Flashback: 13 augustus in het verleden

Woensdag, 13 augustus 2014

Het was vanochtend rustig maar kil bij temperaturen die naar 12,3 graden zijn gezakt. Er waren brede opklaringen te zien terwijl er hier en daar wat Stratocumulus bewolking hing. Boven Frankrijk zagen we ondertussen een flink gebied met neerslag hangen dat gevaarlijk dichtbij leek te komen en voor de kust lagen er dan weer flinke buien met onweer op de loer. Uiteindelijk kregen we met het Franse regengebied te maken dat in de loop van de voormiddag al snel Cirrus en Cirrostratus bewolking over ons stuurde. Op geringere hoogte werd ondertussen Cumulus mediocris gevormd die deze keer echter niet uitgroeide tot buienwolken. De zon kwam er tijdens de voormiddag zelfs nog ruimschoots aan te pas zodat het zeker geen onaardig weertype was ondanks de toch nog steeds goed voelbare zuidwestenwind. Tijdens de namiddag begonnen sommige stapelwolken meer en meer op te bollen, en kwam het volgens de radar plaatselijk weer tot buitjes. In vergelijking met gisteren was de buienactiviteit echter een stuk minder, en wisten we het er ook in Brussel droog vanaf te brengen. De meeste buien vonden we boven de Noordzee terug, net buiten de Nederlandse kustlijnen. Doordat de opklaringen breder uitvielen konden we ook weer iets hogere maxima van 22,7 graden optekenen. Tijdens de avond nam de bewolking weer af al dreef er omstreeks 19H30 nog een zwaar wolkenpakket over dat net niet tot het buienstadium was uitgegroeid. Vervolgens bleef er enkel wat Stratocumulus over en tegen zonsondergang was er nog maar nauwelijks bewolking te zien. Onder de open, diepblauwe hemel koelde het echter flink af en terrasjesweer zat er dan ook niet meer in behalve misschien voor de echte mannen met baarden.

Donderdag, 13 augustus 2015

De dag begon grijs en nevelig met Stratus bewolking, maar al snel bleek deze bewolking niet algemeen te zijn. Op slechts een paar kilometer ging de bewolking over van egale Stratus naar een blauwe lucht waarin Altocumulus floccus en castellanus te zien was. Deze lucht was echter nog steeds erg nevelig en flets waarbij de rode zonnestralen een vochtige atmosfeer deden vermoeden. In tegenstelling tot wat je bij nevel en mist zou verwachten, was het echter zeer winderig met een vlagerige zuidoostelijke bries die voor een wat bizarre sfeer zorgde bij de heersende weersomstandigheden. Het was ook erg zacht bij minima van 16,9 graden. Ondanks het overvloedige vocht werden er geen stapelwolken gevormd eens de Stratus bewolking overal oploste, maar er verscheen wel Altocumulus floccus en castellanus als eerste onheilsvoorbode. Na de middag werd het tropisch warm met maxima van 33,6 graden, maar door de vlagerige wind voelde het niet drukkend of benauwd aan. Ondertussen ontstonden boven het noorden van Frankrijk massaal onweersbuien die zich in een lijn gingen schikken. Deze bleven aanvankelijk min of meer ter plaatse hangen en leken daardoor geen bedreiging (verlossing voor de planten) te vormen voor Malderen. Doch omstreeks 19H kwam de Cirrus densus bewolking dan toch opzetten met flinke stapelwolken eronder en wat later een oprukkende shelfcloud. Het begon ook steeds meer te donderen (nadat de onweersactiviteit weer was ingezakt) en dan volgde er een periode met krachtige rukwinden onder een woelige lucht nadat een whale's mouth overtrok. In het zuiden verschenen neerslagzuilen die aanvankelijk steeds ten westen van ons voorbijtrokken (de stroming was zuidoostelijk). Later kwam de regen dan toch met bakken aanzetten vanuit het zuidoosten terwijl het volop bliksemde, zij het vooral in de hoogte waardoor we enkel flitsen te zien kregen. Het onweersgebied ontwikkelde zich tot een lijnvormig MCS en we kwamen al vrij snel in het stratiforme gedeelte terecht waar de onweersactiviteit minder was en de stortregens met dikke druppels overgingen in egale regenval. Bliksemschichten die zich sporadisch nog lieten zien waren nu echter wel zichtbaar en waren een echt genot voor het oog/ de camera. Meestal waren dat anvil crawlers die meerdere keren oplichtten langs hetzelfde kanalen terwijl het aantal inslagen op de grond zeer beperkt bleef. Tegen zonsondergang begon het vanuit het zuiden weer op te klaren en werd het terug droger. We sloten de dag af met een indrukwekkende 14,6 mm terwijl we de half verdorde planten bijna met het blote oog weer rechtop konden zien veren

