Flashback: 8 juli in het verleden

 

Dinsdag, 8 juli 2014

Tijdens de nachtelijke uurtjes is de bewolking dikker geworden en werd de neerslag intenser waardoor het vanmorgen wel herfst leek met een grijze Nimbostratuslucht en de karakteristieke pannus flarden eronder. Door de bewolking werd het niet kouder dan 14,1 graden maar toch voelde het zelfs met een ultrazwakke noordwestenwind erg kil aan. Kort voor de middag kwamen we opeens in een gordel van dunnere bewolking terecht waardoor de zon door de bewolking voelbaar werd en het mooie weer leek terug te komen. Maar vanuit het noordwesten werd de bewolking al snel dikker en kwam het terug tot flinke regenval bij momenten. Na de middag volgden er opnieuw een paar perioden met lichtere regen en zelfs een waterig zonnetje dat erdoor kwam. Een echte weersverbetering kwam er echter niet en de temperaturen bleven ook bescheiden met maximaal 18,3 graden. Het meest bizarre waren de hoge temperaturen in het noorden van Europa met waarden tot 30 graden en meer binnen de poolcirkel. Tijdens de avond werd het tijdelijk weer droger maar vanuit het noordoosten kwamen plots erg zware stortbuien binnengedenderd die het neerslagtotaal in één ruk verder aanlengden tot 10,5 mm.

Woensdag, 8 juli 2015

De heldere zeelucht is vanochtend wat fletser geworden, en de bewolking bestond nu uit Stratus fractus en Stratocumulus die er dik en dreigend uitzagen. Het is afgekoeld tot 13,2 graden, en deze frisse(re) minima werden extra in de verf gezet door de uitbundige westenwind die nog steeds in topvorm bleek te zijn. Hier en daar waren valstrepen te zien onder de bewolking, welke weer een sprankje hoop betekende voor de half verdorde Londerzeelse vegetatie. Her en der kwam het inderdaad tot buien, maar in Londerzeel kwam het niet verder dan wat weinig zeggend gespetter. Samen met de buien stroomde er koelere lucht binnen en de maxima bleven hierdoor steken op 22,2 graden terwijl de aanhoudende westenwind het koudegevoel danig wist te versterken. Een groot deel van de buienwolken spreidde zich bovendien uit tot Stratocumulus waardoor de zon er slechts sporadisch aan te pas kwam. Naar de avond toe leefde de buienactiviteit verder op nadering van een vore en konden we ook in Malderen eventjes genieten van verkloekende regenval en de heilzame werking van de typische humuslucht na een regenbui die we voor het eerst sinds lang konden ervaren. Maar uiteindelijk bleek dit toch weer een druppel op een hete plaat te zijn en wees de pluviometer een bedroevende 0,1 mm aan die ook het dagtotaal zou worden. Een tweede lijn van buien die tijdens de late avond passeerde nadat het eventjes was uitgeklaard, veranderde daar maar weinig aan.

Vrijdag, 8 juli 2016

De bewolking was min of meer het hetzelfde gebleven met veel floccus en castellanus structuren erin en ook veel Cirrostratus. Ze hing echter terug een paar etages hoger en er zat geen Stratocumulus of Altostratus meer tussen. Ook was de bewolking dunner en was er meer ruimte voor blauwe lucht. Dit alles konden we aanschouwen in een klamme atmosfeer waarbij het niet kouder dan 14,2 graden is geworden. Tegen de middag zagen we flinke Cumuluswolken ontstaan uit de castellanus bewolking al bleef het rustig. Dat was overigens niet overal het geval want boven Nederland bevond zich wel degelijk een actieve buienlijn die zich van west naar oost verplaatste. Geen wonder dus dat we vooral in noordelijke richting vaak dikke en dreigende wolkenvelden zagen. Maar voor de rest bleef het dus in eigen land vriendelijk met tijdens de namiddag een overgang naar vooral Altocumulus floccus en lenticularis bewolking terwijl de sluierwolken op grote hoogte verdwenen en plaats maakten voor een dieper blauw gekleurde lucht. Als daar een zonnestraal doorheen glipte was dat er al meteen een die kon tellen, maar door de grote hoeveelheden Altocumulusbewolking werd er uiteindelijk niet zoveel geteld. Behalve dan op de thermometers, want we haalden dan toch nog 25,5 graden. Tijdens de avond kregen we een afwisseling van Altocumulus en Stratocumulus castellanus bewolking te zien terwijl er ook weer veel onregelmatige Cirrostratus en Altostratusvelden voorbij dreven. Een aangename zomeravond werd het zeker niet ondanks de warmere lucht die werd aangevoerd, want er stond een erg vlagerige zuidwestenwind die met het vorderen van de avond eerder leek toe te nemen dan af te zwakken. Af en toe viel er ook een druppel regen uit virgastrepen die onder de Castellanus bewolking te zien waren, maar de pluviometer was duidelijk niet onder de indruk met haar 0,0 mm.

