Flashback: 25 juli in het verleden

Vrijdag, 25 juli 2014

Er hing vanochtend veel Cirrus en Cirrostratus bewolking terwijl er ook stevige Cumulus congestus wolken werden gevormd eens de zon goed en wel op kracht was gekomen. Koud was het zeker niet bij minima van 15,3 graden en tijdens de zonnige perioden voelde het zelfs wat drukkend aan. Het duurde niet lang voordat de stapelwolken hun eerste druppels begonnen te lossen, maar het leek erop dat Malderen grotendeels aan het buiengeweld ontsnapte want het bleef dus letterlijk bij een paar druppels. Aan de bewolking viel echter niet te ontkomen want een deel van de stapelwolken spreidde zich uit tot Stratocumulus waardoor er langdurige sombere perioden aan te pas kwamen. Dit drukte natuurlijk ook zijn stempel op de prestaties in de kwikbuis al konden we desondanks toch nog maxima van 25,8 graden binnenhalen. Vanuit het noorden naderde ondertussen dichte, aaneengesloten bewolking waardoor het erg slechte weer dat in Nederland huishield, ons nu ook bereikte. Maar de grijze massa kreeg opeens een blauwe waas en korte tijd later klaarde het weer grotendeels op vanuit het noordoosten. Wat volgde was een niet eens zo onaardige zomerdag waarbij we een afwisseling van onschuldige(re) stapelwolkjes, wat resten Stratocumulus bewolking en een weinig sluierbewolking aangeboden kregen. Dit alles werd voortgedreven door een zwak noordoostelijk briesje terwijl de atmosfeer vooral tijdens de namiddag een wat nevelige indruk maakte. Tijdens de avond konden we genieten van brede opklaringen en was het weer aangenaam toeven op de terrasjes en bij de dagelijkse rit naar de pluviometer die 0,0 mm als dagtotaal aan het licht bracht.

Zaterdag, 25 juli 2015

Tijdens de vroege ochtend werden we opgeschrikt door gerommel in het zuidwesten. Een licht onweer trok met ongeveer een ontlading per minuut langs waarbij we in Malderen een aantal korte maar pittige buitjes te verwerken kregen. Na een tijdje keerde de rust weer, maar omstreeks 4H30 werd de omgeving opnieuw opgeschrikt door gerommel en kregen we twee onweershaarden te zien. Een intensieve onweerscel bevond zich ten noordwesten van ons en liet de hemel elke vijf seconden oplichten. Ten zuidwesten van ons bevond zich een minder actief onweer dat echte gevaarlijke verticale ontladingen veroorzaakte, ongeveer om de 30 seconden. Beide onweershaarden trokken ten westen van ons voorbij, maar toch kregen we een aantal flinke plensbuien te verwerken in Malderen. Het was ook de eerste keer sinds eind mei dat we nog eens de sfeer van een echte onweerssituatie konden proeven op deze locatie. Het noordwestelijke onweer trok verbazend snel verder en zat nog geen vijf minuten later reeds ten noordoosten van ons. Dit bracht al meteen de nieuwe hoofdrolspeler van de komende dag naar voren, namelijk de wind. We kregen vandaag immers met een krachtige zomerstorm te maken, en de broeierige, windstille omstandigheden die tijdens de nacht nog heersten maakten bij het krieken van de dag plaats voor een gure herfstachtig aandoende stormwind. Het was volledig betrokken en af en toe kwam het tot striemende vlagen van regen of motregen. De wind ruimde van zuidwestelijke naar westelijke tot noordwestelijke richtingen waarbij ze gevoelig koudere lucht aanvoerde. De temperaturen stegen niet meer boven de 22,9 graden uit (die al vroeg in de voormiddag bereikt werden), en het voelde door de wind nog kouder aan dan het was. Toch ontsnapten we aan het zwaartepunt van de storm, en was het vooral een strook over het westen, midden en oosten van Nederland die zwaar werd getroffen met talloze bomen die gemakkelijk ontwortelden daar ze volop in blad stonden. In Malderen bleef het bij war gebroken takjes en omgewaaide bloempotten al maakte dit het weertype er niet veel minder guur op. Tijdens de late namiddag kregen we tijdelijk een waterzonnetje te zien in Altostratus translucidus bewolking, maar het ging al snel terug overtrekken en regenen vanuit het westen. Tijdens de avond klaarde het dan definitief op en kregen we flinke stapelwolken te zien die zich in rijen vanuit het westen schikten. Deze brachten een aantal buitjes voort, maar het waren terug de vertrouwde regenbuien die we al maanden gewoon zijn met telkens een handvol niet meetbare regendruppels. de wind zwakte zeer snel af en tegen zonsondergang was er geen blaadje meer dat nog bewoog in de windstille omstandigheden. De brede opklaringen en de polaire lucht die over ons is uitgestroomd, lieten het echter zeer snel afkoelen waardoor we nu pas de minima van 13,6 graden optekenden. Het neerslagtotaal was een echter verademing voor de uitgedroogde natuur met 9,9 m

