Flashback: 10 augustus in het verleden

Zondag, 10 augustus 2014

Aan het begin van de voormiddag konden we nog wat opklaringen meepikken in een met Altocumulus castellanus, lenticularis, Stratus fractus en Altostratus overtrekkende hemel. Het was winderig en het was zacht met minima van 15,7 graden. Er kwam een gebied met gesloten bewolking opzetten dat enkele druppels regen achterliet alvorens het weer opklaarde. Daarna pakten de eerdergenoemde wolkensoorten zich terug samen en raakte het weer overtrokken met een paar regendruppels. En weer volgden er opklaringen. Ondertussen bleef de wind flink doorrazen en voelde die 23,0 graden niet zo zomers aan als ze werd afgelezen. Op het einde van de namiddag kwam het dan toch tot een kort maar erg hevig onweer dat het weerstation met een wolkbreuk belaagde en zo 11,0 mm opleverde op een tiental minuten. Terwijl de neerslag met bakken naar beneden kwam, zwakte de wind snel af en werd de duisternis opeens verdrongen door het snel opkomende zonlicht aan de achterzijde van de bui. Niet te verwonderen met de hoge treksnelheid van de wolken, en de volledige windstilte was dan ook maar van korte duur daar ze door een tijdelijk evenwicht tussen outflow en heersende wind werd veroorzaakt. Voor iemand doorhad wat er gebeurde, werden we door een ware storm overvallen en werd alles overstemd door het bulderend geraas van zeer krachtige windstoten. De blauwe kleur van de lucht werd nu melkachtig en er kon spoedig een zeer dunne en egale laag Cirrostratus bewolking herkend worden. Later waren hier ook heel fijne ribbelpatronen in te herkennen maar de bewolking werd niet dikker zodat de zon erdoor bleef schijnen. Door de Cirrostratus dan toch want op lager niveau dreef nu massaal Stratus fractus bewolking binnen waardoor het tijdens de latere avond zwaarbewolkt werd maar het bleef wel droog. De wind bleef flink doorrazen tijdens de late uurtjes en het deed allemaal sterk aan herfst denken.

Maandag, 10 augustus 2015

De Altocumulusvelden zijn weer verdwenen en hebben vanochtend plaats gemaakt voor Cirrus en Cirrostratus. Het was nog steeds aangenaam zacht bij minima die niet onder 13,9 graden zijn gezakt. Tijdens de voormiddag dreef er weer Altocumulus binnen vanuit het zuiden en kregen we ook Stratocumulus te zien. Hierdoor kreeg de zon het zwaar te verduren, al bleven er toch nog wat bescheiden opklaringen over. Tijdens de namiddag ontstonden daar stapelwolkjes in die tijdens de avond weer oplosten. Het rustige, droge en nevelige weertype met fletse kleuren deed niet meteen vermoeden dat de onweeractiviteit net voorbij de Duitse grens ongekende hoogten bereikte. Onweders die geleidelijk verder wegtrokken naar het noordoosten terwijl de opklaringen in Malderen vanuit het westen breder werden. De Altocumulusvelden werden weer van onderaf beschenen door de ondergaande zon in warme kleuren wat terug voor een fraaie zonsondergang zorgde. Officieel bevonden we ons in polaire lucht met de Duitse onweersbuien op het koufront, maar thermisch viel dit allemaal nog erg mee en haalden we maxima van 27,7 graden bij een overwegend zwakke zuidwestelijke bries.

Woensdag, 10 augustus 2016

Er waren opnieuw verschillende buien actief in de Benelux tijdens de nachtelijke uurtjes, maar in Malderen is het deze keer helemaal droog gebleven. Het was door de brede opklaringen, Arctische lucht en weggevallen wind erg fris met minima van 10,1 graden en de resterende bewolking bestond uit Cumulus congestus en Stratocumulus. In de loop van de voormiddag losten deze wolken grotendeels op, maar vanuit het noordwesten kwam er massaal Altostratus opzetten die snel dikker werd zodat het een erg sombere en kille toestand werd. Ook de regen bleef niet uit en toen de eerste druppels vielen zagen we ook pannus bewolking verschijnen terwijl de Altostratus overging in een klassieke Nimbostratus regenlucht. Na korte tijd bleek die Nimbostratus dan toch niet zo klassiek te zijn want het bleek Cirrus densus te zijn uit flinke buienwolken die zich op grote hoogte uitspreidden. Deze woorden waren nog niet koud of we zagen een mooie buienlucht met flinke stapelwolken, aambeeldbewolking, azuurblauwe opklaringen ertussen en erg transparante kleuren. De uitspreiding tot Cirrus densus was echter wat te overdreven om de wolkenluchten helemaal tot hun recht te laten komen, en voor wie tussendoor van een zonnige opklaring wilde genieten was het ook niet bepaald een goede setting. Dit zagen we vooral aan de thermometers die het bij 17,8 graden al voor gezien hielden en ons kippenvel. De buien hadden de neiging om zich in straten te schikken, maar Malderen bevond zich blijkbaar opnieuw op de parkeerstrook van zo'n straat waardoor het neerslagtotaal niet verder dan 2,3 mm is gekomen. Tegen de avond begonnen de opklaringen dan toch een beetje terrein te winnen en zagen we de zon meer en meer tevoorschijn komen. Maar de bewolking bleef nog steeds in de meerderheid en er stond ook een vlagerige, koude noordwestenwind die er een onaangename en gure bedoening van maakte ondanks het feit dat het nu droog bleef.