Zaterdag, 8 juli 2017

Na een erg zachte nacht met minima van 14,2 graden kregen we vandaag met erg zwoel zomerweer te maken waarbij de zon aanvankelijk veel kansen kreeg om ons op te warmen. Maar er hing ook veel Cumulus en Cumulus fractus bewolking waardoor het eerste deel van de namiddag toch nog vrij somber verliep en het kwik werd tot staan gebracht bij 27,6 graden. Na een tijdje verscheen er ook dikker wordende Cirrostratus boven de stapelwolken waarvan er een paar in staat bleken om enkele druppels te lossen. Maar we hoefden ons als plant geen illusies te maken (ook al waren de meeste planten ondertussen zelf al een illusie geworden) want de neerslag was niet meetbaar. De wind was meestal zwak tot matig waarbij ze op het einde van de namiddag tijdelijk wel flink aantrok. Toen verschenen er opeens brede opklaringen vanuit het westen waardoor we dan toch nog van een aangename, zachte en zonnige zomeravond konden genieten. De wind zwakte na 20H flink af waardoor we de dag in zeer rustige omstandigheden afsloten terwijl de koelte die later over ons neerdaalde zelfs erg aangenaam was. Het neerslagtotaal was dat natuurlijk niet want we zijn andermaal op 0,0 mm uitgekomen als dagtotaal

Zondag, 8 juli 2018

Na een heldere en vrij koele nacht met minima van 15,8 graden heeft zich Stratocumulus castellanus bewolking gevormd. De buien die hierop zouden moeten volgen bleven echter uit en de bewolking markeerde enkel een overgang naar een koeler weertype met veel wind. Het windveld bereikte ons kort na de middag en riep het kwik een halt toe bij 25,6 graden. Er werden een aantal Cumuluswolken gevormd maar deze losten tijdens de namiddag op en we keken nu tegen strakblauwe luchten aan die zuiders aandeden ondanks de noordelijke, frisse stroming. De avond verliep hierdoor heerlijk koel en luchtig en zo was de dagelijkse rituele emmerdans een stuk gemakkelijker vol te houden bij het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Maandag, 8 juli 2019

 We begonnen de dag met veel Stratus fractus bewolking en Stratocumulusvelden bij minima van 8,2 graden. Af en toe leek er wat fijne motregen te vallen maar het mag allemaal geen naam hebben en de planten dus ook niet, of het zou al Koolstof moeten zijn bij alweer 0,0 mm. In elk geval was het dan prima brandstof om ons warm te houden want het werd een erg kille dag waarin de zon zich niet veel liet zien. Het was dan ook geen verrassing dat het kwik op 23,6 graden is blijven steken.  Deze temperaturen werden vrij laat bereikt want tijdens de tweede helft van de namiddag klaarde het op en kregen we een vriendelijke zomerhemel met Cumuluswolken en wat Stratocumulus. Het klinkt in deze omstandigheden bijna ongeloofwaardig dat met zich in een deel van Nederland kon tegoed doen aan behoorlijk wat regen uit een aantal buien die daar doorheen de dag de revue passeerden. Met een west- noordwestelijke wind zat de boel echter totaal verkeerd om dit vloeibare goud tot in Londerzeel te krijgen. Het klaarde tijdens de avond alleen maar verder op en dit ging gepaard met een verlammende afkoeling.

