Flashback: 26 juli in het verleden

Zaterdag, 26 juli 2014

Net als gisteren was er vanochtend weer veel Cumulus congestus te zien, maar deze keer ontbraken de sluierwolken en was het bij minima van 17,8 graden aanmerkelijk zachter. De opbollende stapelwolken waren zeer talrijk waardoor alles op een concurrentiestrijd tussen uitgroeiende buienwolken leek uit te draaien. Met andere woorden een zwaarbewolkt weertype met wat spetterbuitjes die weinig zouden voorstellen en een gebrek aan zonlicht tijdens het grootste deel van de dag. Maar zo'n vaart liep het uiteindelijk niet want de stapelwolken werden opeens uitgegomd door een onzichtbare kracht en voor we het wisten was het terug volop zomerweer met brede opklaringen en slechts enkele onschuldige stapelwolkjes. Voor het zover was kwam het echter toch nog tot een losse flodderbui die 0,1 mm opleverde. Hier en daar waren wat grotere stapelwolken te zien tijdens de namiddag maar voor de Londerzeelse zon vormden die geen enkel probleem. Bij overvloedige zonneschijn warmde het op tot 27,9 graden en er stond een zwakke noordwestelijke bries die de neiging had om verder naar het noorden te ruimen. Boven Nederland was het een heel ander verhaal want daar kwam het op grote schaal tot onweersbuien die er door hun lage treksnelheid voor flink wat wateroverlast zorgden. Van dat Nederlandse verhaal kregen we later op de avond overigens een korte samenvatting te zien toen er in het noordoosten toch nog een onweerscomplex verscheen dat op grote afstand voorbijtrok in zuidoostelijke richting. Het werd weer helder maar toch kregen we tegen zonsondergang weer met wolkenvelden te maken die de uitloper vormden van een gebied met zeemist en lage bewolking die landinwaarts trokken. Samen met de binnendrijvende bewolking wakkerde de wind aan en voelde het meteen een stuk kouder aan. De bewolking was echter al zo ver uitgerafeld dat de opklaringen bleven overheersen en de bewolkingsgraad niet veel verder dan 3/8 kwam .

Zondag, 26 juli 2015

De gestagneerde polaire luchtmassa heeft het afgelopen nacht genadeloos fel laten afkoelen waardoor de minima erg laag waren voor de tijd van het jaar met 8,9 graden. Het was bijna helder, op een paar Altocumulusbankjes en Cirrostratus in het zuidwesten na. Het duurde echter niet lang of er doemde vanuit die richting een scherp begrensd Stratocumulusveld op terwijl er elders stapelwolken werden gevormd. De zon wist af en toe nog door die Stratocumulustoefjes heen te braden, maar toen de bewolking daarboven overging in Altostratus, werd het somber en kil terwijl er terug een koele westelijke tot zuidwestelijke wind opstak. De regen volgde een uurtje later, maar ze stelde niet veel meer voor in vergelijking met gisteren. Het werd na een half uurtje weer droger al bleef het guur en koel met nog steeds Stratocumulus en Altostratus bewolking waaruit het af en toe nog een beetje motregende. Warmer dan 21,3 graden werd het niet in deze omstandigheden. Tijdens de avond trokken er terug een aantal buitjes binnen die kort maar pittig waren en het dagtotaal op 1,5 mm lieten uitkomen. We sloten af in gure, sombere en kille omstandigheden bij een geleidelijk afzwakkende westenwind

