Flashback: 4 juli in het verleden

Vrijdag, 4 juli 2014

Het was erg zwoel vanochtend bij minima van 14,5 graden en we werden opgewacht door brede opklaringen. In de diepblauwe lucht waren echter talloze velden Altocumulus floccus bewolking te zien, en dat was al een eerste teken dat het nog maar net op gang gekomen zomeropstootje spoedig de nek zou omgedraaid worden. De wolkenvelden werden steeds talrijker en de Altocumulus velden kregen steeds meer de neiging om aaneen te klitten tot dikke en gesloten lagen Altostratus bewolking. Hier had de zon natuurlijk een hele klus aan om nog een wegje tot in Malderen te vinden wat uiteindelijk niet meer wilde lukken. Gelukkig was daar nog de tropische luchtaanvoer die ervoor zorgde dat het ook zonder zon erg warm werd met maxima van 28,4 graden. Wind stond er nauwelijks en door het vocht en de bewolking kreeg de atmosfeer een erg broeierig karakter. Als er al een zuchtje voelbaar was, kwam dat meestal uit zuidwestelijke richtingen. Naast wolken was er ook regen die in de vorm van buien vanuit het zuiden het land binnentrok. Erg veel stelden deze buien niet voor maar op het einde van de namiddag slaagde een losse buiencel zich middenin een uitgestrekt wolkendek boven Vlaanderen tot een onweersbui te ontwikkelen. De bui ontwikkelde zich uit een groepje flinke stapelwolken die zich in het zuiden aftekenden, waaronder vervolgens een indrukwekkend neerslagscherm verscheen. De bui trok echter rakelings ten oosten van Malderen weg waardoor we slechts een paar druppels meekregen. Wat we dan weer wel kregen was een forse windvlaag die koele lucht uit de bui tot over het weerstation liet uitstromen. Hierdoor was de zwoele warmte eventjes verdreven maar zodra de bui een eindje verder naar het noordoosten was getrokken viel de wind weg en hing er opnieuw een klamme warmte. In het westen van het land vonden we nog meer buien terug die er plaatselijk voor flinke wolkbreuken en heel wat onweer zorgden. Deze buien trokken echter niet verder landinwaarts waardoor we ervan gespaard bleven en de droogte dus bleef verder duren (dagtotaal: 0,0 mm). De bewolking bleef zowat de ganse avond hangen en bestond vooral uit Stratocumulus, Cirrostratus, Altostratus en wat Cumulus.

Zaterdag, 4 juli 2015

We begonnen de dag in heldere omstandigheden terwijl het absurd warm is gebleven bij minima van 24,1 graden. Vanuit het westen dreef ondertussen Altocumulus floccus en castellanus bewolking binnen die de zon nog voor de middag liet verdwijnen zodat de snelle opwarming een halt werd toegeroepen. Recordtemperaturen zoals het er een tijdje geleden naar uitzag, zaten er dus niet meer in. In de Altocumuluswolken zaten een aantal buienwolken verscholen, maar deze leverden slechts een vijftal regendruppels op. Daarna klaarde het weer grotendeels op en kregen we af en toe wat Cirrusbewolking, Altocumulus en Cirrostratus te zien. In deze omstandigheden werd het toch nog drukkend warm bij maxima van 34,7 graden. De wind kwam meestal uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen. De hele namiddag en avond kregen we met regelmaat Altocumulus floccus en castellanus bewolking te zien met daartussen Cirrus en Cirrostratus, maar deze onweersverklikkers bleken steeds vals alarm te zijn in onze regio. De meeste buien ontstonden ten oosten en noorden van ons waardoor het neerslagtotaal van 0,0 mm zich al liet raden