Woensdag, 8 juli 2020

 Tijdens de nacht is het meer en intenser gaan regenen waarna we de dag zagen weerkeren in natte en druilerige omstandigheden. Toch was het niet koud met minima van 13,3 graden en de wind was ook erg zwak tegenover de voorbije dagen. Ze voerde regenwolken aan uit het zuidwesten waarbij de neerslag een wat buiig karakter had. Soms regende het intens, dan was het weer bijna droog met wat motregen, maar het viel wel op dat bijna alle neerslag uit fijne druppeltjes bestond. Het waren stortbuien van motregen en doordat deze druppeltjes licht zijn vlogen ze natuurlijk overal tussen waardoor schuilen voor dit soort neerslag moeilijk was. Wandelaars en fietsers die hun toevlucht onder een afdakje zochten konden ervan meespreken. De temperatuur steeg langzaam naar 19,2 graden en het voelde opvallend zacht aan  door het vocht. Het was wachten tot de avond eer de neerslag wat minder werd maar ook dan viel er altijd op zijn minst wat miezerige motregen en nog steeds doken er zwaardere buitjes op. Dit alles uit een laaghangend wolkendek waar amper structuur in te zien was al was het wel duidelijk dat het om Stratus ging. Het neerslagtotaal was redelijk indrukwekkend met 12,9 mm. 

Donderdag, 8 juli 2021

Het is tijdens de nacht verder opgeklaard en de dag begon zonnig bij minima van 13,6 graden. Hier en daar was de omgeving in ochtenddauw getooid en er hing ook Cirrus fibratus en floccus bewolking die heel fraai leek uit te waaieren vanuit een denkbeeldig punt in het zuidoosten. Het leek het begin van een fraaie en zonnige zomerdag te zijn doch plots ontstonden er overal Cumulus fractus wolkjes die ook nog eens gezelschap kregen van Stratocumulusvelden waardoor het voor de zon bijna onbegonnen werk was om hier nog een vrolijke noot in te brengen. Later in de namiddag leek het dan toch weer de goede kant uit te gaan en verschenen er weer wat meer opklaringen waarbij het kwik een opwippertje kreeg naar 24,2 graden. De kleuren waren echter nogal flets en er zat ook wat hogere bewolking in de atmosfeer waarbij het invallende licht een oranjeachtige gloed kreeg. In het noordwesten was op dat moment een donkere lucht met valstrepen te zien terwijl er elders vooral Stratocumulus hing. Plotseling begon de wind aan te trekken met kille vlagen uit het noordwesten en leek het alsof we de boeken voor vandaag nu wel definitief konden dicht doen. Na een uurtje klaarde het echter weer op en draaide de wind weer naar het zuid- zuidwesten waarbij het zwoel werd met behoorlijk wat zonneschijn. Tussen de Stratocumulusvelden zagen we nu ijskappen van buienwolken binnenwaaieren en gedurende het uur dat daarop volgde loste alle andere bewolking plotseling op waardoor we uiteindelijk enkel die ijskappen te zien kregen. Op deze manier tekende zich een indrukwekkende snoer van buienwolken af die van zuidoost naar noordwest liep en langzaam maar zeker dichterbij kwam. De contrasten waren scherp en de lucht kleurde weer diepblauw al was het licht dat op deze wolken weerkaatste nog geel tot okergeel waardoor het iets tropisch uitstraalde, zeker met de drukkende warmte erbij. Het duurde een poos eer de wolken vlakbij zaten en we de eerste donderslagen konden horen terwijl zich een shelfcloud aftekende in het zuidwesten. En het was ondertussen al te laat om deze bui levend tot in Malderen te krijgen want alles zakte als een kaartenhuisje in elkaar en uiteindelijk kregen we omstreeks 21H45 wat druppels uit de restanten ervan. De pluviometer was duidelijk niet onder de indruk en na dit druppelsalvo wees ze nog steeds 0,0 mm aan. Het bleef erg zacht en eigenlijk kon men de avond gewoon buiten blijven doorbrengen daar de druppels sneller verdampten dan ze aangevuld werden. Al zullen veel mensen dat waarschijnlijk niet gedaan hebben vermits het aantal muggenbeten per vierkante meter hoger lag dan het aantal druppels. 

Vrijdag, 8 juli 2022

 Het is tijdens de nacht verder opgeklaard en het was vanochtend dus weer opvallend fris bij minima van 11,7 graden. De lucht was diepblauw maar in het noordoosten zagen we wel wat Stratocumulus wolkjes die tamelijk klein waren maar toch aangaven dat er nog vocht in de lucht zit. Er werd ook dauw gevormd al bleef dit tamelijk beperkt. Overdag werden er dan stapelwolkjes gevormd in deze vochtige luchtmassa al bleef het allemaal beperkt en konden we dus van een erg zonnige zomerdag spreken. Ook de temperaturen deden het nog verrassend goed voor een regime met een noordwestelijke maritieme stroming, we haalden maxima van 27,9 graden. De wind was wel erg zwak en we kwamen steeds meer onder hogedrukinvloed terecht. Tijdens de namiddag waren het dan vooral eindeloze diepblauwe luchten met wat Cumulus humilis waar we tegenaan keken. De wolkjes losten tijdens de avond op en er bleef nu enkel hier en daar nog wat Cirrus over. Het werd andermaal een dag die zonder neerslag eindigde bij 0,1 mm. 