Donderdag, 10 augustus 2017

Het is tijdens de nacht zo goed als droog gebleven maar vanuit het zuiden is er veel Cirrostratus en Altostratus binnengedreven en er hing ook Castellanus bewolking waardoor het er allemaal dreigend uit zag en veel weg had van een zwoele zomerdag die spoedig door onweer zou gevolgd worden. Maar met minima van 13,1 graden was het helemaal niet zwoel en het voelde bij momenten zelfs kil aan. In de loop van de voormiddag ging het dan regenen vanuit het zuidoosten waarbij de meest actieve neerslaggebieden net ten noordoosten van ons in hun lengte voorbijtrokken in noordwestelijke richting. Niettemin kregen we daar in Malderen een flink deel van mee en de neerslag had een enigszins buiig karakter met soms dikke druppels die naar beneden kwamen. Net als een paar dagen geleden ontwikkelde zich ten westen van ons weer een buienlijn met onweer op waardoor we terug tussen een regenzone en een onweerslijn terecht kwamen. Maar deze keer pikten we dan toch een deel van de regenzone mee en kwamen we dus niet pal in het midden tussen beide systemen terecht. De overvloedige bewolking (van opklaringen is er vrijwel geen sprake geweest vandaag) hield het kwik flink aan de ketting waardoor we het met maxima van 16,2 graden moesten doen. De lage temperaturen kwamen in een noordwest- zuidoost gerichte strook langs de grens tussen België en Nederland voor waarbij het zowel ten zuiden als ten noorden daarvan beduidend warmer was. Door het overvloedige vocht in de lucht en het ontbreken van wind voelde het echter niet al te koud aan, voor zover we ons niet tot op ons vel lieten natregenen. Tijdens de avond bleef de neerslag aanhouden en werd er ook geleidelijk wat nevel gevormd waardoor het allemaal weer een herfstachtig tintje kreeg. Het koelde bij dit alles nauwelijks af en het neerslagtotaal voor vandaag was onduidelijk daar het tot na middernacht gezapig bleef verder druppelen.

Vrijdag, 10 augustus 2018

Het is tijdens de nacht helemaal opgeklaard en er hing een heerlijke koelte bij minima van 12,9 graden die plaatselijk zelfs voor kippenvel zorgde. De omgeving lag er kleddernat bij door dauw en de gevallen regen al is deze voor veel planten te laat gekomen. Aan de kust kwamen onweersbuien voor en deze deden overdag een poging om het binnenland in te trekken. Maar het stelde allemaal niet veel voor in Malderen en uiteindelijk werd het een zonnige dag met stapelwolken terwijl er in het zuidwesten langzaam maar zeker een muur van Altocumulus, Stratocumulus en Altostratus kwam opzetten. We haalden nog maxima van 21,9 graden. Aan het begin van de avond zag het er al behoorlijk dreigend uit met valstrepen al slaagden de buien in deze storing er nog niet in om Malderen te bereiken. Pas ruim na zonsondergang kwam het daar tot een bui die 1,4 mm.

Zaterdag, 10 augustus 2019

 Na een erg winderige nacht begon de dag met brede opklaringen en Stratocumulusvelden. De wind wakkerde weer verder aan eens de zon op was en tussen de onschuldig ogende Stratocumulusvelden ontstonden buienwolken. Er passeerden enkele buienlijnen die ook Londerzeel wisten te treffen, maar door de hoge treksnelheid bleef het neerslagtotaal teleurstellend laag met 0,7 mm. Er stroomde koelere lucht binnen en het kwik schommelde tussen 17,7 en 26,0 graden. Na de middag werd de lucht stabieler en als er al een bui probeerde te ontstaan, werd deze tot onschuldige Stratocumulus om geboetseerd. De opklaringen werden breder en de zon was door we wind verraderlijk waardoor velen er rood aangeslagen vanachter kwamen. Pas tegen de avond werd het rustiger en was er ook geen of nauwelijks bewolking meer te zien.  

