Flashback: 9 juli in het verleden

Woensdag, 9 juli 2014

Net als gisteren zaten we vanochtend weer onder een dik pak regenwolken gevangen. De situatie was zo mogelijk nog erger dan gisteren want de neerslag was intenser en had een meer aanhoudend karakter waarbij we geen enkel droog moment meer konden onderscheiden. Tussen de stratiforme bewolking zaten ook kleine buienwolken verscholen en op de begane grond was dit merkbaar aan het plotse vallen van zeer dikke tropische druppels tussen de lichtere regen en motregen door. Tijdens de namiddag kwamen we ook nog eens in een stevig windveld terecht waardoor het uitermate guur en herfstachtig werd. De minima werden ook op dat moment bereikt met 12,8 graden wanneer je de maxima zou verwachten en de maxima werden gehaald wanneer je de minima zou verwachten met 18,1 graden. Vanuit het noorden kwam de warme lucht echter snel dichterbij in een zeer bizarre temperatuur verdeling en een op haar kop staand satellietbeeld dat zinderende woestijnluchten boven noord Europa toonde en Scandinavische taferelen in het zuiden. Om het nog surrealistischer te maken werd de warmte voorafgegaan door massieve onweerscomplexen die het noorden van Nederland binnentrokken en gevolgd werden door temperatuurstijgingen waar het normaal omgekeerd is. De aambeeldbewolking van dit onweer bereikte ons later op de avond maar vanop de begane grond was daar niets van te merken door de nog steeds aanwezige regenlucht eronder. Deze laatste wist het neerslagtotaal aan te vullen tot een naar Londerzeelse normen apocalyptische 23,7 mm.

Donderdag, 9 juli 2015

Tijdens het tweede deel van de nacht zorgde een koufront voor wat intensere en meer aanhoudende regen, maar ook deze keer bleek het slechts een schertsvertoning te zijn die ons net geen 0,2 mm opleverde. Dankzij de bewolking is het niet kouder dan 10,7 graden geworden ondanks het feit dat we weer volop in polaire luchtmassa's waren terechtgekomen. Tijdens de voormiddag bleef de buienactiviteit er nog een aantal uur inzitten op plaatsen die niet 'Londerzeel' of 'Malderen' genoemd waren, maar al snel zorgde de advectie van warmere lucht in de hogere lagen van de atmosfeer voor stabilisatie en bleef het ook op andere plaatsen droog. De bewolking reageerde op de advectie door zich meer en meer tot Stratocumulus uit te spreiden waardoor het een sombere dag dreigde te worden. Maar tijdens de namiddag volgde er een kentering waarbij de bewolking het niet verder dan Cumulus mediocris kon schoppen terwijl de Stratocumulus oploste. Hier en daar waren ook wat plukjes of streepjes Cirrus te zien. De bijzonder krachtige westenwind hield het ook voor gezien en nam tijdens het tweede deel van de namiddag sterk af in kracht waardoor de onderkoelde maxima van 19,7 graden niet nog onderkoelder aanvoelden dan ze al waren. Tijdens de avond losten de stapelwolken verder op en de Cirruswolken waren op hun eentje natuurlijk machteloos tegen de sterke afkoeling die zich ondertussen inzette en in de oostelijke helft van de Benelux waarschijnlijk opnieuw tot grondvorst zal leiden. Het spreekt voor zich dat nagenieten op de terrasjes alleen was weggelegd voor mensen die over goede thermische wetsuits beschikten, of de echte stoere beren onder ons voor zover we die al te zien kregen

Zaterdag, 9 juli 2016

De bewolking bestond nu vooral uit Cirrus en Cirrostratus terwijl het nog steeds erg winderig was (zuidwest). De minima waren wel erg zacht met 15,4 graden. De brutale wind wakkerde in de loop van de dag verder aan, al was dat nog zo slecht niet daar er merkbaar warmere lucht werd aangevoerd en het anders een erg plakkerige en drukkende bedoening zou geweest zijn. De bewolking bleef min of meer hetzelfde en af en toe was er wat Altocumulus floccus of castellanus bewolking te zien. De maxima pakten weer flink uit met 26,9 graden. Tegen de avond leek de wind dan toch wat uitgeraasd te raken en konden we eindelijk weer genieten van een zomeravond uit de sprookjesboeken met aangename temperaturen, fraaie wolkenluchten die in zachte kleuren oplichtten en droge weersomstandigheden. Dit laatste was uiteindelijk onze garantie voor een neerslagtotaal van 0,0 mm