Maandag, 25 juli 2016

Het is tijdens de nacht afgekoeld tot 16,4 graden. Minima die enigszins op peil werden gehouden door dreigende wolkenluchten die een isolerende werking uitoefenden. De bewolking bestond uit Altostratus en verderop ook dikke lagen Altostratus undulatus asperatus bewolking. Het leek alsof er spoedig bakken water zouden vallen, maar uiteindelijk bleken dat lege dozen te zijn want er vielen amper een paar druppels. De bewolking werd al snel weer dunner vanuit het westen en tegen de middag verschenen er opklaringen. We kregen Cumulus te zien die zich uitspreidde of gezelschap kreeg van Stratocumulus,   n van de grote nachtmerries van de zomerliefhebber. We haalden bij schaarse zonneschijn wel nog maxima van 26,0 graden. Tijdens de late namiddag begonnen de Stratocumulusvelden weer op te lossen en kwam die zon er dan toch nog door waardoor het aangenaam en vriendelijk werd. Er verscheen sluierbewolking en tijdens de avond waren er enkel nog een paar stapelwolken te zien als laaghangende bewolking. Zodra de zon onder was, werd meteen duidelijk dat we in een veel koelere luchtsoort zijn terecht gekomen maar de muggenplaag zorgde ervoor dat we ons al krabbend en al meppend prima in het warm konden houden. De paar druppels die er vanochtend zijn gevallen waren niet meetbaar zodat we nog maar eens met een dagtotaal van 0,0 mm konden afsluiten.

Dinsdag, 25 juli 2017

Het is tijdens de nacht helder en rustig gebleven en in stagnerende polaire lucht met brede opklaringen is het kunnen afkoelen tot 13,7 graden. Diepblauwe luchten maakten vanochtend hun opwachting en de dag begon dus vriendelijk en zonnig. Maar lang zou dat niet duren want de aangevoerde lucht was vochtig en onstabiel waardoor de stapelwolken die vanochtend hier en daar al te zien waren uitgroeiden en talrijker werden. Het kwam tot dreigende wolkenluchten en hier en daar een aantal buien al is het formaat, de verpakking en de inhoud in Malderen niet duidelijk. Wel was alles goed voor een neerslagtotaal van 0,4 mm. Er vond veel uitspreiding tot Stratocumulus plaats waardoor de zon het moeilijk kreeg, en tijdens een van de weinige zonnige perioden kon het nog met moeite 21,6 graden worden. Geen wonder met de wind die verder naar het noord- noordwesten is geruimd en dus extra koele poollucht kon aanvoeren. Gelukkig was ze wel aan de zwakke kant waardoor de weinige zonnestraaltjes extra warmte konden brengen. Tegen de avond kwamen we geleidelijk onder de invloed van een warmtefront. Hoewel dit warmtefront zichzelf nog niet liet zien, was de binnenstromende warme lucht op hoogte voor de buien reeds een signaal dat het tijd was om hun biezen te pakken waardoor het overal droog werd en we steeds bredere opklaringen kregen. Aan de grond was de aangevoerde lucht echter nog steeds erg fris waardoor het zeker geen hoogzomerse terrasjesavond is geworden. Na zonsondergang ging de wind helemaal liggen waardoor het gemakkelijk verder kon afkoelen onder de open hemel.