Maandag, 10 augustus 2020

Tijdens de nacht is er redelijk wat sluierbewolking binnengedreven, en dit terwijl alle andere wolkensoorten zijn verdwenen of opgelost. Het was weer een zwoele nacht net minima van 20,1 graden en door al dat vocht kregen we een schitterende zonsopgang met vurige oranjetinten waarna de omgeving voor geruime tijd baadde in een surrealistisch goudkleurig licht. Het leek wel alsof we in de hemel vertoefden, maar eigenlijk zaten we in de hel want de aanvoer van hete subtropische lucht werd vandaag weer een versnelling hoger gezet waardoor er van de ochtendkoelte niet lang kon genoten worden terwijl de uitgedroogde vegetatie zich mocht opmaken voor de volgende thermische oplawaai. De zon brandde er al snel genadeloos op los en het kwik steeg tijdens de voormiddag reeds naar tropische waarden waarbij er amper bewolking werd gevormd. Uiteindelijk werden er maxima van 36,5  graden opgetekend bij een zuidoostelijk briesje. Tijdens de late namiddag begon er echter nog wat stapelbewolking te ontstaan en tegen de avond zagen we dan toch nog een muur van Cumulus congestus en Cumuloniumbus spectaculair oplichten in het oranje avondlicht. Maar deze vorderde maar langzaam en hing volgens de radarbeelden nog boven Frankrijk waardoor we er uiteindelijk niets van meekregen buiten fraaie foto s. Na zonsondergang leek de activiteit eruit te zijn en konden we dus ook geen bliksemshow meer meepikken. Het oogst weinig verwondering dat de pluviometers weer werkloos zijn gebleven met een dagtotaal van 0,0 mm. 

Dinsdag, 10 augustus 2021

 Na een zonnige en koele start met minima van 13,8 graden zagen we weer overal Stratus fractus en Stratocumulus verschijnen waardoor de voormiddag vrij somber verliep. Naar de middag toe kwam er ook wat buienactiviteit in maar met wat fijne regendruppels die af en toe vielen stelde dat in vergelijking met gisteren weinig voor. De wind was eerder zwak uit west- zuidwestelijke richtingen. Na de middag volgden er echter perioden van meer intense en aanhoudende regenval die ook uit dikkere druppels bestond. Het leek allemaal om een klassieke regenzone te gaan door de in Nimbostratusbewolking overgaande luchten maar toch kreeg de neerslag op het einde een buiig karakter. Daarna zagen we ook flinke stapelwolken toen het weer opklaarde vanuit het westen. Dit ging overigens vrij plots want 10 minuten eerder leek het alsof het nog urenlang druilerig en grijs zou blijven en de maxima van 22,3 graden zouden in dat geval een stuk lager zijn geweest. Af en toe vielen er nog wat druppels maar uiteindelijk volgde er een stabiele en droge periode die een paar uur duurde. Tot ze werd gevolgd door een vrij grote buiencluster die net ten zuiden van ons langstrok en hier nog wat licht gedruppel met zich meebracht. Daarna klaarde het definitief op vanuit het westen en de avond verliep in klamme en windstille omstandigheden. En deze waren ideaal om op grote schaal nevelbanken te laten ontstaan die voor mystieke effecten zorgden buiten de bebouwde gebieden. De dag eindigde met een neerslagtotaal van 1,4 mm. 

Woensdag, 10 augustus 2022

 Na een reeds erg zwoele nacht met minima van 17,5 graden zagen we opnieuw Cirruswolkjes aan een voorts heldere hemel die in oranjeroze kleuren oplichtte bij het doorbreken van de schemering. De vederwolkjes vertoonden weer typische floccus en fibratus structuren en zaten deze keer vooral in het westen en zuiden. Er stak een oostelijk tot noordoostelijk briesje op al was ze een stuk zwakker dan gisteren wat het warmtegevoel natuurlijk nog versterkte. De Cirruswolkjes bleven de hele dag door zichtbaar en breidden zich over de rest van het luchtruim uit maar van een echter bewolkingstoename konden we niet spreken en hoe dan ook had het nauwelijks invloed op de verzengend hete zonnestralen. Deze lieten het kwik weer naar een zinderende 32,2 graden klimmen waarbij we verschillende uren boven de tropische grens bleven hangen. Het was wachten tot laat in de avond toen het weer wat ging afkoelen, en hierbij konden we van geluk spreken dat er tijdens de namiddag een drogere luchtsoort is gearriveerd. Hierdoor werd het bij hogere temperaturen voor het gevoel wat draaglijker en ook was er nog steeds een aangename afkoeling na zonsondergang. Of deze droge lucht een goede ontwikkeling is, is echter een andere vraag want met opnieuw een neerslagtotaal van 0,0 mm erbij kreeg de natuur het andermaal zwaar te verduren. 

