Flashback: 5 juli in het verleden

Zaterdag, 5 juli 2014

Het was tijdens de ochtend koel en regenachtig bij minima van 17,8 graden, met een erg krachtige zuidwestenwind waardoor het een beetje aan herfst deed denken. Na een tijdje voelde het echter een stuk warmer aan en hield het op met regenen maar de wind bleef vrolijk doorrazen en er hing nog steeds veel bewolking die vooral uit Stratocumulus castellanus bestond. Tussen deze wolkenvelden zaten ook buien ingebed die hier en daar nog voor verrassingen wisten te zorgen. Vooral landinwaarts was dit het geval al werd het naar de avond toe geleidelijk droger vanuit het westen terwijl het ook steeds zwoeler ging aanvoelen in een vochtige en plakkerige atmosfeer bij maxima van 22,2 graden. De krachtigste windvlagen gingen er tijdens de avond uit en het werd tijdelijk rustig en droog met weliswaar nog steeds veel wolken. Kort voor zonsondergang begon het vanuit het zuidwesten opnieuw te regenen en deze neerslag had een buiig karakter terwijl hij naar middernacht toe steeds intenser werd. Onweersverschijnselen en dergelijke zaten er niet bij maar het neerslagtotaal liep toch nog op tot 5,3 mm.

Zondag, 5 juli 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht werd de rust een paar keer onderbroken door een donderslag die in de verte weerklonk. Voor de dorstige plantjes was echter ook deze keer geen hoop weggelegd, want deze buien trokken ten oosten van ons voorbij of ze ontstonden ten noorden van ons. Bij het krieken van de dag waren we weer in een gebied met opklaringen terechtgekomen waarin het al snel drukkend warm ging aanvoelen bij temperaturen die naar 28,7 graden stegen. In het westen was ondertussen Cirrostratus en Altocumulus bewolking te zien die snel dichterbij kwam zodat de zon er nog voor de middag achter verdween. Er vielen enkele regendruppels uit, maar deze neerslag was niet meetbaar en van korte duur. Daarna dreef er een gebied met tamelijk indrukwekkende Altocumulus castellanus en floccus wolken over, en vlak daarna werden we opeens opgeschrikt door een bulderend geluid dat gestaag aanzwol en uit het westen leek te komen. Nog voor we beseften wat er gebeurde, werden we de speelbal van krachtige rukwinden die koele lucht over het weerstation lieten uitstromen terwijl de wind in een flits ruimde van zuidelijke naar noordwestelijke richtingen. Het stormachtige weer hield ongeveer een uurtje aan waarna het weer rustiger werd vanuit het westen. Er verschenen enkele opklaringen en de koelte maakte meteen weer plaats voor een klamme, drukkende warmte. Vooral op het einde van de namiddag kregen we erg brede opklaringen te zien waarin we terug een aantal flinke buienwolken met dichte regenschermen eronder zagen verschijnen. Een daarvan schampte Malderen met terug een zestal regendruppels waarna ze wegtrok naar het noordoosten en we opnieuw teleurgesteld achterbleven. Wat later dreef er vanuit het westen luchtige Cumulusbewolking binnen die gezelschap kreeg van Cirrus densus en Altostratus bewolking, maar deze was niet aaneengesloten waardoor het niet volledig overtrokken raakte. Er was nog ruimte voor een fraaie zonsondergang waarna het vrij snel afkoelde zodat we nu pas de minima van 15,8 graden bereikten. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm

Dinsdag, 5 juli 2016

Zowat heel de Benelux was bedekt met Stratus en Stratocumulus maar boven Malderen hing er een gebiedje met kleine opklaringen/dunnere bewolking waardoor we de dag aanvatten met Stratocumulus waartussen blauwe stukjes te zien waren. Het is daarbij afgekoeld tot 13,7 graden. De mini- opklaringen gaven ons maxi valse hoop want de bewolking werd snel dikker en ging over in een mengeling van Stratus en Stratus fractus waar af en toe motregen uitviel. Het werd een uitermate saai en somber weertype dat gelukkig geen lang leven beschoren was. Voor degenen die het saai vonden dan toch want de zomerliefhebbers bleven met hun dorst naar zon en warmte zitten toen die motregen opeens overging in krachtige stortbuien. De atmosfeer werd flink onstabiel al ging de buiigheid er in de loop van de namiddag weer uit. We kregen nu flinke Cumuluswolken te zien die zich deels tot Stratocumulus uitspreidden terwijl er in de heiig wordende atmosfeer ook Cirrostratus begon binnen te drijven. Niet meteen d  setting voor zon en warmte, maar het was dan toch al droog en met voldoende reflexen en lenigheid konden we af en toe een zonnestraal opvangen. De maxima waren opnieuw bescheiden met 23,3 graden, al was het een geluk dat de vurige zuidwestenwind weer wat begon te kalmeren. Tijdens de avond begon het er rustig en vredig uit te zien met dunne Stratocumulusvelden en Cirrostratus bewolking terwijl er een aangenaam zacht avondlicht viel. De afkoeling was ook niet meer zo intens als de voorbije dagen waardoor de dappersten onder ons zich zelfs weer op de terrasjes durfden te wagen. Ondertussen konden we vaststellen dat die felle stortbuien in Malderen toch niet z  fel hebben uitgepakt want het neerslagtotaal bedroeg 0,0 mm.

Woensdag, 5 juli 2017

De Stratocumulusvelden die gisterenavond binnendreven zijn tijdens de nachtelijke uren weer opgelost (of weggedreven) waardoor de dag een veelbelovende, zomerse start maakte. Met minima van 13,1 graden was het erg zacht, maar het was ook aan de vochtige kant waarbij er zelfs wat zeer dunne mist leek te hangen over de velden. De omgeving lag er in deze omstandigheden dan ook flink bedauwd bij al zorgde dit samen met de warme ochtendkleuren voor een mooie gelegenheid om natuurfoto's te maken. Er hing nog redelijk wat sluierbewolking in de hogere luchtlagen en deze was vooral in het westen en zuidwesten goed vertegenwoordigd. Maar het deed allemaal weinig afbreuk aan het zonnige weertype en de onverminderd tropische luchtaanvoer zorgde ervoor dat het snel opwarmde tijdens de voormiddag. Na de middag werden er weer een aantal stapelwolken gevormd maar ze waren kleiner dan gisteren en de zon liet zich er dus zeker niet door afschrikken. Dit zagen we dan ook op de thermometers, want het werd niet minder dan 28,8 graden terwijl er een warme wind stond uit zuidwestelijke tot zuidelijke richtingen. Tegen de avond losten de stapelwolken weer op maar ze maakten plaats voor Altocumulus floccus virga velden die voor een prachtig uitzicht zorgden in combinatie met een beetje Cirrus spissatus in de hogere luchtlagen (vooral in het noordwesten). Deze wolkjes hielden ons tijdens de avond gezelschap terwijl de wind wegviel en er een zeer zachte zomerse avond volgde zoals ze normaal alleen in sprookjes wordt beschreven. Dit was overigens lang niet overal het geval want de temperatuurverschillen met het noorden van Nederland waren weer niet van de poes en het was dan ook geen wonder dat men daar op hetzelfde moment enkel in winterkleding toegang had tot terrasjes en de buitenwereld in het algemeen. Wat men ginder wel nog met iedereen kon delen, was het neerslagtotaal dat ons met 0,0 mm erg bekend voorkwam.

