Flashback: 12 augustus in het verleden

Dinsdag, 12 augustus 2014

We begonnen de dag in winderige omstandigheden met Cirrus densus bewolking, Stratocumulus en wat stapelwolkjes. Dit alles konden we bij minima van 13,4 graden aanschouwen, en er is een rustige nacht aan voorafgegaan zij het dat het in Nederland plaatselijk toch nog tot felle onweersbuien is gekomen. Tijdens de voormiddag nam de bewolking zeer snel toe en tegen de middag was het zo goed als betrokken. Er leek zich een gebied met stratiforme neerslag te ontwikkelen, maar tussen de gesloten bewolking ontwikkelden zich al snel buien waartussen opklaringen ontstonden. Binnen de kortste keren kregen we weer een klassieke buienlucht te zien die erg deed denken aan een typische buiendag in maart of april. In Brussel kwam het tijdens de namiddag tot een aantal zeer zware stortbuien die het zicht tot enkele tientallen meters beperkten, maar in Malderen wist de pluviometer ons een heel ander verhaal te vertellen, want daar is over de ganse dag slechts een neerslagtotaal van 0,3 mm naar beneden gekomen. En daar zou uiteindelijk niets meer bij komen, want door de dagelijkse gang begonnen de buienwolken naar de avond toe weer op te lossen en werden de opklaringen steeds breder. Dit ging gepaard met het wegvallen van de wind en een flinke afkoeling die zich vooral na zonsondergang liet gelden. Dankzij het uitblijven van (zware) buien in Malderen kon het overdag overigens nog opwarmen tot 21,3 graden en voor zover er beschutting tegen de vlagerige zuid- zuidwestenwind beschikbaar was, werd het met de opklaringen nog steeds een vrij aangename zomerdag.

Woensdag, 12 augustus 2015

Het was vanochtend nevelig en zacht onder een grijze Stratuslucht. De uitgestrekte wolkenlaag deed niet vermoeden dat de opklaringen slechts enkele tientallen kilometers ten oosten van ons zaten, en ook zou haast niemand zeggen dat een actief regengebied net ten westen van ons lag. De opklaringen kwamen al snel onze richting uit en de regenzone deed hetzelfde vanuit het zuidwesten, maar uiteindelijk waren het de opklaringen die de strijd wonnen. Dit was het begin van een erg aangename, rustige en zonnige zomerdag waarbij het snel opwarmde en de resterende bewolking overging in Cumulus. De bovenlucht was echter zeer flets en de zon kon dus niet het onderste uit de kan halen. Niet dat dat een probleem was, want we haalden toch nog vlot zeer aangename maxima van 28,3 graden en de wind was slechts zwak uit zuidoostelijke richtingen. De regenzone is ondertussen afgezwakt en vervolgens afgestorven, net als vele honderden planten die er normaal mee moesten gezegend worden. Wel verscheen in de heiige lucht Altocumulus floccus en Stratocumulus bewolking die erop wees dat de atmosfeer toch niet helemaal stabiel was. Dit werd bevestigd door de satellietbeelden die Nederland onder een dik pak wolken hadden getoverd waar het plaatselijk lichtjes uit regende. Deze bewolking hing samen met lagere temperaturen waardoor de verschillen tussen noord en zuid voor de zoveelste keer deze zomer erg groot waren. Op de waddeneilanden haalden men geen 20 graden terwijl Malderen met de eerdergenoemde maxima weer bij de geluksvogels hoorde. Tijdens de avond sloeg de koele lucht erin om ook ons te bereiken en draaide de wind naar noordoostelijke tot noordelijke richtingen waarbij hij flink aanwakkerde. Het warmtegevoel was er al snel uit en ook na zonsondergang bleven we te maken hebben met vlagerige windstoten die de 0,0 mm aanwijzende pluviometer in stofwolken hulden.

Vrijdag, 12 augustus 2016

De bewolking van het warmtefront trok in oostelijke richting weg waarbij deze vooral uit Stratocumulus en een beetje Cirrus bestond. Vanuit het westen maakten brede opklaringen hun intrede waarbij de lucht een veelbelovende azuurblauwe kleur kreeg. Maar belofte maakt niet altijd schuld want er werd massaal Stratus fractus bewolking gevormd waardoor we tijdens de voormiddag toch weer naar een somber weertype evolueerden. De zachte temperaturen waren hierbij een magere troost voor de zonnekloppers al hebben de nachtbrakers zich wel tegoed kunnen doen aan aangename minima van 15,2 graden. Ondanks de bewolking bleef het droog en tegen de middag werden er dan toch wat voorzichtige gaatjes ingeprikt waardoor het meer op zomerweer ging lijken. De resterende bewolking bestond uit Stratus fractus en een erg laag hangende variant van Stratocumulus. De wind was ook aan de zwakke kant waarbij ze vooral uit zuidwestelijke richtingen kwam. Naar de avond toe werd het uiteindelijk toch nog een zeer aangename en zachte zomeravond die het sluitstuk van een zinderend hete dag leek te zijn terwijl dit natuurlijk helemaal niet zo was met maxima van 25,0 graden. Tegen zonsondergang was er geen bewolking meer te zien al koelde het dan wel vrij snel af. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Zaterdag, 12 augustus 2017