Zondag, 9 juli 2017

De bewolking is tijdens de nacht verder opgelost waardoor de dag een zeer zonnige start maakte bij minima van 11,9 graden. Enkel in het zuiden was een scherp begrensde band van Cirrostratus te zien die werd geflankeerd door mooie Cirrus radiatus partijtjes en ook een aantal velden met Altocumulus floccus virga bewolking. Deze bewolking hoorde bij een actieve regenzone die een voorlopig einde van de droogte zou moeten inluiden, zeker als we de enorme neerslagsommen mogen geloven die al de hele week werden berekend voor de omgeving van Malderen. Maar de bewolking kwam slechts tergend langzaam vanuit het zuidoosten opzetten en het duurde tot de avond voordat ze het volledige luchtruim had bedekt. In plaats van een kille en doorweekte herfstdag werd het een volmaakte zomerdag waarbij we bij een zacht zuidelijk briesje maxima van 27,9 graden konden optekenen, en dit bij ononderbroken zonneschijn. Ook tijdens de avond veranderde er weinig, de bewolking bestond immers uit Cirrostratus en gebroken partijen Altostratus translucidus virga. Er voel dus geen druppel regen waardoor het dagtotaal zich al liet raden met 0,0 mm. Wel konden de wolken het leed van de tuinierder verzachten door hem/haar te laten genieten van een schitterend display van knaloranje tinten alsof de hemel in vuur en vlam stond. Dit alles werd gevolgd door een zeer zachte en rustige nacht waarbij de bewolking weer wat leek af te nemen.

Maandag, 9 juli 2018

Het was terug koel en helder terwijl er een beetje dauw werd gevormd bij minima van 15,0 graden. Overdag kregen we met opbollende stapelwolken en Stratocumulusvelden te maken terwijl er op een aantal plaatsen buien tot ontwikkeling kwamen. Maar het stelde allemaal weinig voor en Londerzeel greep opnieuw naast de prijzen. Tijdens de namiddag werd het allemaal weer stabieler met vriendelijke Cumuluswolkjes al zorgde de noordelijke wind ervoor dat drukkende warmte uitbleef bij maxima van 24,1 graden. Tijdens de namiddag en avond kregen we met fraaie Altocumulusvelden te maken die terug onstabiliteit uitstraalden en hoop brachten voor nieuwe buien. Daarna zagen we dikke Stratocumulusvelden en Stratus binnendrijven vanuit het noorden waarop het snel killer werd terwijl de noordenwind aanwakkerde. Af en toe leek er wat fijne motregen te vallen maar dit bracht eveneens weinig zoden aan de geelbruin uitslaande dijk waarin alle pluviometers vrolijk 0,0 mm bleven aanwijzen, zelfs als we ze al weken niet meer hebben leeggemaakt. 

Dinsdag,  9 juli 2019

 Het was erg koel met minima van 7,6 graden en de hemel was diepblauw gekleurd. Er hingen Stratocumulusvelden die vooral in het noordwesten goed vertegenwoordigd waren. Overdag ontstonden er stapelwolken maar deze waren afgeplat en in combinatie met de witte Stratocumulus zorgde dit voor erg fel daglicht. Het warmde ook aardig op al zullen ze daar in Nederland niet echt van kunnen meespreken want daar bevond zich dikkere bewolking. En ook in Malderen was het niet bepaald hoogzomers met maxima van 24,8 graden waardoor we dat zomergevoel vooral uit infraroodstraling en de zwakke noordwestenwind moesten halen. Vanuit het noorden werd de bewolking snel dikker doch tegen het einde van de namiddag loste deze weer grotendeels op en wat overbleef was sfeervolle en rustgevende dunne bewolking die prima voer was voor de natuurfotografen. Tijdens de avond kwam er ook Cirrus bewolking binnendrijven, eveneens uit het noordwesten maar alles bleef zonder gevolgen. Het koelde snel af terwijl we met een neerslagtotaal van 0,0 mm achter bleven. 