Woensdag, 25 juli 2018

Tijdens de nacht sloeg het weer opeens om en kregen we met onweersbuien te maken. Maar ook deze keer grepen we naast de prijzen en bleef het in Malderen beperkt tot een paar druppels en een donderslag in de verte. De dag begon met dreigende luchten en nog een onweersbui ten noorden van ons en de minima waren hoog met 20,9 graden al zal het onder de buien een stuk koeler geweest zijn. Er stond een zeer zwak zuidoostelijk briesje en we moesten met lede ogen toekijken hoe de vegetatie verder werd ontleed nadat de buien wegtrokken in de (voor ons) verkeerde richting. Overdag werd het drukkend warm met tropische maxima van 32,2 graden terwijl er hier en daar stapelwolken werden gevormd waarvan een deel uitspreidde tot Stratocumulusveldjes. Tegen de avond wisten de stapelwolken in het oosten dan toch nog uit te groeien tot een lijn van onweersbuien maar deze schoof slechts aan een tempo van een paar meter per minuut naar Londerzeel op waardoor we opnieuw met lede ogen moesten toekijken hoe de vegetatie verder werd ontleed door de droogte. De ijskappen van de buienwolken zorgden wel voor een fraaie zonsondergang doordat het licht in deze tijd van het jaar stilaan meer oranje en rode tinten begint te krijgen. Hoewel dit al een eerste knipoogje is van de komende herfst was daar in de thermometerhutten en 0,0 mm aanwijzende pluviometers niets van te merken en deed het allemaal eerder denken aan een zonsondergang in de tropen. 

Donderdag, 25 juli 2019

 Het is ondanks de hoge maxima gisteren dan toch nog vrij koel geworden met minima van 20,9 graden al is dit natuurlijk relatief. Hoe dan ook was de lucht droog en maakte dit een en ander een stuk draaglijker. En dat was maar goed ook want het warmde bliksemsnel op en dit proces startte al voor zonsopgang wat op het binnen stromen van nog warmere lucht wees. In het zuiden was Altocumulus bewolking te zien en deze loste voortdurend op als deze naar het noorden probeerde op te rukken. Op deze manier kon de zon dan toch nog onafgebroken schijnen en steeg het kwik naar ongeziene waarden van meer dan 40 graden op verschillende plaatsen in België en Nederland. Londerzeel moest er met 42,7 graden ook aan geloven al was daar tuineffect mee gemoeid. Verrassend genoeg werd het landelijk record met 40,7 graden in het westen gevestigd en grepen de hete Kempen naast deze hoofdprijs door de eerdergenoemde wolkenvelden. Uit deze Altocumulusvelden ontstonden namelijk al snel onweersbuien die het thermische verloop daar danig in de war stuurden. Met een zuid- zuidoostelijke bries trokken deze buien later Londerzeel in en kort voor zonsondergang leek de lucht boven ons in vuur en vlam te staan door de combinatie van schemeringskleuren en bliksemschichten. Maar toch viel er niet meer dan enkele druppels en bleef het neerslagtotaal dus op 0,0 mm steken. Het onweer begon weer in te zakken en er volgde een absurd zwoele avond waarin het kwik nog tot in de late uurtjes boven 35 graden bleef steken. 

Zaterdag, 25 juli 2020

 De dag begon grijs en het was nog vrij zacht met minima van 14,8 graden. Na een tijdje ging het regenen, maar dit was vooral lichte motregen die amper voelbaar was maar wel constant de indruk gaf dat er meer op komst was. Wat dus niet het geval was, althans niet voor de eerste uren. Vanuit het westen klaarde het wat op en we kregen nu onstabiele luchten te zien met Altocumulus, Stratocumulus en Altostratus terwijl er ook wat Cumulus ontstond. Vermoedelijk ging het om een warmtefront en we konden nu weer van een zomers, zij het broeierig weertype genieten wat de maxima op 26,9 graden wist te brengen. In het begin van deze droge episode was het erg winderig met vlagerige stoten uit zuidwestelijke richtingen maar het werd snel rustiger en het voelde daardoor extra zwoel aan. Omstreeks 20H bereikte het volgende deel van de regenzone ons en werd de lucht weer dreigend uit het westen. Voorafgegaan door een kort buitje ging het meer continu regenen en het viel er op sommige momenten goed uit. Doch vanuit het noordwesten werd de hemel snel weer lichter en voor we het goed en wel doorhadden was het alweer droog. Hierdoor is het neerslagtotaal dan toch nog beperkt gebleven tot een schamele 0,7 mm. 