Zaterdag, 13 augustus 2016

Tijdens de nacht is er terug Cirrostratus bewolking binnen gedreven vanuit het zuiden, en vanochtend verscheen er ook Stratus fractus die een nevelige indruk maakte en daardoor moeilijk was te onderscheiden van de hemel. Ze zorgde er wel voor dat de zon ook moeilijk te onderscheiden was. Met minima van 13,3 graden was het aan de zachte kant en de zuidwestenwind was aan de zwakke kant. Tijdens de voormiddag kreeg de Stratus fractus bewolking geleidelijk meer structuur en ging ze over in Cumulus bewolking waarop erg aangenaam en fraai zomerweer volgde met maxima van 25,4 graden. Ook tijdens de avond was het heerlijk toeven in de buitenlucht al begon het na zonsondergang behoorlijk fris te worden, zeker daar er nog redelijk wat wind bleef staan. Van neerslag zijn we gespaard gebleven getuige het dagtotaal van 0,0 mm.

Zondag, 13 augustus 2017

Net als gisteren maakte de dag een grijze start, maar deze keer was het zonder motregen en was het slechts dunne Stratusbewolking en mist waarmee we te maken kregen. Met minima van 13,7 graden was het wat koeler maar er hing dan ook een dunner wolkendek om ons warm te houden. Het ochtendgrijs werd snel opgeruimd en maakte plaats voor zomerse stapelwolken. Onder begeleiding van een zuidwestelijk briesje warmde het op tot 21,9 graden en de stapelwolken bleken geen kwade bedoelingen te hebben. Tijdens de avond loste de bewolking weer op en bleef er enkel wat Cirrus en Cirrostratus over die vooral in het westen te zien was. We slaagden er in om de dag weer tot een droog einde te brengen met een neerslagtotaal van 0,0 mm.

Maandag, 13 augustus 2018

Na middernacht is het feller beginnen te regenen met het hoogtepunt omstreeks 8H in de voormiddag. Dit was eerst buiige regen die in een front verwerkt zat, en tijdens de voormiddag werd het weer droger met veel wolken en af en toe wat motregen. De bewolking hield de minima zacht met 17,1 graden. Daarna begonnen de vormeloze Stratus fractus wolkenflarden zich te herorganiseren en ontstonden er buien die later ook samengingen met prachtige wolkenformaties. Vooral tijdens het tweede deel van de namiddag was het genieten van diepblauwe luchten tussen de statige Cumulonimbi door en de zon liet het opwarmen tot 22,6 graden ondanks de polaire lucht. Regelmatig was de donder te horen en er vielen talloze afzonderlijke buien. Er brak een rustigere en stabiele periode aan met brede opklaringen en een afzwakkende naar noordwestelijke richtingen ruimende wind doch later in de avond kregen we terug dreigende wolkenluchten te zien waaruit af en toe weer wat regen viel. De laatste van die buien wist het neerslagtotaal nog aan te vullen tot 9,2 mm. 