Donderdag, 9 juli 2020

 Tijdens de voormiddag kregen we nog steeds te maken met grijs en nat weer, al waren er nu wat veranderingen. Zo bestond de neerslag uit dikkere druppels en kregen we ook meer uitgesproken natte en droge momenten waar er gisteren altijd minstens wat motregen viel. De buien ten spijt was het wel erg zacht tot zelfs broeierig met minima die niet onder 16,2 graden zakten en een tropisch sfeertje dat er hing. Er stond nauwelijks wind en nog tijdens de voormiddag begon het op te klaren. Nu konden we genieten van prachtige wolkenformaties van Altocumulus floccus, Cumulus, Cirrus en Stratocumulus. Het waren vooral de Altocumuluswolken die eruit sprongen met soms nogal bizarre golfstructuren, ribbels, lensvormen enzoverder. Ze straalden onstabiliteit uit en dit werd ook versterkt door de broeierige maxima van 26,9 graden bij een hoge vochtigheidsgraad. En dit terwijl er in het noorden van Nederland op hetzelfde moment bijna recordlage maxima werden opgetekend vandaag. Er volgde halverwege de namiddag nog een kort buitje met enkele druppels en dan werd het definitief droog. De wind wakkerde echter tijdelijk flink aan uit het zuidwesten aan het begin van de avond, wat waarschijnlijk door luchtmenging kwam nu de zon weer scheen. Tegen zonsondergang werd het immers weer windstil terwijl de wolken nog aan een opvallend hoog tempo bleven voorbij drijven. We zijn op een neerslagtotaal van 0,5 mm uitgekomen.

Vrijdag, 9 juli 2021

De dag begon grijs en nevelig bij minima van 14,5 graden en tijdens de voormiddag zagen we de grijze soep over gaan in Stratus fractus wolkjes waarbij er weer ruimte kwam voor de zon. Maar het was allemaal niet erg overtuigend en de bewolkingsgraad bedroeg ruim 6/8. De wind kwam nog steeds uit zuid- zuidwestelijke richtingen en langzaam maar zeker begonnen de opklaringen dan toch terrein te winnen toen de thermiek de Stratiforme bewolking liet oplossen. Wat ervan overbleef ging over in Cumulus waardoor we een klassieke zomerlucht te zien kregen waarin de zon ruime kansen kreeg om het kwik naar een acceptabele 25,1 graden te tillen. Sommige stapelwolken bolden flink op en hier en daar kwam het dan ook tot buien al bleef het in Malderen voorlopig nog droog. Er verschenen Stratocumulusveldjes tussen de stapelwolken die er bij tegenlicht erg dreigend uitzagen. In de hogere luchtlagen dreef ondertussen Cirrostratus binnen die voor een melkachtige tint ging zorgen terwijl er ook jacobsladders verschenen in een heiiger wordende atmosfeer. De stapelwolken lieten zich duidelijk niet afschrikken door het wegvallen van de thermiek tijdens de late avond en zo bleef het tot lichte buitjes komen op verschillende plaatsen. Rond middernacht bereikte een uitgestrekter buiencomplex of een compacte regenzone Malderen waardoor het enige tijd matig ging regenen en de omgeving er nat bij lag. Het is ondertussen ook weer helemaal betrokken geraakt al werd het geleidelijk weer droger. Het neerslagtotaal is niettemin nog beperkt gebleven tot 0,0 mm. 

Zaterdag, 9 juli 2022

 Na een heldere en koele nacht met minima van 15,9 graden hing er tijdens de ochtend wat Stratus fractus bewolking. Deze werd tijdens de voormiddag plots talrijker en de zon kwam er door in serieuze moeilijkheden. Het was wachten tot na de middag toen de opklaringen door het effect van thermiek en turbulentie weer wat terrein konden winnen. De bewolking bleef echter een belangrijke rol spelen en dit zorgde ook voor wat koelte. Al was dat allemaal relatief want het voelde opvallend zwoel aan voor een regime met een noordwestelijke bries. We haalden maxima van 24,9 graden. Naar de avond toe loste de bewolking verder op en wat er overbleef kreeg mooie lensvormige structuren waarbij we ook wat Stratocumulus te zien kregen. Daarna kwam de wind plotseling verrassend krachtig uit de hoek waardoor het tijdens de late avond voor zonsondergang even leek alsof we in een kleine storm waren terecht gekomen. En dat was geen goed nieuws voor de natuur want met de aanhoudende droogte, een neerslagtotaal van 0,0 mm en de versnelde verdamping zagen we nu de ene plant na de andere in de tuin in elkaar stuiken. Zelfs sommige cactussen en vetplanten leken erdoor in moeilijkheden te komen. Pas na zonsondergang leek de rust weer een beetje terug te keren. 