Zondag, 25 juli 2021

De atmosfeer is weer helemaal tot rust gekomen tijdens de nacht en door al het vocht dat er gevallen is werd er veel ochtenddauw gevormd. De minima zijn daarbij op 14,9 graden uitgekomen. Tijdens de voormiddag werden er flinke Cumuluswolken gevormd die gezelschap kregen van Altocumulus floccus, Stratocumulus en Cirrusplukken. Als de zon er door kwam voelde het broeierig aan en er hing dus duidelijk weer onweer in de lucht. Kort na de middag vielen de eerste buitjes al die echter nog uit gewone regen bestonden zonder onweersverschijnselen. Al zal het hier en daar wel al tot een donderslag zijn gekomen gezien de verijsde wolkentoppen die onderandere in het oosten al te zien waren. Een paar uur later hoorden we dan ook in Malderen de eerste donderslagen weergalmen uit een reeks flinke buienwolken die net ten oosten van ons passeerden.  Ten zuiden van ons in de aanvoerrichting (er stond inderdaad een zuid- zuidwestelijk briesje) was weinig dreiging te zien en het leek er dus op dat we de regendans zouden ontspringen. Het werd prima zomerweer bij temperaturen die stegen naar 26,1 graden en veel zonneschijn. Maar de wazige Cirrusplukken die de vorm hadden van aambeelden die vanuit datzelfde zuidzuidwesten onze richting leken uit te waaieren, waren al een teken aan de wand dat we nog een en ander tegoed hadden. En aan het begin van de avond was het dan zover en begonnen donkere luchten zich samen te pakken waaruit af en toe gerommel te horen was. Al bleef het uiteindelijk beperkt tot een aantal regenbuien want toen de lijn hier arriveerde was het onweer er al grotendeels uit. Een andere buiencluster die ten westen van ons voorbij trok was actiever met meer gerommel en ten oosten van ons trok ook nog een intense bui voorbij die nog enkele daverende donderslagen wist voort te brengen. Uiteindelijk bleef het daarbij en tegen zonsondergang keerde de rust weer onder een half bewolkte hemel met vooral resten van ijskappen, Cumulus, Stratocumulus en hier en daar arcus- achtige structuren die afkomstig waren van outflow uit diverse buien die zijn afgestorven of op grote afstand passeerden. Het voelde klam aan en we eindigden met een neerslagtotaal van 0,2 mm. 

Maandag, 25 juli 2022

 Een zwakke storing heeft tijdens het tweede deel van de nacht voor bewolking gezorgd en deze bestond uit een mix van Altostratus en Altocumulus castellanus. Een opwindende combinatie voor de onweersliefhebbers dus maar veel verder dan dromen zou het vandaag niet komen want het was andermaal een onweersfront dat totaal verkeerd getimed was. Het was dus voorbestemd om nog maar eens ten oosten en noorden van de Benelux voor het spektakel te zorgen waar de onweersliefhebbers al opvallend lang van verstoken zijn gebleven. De frontale zone was tijdens de voormiddag al vrij snel gepasseerd en deze werd nu gevolgd door een bijzonder krachtig windveld waardoor we bijna van een zomerstorm konden spreken. De uitgedroogde natuur werd weer tot het uiterste op de proef gesteld met deze droge en warme windvlagen er overheen, al konden sommige planten nog van geluk spreken dat ze in de vijver of de regenton werden geblazen net op het moment dat ze die slok water het hardste nodig hadden. Visueel zag het er ondertussen allemaal net als bij stormen afgelopen winter uit, met een onschuldig ogende hemel van stapelwolkjes en enkele Stratocumulusveldjes terwijl de bulderende windvlagen om ons heen gierden. Maar nu dus gelukkig aan een wat lagere snelheid nu alles nog vol in blad staat en niet iedereen eraan gedacht heeft om de set tuinmeubelen met gewapend beton te verankeren. De frontpassage en de wind ten spijt werd er nog steeds erg warme lucht aangevoerd uit westelijke tot noordwestelijke richtingen, we haalden nog maxima van 25,4 graden en veel verkoeling na de zwoele nacht die we achter de rug hebben (19,2 graden) konden we dan ook nog niet vinden. Het duurde tot een heel eind in de avond eer de natuur weer wat kalmeerde, en dit ging gepaard met het binnendrijven van aaneengesloten Stratocumulusvelden die werden voorafgegaan door een korte periode van erg brede opklaringen. Zo eindigde de dag alsnog in sombere omstandigheden waarbij het ook een stuk killer aanvoelde. De bewolking ten spijt bleef het wel droog en zijn we terug met een dagtotaal van 0,0 mm geëindigd. 