Dinsdag, 26 juli 2016

Het was opnieuw heerlijk koel vanochtend met minima van 12,4 graden, en deze keer stond daar terug een veelbelovende heldere tot lichtbewolkte hemel tegenover. Die lichte bewolking bestond uit Cirrus terwijl er in het zuiden ook enkele Stratocumulusveldjes te zien waren. Deze losten op en het draaide nu vooral om die Cirruswolkjes welke vanuit het westen overgingen in Cirrostratus. Het zag er luchtig, vriendelijk en onschuldig uit maar als wolkenlezer/kenner/liefhebber wisten we natuurlijk wel beter. Kort voor de middag werden er stapelwolken gevormd, waarbij opviel dat ze zich vooral onder de gesloten Cirrostratus ontwikkelden terwijl er onder de heldere hemel in het oosten veel minder stapelwolken voorkwamen. Uiteindelijk verschenen er wel overal stapelwolken, en een deel spreidde zich uit tot Stratocumulus terwijl de hogere luchtlagen volliepen met Cirrostratus. Deze ging over in Altostratus waardoor de zon in een lastig parket kwam en de maxima op 26,0 graden bleven steken. Daarbij stond een zwakke zuidwestelijke wind. Ondanks al dat gewolk werd het zeker niet onaangenaam want er was naast de warmte een groot deel van de tijd nog een zwak waterzonnetje te zien terwijl het luchtruim in warme, sfeervolle kleuren getooid was. Tijdens de avond zagen we opeens een gebied met dikke, dreigende bewolking (Cumulus congestus en Stratus fractus) naderen en leek er dan toch een stortbad in te zitten. Maar ook deze keer liep het op een sisser uit, en zullen enkel eencellige wezens die net onder die twee neergekomen regendruppels zaten het als een stortbad hebben ervaren. Daarna klaarde het op vanuit het zuidwesten en zagen we terug blauwe luchten in een mix van Stratocumulus en Stratus fractus bewolking verschijnen. Waarmee meteen duidelijk werd dat we het met dat dagtotaal van 0,0 mm + 2 regendruppels moesten stellen.

Woensdag, 26 juli 2017

Het was vanochtend erg fris met minima van 11,9 graden, en dat was natuurlijk niet verwonderlijk daar het helemaal helder is geworden en het onder de open hemel in polaire zeelucht gemakkelijk kon afkoelen. Tegen de ochtend was de eerste bewolking van het warmtefront reeds verschenen ten westen van ons, en dat was Cirrus die overging in Cirrostratus fibratus. Tijdens de voormiddag werden daar ook Cumuluswolken onder gevormd maar door de inversie op hoogte groeiden deze niet uit tot buien. De Cirrostratus kwam maar met mondjesmaat binnen waardoor het voor het grootste deel van de dag vriendelijk zomerweer was met temperaturen die opliepen tot 25,8 graden bij een zwak westelijk briesje. Op het einde van de namiddag kregen we echter dikkere Stratus, Stratocumulus en Altostratus bewolking te zien waardoor de zon verstek gaf en aan het begin van de avond viel daar wat fijne motregen of lichte regen uit. Deze neerslag was echter niet meetbaar en de nadruk kwam dan ook op bewolking te liggen waardoor de avond vrij somber verliep. Kort voor zonsondergang verschenen er echter weer wat opklaringen waarin we Stratocumulus castellanus konden zien in een nevelig aandoende lucht. Door de bewolking en het binnenstromen van zachtere lucht koelde het nu veel langzamer af al was het zomergevoel nu weer ver(der) te zoeken. We sloten de dag af in droge en zwaarbewolkte omstandigheden met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Donderdag, 26 juli 2018

Deze keer zijn er geen onweersbuien tot ontwikkeling gekomen, of toch niet binnen ons zichtveld. Het was drukkend met minima van 21,4 graden en de zon kwam in rode tinten op. Hoewel dit een beetje herfstsfeer opriep wat versterkt werd door de verdorrende vegetatie, warmde het snel op eens de zon wat hoger stond en was het al snel zomerser dan ooit tevoren. We haalden maxima van 35,4 graden en de zuidelijke tot zuidoostelijke bries bracht nauwelijks verkoeling. Die verkoeling kwam er dan wel in de vorm van onweersbuien die zich tijdens de namiddag ontwikkelden en erg fel uitpakten. Helaas voor de plantenkwekers ontwikkelden deze buien zich niet tot een MCS waardoor het zeer plaatselijke aangelegenheden waren en de droogte op de meeste plaatsen dus bleef aanhouden. Tijdens de late uurtjes zorgde de Cirrus densus bewolking voor fraaie uitzichten toen deze vanuit het oosten het okerkleurige licht van de ondergaande zon weerkaatste. Hierdoor duurde de daglichtperiode in Malderen iets langer dan gewoonlijk en de apotheose volgde kort daarna toen alles in vuur en vlam leek te staan in het oranje kleurende licht. En plaatselijk zal dat misschien ook letterlijk zo geweest zijn want met het neerslagtotaal van 0,0 mm was de omgeving nog steeds licht ontvlambaar. Het koelde nauwelijks af en tegen middernacht was het op veel plaatsen nog steeds tropisch warm. 