Donderdag, 5 juli 2018

Tijdens het begin van de nacht wist een kort maar krachtig buitje ons alsnog te bereiken maar het leverde slechts 0,2 mm op. De dag begon vervolgens met dezelfde oker- en oranjetinten waarmee we gisteren eindigden. Het was aangenaam koel met 16,7 graden en er hing een humusachtige geur door het buitje. Ondertussen is de wind naar noordelijke tot noordwestelijke richtingen gedraaid en stroomde er weer heldere en droge lucht binnen. De fletse, geelachtige tinten in een nevelige atmosfeer maakten weer plaats voor zuiderse luchten met diepblauwe kleuren en fel, spierwit licht. Ondanks de polaire oorsprong van de lucht haalden we nog maxima van 25,8 graden want de zon was nog krachtig genoeg om ook niet- tropische luchtsoorten een zomers cachet te geven. In het zuiden en zuidoosten was nog Cirrus te zien en tijdelijk zelfs Cirrus densus terwijl er in die richting tijdens de late namiddag tijdelijk flinke stapelwolken werden gevormd. Deze bewolking loste weer op maar de Cirrus bleef hangen en zorgde voor een fraai effect bij zonsondergang toen deze bleef hangen en oranje kleurde. De avond verliep zeer zacht maar echt drukkend was het niet door de droge lucht, al zagen we de vochtigheidsgraad tijdelijk stijgen door het verdampende zweet van de noeste tuinierder die na de zoveelste dag sleuren met emmers langs het weerstation passeerde die nog hetzelfde ronde neerslagtotaal van deze morgen aanwees. 

Vrijdag,  5 juli 2019

 De sluierbewolking gisteren hoorde bij een warmtefront en dus was het vanochtend weer zachter met minima van 13,4 graden. De bovenlucht was nu helder en diepblauw maar er hingen veel Altocumulusvelden en Stratocumulus welke overigens voor een fraai uitzicht zorgden. Ze losten grotendeels op en overdag werden er wat stapelwolkjes gevormd. Het was aangenaam warm met maxima van 28,9 graden en de wind kwam uit zuid- zuidwestelijke richtingen. Tegen de avond verschenen er weer wat sluierwolken in het westen, van waaruit we morgen de doortocht van een koufront mogen verwachten. Geen wonder dat er dus weer onweersverklikkers hingen tijdens de avond, welke voor een spookachtig uitzicht zorgden in combinatie met de maan tijdens de nacht. Neerslag leverde dit in de verste verte echter niet op en dus konden we nog maar eens 0,0 mm optekenen als dagtotaal.

Zondag, 5 juli 2020

 De dag begon in herfstachtige en sombere omstandigheden waarbij motregen, een strakke zuidwestenwind en Stratus een soort van Duivelse Driehoek vormden om de moedeloze zomerliefhebbers ten gronde te richten. We kregen wel zachte minima van 14,6 graden als troostprijs en op de satellietbeelden konden we wat hoop putten uit opklaringen die vanuit het noordwesten naderden. Al ging dat allemaal maar tergend langzaam en tegen de middag was het nog een en al somberheid en gemiezer wat de op wintertijd gezette klok sloeg. Daarna bereikten de opklaringen ons doch er ontstonden lage Stratuswolken in waaruit het opnieuw ging motregenen. Het was al een eindje in de namiddag eer de zon er door kwam en de somberheid plaats maakte voor een vriendelijke zomerlucht. De talloze stapelwolkjes die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden, waren een streling voor het oog en het kwik wist nog naar een redelijke 23,9 graden op te krabbelen. De zonneschijn leek de vlagerige wind echter een extra boost te geven waardoor het voor de fietsers maar in 1 richting aangenaam was. De stapelwolken losten tijdens de avond op en we eindigden in heldere omstandigheden. De motregen en het gemiezer zijn goed geweest voor een dagtotaal van 0,4 mm. 