Dinsdag, 25 juli 2023

 Tijdens de voormiddag kregen we terug met onstabiliteit te maken in de vorm van lichte buitjes uit Cumuluswolken die deels tot Stratocumulus uitspreidden. Het was koel met minima van 12,8 graden. Later werden de opklaringen weer breder en de lucht stabieler terwijl er zeer egale en dunne Cirrostratus binnentrok. Deze bewolking was nauwelijks waarneembaar en maakte enkel de blauwe lucht lichter. Maar ze had duidelijk wel een onderdrukkende werking op de buienwolken die werden gereduceerd tot Cumulus mediocris. De Cirrostratusbewolking trok weg naar het oosten waar ze nog een hele tijd als een geelwitte waas te zien was boven de horizon. De lucht werd weer diepblauw boven ons en de stapelwolken werden een maatje groter. Het warmde daarbij op tot 20,3 graden en de westelijke wind was goed voelbaar maar niet overdreven krachtig. In het westen verscheen plots een mix van Stratocumulus en Castellanus bewolking waaronder valstrepen hingen. Deze dreigende bewolking kwam snel dichterbij maar werd uiteindelijk slechts door een paar druppels gevolgd. Wat we daarna kregen waren sfeervolle wolkenlandachappen die nog steeds door Stratocumulus gedomineerd werden maar dan met allerlei vormen van floccus, undulatus en castellanus ertussen. Er dreef ook wat laaghangende Stratus fractus onder en alles werd mooi ingekleurd door het warme avondlicht. De paar druppeltjes die er vielen voegden zoals verwacht weinig toe aan het neerslagtotaal van 0,2 mm. 

Donderdag, 25 juli 2024

 De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen en we zaten vanochtend in een zone vlakbij een warmtefront en koufront die samen kwamen (tripelpunt), in de warme sector. Hierdoor kregen we met veel bewolking te maken en dat was bijna steeds Stratocumulus die dikwijls in meerdere lagen was opgebouwd en Castellanusachtige structuren vertoonde. In deze zone was het broeierig en vochtig (ook hoge minima van 15,4 graden) en ook met slechts beperkte zonneschijn voelde het al meteen drukkend warm aan. Er stond een zwak zuidwestelijk briesje en rond de middag kregen we tijdelijk met wat meer zonneschijn te maken, vermoedelijk doordat we nu in het midden van die warme sector zaten, het verste van beide fronten. Het kon zo opwarmen tot 25,2 graden. Tijdens de late namiddag en avond kwamen we dan steeds meer onder invloed van het naderende koufront en verscheen er naast de Stratocumulus castellanus velden ook Altostratus. Hieruit druppelde het af en toe al stelde het nauwelijks iets voor. Met iedere regenvlaag die passeerde vielen er wel een paar regendruppels extra waardoor we toch merkten dat de atmosfeer onbestendiger werd op nadering van het koufront. De avond verliep in betrokken en tamelijk zwoele omstandigheden. Ondanks het gedruppel af en toe bleef het wel opvallend rustig, er stond geen zuchtje wind meer. Het gedruppel bleek uiteindelijk goed te zijn voor een bescheiden 0,4 mm als dagtotaal.