Maandag, 4 juli 2016

De atmosfeer oogde vanochtend al een heel stuk stabieler met hoofdzakelijk Stratocumulusvelden die zich tegen een zachtblauwe lucht aftekenden (voor zover die er nog door zichtbaar was). Het was opnieuw aan de koele kant met minima van 10,4 graden. In het noorden waren wel nog flinke Cumulus congestus wolken te zien die zich opvallend gemakkelijk ontwikkelden boven koeltorens en dergelijke (pyrocumulus). De Stratocumulusvelden werden dikker en kwamen massaal opzetten vanuit het westen en zuidwesten terwijl er na een tijdje ook Stratus fractus onder gevormd werd. Deze wolkenflarden gingen echter over in Cumuluswolken terwijl het Stratocumulusdek geleidelijk werd ontbonden door luchtmenging. De zon kwam er weer vaker door al groeiden de stapelwolken uit tot onheilspellende afmetingen. verdere gevolgen bleven echter uit en het werd zeker in het begin van de avond erg aangenaam weer met brede opklaringen en temperaturen die opliepen tot 25,7 graden onder begeleiding van een weliswaar aanwakkerende zuidwestelijke wind. Wie de avond in aangename en zonnige omstandigheden dacht af te sluiten kwam echter bedrogen uit want vanuit het westen kwam er opeens massaal Stratocumulus opzetten. Hoewel deze bewolking er eerst dreigend uitzag, werd ze na een tijdje weer dunner en konden we het alsnog droog houden met voor de verandering terug een rond dagtotaal van 0,0 mm. Het bleef relatief zacht in de buitenlucht al stond er wel nog opvallend veel wind.

Dinsdag, 4 juli 2017

Tijdens de nacht is de bewolking flink toegenomen waardoor het vanochtend wel herfst leek met een erg somber en dik Stratus wolkendek. Het was vrij rustig en dankzij de bewolking is het kwik niet lager dan 13,3 graden gekomen. Daar waar opklaringen voorkwamen, en dan vooral in het oosten van het land, is het echter zeer sterk afgekoeld en kwam het kwik erg dicht bij het vriespunt uit (Elsenborn). Aanvankelijk was het droog maar na een tijdje kwam er toch wat fijne motregen uit het dikke wolkendek waardoor het herfstgevoel nog werd versterkt. Maar de planten zouden er natuurlijk alleen maar om kunnen juichen moesten ze een mond hebben, of misschien toch treuren omdat de gevallen neerslag niet meetbaar was en de pluviometers dus op 0,0 mm bleven staan. Het werd al snel weer (volledig) droog maar het sombere weer bleef nog tot na de middag een constante. In de grijze Stratusmassa zagen we tegen de middag structuur ontstaan in de vorm van een patroon met reusachtige rollen waaraan we konden afleiden dat ze in Stratocumulus overging en het einde van de somberheid dus in zicht was. Daarna ging het zeer snel en kwamen we meteen in brede opklaringen terecht die een diepblauwe lucht lieten zien. We zijn hiermee in de tropische lucht onder het warmtefront terecht gekomen en dat zagen we ook aan de thermometers want bij veel zonneschijn en een zwak zuidwestelijk briesje haalden we maxima van 26,7 graden. Er ontstonden een paar (flinke) stapelwolken maar ze slaagden er niet in om tot buien uit te groeien. Tijdens de avond zakten deze wolken weer in waarna ze oplosten zodat enkel de sluierbewolking overbleef die nu massaal binnendreef vanuit het westen. Ze had echter weinig invloed op de zonkracht en aangezien de aangevoerde lucht van tropische oorsprong is, bleef het tijdens de avond heerlijk toeven in de buitenlucht. De eerdergenoemde sluierwolken lichtten bij zonsondergang op in prachtige oranjetinten waardoor deze zomerdag in stijl werd afgesloten, wat we niet kunnen zeggen over het midden van Nederland waar men duidelijk met meer bewolking en lagere temperaturen te maken kreeg. Toen de schemering inviel, dreef er vanuit het westen opeens Stratocumulus bewolking binnen die waarschijnlijk bij een zwak warmtefront hoorde, maar verder geen gevolgen had waardoor het rustig en droog bleef. We sloten de dag dus weer af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Woensdag, 4 juli 2018