Vrijdag, 26 juli 2019

 Het was nog steeds erg warm maar een vore met koelere lucht was onderweg waardoor de minima deze avond zouden bereikt worden. De dag begon met fraaie Altocumulusvelden aan de voorzijde van dit systeem al dreven er vanuit het zuiden weer brede opklaringen binnen. De opwarming ging dus meteen op volle kracht verder al passeerde er vrij snel een convergentielijn waarachter koelere lucht klaar lag om ons van de hitte te verlossen. Het duurde dan ook niet lang of een verkoelende bries uit het zuidwesten stak op al is dat koele natuurlijk relatief gezien het nog steeds 34,8 graden kon worden. De convergentielijn had overigens weinig haast want ze kwam boven het zuiden van Nederland stil te liggen (en zal de komende dagen zelfs nauwelijks van positie veranderen). Het mag dan ook geen wonder heten dat men in Nederland voor de tweede dag op rij maxima van meer dan 40 graden kon optekenen in enkele officiële stations. Ondertussen werd de lucht vochtiger in Vlaanderen en zagen we weer flinke stapelwolken ontstaan terwijl het later op de avond tot buitjes kwam. In Malderen bleef het bij wat gedruppel en er was ook geen onweer mee gemoeid. Hoewel er op sommige momenten best veel druppels vielen, verdampte alles vrijwel onmiddellijk en het neerslagtotaal van 0,0 mm was dan ook weinig verrassend te noemen. Tijdens de nacht dreven er meer van deze pseudo- buitjes langs waarbij opviel dat de neerslag soms viel op momenten dat er amper bewolking boven ons te zien was. De temperatuur zakte langzaam weg naar een nog steeds zwoele 22,4 graden. 

Zondag, 26 juli 2020

 Tijdens de voormiddag hing er nog redelijk wat bewolking die uit Cumulus en Stratocumulus bestond. Tijdens de vroege ochtend en nacht heeft het nog wat geregend uit de storing van gisteren die dan toch nog een paar stuiptrekkingen vertoonde. De minima zijn daarbij uitgekomen op 15,6 graden. Overdag kwam de nadruk meer en meer op Cumuluswolken te liggen. Een best wel vriendelijk weertype met de perioden van zonneschijn ertussen doch er stond behoorlijk wat wind en deze had een vlagerig karakter uit zuidwestelijke richtingen. De maxima van 25,6 graden voelden hierdoor wat frisser aan. Zoals het echte stapelwolken betaamt, losten ze naar de avond toe weer op toen de thermiek afzwakte. Vanuit het westen dreef er ondertussen Cirrostratus en Cirrus binnen welke een erg fraai effect gaven in het zachte avondlicht. Ze waren de voorbode van een warmtefront waarachter subtropische lucht klaar zit om er morgen een hoogzomerse dag van te maken. De neerslag erin bereikte ons nog niet en dus sloten we af met het eerdere dagtotaal van 2,2 mm. 

