Flashback: 23 juli in het verleden

Woensdag, 23 juli 2014

Het was vanochtend erg zacht met minima van 18,0 graden, en het luchtruim zat boordevol onweersverklikkers (Altocumulus floccus en Altocumulus castellanus in uitgestrekte velden). Hier en daar waren ook valstrepen onder deze bewolking te zien en na verloop van tijd werd het weer helder vanuit het westen. In de loop van de voormiddag werden er overal Cumuluswolken gevormd die uitgroeiden tot middelmatige afmetingen en dus niet zo'n hinder vormden voor de zonnekloppers onder ons. Alles zag er stabiel en zomers uit en het warmde op tot een tropische 30,9 graden. Tijdens de late namiddag wisten enkele Cumuluswolken echter uit te groeien tot het buienstadium en met namen in het oosten van Nederland, het zuiden van België en Duitsland en Frankrijk kwam het tot verspreide onweersbuien. Veel organisatie zat er niet in en de buien wisten ook niet tot in Malderen door te dringen al viel wel op hoe de buiencomplexen vrij lang in stand werden gehouden door een krachtige westelijke stroming op grotere hoogte. Op de begane grond stond dan weer net een oostelijke tot noordoostelijke wind die soms wat vlagerig van karakter was. Tijdens de avond begonnen de buienwolken weer in te zakken en werd het bijna helder op nog wat aambeeldbewolking in het zuiden na. Het bleef erg zwoel waardoor we moesten opletten op een verstoring van het neerslagtotaal van 0,0 mm door zweetdruppels bij het optekenen ervan.

Donderdag, 23 juli 2015

De verlossende regenzone bleek uiteindelijk niets om het lijf te hebben gehad waardoor we vandaag opnieuw een uitgedroogde omgeving aantroffen. Er werden vrij snel stapelwolken gevormd in de diepblauwe lucht waaronder we ontwaakten en de minima van 12,5 graden hebben opgetekend. De stapelwolken spreidden zich uit tot Stratocumulus en maakten het de zon bij momenten knap lastig. Na de middag ging de diepblauwe kleur van de lucht eruit en zagen we geleidelijk Cirrus en Cirrostratus bewolking binnenschuiven vanuit het zuidwesten. Deze ging over in Altostratus waardoor we ons konden afvragen of die verlossende regenzone er dan toch ging komen met vertraging. Maar niets was minder waar, want na een uurtje klaarde het weer op vanuit het westen en ging de bewolking over in Cirrostratus en Cirrus. De zon kwam er weer bij en liet het opwarmen tot 24,1 graden. Temperaturen die erg aangenaam waren, zeker daar de wind aan de zwakke kant bleef. Tijdens de avond zagen we Altocumulus bewolking binbnendrijven vanuit het zuiden, en leek de westelijke tot zuidwestelijke wind weer wat aan te wakkeren, doch verdere gevolgen bleven uit. Een van die uitgebleven gevolgen was regen waardoor we deze dag opnieuw met een neerslagtotaal van 0,0 mm in de boeken zagen verdwijnen

Zaterdag, 23 juli 2016

We werden in het holst van de nacht terug opgeschrikt door een donderslag die gevolgd werd door regenbuien. Maar tegen de ochtend werden we opgeschrikt door een neerslagtotaal van slechts 0,2 mm. Vooral de tuinierder met een door rondzeulen van gieters uitgerokken arm schrok daarvan op. Bij minima van 18,2 graden was het nog steeds zacht en het was nevelig en grijs met Stratus bewolking. In het zuiden was deze bewolking donkerder en dreigend en leek er dus een stortbui in de maak te zijn doch toen ontdekten we dat er een noordenwindje stond en de bewolking eveneens aan noordelijke stromingen werd blootgesteld. De bewolking werd dunner en er kwam een waterig zonnetje tevoorschijn. Er ontstonden vormeloze stapelwolken uit de Stratus die zich (niet goed) aftekenden tegen de wazig blauwe lucht. Soms was er ook Stratocumulus te zien en heel af en toe zelfs een veldje Altocumulus floccus. Het werd aangenaam warm met maxima van 25,0 graden en er volgde een aangename zomeravond. Doch na zonsondergang koelde het snel af en was de zomersfeer weer weg, al waren de meeste barbecue setups dat sowieso al op dit late tijdstip. Het klaarde ondertussen verder op vanuit het noorden