Donderdag, 10 augustus 2023

Het was nog steeds helder maar de omgeving lag er druipnat bij door dauwvorming en nevel. Dit zorgde voor sfeervolle plaatjes en je kon er zelfs al een knipoogje van de herfst in herkennen bij de ook nog eens erg koele minima van 9,9 graden. Maar de zomer liet zien dat ze nog lang niet verslagen was want eens de zon weer op krachten was gekomen, werd al het vocht meteen weer verdampt en er werd ook droge landlucht aangevoerd. Het warmde zeer snel op en we waanden ons met die diepblauwe luchten in zuiderse sferen. Het contrast met Nederland was enorm want daar ging men over het grootste deel van het land bijna de hele dag gebukt onder kille Stratus en Stratocumulus bewolking. De opklaringen rukten daar maar met mondjesmaat op. Vanuit Malderen was er overigens af en toe een verdwaald Stratocumulusveldje te zien langs de noordelijke horizon, wellicht verre uitlopers van dit wolkengebied. Vanuit het zuiden was er echter ook dreiging want daar verschenen tijdens de namiddag Cirrusvelden en Altocumulusbankjes die de diepblauwe kleur vanuit het zuidwesten begonnen te verdringen. De boel zat echter behoorlijk geblokkeerd waardoor er boven onze hoofden eigenlijk een soort van verkeersopstopping ontstond met de Nederlandse wolkenvelden die gevolgd werden door de Belgische opklaringen, terwijl de Franse wolkenvelden en de opklaringen die daar weer achter zaten er in een slakkengangetje achteraan tuften. Hoe dan ook, wat de satellietbeelden in traagheid toonden werd gecompenseerd door de snelheid waarmee het thermisch in de goede richting (voor de zomerliefhebbers) ging want de maxima van 25,7 graden die we vandaag al konden optekenen zijn we echt al lang niet meer gewoon. En het toetje moest dan nog komen want tijdens de avond kregen we weer een van die zeldzame warme terrasjes settings waarbij de warmte tot zonsondergang bleef hangen terwijl het ook niet klam of kil aanvoelde. Pas na zonsondergang begon er iets van afkoeling op gang te komen waardoor een extra truitje nodig werd, maar in ieder geval was er nu niemand meer die nog overwoog om de centrale verwarming weer aan te zetten. En nog minder om een paraplu open te klappen bij het neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zaterdag, 10 augustus 2024

 Onder een open hemel is het kunnen afkoelen tot 14,4 graden en er heeft zich ook een beetje dauw gevormd. Er stond echter nog redelijk wat wind uit zuidwestelijke richtingen en deze zorgde ervoor dat de omgeving toch nog vrij droog is gebleven. Eens de zon enkele graden boven de horizon stond, begon de wind verder aan te trekken en kwam ze vlagerig uit de hoek. Geleidelijk aan kromp ze naar zuidelijke richtingen waardoor er warmere lucht werd aangevoerd. En de zon scheen ook nog eens ononderbroken waardoor het zomergevoel compleet was. Omstreeks 9H ontstonden er echter plotseling Cumulus fractus wolkjes en deze werden geleidelijk aan talrijker waardoor het een stuk minder zonnig dreigde te worden. Maar uiteindelijk gingen deze wolkjes over in Cumulus die tijdens de namiddag begon kleiner te worden waar je zou verwachten dat ze door de toenemende thermiek net zouden aangroeien. Bij veel zonneschijn haalden we al maxima van 26,0 graden. Op het einde van de namiddag waren deze wolkjes al zo goed als verdwenen al verschenen er nu plotseling heel fraaie Stratocumulus lenticularis wolkjes vanuit het westen en noordwesten. Deze tekenden zich af tegen een diepblauw kleurende lucht (die eerder vandaag nog wat heiig was) en waren op een gegeven moment zo talrijk dat ze overal zaten. Vanuit het noorden dreven al snel ordinaire Stratocumulusvelden binnen en in die richting was ook Cirrus en Cirrostratus te zien. Somber werd het echter niet want het klaarde kort voor zonsondergang weer grotendeels uit waardoor de dag dan toch nog zo zonnig (of beter, helder) eindigde als ze begonnen is. En ook het neerslagtotaal was net hetzelfde als toen met 0,0 mm.