Zaterdag,  8 juli 2023

 Alle bewolking is tijdens de nacht weer opgelost en in deze heldere omstandigheden is het nog verassend sterk afgekoeld naar minima van 13,7 graden. Maar we zaten volop in een loeiheet subtropisch luchttransport, en eens de zon wat hoger stond zouden we dat al snel geweten hebben. Het kwik ging als een raket de hoogte in en we konden van geluk spreken dat er aanvankelijk nog droge lucht werd aangevoerd met een oostelijke tot oost- zuidoostelijke bries. Zeker met uiteindelijke maxima van 32,9 graden. Maar vanuit het zuiden kwam er al snel Cirrus bewolking opzetten met daaronder een rij van Cumuluswolken. Dit hoorde bij een warmtefront waarachter vochtige plakwarmte klaarlag om ons met zwoele en later slapeloze toestanden op te zadelen. Langsheen het front ontstonden enkele onweersbuien maar deze misten Malderen net via het oosten en we kregen er enkel een paar windvlagen van mee en een paar donderslagen. Later zagen we ook massieve onweerscomplexen ten noorden en noordwesten ontstaan, maar in Malderen bleef het dus droog en het enige vocht dat we hier meekregen kwam dus van die zwoele, tropische plakwarmte. De bewolking bestond later vooral uit Cirrus densus, afkomstig van uitgewaaierde ijskappen van onweerscellen die in onze aanvoerrichting hebben bestaan. Maar ondertussen zijn die al ingezakt en hoeven we dus voorlopig niet meer dan de wolkenvelden te verwachten. En die remden de afkoeling nog meer af waardoor het extra zwoel bleef tijdens de avond en we al echt moesten zoeken naar een zuchtje koelte in de buitenlucht. Al leek dat nog net iets beter te lukken dat het vinden van een druppeltje vocht in de 0,0 mm aanwijzende pluviometer. 

Maandag, 8 juli 2024

 Een volgende depressie stond reeds klaar om ons land binnen te vallen. Hoewel het systeem zich nog op grote afstand leek te bevinden, zat er een langgerekt, smal frontje aan vast dat reeds tot over ons land liep en slechts een 60-70 tal kilometer breed was. En het lag pal over Malderen waardoor het voor de zonneliefhebbers een en al frustratie was. In Nederland en over de zuidelijke helft van België was het zonovergoten. Door de bewolking bleven de minima wel op peil (12,4 graden) en we kregen er een fraai bedauwde omgeving bij als troostprijs. De verstokte zonneliefhebbers in deze regio hadden echter geluk bij een ongeluk, want het langgerekte front begon dan toch nog uit elkaar te vallen op het einde van de voormiddag waarbij de resterende bewolking overging in zeer dunne Stratocumulus die later eveneens oploste. Er ontstonden Cumuluswolkjes onder en vanuit het zuidwesten begon er nu Cirrus en Cirrostratus binnen te drijven die vermoedelijk bij dit eerdergenoemde systeem hoorden. De Cumuluswolken zelf groeiden uit tot redelijk forse afmetingen (congestus) al bleef de zon ruim aan bod komen en zaten er nog/al maxima van 21,3 graden in. Na de middag kregen we dan toch nog met de hoofddepressie te maken en deze zond ons Cirrostratus bewolking toe die geleidelijk overging in Altostratus. Aan de neerslag zelf viel ook niet te ontkomen, maar toen die ons bereikte was het toch een stuk minder dan je op basis van de radarbeelden vanochtend zou verwacht hebben. Het kwam slechts tot wat weinig zeggend gedruppel en het uiteindelijke dagtotaal sprak boekdelen met 0,0 mm. Tijdens de avond ging de activiteit er grotendeels weer uit al bleef het wel zwaarbewolkt met veel Altostratus en Altocumulus.