Vrijdag, 11 juli 2025

 Vrijdag, 11 juli 2025

 Met 13,2 graden was het aangenaam koel vanochtend en dit maten we onder een heldere hemel bij een zwak noordelijk briesje. De aangevoerde lucht was vochtig en kennelijk heeft zich net ten noordwesten van ons een clustertje met Noordzee bewolking gevormd

waarin enkele buitjes actief waren. Eentje ervan schampte ons zelfs aan het begin van de voormiddag waardoor het tegen alle verachtingen in toch nog is gaan druppelen. Het was echter wel in zomer 2025- stijl: de neerslag moest dus worden gemeten met tegeltellers in plaats van pluviometers. We telden gemiddeld een 15-tal druppels per tegel wat erg fors is voor deze standaard. In de klassieke

pluviometers veranderde er uiteraard niets met 0,0 mm en dat roept dus om een internationale erkenning van deze nieuwe druppels-per-tegel-methode. Hoe dan ook we kregen er fraaie wolkenluchten bij, deze bestonden uit Stratocumulusveldjes in allerlei vormen en maten waarin golvende, vlokkerige en wattige structuren te zien waren naast stapelwolken en een paar Altocumulus

lenticularis bankjes. Dit alles tekende zich af tegen een transparante, diepblauwe hemel. De Cirruswolkjes die we gisteren en eergisteren zagen, waren ook weer van de partij, ze waren vooral in het oosten te zien nu in de vorm van bankjes die op erg fors uitgevallen contrails van vliegtuigen leken. De Stratocumulusveldjes overheersten, maar kort voor de middag begonnen er overal stapelwolken tussen te

ontstaan en uiteindelijk losten de oorspronkelijke wolkenveldjes op waardoor we een klassieke hemel met Cumulus mediocris te zien kregen. Eerst was dit nog aan een azuurblauwe lucht, maar tijdens de namiddag begon de boel er toch erg melkachtig uit te zien en leek er een dunne waas van Cirrostratus boven te hangen. De zon liet het echter niet aan haar hart komen, deze scheen nog steeds flink en het voelde al snel opvallend warm aan bij temperaturen die

opnieuw vlot de zomerse grens haalden bij een zwak noordelijk briesje. De Cumuluswolkjes waren vrij talrijk waardoor we ook genoeg schaduwmomenten kregen. Er werden uiteindelijk maxima van 26,4 graden gehaald. Af en toe dreven er nog wat lenticularis wolkjes voorbij die van de oorspronkelijke Stratocumuluswolken afkomstig leken te zijn maar gaandeweg losten alle wolkensoorten op tijdens de avond en werd het weer zo goed als helder. Door de aanwezigheid van vocht in de lucht en wolkenvelden die zich wat verderop in onze aanvoer bevonden, verliep de afkoeling wat trager en lijkt het erop dat we een zwoele nacht gaan beleven. Maar in ieder geval zijn we voor het einde van het etmaal toch nog beneden de twintig graden geraakt. Er bleef nog een heel zwak noordelijk briesje staan dat ervoor zorgde dat er geen dauw werd gevormd of klamme toestanden ontstonden na het vallen van de duisternis.