Zondag, 9 juli 2023

 Na een erg zwoele plaknacht bij minima van 17,6 graden ontwaakten we onder een blauwe hemel waarin enkel wat Cirrus en Cirrostratusvelden te zien waren. In het westen ontstonden echter plotseling Altocumulus castellanus velden die er wat apart uitzagen door hun erg grote torens en lage basissen die eerder aan Stratocumulus deden denken. Ondertussen is er echter een koel briesje uit westelijke richtingen opgestoken en leek het alsof deze onweersverklikkers dus vals alarm waren. Ze losten ook even snel op als dat ze verschenen waren, waardoor enkel de Cirrusvelden overbleven. Het verkoelende westelijke briesje bleef waaien en het warmde dan ook een stuk trager op dan gisteren. In het westen zagen we na een tijdje weer een muur van dichte Cirrus densus verschijnen die geelachtig oplichtte terwijl er wat Altocumulusbankjes langs ontstonden. Langzaam maar zeker kwam dit onze richting uit en ontstonden er ook weer meer Altocumulusvelden ten westen van ons. De zon bleef aanvankelijk nog schijnen al hadden haar stralen een opvallende amberen gloed en was het licht ook niet zo intens meer. De lucht begon ook steeds grijzer te worden vanuit het zuidwesten, en uiteindelijk hoorden we dan halverwege de namiddag de eerste donderslagen uit een dreigend donkere lucht die in het zuidoosten is verschenen. Op dat moment bereikten we ook de maxima van 26,4 graden waarna de zon verdween achter een mix van Cirrus densus, dreigende mammatus structuren en Altocumulus floccus velden. Toen we de lucht ook in het zuiden zagen donker worden en het ook uit die richting begon te rommelen, leek er eventjes hoop te ontstaan dat we ook in Malderen iets van deze buien zouden kunnen meepikken. Maar steeds opnieuw zagen we de onweersbuien samenklonteren in het zuidoosten en leek er geen voortgang meer in te zitten. Tot we vanuit die richting plots een shelfcloud zagen opdoemen die voorafgegaan door wat gedruppel het onweer dan toch nog tot in Malderen wist te brengen. We kregen een korte periode van stortregens met enkele nabije blikseminslagen terwijl we gespaard bleven van de minder gewenste verschijnselen zoals hagel en rukwinden. De hoeveelheid neerslag die viel, was echter wat teleurstellend, toen de pluviometer 6,0 mm aanwees begon het alweer op te klaren vanuit het zuidwesten en hield de regen meteen weer op. Voor de uitgedroogde natuur hadden we op zijn minst op het driedubbele daarvan gehoopt. Na een korte zwoele episode waarbij de zon er zwakjes doorheen brak, begon de wind naar het noordwesten te draaien, dreven er lage wolkenflarden binnen die overgingen in Stratus en werd het grijs en kil. Later op de avond klaarde het terug gedeeltelijk op terwijl het rustig bleef en we weer konden herademen in een koele nacht. 