Zondag, 23 juli 2017

Ondanks het wat tropisch aandoende weertype met de buien, dreigende stapelwolken en stekende zon gisterenavond leek het vandaag wel herfst met een ijzige, stormachtige westenwind die door merg en been sneed en sombere Stratus en Stratus fractus bewolking. We moesten een paar uur op onze (klapper)tanden bijten voordat de zon er zich mee ging moeien en het wolkendek door thermiek werd opengereten. Maar daar moesten we wel een prijs voor betalen want de atmosfeer werd onstabiel en er dreven buien binnen terwijl de wind met momenten erg pittig uit de hoek kwam. De ene bui volgde de andere op met tussendoor weliswaar nog wat zonneschijn. Ook al waren de opklaringen erg breed, door de krachtige stroming was de volgende bui reeds gearriveerd voor men het door had. Tijdens de late namiddag werd het allemaal weer wat interessanter voor de fotografen onder ons want de thermiek bereikte een hoogtepunt waardoor er flinke buienwolken ontstonden al hing er nog teveel Stratus fractus bewolking onder en tussen om het wolkendisplay vijf sterren te kunnen geven. En sommigen onder ons zouden dit alles er zelfs niet   n geven want met maxima van 21,9 graden was het maar een beroerde toestand al waren de minima met 12,4 graden afgelopen nacht natuurlijk wel beter slaapbaar. Tijdens de avond bleef het buiig en tamelijk guur waarbij we af en toe opklaringen zagen maar het op andere momenten vrij lang ging regenen. Een van de buien die omstreeks 19 h in Malderen passeerde zorgde voor een ware zondvloed al was er geen onweer bij. Ze wist het dagtotaal aan te vullen tot 21,0 mm al zit daar ook nog een stukje van gisteren en komende nacht bij daar de buiigheid zowel afgelopen nacht als komende nacht blijft aanhouden.

Maandag, 23 juli 2018

Het was vrij zwoel met minima van 20,2 graden en nog steeds Stratocumulusvelden. Gisteren kwamen ze uit het westen opzetten en nu hingen ze vooral in het oosten terwijl het vanuit het westen opklaarde. Hoewel er overdag stapelwolken werden gevormd, hoefden we ons niet aan verlossende regenbuien te verwachten en het werd nu drukkend warm doordat de noordwestelijke wind erg zwak was. We haalden maxima van 29,1 graden en de temperatuur bleef tijdens de namiddag en avond vrij constant door de aanwezigheid van Stratocumulusvelden die door de stapelwolken werden gevormd. Deze hielden de warmte vast waardoor de avond erg plakkerig verliep en dat was natuurlijk geen zegen voor de tuinierders die bij het neerslagtotaal van 0,6 mm onverminderd moesten doorgaan met zwoegen. De dag liep in rustige en lichtbewolkte omstandigheden ten einde. 

Dinsdag, 23 juli 2019

  Het was nog opvallend koel gezien de thermische gang van zaken met 15,0 graden. Daar hoorde een heldere hemel bij en dus ook een zon die spoedig komaf zou maken van de koelte. Het was tegen de middag al bakken en braden geblazen en naar de avond toe steeg het kwik verder naar 39,2 graden. Ondertussen dreef er sluierbewolking binnen en er ontstond ook een fijne waas van woestijnstof dat in de hogere regionen van de atmosfeer werd gepompt. Eerst was dit spierwit maar later zorgde dit net voor fraaie kleurentinten die varieerden van oker en oranje naar paars. Ze leken wel de voorbode van een inferno te zijn en de langzame afkoeling was al een opwarmertje voor wat komen gaat. Het wordt dus een zwoele nacht en dus hing er aan onze bezwete lichamen meer vocht dan er in de pluviometer zit met 0,0 mm.

