Vrijdag, 18 juli 2025

 Vrijdag, 18 juli 2025

 De dag begon grijs onder een dik Stratocumulusdek. Dit zorgde er samen met de subtropische luchtmassa voor dat het extra zwoel bleef met minima van 15,3 graden. De bewolking heeft ook tijdens de nacht echter geen regen achtergelaten en het proces van dauwvorming werd erdoor verstoord waardoor

het er al in de vroege uurtjes kurkdroog bij lag. De bewolking leek tijdens de uren daarop heel langzaam open te breken waarbij we soms fraaie undulatusvormen te zien kregen in het scheurende wolkendek. Halverwege de voormiddag ging het opeens snel en dreven er scherp begrensde brede opklaringen binnen vanuit het zuidwesten. We kregen nu een

schitterende, diepblauwe lucht te zien die met ontelbare spierwitte Cirrusveertjes, plukken en streepjes opgesierd werd. Toen er even later kleine Cumuluswolkjes onder gevormd werden was de compositie helemaal af en keken we tegen een hoogzomers aandoend wolkenpalet aan. Er stond daarbij opnieuw weinig wind, de zwakke zuchtjes

kwamen vooral uit westelijke tot zuidwestelijke richtingen. Het leek alsof alles stabiel zou blijven en we voor de rest van de dag tegen deze zonnige wolkenlucht, overgoten met sterk daglicht zouden kijken. Maar kort na de middag ging het opeens snel en begonnen de stapelwolken uit te groeien. Ze knalden vervolgens met veel kracht tegen een temperatuursinversie aan waardoor de het gesloten wolkendek weer even snel is teruggekeerd als dat het vanmorgen verdwenen is. Het bleef wel drukkend warm aanvoelen ondanks de bewolking, wie dacht dat er nu wat aangename koelte voor handen lag om zwaardere tuinklussen te doen had het dus mis. Het betrokken weertype duurde trouwens niet lang, want in het zuiden en zuidwesten zagen we al snel weer blauwe stukken met

stapelwolken die zich niet meer uitspreidden. Op een goed uurtje was eigenlijk bijna alle Stratocumulus alweer verdwenen en zagen we enkel nog die stapelwolken. Deze zagen er ook een beetje anders uit dan eerder op de dag. Ze hingen wat hoger, de contrasten waren ook wat scherper ondanks het licht dat nu terug wat geelachtiger is geworden. Het voelde drukkend aan en het kwik zette een tweede sprintje in dat ons naar de maxima van 29,0 graden bracht nadat het eerst al een tijdje weer aan het afkoelen was. De stapelwolken losten geleidelijk op later op de avond en er bleef alleen nog Cirrusbewolking over die voor een erg mooie zonsondergang zorgde met warme kleuren. We eindigden daarbij alweer met 0,0 mm als neerslagtotaal ondanks de dreigende wolkenluchten en het betrokken weertype dat we halverwege deze namiddag nog gekend hebben.