Maandag, 5 juli 2021

De bewolking is tijdens de nacht weer toegenomen en de dag startte dus somber maar zacht (14,4 graden) onder een gesloten wolkendek. Het bestond uit Altostratus met forse Altocumulus castellanus velden eronder. En er viel af en toe regen die een wat buiig karakter had. Echte wolkbreuken zoals gisteren bleven uit en er zat ook geen onweer meer tussen. Het zuidwestelijke briesje was ook zwak waardoor het onder een afdak eigenlijk nog best te genieten was buiten. Het kwik steeg naar 22,2 graden en tijdens de namiddag kwamen we aan de achterzijde van de regenzone terecht waar enkele schaarse opklaringen hun opwachting maakten. Maar ook dan bleef het gevaar voor nieuwe buien loeren en we kregen er in Malderen nog een paar te verwerken. Vanuit het zuidwesten naderde ondertussen een volgende depressie die voor een stormachtige episode zal zorgen, maar zoals het meestal het geval is konden we aan de voorzijde daarvan van nog een paar opklaringen en een rustig weertype genieten. Hoe dan ook begon het tijdens de avond al snel weer te overtrekken met Altostratus undulatus asperatus bewolking terwijl in het zuiden buienwolken verschenen die een erg apart uiterlijk hadden in combinatie met de dikke Altostratus erboven. Het zag er griezelig en dreigend uit en leek wel een waarschuwing voor het onstuimige weertype dat ons te wachten stond. En we vlogen er daarna al meteen in met een paar korte, pittige buitjes die het neerslagtotaal alvast aanvulden tot 1,8 mm. Voorlopig bleef het op gebied van wind nog rustig, er waren slechts wat zwakke zuchtjes uit zuid- zuidwestelijke richtingen. 

Dinsdag, 5 juli 2022

 Het was terug aangenaam koel met een open hemel en minima van 12,9 graden. Deze keer waren het echter geen stapelwolken die door de eerste zonnewarmte werden meegebracht, maar een aaneengesloten veld Stratocumulus dat dreigend in het noordwesten hing en scherp begrensd was. Deze bewolking trok zich echter terug en uiteindelijk waren het dan toch weer de traditionele stapelwolkjes die zich overal gingen ontwikkelen. Deze keer waren ze wel forser van afmeting en leek het alsof er een bui zou inzitten maar het bleef droog en net als gisteren en de dagen ervoor vond er weer gedeeltelijke uitspreiding tot Stratocumulus plaats. En ook de opklaringen wisten nog een stukje van het luchtruim voor zich te blijven opeisen. Bij nog redelijk wat zon haalden we maxima van 24,8 graden. De lucht werd een beetje nevelig en de de blauwe kleur van de lucht werd wat fletser. Dit werd later gevolgd door de verschijning van Cirrus al kregen we nu terug bredere opklaringen en langere zonnige perioden. De zuidwestelijke wind voelde tegen de avond nog best fris aan en dit was zeker het geval toen er omstreeks 20H plots een vrij krachtige noordwestelijke bries opstak die het ronduit kil liet aanvoelen. Deze weersverandering was opnieuw niet voldoende om neerslag te triggeren en iets te doen aan het dagtotaal dat opnieuw op 0,0 mm bleef steken. De Cirruswolkjes die er tegen zonsondergang nog hingen zorgden voor een sfeervolle avondsetting waarna we een voor de tijd van het jaar erg koele nacht in gingen. Eentje waar we maar beter van konden profiteren als we naar de wel erg hete modelruns van de voorbije paar dagen kijken. 