Maandag, 26 juli 2021

Wie er vroeg genoeg bij was kon tijdens de ochtend genieten van schitterende Cumulonimbi die statig boven de westelijke horizon oprezen terwijl het is afgekoeld tot 16,5 graden. Ze hadden enorme afmetingen en lieten het eerste zonlicht in goudgele kleuren reflecteren. Voor wie zich daaronder bevond moet het een ander verhaal geweest zijn want het kan haast niet anders dat daar wateroverlast en andere ongemakken zijn uit voort gekomen. De outflow van deze buien zorgde na een uurtje voor massale vorming van Stratus fractus en Stratusbewolking waardoor er een grijze episode volgde die meer aan herfst deed denken dan wat anders. De rust en stabiliteit die deze wolken uitstraalden waren bedrieglijk want alle buien die in de buurt hingen werden er volledig door gecamoufleerd. De eerste (weliswaar onweersvrije) wolkbreuken overvielen ons dan ook bij complete verrassing. De neerslag had hierbij opvallend fijne druppels waar je bij dergelijke buien eerder dikke tropische druppels zou verwacht hebben. Er volgde weer een droge en sombere periode maar na een korte opklaring zagen we zeer donkere luchten ontstaan in het zuidoosten en zuiden en deze werden opnieuw gevolgd door stevige, onweersvrije wolkbreuken. Daarna begonnen er voorzichtig opklaringen te ontstaan toen de laaghangende Stratusbewolking grotendeels oploste en dus enkel de buienwolken zelf overbleven. Maar het bleef allemaal erg ondermaats en tijdens de avond passeerden er nog een aantal flink samen geclusterde buiengebieden waardoor de zon het weer voor langere perioden liet afweten. Het was op thermisch gebied dan ook niet bepaald een hoogvlieger met maxima van 22,1 graden. Later op de avond werd het dan ook behoorlijk kil terwijl we het neerslagtotaal van 7,7 mm optekenden. De atmosfeer kwam toen geleidelijk weer tot rust en de opklaringen werden breder na zonsondergang. 

Dinsdag, 26 juli 2022

 Het was zwaarbewolkt met dichte Stratocumulusvelden die vanuit het noordwesten zijn komen opzetten bij minima van 16,6 graden. Wat verderop in die richting bevond zich ook een buienlijn maar voor die buien uit zat ook nog een gordel van opklaringen waardoor we tijdens de voormiddag toch nog een aantal aangename zonnige perioden konden meepikken. Er stond echter nog veel wind uit noordwestelijke richtingen en de aangevoerde lucht was ook merkbaar koeler (warmer dan 23,5 graden werd het niet meer) zodat het een stuk minder uitnodigend was om buiten te gaan zitten. Hoewel de wolkenvelden erg uitgestrekt waren, kwam er nog behoorlijk wat diffuus licht en infraroodstraling doorheen en zo was het zeker in veranda's en serres al snel weer een bakoven. Dit minderde na de middag toen de buienlijn naderde en er dikkere wolkenpakketten over Malderen werden gestuurd. De buien zelf waren overigens niet erg tuk op deze locatie want de dreigende valstrepen die op ons afkwamen ten spijt kwam het niet veel verder dan wat druppels die amper genoeg waren om de stoep nat te maken (0,0 mm). Na de passage van de buienlijn (die op sommige plaatsen voor meer dan tien liter op een paar uur tijd zorgde) kwam er meer gelaagde bewolking opzetten en dit zorgde voor een erg saaie, sombere en kille tweede helft van de namiddag waarbij het nu wel helemaal droog bleef. De wind bleef er nog steeds flink tegenaan beuken al was het niet meer de stormachtige toestand die we gisteren hebben meegemaakt. Tijdens de avond ging de bewolking die vooral uit Stratus en Stratus fractus bestond, over in brekende Stratocumulus die voor erg fraaie uitzichten ging zorgen. Ze schikte zich immers in twee lagen waarbij de bovenste uit de klassieke Stratocumulustoefjes bestond en de onderste uit een soort van Stratocumulus castellanus waartussen ook af en toe asperitas- structuren te zien waren. Hier en daar dreef er ook nog een toefje Stratus fractus voorbij wat mooi oranje opgloeide in het warme licht van de ondergaande zon. Kort daarna wist deze ook tot de begane grond door te breken en dit zorgde voor een wat surrealistische aanblik van goudachtige zonnestralen tegen de donkergrijze wolkenvelden die wegtrokken naar het zuidoosten. Vanuit het noordwesten kwamen er nu brede opklaringen opzetten en deze zorgde in het nog steeds polaire regime voor een erg snelle afkoeling. 

