar 24,1 graden stegen bij een zuidwestelijk briesje. Tegen de avond begon de lucht opnieuw helderder te worden en toen de bewolking weer was opgelost zag de hemel er weer min of meer hetzelfde uit als vanmorgen. Dit ging wel gepaard met een vrij snelle afkoeling, zeker toen de wind tegen zonsondergang weer ging liggen. Met een neerslagtotaal van 0,0 mm hebben we het er opnieuw droog van af gebracht.

Donderdag, 22 juli 2021

Het was aan de koele kant met 14,7 graden maar opnieuw konden we genieten van een ochtendstond die goud in de mond had in de meest letterlijke betekenis gezien het goudachtige licht dat de schitterend bedauwde omgeving liet opgloeien. De eerste zonnestralen voelden meteen aangenaam warm aan en de lucht is ook weer wat transparanter en opener geworden ondanks de bewolking en typische herfstgloed die we gisteren al konden zien. Overdag werden er enkele stapelwolkjes gevormd maar de zon scheen bijna ononderbroken terwijl het met een noordelijk briesje erbij opwarmde tot 25,9 graden. De stapelwolken waren niet zo talrijk en tijdens de avond werd het weer helemaal helder waarbij het avondlicht weer een  koelere  kleur had dan gisteren met vooral geelachtige en gouden tinten. Het blauw van de hemel was ook weer wat dieper al konden we nog lang niet van een azuurblauwe en zuiderse hemel spreken. Het bleef tot een eind in de avond aangenaam zacht al begon de klammigheid er na zonsondergang toch weer meer en meer in te komen. Met 0,0 mm was het neerslagtotaal van vandaag ook niet het vermelden waard. 

Vrijdag, 22 juli 2022

Tijdens de voormiddag kregen we vaak Stratocumulusvelden te zien die er bij momenten erg fraai uitzagen doordat ze een erg dunne structuur hadden. Het is door deze bewolking niet erg kunnen afkoelen met hoge minima van 13,6 graden tot gevolg. De Stratocumulusvelden losten geleidelijk op en maakten plaats voor Cirrus en Cirrostratus welke vanuit het zuidwesten kwamen opzetten. Deze gingen op hun beurt vrij snel over in Altostratus en daarna keken we voor een erg lange tijd tegen een matglaszonnetje aan dat niet veel kracht meer had. Bij momenten voelde het ook frisjes aan in de zuidwestelijke wind die er nog stond en soms goed voelbaar was. Het kwik kon voor het dikker worden van de bewolking wel nog een aangename 24,8 graden aantikken. Hoewel het niet voorspeld was, maar het van de andere kant wel kon voorzien worden aan de opbouw en evolutie van het wolkendek te zien, begon het tijdens de late namiddag plots te regenen. Deze had een buiig karakter en hield lang aan waarbij zeer lichte en lichte regen elkaar afwisselden. Met andere woorden, het bleef allemaal erg magertjes en het neerslagtotaal dat we op het einde van de dag zouden optekenen loog er dan ook niet om met 0,9 mm. De buien brachten nu wel andere wolkensoorten met zich mee waarbij we vaag de contouren van Cumulus en Cirrus densus konden zien met onstabiel ogende Altocumulus castellanus en floccus ertussen. Het grote spektakel dat je bij deze wolken zou kunnen verwachten bleef echter beperkt tot de grenzen van onze fantasie en dromen. 

Zaterdag, 22 juli 2023

 Net als gisteren begonnen we er weer aan met een wat melkachtige Cirrostratuslucht waarin wolkenflardjes hingen en uitwaaierende contrails van vliegtuigen. Het is daarbij afgekoeld tot 13,2 graden. De wolkenflardjes werden geleidelijk talrijker en gingen over in Cumulus. Daarna werd de lucht dreigend en donker in het westen en konden we op de satellietbeelden een buienlijntje zien ontstaan in de buurt van de kuststreek. Het trok in de richting van Malderen, maar wie dacht dat we onze gietronde vandaag konden overslaan kwam al snel bedrogen uit. Op de radarbeelden was immers al meteen te zien dat de wolken bijna geen neerslag produceerden en toen ze hier arriveerden bleek het slechts een mix van Stratocumulus en Cumulus te zijn die overtrok. Daarna klaarde het weer op vanuit het westen maar zagen we wel geleidelijk meer Cirrostratus binnentrekken met Cumuluswolken eronder. Deze ging later over in Altostratus met wat Stratocumulus castellanus eronder en dit werd tijdens de late avond dan toch nog gevolgd door perioden van lichte regen uit een ondertussen in Nimbostratus overgegaan wolkendek. Bij dit alles viel op dat de wind er volledig is uit gegaan, die is bij het binnenlopen van de Altostratus bewolking al flink afgezwakt. Het werd hierdoor een stuk warmer voor het gevoel en dat terwijl het kwik met maxima van 21,8 graden weer erg bescheiden presteerde. De neerslag stelde uiteindelijk niet veel voor en het werd al snel weer droog. We eindigden met 0,2 mm als dagtotaal. 

Maandag, 22 juli 2024

 De toenemende bewolking gisterenavond heeft ook tijdens de nacht niet meer tot neerslag geleid waardoor we toch stilaan het gevoel beginnen te ervaren dat we vorig jaar tijdens de zomer hebben gekend. Het is weer helemaal opgeklaard en het kwik is naar 16,0 graden gezakt. Er stond nog een beetje wind waardoor de omgeving er vrij droog bijlag, er was slechts een heel klein beetje dauw terug te vinden. Vanuit het westen dreef er al snel weer bewolking binnen en deze bestond uit een mix van Stratocumulus en Cumulus fractus. De zon kreeg het dus moeilijk al bleven er wel nog wat opklaringen over. Er stond ook een goed voelbare west- zuidwestenwind die het vooral tijdens de voormiddag erg kil deed aanvoelen. Na de middag veranderde dat en kwam er toch een zekere zwoelte in de lucht bij temperaturen die verder stegen naar 24,5 graden. Er verschenen nu ook wat stapelwolkjes terwijl de Stratocumulusbanken dunner werden. Tijdens de late namiddag keken we aan tegen heel dunne Stratocumulus banken waartussen hier en daar lenticularissen te zien waren met wat heel kleine Cumuluswolkjes ertussen. Het contrast met de grijswitte wolkenbanken en de diepblauwe lucht erboven was erg mooi en rustgevend. In het zuidwesten verscheen er dan weer Cirrus die zich uitbreidde maar er erg fraai uitzag met de talloze fibratus en uncinus structuren erin. Hier en daar zagen we die wolken ook uitsneeuwen en het viel op dat die valstrepen mammatusachtige structuren vormden. Op het einde van de avond dreef er plots Stratocumulus en Stratus fractus binnen die massaal kwam opzetten vanuit het westen. Hierin was ook redelijk wat onstabiliteit te zien, tegen zonsondergang zat het hele wolkendek al vol met Castellanusachtige structuren waarvan sommigen al uitgegroeid waren tot forse stapelwolken met dreigend donkere basissen eronder. Voorlopig bleef het nog droog en we slaagden er zelfs in om dat tot middernacht zo te houden. We eindigden dus met een neerslagtotaal van 0,0 mm.