Woensdag, 5 juli 2023

 De voorspelde storm bereikte ons al vroeg in de ochtend en we kregen terug stevige windvlagen met regen te verwerken uit een wolkendek dat uit Stratus en Stratus fractus bestond. Vanuit het westen klaarde het echter plots op en we kregen nu een diepblauwe lucht te zien met rafelige wolkenflarden erin. Het was hierin echter dat we de felste windvlagen te verwerken kregen, het klassieke beeld dat we tijdens stormen te zien krijgen dus. De vrolijke zonnestralen ten spijt voelde het guur en koud aan want de ondertussen naar het west- noordwesten gedraaide wind liet koele zeelucht over ons uitstromen. Nochtans is het tijdens de nacht niet kouder dan 13,4 graden geworden. Geleidelijk aan begonnen er meer stapelwolken te ontstaan al zag het er nu allemaal vrij onschuldig uit waarbij een deel uitspreidde tot Stratocumulus en een ander deel een zwakke, rafelige indruk maakte. Maar langzaam maar zeker begonnen ze toch talrijker en groter te worden. Op het einde van de namiddag zwakte de wind tijdelijk af en kregen we terug wat zomergevoel bij temperaturen die nog konden opkrabbelen naar 21,2 graden. De stapelwolken hadden toen echter al flinke afmetingen bereikt en begonnen zich in lijnen te schikken die van west naar oost liepen. Langsheen die lijnen traden er terug pittige windvlagen op en na een tijdje begon het net ten noorden van ons te onweren uit een inktzwarte, dreigende lucht met een duidelijke arcus onder de buienwolken. Het onweer miste ons en de buien die daarop volgden bleven een voor een net ten noorden van ons. Pas na een hele tijd kregen we er hier nog een schampschot van mee. Het was wachten op een tweede buienlijn die nu pal boven ons ontstond en helemaal in haar lengte over Malderen trok. Ze was echter een stuk minder actief dan de eerste en uiteindelijk bleef het bij wat gedruppel dat het neerslagtotaal aanvulde tot een teleurstellende 4,0 mm. De stapelwolken begonnen nu opvallend snel in te zinken waardoor duidelijk werd dat deze volledig op thermiek werkten ondanks de dynamische atmosfeer die vooral in Nederland voor een recordzware zomerstorm heeft gezorgd. Maar ook met deze aftakelende wolken zagen de luchten er nu erg fotogeniek uit toen er spierwitte veldjes van Stratocumulus, Altocumulus en een beetje Cirrus bij kwamen. De wind ging nu opnieuw liggen en de windstilte liet totaal niet vermoeden wat voor natuurgeweld er eerder die dag nog over ons is getrokken. Maar in elk geval wist de rommel van afgebroken takken, weggevlogen tuinmeubelen en omgewaaide bloembakken ons er nog met succes aan te herinneren alvorens we de rustige, koele en lichtbewolkte nacht in gingen. 

Vrijdag, 5 juli 2024

 De regenzone is tijdens de nacht boven ons komen te liggen en trok nog steeds in haar lengte van het west- noordwesten naar oost- zuidoosten. Het is onder de resterende opklaringen afgekoeld tot 13,8 graden. Het actieve gedeelte met de neerslag zelf bereikte ons echter pas halverwege de voormiddag en er waren zelfs nog opklaringen te zien net daarvoor. Met een streepje zonneschijn erbij (al was dat eerder een klein stippellijntje van hooguit een paar minuten) kon het nog opwarmen tot 21,6 graden. Net als gisterenavond was dit terug in een fraai ogende lucht met Stratocumulus undulatus velden waarin talloze ribbeltjes te zien was. In het zuiden was de lucht blauwer met minder van deze wolken en ten noorden van ons leek het meer op een grijze soep die in Stratus overging al leek er aan het waterzonnetje dat er soms doorkwam te zien ook Altostratus in het spel te zijn. Het ging af en toe regenen met dikke druppels toen de eerste neerslag ons bereikte, maar er zaten ook nog droge momenten tussen. Vreemd genoeg ging de neerslag daarna plots over in motregen en zagen we geen dikke druppels meer. Het werd tijdens de uren daarop een afwisseling van motregen en drogere perioden waarmee we te maken kregen. De bewolking bestond daarbij uit Altostratus en pannus. Daarna leken we toch in een gebied met droog weer en opklaringen terecht te komen en ook in zachtere lucht waardoor het meteen aangenaam warm aanvoelde als de zon erdoor kwam. Meer dan 0,4 mm viel er uiteindelijk niet. De bewolking begon terug meer onstabiliteit uit te stralen met opnieuw castellanus achtige structuren erin. Later loste deze weer op om plaats te maken voor erg fraaie en sfeervolle velden van Cirrus (fibratus, uncinus, intortus, floccus) alsook Cirrostratus en verder naar het zuiden Altostratus. Het werd hierbij erg zonnig al begonnen er kort voor zonsondergang banden van Stratocumulus floccus en castellanus binnen te drijven vanuit het zuiden waarbij de zon steeds vaker uit beeld verdween. De dag eindigde zo alsnog in sombere omstandigheden al zorgde het zachte en rustige weer wel voor een zomers gevoel en kon er lang op de terrasjes vertoefd worden.