Na een zwoele plaknacht met minima van 17,7 graden zagen we deze morgen een buienlijn passeren die enkele druppels opleverde. Hoewel ze in de bleek gekleurde Londerzeelse stofwoestijn zeer goed te herkennen en tellen waren, waren ze niet meetbaar. En vanuit het zuidwesten klaarde het meteen weer op waardoor alle hoop op verdere neerslag weer verzwonden was. De zon kwam er weer door en opnieuw werd het schaarse vocht weer verder uit de planten getrokken door de broeierige hitte. De luchtsoort waarin we ons bevonden was echter heel anders: het was vochtig, zwoel en de kleuren waren flets terwijl de vele Altocumulus castellanus en floccus velden aangaven dat de atmosfeer onstabiel was. Er was ook Cirrostratus te zien en het invallende licht had een geelachtige tint. Kort na de middag zagen we in het oosten flinke stapelwolken ontstaan die uitgroeiden tot onweersbuien maar de stroming was verkeerd om deze bij ons te krijgen. De wind kwam immers uit het zuidoosten en de buien zelf hadden een noordoostelijke trekrichting. Toen er ten zuiden van ons nieuwe buien ontstonden in de aanvoerrichting, rees er weer hoop voor de uitgedroogde vegetatie maar deze buien doofden vrij snel weer uit. Tijdens de avond dreef er massaal Cirrus densus binnen door resten van afgestorven buien en later kregen we restanten van hun outflows te zien zoals een uitrafelende arcus en Stratus fractus bewolking. De hemel kreeg nu een opvallende okertint die later in oranje overging en het zag er dreigend uit in het zuiden. Maar meer dan een koele bries die de maxima van 28,5 graden snel deed vergeten, leverde dit niet op. Om nog maar van neerslag te zwijgen want we eindigden alweer met 0,0 mm. 

Donderdag, 4 juli 2019

 Het was erg koud voor de tijd van het jaar met minima van 9,0 graden maar de heldere hemel en de krachtige zon lieten het zomers aanvoelen en uitzien.  Wel hing er hier en daar Cirrus bewolking en flinterdunne Cirrostratus.  Deze hoge bewolking nam in de loop van de dag geleidelijk toe al werd er niet veel afbreuk gedaan aan de kwaliteit van het zomerweer.  Ook de stapelwolken overdag veranderden er weinig aan. Op veel plaatsen waren diverse optische verschijnselen te zien in de sluierwolkjes en deze konden we bij aangename maxima van 27,5 graden aanschouwen. De wind kwam daarbij zwakjes uit noordwestelijke richtingen. Tijdens de avond bleef enkel de sluierbewolking over en deze was ondertussen overgegaan in Altostratus die echter niet aaneengesloten was en al zeker niet in staat was om iets te doen aan het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 4 juli 2020

 Het warmtefront is dichterbij gekomen en het trok zelfs over ons waardoor de dag met perioden van regen begon. Tijdens de voormiddag klaarde het plotseling op en leek het dan toch nog een vriendelijke zomerdag te worden, doch het was maar schijn. Vanuit het westen kwam er even plots dichte Cirrostratus en Altostratus opzetten en in een mum van tijd ging het daar behoorlijk uit plenzen. Daarna bleef het grijs met af en toe nog wat lichte regen of motregen waarbij er een strakke zuidwester bleef staan. Tijdens de namiddag volgde er weer een periode met wat intensere regen waarna het tegen de avond droger werd. De naam warmtefront ten spijt bleef het kil met maxima van 20,8 graden al waren de minima door de bewolking niet zo koud met 15,0 graden. Tijdens de avond werd het opnieuw wat droger maar de bewolking bleef overheersen waarbij deze vooral uit Stratus bestond. Af en toe viel er nog een spatje motregen uit wat samen met de regen overdag goed was voor een dagtotaal van 1,1 mm.