Van de opklaringen gisterenavond was niet veel meer te merken, het leek vanochtend wel herfst met een dikke laag Stratusbewolking waaruit het voortdurend motregende. Wel was het zacht met minima van 13,9 graden. De bewolking bleef lang hangen en de enige afwisseling die we te zien kregen, was lichte of matige motregen en lichtgrijs of donkergrijs (of er tussenin). Het was wachten tot de late namiddag eer het vanuit het zuidwesten ging opklaren, en nu kregen we ineens een boeiende, gevarieerde zomerlucht te zien met Stratus fractus, Stratocumulus floccus, Cirrus, Cumulus en Altocumulus. Het was erg klam en de zon liet het opwarmen tot 18,8 graden terwijl er slechts een zwak zuidwestelijk briesje stond. De avond verliep eveneens opvallend zacht en in halfbewolkte omstandigheden. Met momenten zag het er nog dreigend uit, maar er werd niets meer gewijzigd aan het neerslagtotaal van 3,5 mm.

Zondag, 12 augustus 2018

Van het warme en zonnige zomerweer dat voorspeld is, was vandaag niet veel te merken want we ontwaakten onder een grijze hemel met Altostratus en Stratocumulus. Ondanks de bewolking was het nog vrij koel met 13,8 graden maar het ging al snel opwarmen eens de bewolking weer dunner werd en tegen de middag klaarde het weer grotendeels op. Tijdens de namiddag ging het kwik dan ook als een trein de hoogte in terwijl er enkel Cirrus en Cirrostratus te zien was. Hierbij werd de lucht opvallend droog met een vochtigheidsgraad die terugliep naar 39%. De net niet tropische maxima van 29,5 graden waren hiermee een stuk draaglijker, mede door de vrij krachtige zuidwestenwind. Doch vanuit het westen kwam er dreigende Altocumulus en Altostratus opzetten waaruit al snel valstrepen te zien waren. Het contrast was groot met heldere luchten in het zuidoosten en steeds dreigende bewolking in het westen en noorden. De valstrepen leverden nog geen regen op, hiervoor was het wachten tot een half uurtje na zonsondergang toen het dan toch nog lichtjes begon te druppelen vanuit het westen. De hoeveelheden bleven voorlopig echter beperkt met 0,0 mm voor middernacht. 

Maandag, 12 augustus 2019

 Het was op een paar kleine Stratocumulus partijtjes na helder bij minima van 12,5 graden. Het zag er onschuldig uit maar volgens de radar waren er toch al enkele buien actief. Deze werden snel talrijker en kregen de neiging om zich te schikken in lijnen. Aanvankelijk bevonden deze zich in het westen van het land en leken ze slechts met veel moeite oostwaarts te trekken. Maar uiteindelijk lukte dat dan toch en voor de buienlijn uit ontwikkelden zich talloze losse exemplaren waarvan Malderen af en toe wat meekreeg. Daarna kwamen we even in een zone met opklaringen en zonneschijn terecht en keerde de zomer terug bij maxima van 23,9 graden en een amper waarneembare zuidwestenwind. Deze zone bleek echter de energiecentrale van een pittige onweersbui te zijn die een uurtje later over Malderen trok. Hoewel de neerslag niet meteen indrukwekkend was, kregen we een aantal mooie bliksemschichten te zien en fraaie wolkenformaties waaronder zelfs een mogelijke wallcloud waarin duidelijk rotatie te zien was. Na zonsondergang kregen we nog af en toe een bliksemschicht te zien maar de activiteit ging eruit en de buien trokken weg naar het zuidoosten. Het neerslagtotaal liep op tot 12,9 mm al was dit met alle andere buien vandaag erbij geteld. Het voelde nu een stuk koeler aan al scheelt het wel dat er helemaal geen wind meer was. 