Donderdag , 23 juli 2020

Hoewel er een bewolkte dag in de modellen zat, bleek dit allemaal erg mee te vallen en begonnen we zelfs onder een strakblauwe hemel bij minima van 8,4 graden. Net als de voorbije dagen werden de wolken in de loop van de voormiddag gevormd en bestonden ze voor het grootste deel uit Cumulus, al dreven er ook Altocumulus floccus veldjes en Cirrus in verschillende vormen en maten binnen naarmate de uren verstreken. Voorlopig had dit echter geen verdere gevolgen en we zaten ook nog eens in subtropische luchtaanvoer waardoor het zeker niet ontbrak aan zomersfeer. Alle bewolking ten spijt overheerste de zon ook tijdens de namiddag en we haalden vrij hoge maxima van 29,2 graden onder begeleiding van een zuidwestelijk briesje. Pas tegen de avond zagen we hoe de Cirrostratus bewolking zich samenpakte in het westen en daar overging in Altostratus met daaronder Altocumulusbanken en wat Cumulus. In het tegenlicht van de zon zag deze wolkenmassa er dreigend uit en op de radarbeelden was zelfs een overtuigend neerslagsignaal te zien dat erg snel onze richting uitkwam vanuit het zuidwesten. Het bleek echter spookregen in de meest letterlijke zin van het woord te zijn, want ze leek net als een geest ongrijpbaar en onvindbaar te zijn. Zelfs toen we al lang onder het blauwe gebied op de radarbeelden zaten viel regen in geen velden of wegen te bekennen. We zagen ondertussen weer wat opklaringen verschijnen vanuit het westen en pas toen vielen er een vijftal kleine regendruppels neer in de onmiddellijke omgeving van het weerstation. Daarna werd het weer droog en konden we genieten van fraaie wolkenlandschappen die bestonden uit Altocumulusvelden, Cirrusplukken, gebroken Altostratus en wat Stratus fractus. In combinatie met het warme avondlicht leverde dat best wel een fraai plaatje op en we konden er ook nog eens extra van genieten daar de warmte erg goed bleef hangen tijdens de late uurtjes. Al was dat genieten misschien wat te veel gevraagd van het muggenvolkje dat dit niet zomaar liet gebeuren. Al het gedruppel en gedreig ten spijt is het dagtotaal op 0,0 mm blijven steken en ook tijdens de nacht bleef het droog. 

Vrijdag, 23 juli 2021

Het was helder en koel vanochtend met minima van 10,9 graden terwijl er terug op grote schaal ochtenddauw werd gevormd. In het zuiden en zuidoosten was heel wazig wat Cirrostratusbewolking te zien en hoe onschuldig dit ook oogde, het was de eerste voorbode van een weersverandering die zeer gunstig is voor de reisbureaus en de museumsector. Maar voorlopig konden we nog van fraai zomerweer genieten met veel zonneschijn en een afwisseling van stapelwolken en Cirrusvelden. Bij een zuidelijk briesje steeg het kwik naar 21.1 graden maar tijdens de avond begon dat briesje aardig aan te trekken waardoor het zeker na 20H behoorlijk kil begon aan te voelen op de terrasjes in de buitenlucht. Gelukkig werd dat na een tijdje gecorrigeerd en keerde de rust naar middernacht toe weer terug. Nu begonnen er echter Altocumulusvelden binnen te drijven vanuit het zuiden waarin castellanus en floccus structuren te zien waren. Het waren de eerste voorboden van de onstabiliteit die ons dit weekend te wachten stond. In combinatie met het okergele maanlicht dat er doorheen scheen zag het er allemaal behoorlijk griezelig uit net alsof er een soort van Apocalyps op ons zat te wachten. Maar voorlopig bleef dat allemaal nog uit en ook in de pluviometer viel er met 0,0 mm als dagtotaal nog niet veel te apocalypsen. 

Zaterdag, 23 juli 2022

Nawee n van de storing die ons weer de afgelopen twee dagen bepaald heeft, zorgden nog steeds voor redelijk wat bewolking die meestal uit dunne Stratocumulusvelden bestond. Deze liet het licht en vooral de warmte van de zon echter goed door en tegen de middag werd deze bewolking ook grotendeels open gewoeld door thermiek wat ook zichtbaar werd als Cumuluswolken. Om deze tot buien uit te laten groeien was de lucht echter al te stabiel en de nadruk kwam dan ook op warm en zonnig zomerweer te liggen waarbij we vandaag al maxima van 28,4 graden konden halen en dit bij een zuidwestlijk briesje. Door de bewolking afgelopen nacht was het trouwens vanochtend al erg zacht met minima van 13,8 graden. Op het einde van de namiddag en aan het begin van de avond werden de opklaringen extra breed en werd het zelfs bijna helemaal helder, maar kort voor zonsondergang zagen we toch weer dreigende wolkenformaties binnentrekken uit het westen en noordwesten. Deze bestonden uit Cumulus fractus, Stratocumulus en een variant daarvan welke onstabiel ogende castellanus structuren vertoonde. Maar ook hierover hoefden we ons geen illusies meer te maken want het bleef droog en het dagtotaal bleef dan ook steken op 0,1 mm. 