Dinsdag, 9 juli 2024

 Tijdens de nacht zijn we in een veel warmere luchtmassa terecht gekomen, maar deze lucht was ook al flink onstabiel want er waren nog voor zonsopgang buien actief en een daarvan trok over Malderen. Daarna keerde de rust weer en het vocht zorgde voor een glinsterende, met druppeltjes bedekte omgeving. Dauw werd er echter niet gevormd, daarvoor stond er wellicht iets teveel wind.  Deze kwam overigens uit zuidoostelijke richtingen en voerde daaruit dus al die warmte aan. Net ten westen van ons vonden we een langgerekt regengebied terug dat de overgang naar de koele lucht verderop naar het westen markeerde. Maar waar het eerst leek alsof we net in de bewolking zouden blijven steken konden de opklaringen vanuit het zuidoosten terrein winnen en werd het zonnig en zwoel. De minima van 15,8 graden werden al vroeg bereikt en tijdens de namiddag haalden we drukkend warme maxima van 29,1 graden. De hemel zat helemaal vol met onweersverklikkers, die uit velden Altocumulus castellanus en floccus bestonden. De bewolking was het meest vertegenwoordigd in het westen maar eigenlijk zat ze overal. Halverwege de namiddag zagen we plotseling hoe de wind naar het noordwesten ruimte en het voelde ineens een stuk koeler aan. Kort daarna zagen we dan ten noordoosten van ons enorme onweerscomplexen ontstaan. Het leek alsof we het dus wel konden schudden wat de onweerskansen in Malderen betreft. Maar er stond ons nog een verrassing van formaat te wachten toen er ten westen van ons, ondanks de koele en ondertussen verder naar het noorden geruimde wind, een nieuwe reeks onweersbuien ontstond. Deze leek eerst niet zo actief te zijn, er was zelfs nauwelijks donder te horen ondanks de dreigende luchten in zuidwestelijke richting. Maar toen het zaakje dichterbij was gekomen bleek dat het juist bruiste van de onweersactiviteit ook al was dit vooral hoogte onweer. Er waren al een hele poos inktzwarte shelfachtige structuren te zien net boven de horizon en een tijd later zagen we een soort van meso/shelf hybride met ook duidelijke rotatie erin recht op ons afkomen. Het zag er apocalyptisch uit en het werd bijna nachtdonker toen dit boven ons hing. Ten zuiden daarvan zagen we nu plots wolkenflarden en regengordijnen voorbij jagen alsof ze door een jetmotor werden voortgestuwd en kort daarna kregen we een indrukwekkend spektakel te zien in Malderen waarbij het water met enorme hoeveelheden naar beneden kwam, met felle rukwinden en een flinke massa hagelstenen tot anderhalve centimeter erbij. Of het nu verticaal of horizontaal was, het water werd met zo'n geweld alle kanten uitgestuwd dat het langs elke spleet, kier of gaatje letterlijk in onze huizen spoot, zelfs met doeken en kledingstukken was het niet tegen te houden. Daarna zagen we de wind plotseling de wijzers van de klok rond draaien en kwam ze op een gegeven moment helemaal uit het noordoosten terwijl het water letterlijk door de lucht stroomde, spoot en schuimde met daverend en oorverdovend geweld. De rust keerde daarna vrij snel weer maar het duurde nog een hele tijd eer het winters aandoende tapijt van hagelsteentjes was gesmolten. Het grootste deel van de vegetatie was aan flarden gescheurd of het moeten al naalden of kleine, taaie blaadjes zijn. Later zou ook blijken dat er een ongeziene ravage is ontstaan aan de Londerzeelse natuur waarbij honderden volwassen, stevige en gezonde bomen gewoon doormidden zijn gebroken of volledig ontworteld. Hier en daar zijn zelfs volledige dreven met grote wilgen bijna compleet met de grond gelijk gemaakt. De meeste schade leek zich ten zuidoosten van de lijn Merchtem - Steenhuffel - Londerzeel St Jozef te hebben voorgedaan. Alsof het nog niet genoeg was, pakten dreigende wolken zich opnieuw samen in het westen met terug het nodige gedonder erbij, maar deze keer bleek het om een 'normaler' onweer te gaan dat vooral uitblonk in een aantal fraaie ontladingen. Deze gingen ook tussen de wolken en de grond en vaak met luide dreunen waar het eerste onweer enkel hoogtegerommel gaf (al kan daar door het luide hagelgeweld misschien een knal hebben tussen gezeten die we niet eens konden horen). Het regende aan een matige intensiteit en vanuit het westen begon het terug uit te klaren. Na zonsondergang zagen we de wolken zich daar weliswaar terug samenpakken al kwam het deze keer niet meer tot noemenswaardige neerslag. Met een dagtotaal van 18,6 mm kon het echter al tellen voor vandaag, zeker als we bedenken dat het grootste deel daarvan op een tiental minuten is gevallen.