Woensdag, 12 augustus 2020

Alle onweer is tijdens de nacht weer uit de lucht gewassen waardoor de dag vriendelijk begon met veel zon en slechts wat Cirruswolken. Al zullen de zwoele minima van 18,7  graden als onvriendelijk ervaren zijn door velen onder ons. En het werd er in dat opzicht niet beter op voor deze groep mensen want de lucht zat vol vocht en met de nog steeds loeihete luchtaanvoer en brandende zon erbij zorgde dit al snel voor onaangename toestanden. Het zuidoostelijke briesje was maar zwak en het was dus vooral hopen op nieuwe buien voor wat verkoeling. Maar eerst was het zweten en puffen bij ononderbroken zonneschijn in een blauwe hemel waarin wat Cirrusbewolking en wat Altocumulus floccusvelden voorkwamen. Het warmde op tot 34,8 graden. Tegen het einde van de namiddag ontstonden er in een mum van tijd diverse onweersbuien die recht op Malderen afstevenden. Maar uiteindelijk raakten deze buien ons niet en alles bleef meestal net ten oosten van ons of de buien doofden weer uit. Hierbij viel wel op dat alle buien zeer lange aambeelden vormden die soms meer dan honderd kilometer  uitliepen voor de eigenlijke bui uit. Zeker bij compactere buien gaf dit een erg apart zicht waarbij we tegen banden van Cirrus densus aankeken die op een XXL- uitvoering van vliegtuigstrepen leken. Het uitdrogende Malderen had hier echter weinig aan en de bui leek tegen de wind in te groeien waardoor we weer pech hadden nu ze eindelijk eens pal in onze aanvoerrichting lag. Uiteindelijk gaf deze bui de geest en probeerde er nog een nieuw exemplaar overeind te krabbelen in de outflow van het vorige exemplaar maar dit lukte duidelijk niet. Er volgde een rustige en zwoele avond met vooral Cirrus densus bewolking en het neerslagtotaal van 0,1 mm was toe te schrijven aan de buien van gisteren die tijdens de nacht nog wat nadruppelden. 

Donderdag, 12 augustus 2021

Opnieuw heeft zich tijdens de nachtelijke uurtjes dauw gevormd bij minima van 12,6 graden maar het was niet zo overvloedig als gisteren. Misschien zat de bewolking er voor iets tussen die de nachtelijke uitstraling en de bijhorende condens dus wat temperde. Deze bestond uit Stratocumulusvelden maar we hoefden in elk geval niet voor somberheid te vrezen want vanuit het noordwesten klaarde het snel op en uiteindelijk bleef er vooral Cirrusbewolking over met hier en daar Altocumulusbankjes en wat condensatiestrepen.  Het werd vrij warm (of naar de normen van de huidige zomer gloeiend heet) met maxima van 28,4 graden terwijl het zuidwestelijke briesje zeer zwak of zelfs afwezig bleef. De wolkenband bleef echter in de buurt hangen waardoor er in het zuidoosten steeds dreigend donkere luchten te zien waren en deze rukten tijdens de late namiddag weer op in onze richting. Het aandeel van de sluierbewolking nam toe, er ontstond Altostratus en er waren ook valstrepen onder de bewolking te zien. Afgaande op de weersvoorspellingen zou je dan denken dat deze neerslag zou verdampen voor die de grond bereikte maar dat was uiteindelijk niet het geval en omstreeks 18H ploften dan de eerste druppels neer in Malderen. Het waren meteen dikke druppels en voldoende om de straten helemaal nat te maken al bleef het neerslagtotaal op zich beperkt tot 0,0 mm. Vanuit het westen klaarde het vervolgens snel op en nu kregen we fraaie luchten te zien met Altocumulus floccus en hier en daar Cirrus spissatus erin. Hoogzomerse onweersverklikkers dus die voor een sfeervolle setting zorgden en toen de zon er weer doorkwam werd het ook aangenaam warm. Sfeervolle kleuren bij zonsondergang maakten het plaatje compleet al was er niet echt sprake van vurige kleurentinten of een  lavalucht . 

Vrijdag, 12 augustus 2022

 Wie er vroeg genoeg bij was kon nog een beetje aangename ochtendkoelte opsnuiven bij minima van 18,2 graden. De tropische, droge luchtsoort in combinatie met strakblauwe luchten zorgde er echter voor dat het weer razendsnel opwarmde eens de zon op was. Er was nu helemaal niets van bewolking meer te zien en we bevonden ons dus weer in een diepe zuiderse stemming. Verkoeling konden we nog vinden in de nog steeds zeer droge lucht in combinatie met een oostelijk tot noordoostelijk briesje. En dit was meer dan welkom toen het kwik weer in sneltreinvaart de hoogte in ging. Hoewel, in vergelijking met de voorbije dagen lijkt de dagelijkse thermische winst zich wat af te toppen want het kwik bleef nu op 33,8 graden steken. Al was dat natuurlijk nog meer dan genoeg voor de hitteliefhebbers onder ons. De aangevoerde lucht was ook weer een fractie droger dan gisteren en het feit dat er helemaal niets van bewolking te zien was, leek bijna logisch in dit soort van omstandigheden. Tijdens de avond zorgde de droge lucht terug voor een aangename afkoeling eens de zon onder was. Het voelde ook in de verste verte niet klam of vochtig aan wat toch wel erg uitzonderlijk is te noemen voor deze streek in deze tijd van het jaar. Dat er 0,0 mm in de pluviometer zat hoeft dan ook niemand te verbazen. 