Zondag, 23 juli 2023

 Tijdens de nacht kregen we opnieuw perioden van lichte regen waarna we vanochtend ontwaakten onder een herfstachtig ogend wolkendek. Nog steeds regende het in kleine hoeveelheden, waarbij de druppels te groot waren om van motregen of gemiezer te kunnen spreken, maar de hoeveelheden dan weer net te klein om van echte regenval te kunnen spreken. Kortom een weertype dat het bloed vanonder de nagels van de naar water zuchtende land- en tuinbouwers haalde. Opvallend was dat het Nimbostratus wolkendek volledig egaal was zonder ook maar iets van structuur erin. Later ging ze dan toch over in Altostratus en ontstonden er op grote schaal wolkenflarden onder. De zon kwam er in waterige versie doorheen en later kon ze zelfs af en toe wat feller schijnen. Maar ondertussen is de zuidwestenwind weer flink toegenomen waardoor de herfstsfeer erin bleef zitten. Nochtans voelde het best wel zwoel aan in de vochtige lucht die van 15,0 graden naar 21,5 stuks is opgewarmd. Dat zwoele bleek al snel de voedingsbodem van buienactiviteit te zijn want na de middag werd de hemel geleidelijk chaotischer met soms mooie opklaringen en soms inktzwarte wolkenluchten. De neerslag die tussendoor viel kreeg nu ook een buiig karakter met veel dikkere druppels tussen de vlaagjes van motregen door. Wel viel op dat de buienwolken en de wolkenflarden waartussen ze verscholen zaten, erg lage basissen hadden die wellicht ook voor een stuk die motregen veroorzaakten. Met deze overgang zijn we ook in een andere luchtsoort terecht gekomen waardoor het klammer werd. De wind zwakte af en tijdens de avond volgden er perioden van stevige regenval in een voorts rustig aandoende atmosfeer waarin nog maar amper wind stond. Na een eerste periode van felle regen werd het eventjes droog en zagen we erg dreigende wolken luchten met bijna zwarte kleuren en nog steeds erg lage wolkenbasissen. Er was Stratocumulus lenticularis te zien die zich als grote, dikke sigaren tussen de Stratus fractus bewolking had genesteld terwijl daar een erg dikke laag Altostratus boven hing. Hier en daar hadden de wolkenflarden ook een beetje de vorm van een uitgerafelde shelfcloud en het was opvallend donker voor dit tijdstip op de dag. Er volgde terug een periode van zware regenval die kort na zonsondergang weer door een wat drogere periode werd gevolgd. Er vielen nu wat gaten in de bewolking die nog steeds min of meer dezelfde samenstelling had. De rest van de avond verliep wat droger en het neerslagtotaal is op een indrukwekkende 24,0 mm uitgekomen. 

Dinsdag, 23 juli 2024

 De onstabiliteit van gisterenavond heeft zich tijdens het tweede deel van de nacht dan toch nog vertaald in buien. Op sommige momenten viel het water er met bakken uit en ook tijdens de voormiddag vielen er aanvankelijk nog een aantal exemplaren. Het zwaartepunt van de storing was toen echter al gepasseerd en het grootste deel van de tijd ging het vooral om motregen. Het is daarbij afgekoeld tot 16,0 graden. Op de satellietbeelden was te zien dat er nog een flink pak wolken op ons afkwam, maar uiteindelijk bleken we in Malderen geluk te hebben. Een deel van de wolken loste immers plotseling op en zo kregen we onverwachts toch nog een aantal mooie opklaringen met zonneschijn erbij. De luchten waren diepblauw en wat er overbleef aan bewolking bestond uit Stratocumulus en Cumulus die zich deels tot voornoemde uitspreidde. Soms trokken er meer uitgestrekte velden van deze mix voorbij en soms kwam de zon weer terug met bredere opklaringen. Maar tijdens de namiddag begon er zich een dunne variant van Stratocumulus tussen te mengen die een vrij egale structuur begon te krijgen en daardoor een beetje op een laag Altostratus leek boven de Cumulus fractus wolken. De Cumuluswolken daaronder begonnen over te gaan in grotere exemplaren die echter rafelig en chaotisch oogden en ook deels in die laag verscholen zaten. Het zorgde voor erg dreigende, donkere luchten en het deed een beetje aan herfst denken want de west- zuidwestenwind begon er op sommige momenten ook weer met flink wat geweld tegenaan te beuken. Later op de avond klaarde het plots grotendeels op en konden we van een erg fraaie setting genieten waarbij goudgeel zonlicht op een met duizenden druppeltjes versierde vegetatie schitterde terwijl er mooie stapelwolken langs dreven ten westen en oosten van ons. Het voelde ook lang niet koud aan met een thermisch opwippertje naar 22,3 graden waardoor het eigenlijk zelfs mogelijk was om een terrasje te doen in open lucht voor degenen die er snel genoeg bij waren om de tuinmeubelen met een handdoek droog te dippen en er vlug een ad fundum doorheen te mikken. Daarna kwam er immers al snel weer bewolking opzetten vanuit het noordwesten en voelde het bij een opstekend dito briesje meteen weer kil en onaangenaam aan. Wel bleef het droog, we eindigden met een dagtotaal van 6,8 mm.