Woensdag, 26 juli 2023

 Het was opvallend koel vanochtend met minima van 12,3 graden. De hemel was op een paar kleine Stratocumulusveldjes na op het eerste zicht helder, maar in het noorden waren flinke ijskappen te zien van onweersbuien die stevig huishielden langs de Nederlandse kust. Deze bereikten ons uiteindelijk niet, op de satellietbeelden was mooi te zien hoe België en Nederland met totaal andere luchtsoorten en weertypes te maken kregen. Na een tijdje ontstonden hier echter ook stapelwolkjes die snel groter en talrijker werden, maar deze spreidden zich vooral uit tot Stratocumulus en er vielen maar twee regendruppels uit. De uitspreidende wolkenvelden maakten het de zon lastig en het kwik presteerde ook mager met 21,9 graden terwijl de wind gelukkig wel zwak was uit westelijke richtingen. Tijdens de namiddag begon er terug Cirrostratus binnen te trekken met melkachtige luchten tot gevolg en ook het grotendeels oplossen van de eerdergenoemde wolkenvelden. De zon kon zich hierdoor weer wat vaker laten zien waardoor het terug wat aangenamer zomerweer werd. De uren daarop bleef alles min of meer hetzelfde maar later op de avond zagen we de sluierbewolking meer overgaan in Altostratus en verschenen er ook Altocumulus castellanus veldjes onder die er best dreigend uitzagen bij zonsondergang. Tekenen aan de wand dat er iets op til was, maar vandaag konden we nog droog afsluiten met 0,0 mm. 

Vrijdag, 26 juli 2024

 Tijdens de nacht kregen we met wat fellere regenvlagen te maken en de omgeving lag er dan ook druipnat bij tijdens de ochtenduurtjes. In de met vocht bezwangerde atmosfeer hing veel Stratus en Stratus fractus bewolking met wat velden Stratocumulus ertussen. Er waren ook opklaringen maar dat was allemaal erg bescheiden en de zon kregen we dan ook slechts af en toe voor een kort momentje te zien. Door al die bewolking is het wel zacht gebleven met minima van 17,8 graden. De rafelige en laaghangende wolkenflarden begonnen geleidelijk over te gaan in Cumulus en tegen de middag lieten die voldoende ruimte om ook perioden van langdurige zonneschijn toe te laten. Tijdens de namiddag werd het hierdoor aangenaam zomerweer met luchtige, niet te warme maxima van 24,0 graden. Wel stond er tamelijk veel wind uit west- zuidwestelijke richtingen en de fietsers onder ons zullen dat dus zeker geweten hebben. Op nadering van een volgend warmtefront zagen we de blauwe lucht geleidelijk aan fletser worden en later zagen we daar duidelijk Cirrostratusbewolking in verschijnen. De Cumuluswolken werden schaarser maar toch bleven er een aantal over die later gezelschap kregen van Stratocumulusveldjes. De sluierbewolking werd dikker en ging over in Altostratus waardoor nog een zwak waterzonnetje te zien was. Het voelde eerst wat kil aan maar omstreeks 20H leek het alsof we in een andere luchtsoort zijn terecht gekomen en zagen we opeens overal dreigende donkere Stratocumulus castellanus velden. Het voelde nu ook meteen een stuk zwoeler aan en het kille was weg. De Altostratusbewolking hing er wel nog steeds al is ze iets dunner geworden. Ondanks deze dreigende luchten hielden we het wel droog en vlak na zonsondergang verschenen er zelfs weer opklaringen aan de noordwestelijke horizon. Daar zat men ondertussen weer aan de achterkant van het koufront en ook al was de zon in Malderen net onder, stond het nog garant voor een mooie oranje gloed voordat de duisternis intrad. We eindigden de dag uiteindelijk met 0,8 mm als neerslagtotaal.