Zaterdag, 12 augustus 2023

Tijdens de vroege ochtend kregen we plots met erg buiige regen te maken toen een koufront niet onopgemerkt doorheen Londerzeel trok. De buien waren onweersvrij en ook  andere randverschijnselen ontbraken, maar hun tropische intensiteit compenseerde dat in elk geval. Er volgden nog een aantal buien tijdens de voormiddag maar deze werden snel minder intens en de laatste exemplaren leverden slechts wat niet- meetbaar fijn gedruppel op. We klokten toen af op 7,4 mm wat uiteindelijk ook het dagtotaal zou worden. Vanuit het westen begon het weer op te klaren al was de Cirrostratus en Altostratus bewolking nog geruime tijd boven en ten oosten van ons te zien. De buien maakten plaats voor vredige Cumuluswolkjes die tijdens de namiddag nog tot dreigende afmetingen uitgroeiden, maar het bleef droog. We zijn in koelere lucht terecht gekomen al haalden we ook nu nog aangename maxima van 24,2 graden bij een soms wel redelijk voelbare westelijke bries. Tegen de avond begonnen de stapelwolken op te lossen en vanuit het westen zagen we nu veel Cirrus en Cirrostratus bewolking binnen trekken. Bewolking die geen verdere gevolgen met zich meebracht buiten dan een fraaie zonsondergang met dito schemeringskleuren en een isolerende werking waardoor de afkoeling tijdens de late uurtjes wat werd afgeremd. Kouder dan 17,1 graden is het overigens op geen enkel moment geweest. 

Maandag, 12 augustus 2024

 Tijdens de nacht is het nog kunnen afkoelen naar een slaapbare 17,7 graden en tegen de ochtend stond er een luchtig oostelijk briesje waardoor het zelfs een beetje kil aanvoelde. Je zou haast niet geloven dat de zinderend hete voorspellingen vandaag waarheid zouden worden. Door het briesje lag de omgeving er droog bij, er werd slechts zeer beperkt dauw gevormd. Bewolking was er nauwelijks op een paar plukjes Cirrus en een contrail na. De aangename ochtendkoelte bleef tot een paar uur na zonsopgang hangen, maar daarna warmde het steeds sneller op en ging het in de zon al meteen drukkend warm aanvoelen. Tegen de middag was het ook in de schaduw al behoorlijk warm al stond er gelukkig nog een luchtig briesje dat alles wat draaglijker maakte. Er werd daarbij droge lucht aangevoerd en de wind kwam uit zuidoostelijke richtingen. We haalden uiteindelijk maxima van 34,1 graden bij ononderbroken zonneschijn. Op het einde van de namiddag verscheen er plots een Altocumulus lenticularis bankje boven ons en na korte tijd leek deze wolk uiteen te vallen in Altocumulus floccus en castellanus toefjes. Het leek wel alsof deze onweersverklikkers in camouflageverpakking tot bij ons zijn gekomen en vervolgens hun vermomming afwierpen. Ten westen van ons doemde rond die tijd een donkere lucht op met meer van die onweersverklikkers, lenticularissen en later ook Cirrus densus ertussen. Onder die wolken waren ook valstrepen te zien en het geheel begon dreigend in onze richting uit te breiden. Men zou haast geloven dat de verkoeling nabij was, maar het was nu pas dat de echte plakhitte kwam, want de wind ging nu helemaal liggen en het werd vochtiger. Het was nu puffen en zweten geblazen ook al zaten we al vrij dicht bij zonsondergang. En die valstrepen waren ook niet de voorbode van een verfrissend regenbuitje want alle neerslag verdampte onderweg naar beneden en het bleef dus bij deze weliswaar fraaie strepen. Rond zonsondergang gloeide alles oranjerood op en zagen we de opklaringen achter deze pseudo- bui al verschijnen, de hoop op wat neerslag was dus voorlopig verdwenen. Al hielden we het ook niet helemaal droog want er viel toch nog een drietal kleine regendruppels die later goed bleken te zijn voor een eindtotaal van 0,0 mm. Het bleef drukkend warm na het vallen van de duisternis en we waanden ons ergens in de tropen terwijl er afwisselend opklaringen en Altocumulusvelden of een veld met Cirrus densus overtrok.