Zondag, 4 juli 2021

Het was zacht met minima van 15,2 graden en het luchtruim zat weer vol met een mix van Altocumulus, Stratocumulus, Altostratus en Stratus fractus. Zodra de zon hoger stond (al was dat natuurlijk niet zichtbaar) begonnen er stapelwolken te ontstaan met rafelige basissen die onder de grijze wolkensoep uittorenden. Voorlopig bleef het echter droog en de bewolking wekte ook niet meteen de indruk dat het meteen zou gaan regenen. Doch na een paar uur verscheen er plots een muur van donkere en dreigende bewolking in het westen waaruit we het hoorden donderen. Dit leek met de zuidelijke stroming langszij te gaan trekken maar plotseling ontstond er een tweede muur die meer van zuidoost naar noordwest liep en met de eerste verbonden was. Hierdoor was er voor Malderen geen ontsnappen aan (al is niets onmogelijk hier) en uiteindelijk kregen we dan te maken met een whale s mouth die met enkele druppels voorbij trok gevolgd door stortregens. De bliksemactiviteit was niet overdreven hoog maar toch waren er een paar flinke inslagen die alles lieten trillen en met zware dreunen gepaard gingen. De onweerslijn ging subtiel over in een klassieke regenzone en het doorvallende licht werd ook intenser waardoor de twee blikseminslagen die daarna vlakbij plaatsvonden totaal onverwacht kwamen en heel wat mensen aan het schrikken moeten gebracht hebben. Hoe dan ook werd de neerslag langzaam minder intens en ging het onweer er dan toch nog uit. Al duurde het nog tot omstreeks 15H eer het definitief droog werd. Nog een uurtje later werd het plots zonnig met onschuldige stapelwolkjes en leek het alsof de regenzone er nooit was geweest. De lucht kleurde diepblauw en de resterende bewolking werd spierwit in een zeer transparante en heldere atmosfeer. Hoewel alles op een polaire luchtsoort leek te wijzen werd het drukkend warm in de zon (ondanks eerder bescheiden maxima van 21,8 graden)  en dit vertaalde zich overigens in onstabiliteit want we zagen in de verte in het zuiden en zuidwesten weer flinke stapelwolken ontstaan geflankeerd door banden van Altocumulus castellanus. Later dreven er statige Cumulonimbuswolken voorbij ten zuiden en westen van ons waarvan de ijskappen erg scherp begrensd waren. De buien misten ons maar de wolkenlandschappen die we vanaf nu te zien kregen waren ronduit schitterend waardoor de weerliefhebbers ook zonder deze buien boven hun donder zich zeker niet hoefden te vervelen. Het zachte blauwe licht maakte alles af bij zonsondergang in combinatie met de typische geur van humus en bloesems met de invallende avondkoelte daarbovenop.  Uiteindelijk was het buiengeweld vandaag goed voor een neerslagtotaal van 17,2 mm.

Maandag, 4 juli 2022

 Na een heldere start bij koele minima van 12,8 graden werden er opnieuw al snel stapelwolken gevormd. Deze gingen weer gedeeltelijk uitspreiden tot Stratocumulus wat kort na de middag een hoogtepunt bereikte. Maar ook deze keer bleven er opklaringen over en kreeg de zon terug ruime kansen om ons te verwarmen. Daar waar de bewolking eerst iets prominenter aanwezig leek te zijn, werden de zonnige perioden net langer doordat alles nu net zodanig viel dat een lange opklaring tussen twee wolkenstraten door net boven Malderen kwam te hangen voor een vrij lange tijd. Tegen dat alles in ons nadeel (voordeel voor wie wat koelte verlangde) was opgeschoven was de thermiek al aan het afnemen waardoor de bewolking weer begon op te lossen. De avond verliep aangenaam en zomers bij maximaal 26,9 graden en de resterende bewolking ging zich organiseren als enkele opvallende Stratocumulus lenticularis wolken die eerst flinke afmetingen hadden en uit verschillende lagen leken te bestaan. De wolken waren duidelijk aan een zuidelijke stroming blootgesteld, ze liepen van zuid naar noord. Daarna werden ze kleiner maar ontstonden er enkele nieuwe exemplaren die voortdurend van vorm en grootte veranderde waardoor het de moeite zou geweest zijn om hiervan een timelapse te maken. Deze visuele show ging enkele uren door waarna de bewolking uiteindelijk toch meer en meer ging oplossen. De paar restanten lichtten weer in knaloranje kleuren op bij het laatste zonlicht. Ook deze bewolking slaagde er niet in enige neerslag te produceren en dus eindigden we opnieuw met 0,0 mm als dagtotaal.

Dinsdag, 4 juli 2023

 Na de winderige tweedaagse die we achter de rug hebben, lijken de weergoden weer tot rust te zijn gekomen. De felste windlagen zijn er uit gegaan en we kregen nu een luchtig zomerweertje met Cumuluswolken waarvan een deel zich tot Stratocumulus uitspreidde. Het is daarbij afgekoeld tot 13,6 graden. Helemaal windstil was het echter niet, vooral tijdens de voormiddag en rond de middag stond er nog een stevige bries uit zuidwestelijke richtingen. Tijdens de namiddag ging ook deze eruit en we kregen nu vooral stapelwolken te zien die bescheidener waren van afmeting. In de hogere luchtlagen begon alles echter vol te lopen met Cirrus en Cirrostratus vanuit het westen. Aanvankelijk was dit voor de zon nog geen probleem en we konden in tamelijk vriendelijke omstandigheden nog maxima van 22,0 graden optekenen. Op het einde van de namiddag was de bewolking al deels overgegaan in Altostratus maar het waren dichte velden van Stratocumulus en Cumulus congestus die plots kwamen opzetten welke de zon de genadeslag toebrachten. Kort daarna begon het te regenen al kregen we eerder al wat onverwacht gedruppel uit de dunne Cirrostratusbewolking waar enkel onschuldig lijkende Cumuli onder hingen. De regen die nu volgde was intenser en had een buiig karakter, en dat wil dus zeggen dat er ook perioden met weinig of geen regen tussen zaten. Ondertussen viel ook op hoe de wind helemaal is gaan liggen en als we de weerkaarten erbij nemen lijkt dit de spreekwoordelijke stilte voor de storm te zijn die morgen wel eens voor een waar slagveld zou kunnen zorgen in de Lage Landen. Vandaag was het nog niets van dit alles maar toch zag de hemel er al apocalyptisch uit met inktzwarte wolkenformaties die uit Cumulus congestus en Stratocumulus castellanus bestonden onder een vrij dikke laag Altostratus. Af en toe druppelde het hier uit en soms volgden er terug buien die kort maar vrij hevig waren. Kort na zonsondergang kwam er een meer aaneengesloten gebied van regen opzetten waardoor het voor een langere tijd ging plenzen. Dit vulde het neerslagtotaal verder aan tot 1,2 mm. 

Donderdag, 4 juli 2024

 De castellanus bewolking van gisterenavond hing er kennelijk niet voor niets want tegen de ochtend passeerden er een aantal pittige buien en de dag nam een kille, natte en herfstachtige start bij 14,2 graden. Gelukkig was dit maar tijdelijk want de bewolking begon steeds meer af te platten en de buien werden dus steeds lichter. Uiteindelijk waren het vooral Cumuluswolken die zich uitspreidden tot Stratocumulus en in de loop van de namiddag waren dit zelfs gewone stapelwolken die langzaam kleiner werden. De zon kwam er dus steeds vaker door en uiteindelijk werd het best wel fraai zomerweer. Zij het dan met een frisse west- noordwestelijke wind erbij en koele maxima die op 20,7 graden bleven steken. We moesten het dus vooral van de zon en de mooie blauwe luchten hebben. Na een tijdje begon er ook Cirrus te verschijnen in het zuidwesten en nog wat later begon zich uit die richting een dek van Cirrostratus op te bouwen. Tijdens de avond klaarde het vanuit die richting echter weer op en uiteindelijk zagen we enkel nog stapelwolkjes die eerst nog talrijk waren maar later enkel beperkt bleven tot een aantal wolkenstraten die vervolgens ook grotendeels oplosten. Het weer leek steeds verder op te knappen al bleef de wind wel doorstaan en ging die tijdens de avond tijdelijk weer verder aanwakkeren. Op de satellietbeelden was ook een volgende regenzone te zien die in haar lengte op ons afkwam en wellicht had de wind daarmee te maken. na een tijdje zagen we ook weer Stratocumulusvelden verschijnen die fraaie undulatusvormen kregen en voor een sfeervolle combinatie zorgden met de stukken blauwe lucht die nog overbleven. Deze wolken gingen ook heel kort oranje opgloeien toen ze langs onder werden aangeschenen door de ondergaande zon. De neerslag zelf kon ons nog niet voor middernacht bereiken en dus waren het de buien van deze ochtend en voormiddag die het neerslagtotaal van 4,4 mm op hun geweten hebben.