Dinsdag, 13 augustus 2019

 De buien waren nu weg en het was helder blauw met minima van 10,2 graden. Het duurde echter niet lang of er werd Cumulus fractus gevormd en vanuit het westen dreef opeens Cirrus densus binnen, geflankeerd door Altocumulus lenticularis en steeds meer stapelwolken. Tegen de middag bereikte het buiengebied ons dat hiervoor verantwoordelijk was. Aanvankelijk waren dat gewone regenbuien maar na een tijdje begon het ook te onweren en kregen we weer indrukwekkende arcussen, whalesmouths en Cumuluswolken te zien.  Vreemd genoeg was het een onweer dat ten noordwesten van ons ontstond en toch over ons heen groeide ondanks de zuidwestelijke wind. Maar deze ruimde naar het westen en er ontstond een buienlijn die ook in zuidelijke richting aangroeide. Het bleef na het onweer nog een tijdje nadruppelen uit dreigende luchten maar het klaarde uiteindelijk op vanuit het westen en in een broeierige, vochtige atmosfeer gaf dit het kwik een opwippertje naar 20,6 graden. Hierdoor ontstond plotseling pal boven ons een buienlijn die het even liet plenzen met dikke tropische druppels. Een volgende bui op deze lijn deed hetzelfde en vervolgens zagen we de activerende lijn met ondermeer een indrukwekkende hagelschacht naar het zuidoosten trekken. Het bleef nu weliswaar droog maar we konden een ganse avond tot ruim na zonsondergang genieten van een schitterende rij Cumulonimbuswolken die later oranje kleurden in de schemering. De wind viel weg en er werd nu veel dauw gevormd in de klamme atmosfeer. We sloten af met een neerslagtotaal van 5,5 mm. 

Donderdag, 13 augustus 2020

Het is tijdens de nacht amper afgekoeld en in een vrij vochtige atmosfeer voelde het nog zwoel aan bij minima van 19,8 graden. Overdag begon de zon weer te branden in een vochtige maar heldere atmosfeer waarin enkel wat Cirrusveldjes hingen. Het kwik schoot snel de hoogte in al waren het vooral de gevoelstemperaturen die uit de pan rezen door het toegevoegde vocht. Tijdens de namiddag haalden we maxima van 33,9 graden terwijl de wind zuidelijk tot zuidoostelijk was. Omstreeks 14H ontstonden er velden met stapelbewolking die erg mooi op de satelliet te zien waren maar ook in de Londerzeelse perimeter verschenen. Tegen 15H ontstonden daar plots onweersbuien uit en deze breidden zich aan een duizelingwekkende snelheid uit. Het leek wel alsof er een soort van atoombom ontplofte, al was het vooral de Cirrus densus bewolking die zich snel uitbreidde dankzij een uitgesproken diffluente stroming op hoogte. Maar hoe dan ook waren de onweersbuien snel in de buurt en waar we eerst een sporadische rommel hoorden uit buien die snel weer leken af te sterven, begon alles zich steeds meer te organiseren waardoor er spoedig continu gerommel hoorbaar was. Dit uit een muur van forse stapelwolken waarin we de ene na de andere onweersbui kort na elkaar zagen ontstaan. Een mix van inflow, outflow en corioliskrachten liet tijdelijk een heerlijk koele noordelijke bries opsteken. Maar deze muur bleef net ten westen van ons hangen waar de eerste reeks buien zich net ten oosten van ons bevond. Deze situatie bleef meer dan een uur duren toen de buien opeens aangroeiden in oostelijke richting. Maar ook dit staartje raakte ons maar nipt waardoor de gezapige regenval die eruit volgde niet meer dan 2,6 mm in het bakje bracht. Dan keerde de rust weer en de wind draaide naar veranderlijke richtingen om uiteindelijk stil te vallen terwijl er wat nevel ontstond. Na zonsondergang ontstonden er nieuwe onweersbuien die nog wat fraaie bliksemschichten opleverden in het zuidwesten, voorafgegaan door een paar druppels in Malderen. Maar ook dit doofde geleidelijk uit en de rest van de avond verliep rustig en klam onder een mix van Cirrus densus, Altocumulus, Stratocumulus, Cumulus fractus en Cumulus congestus bewolking. 

Vrijdag, 13 augustus 2021

Er hing veel Stratocumulusbewolking en deze is hier en daar overgegaan in Stratus waardoor de dag vrij grijs startte. Maar vanuit het westen klaarde het weer op en nu kregen we meer blauwe stukken tussen deze wolkenvelden te zien. Het is afgekoeld tot 14,6 graden en de zuidwestenwind was aan de zwakke kant. Overdag werden er zomers ogende stapelwolken gevormd en bij een zacht zuidwestelijk briesje werd het tijdens de namiddag 27,3 graden. Het werd toen zonovergoten want van de Stratocumulusvelden bleef niet veel meer over. Wel dreven er tegen het einde van de namiddag uitgestrekte Altocumulusvelden binnen en deze zorgden voor een bijzonder fraai en fotogeniek uitzicht. Hoewel deze wolken op een gegeven moment bijna het hele luchtruim inpalmden kon de zon er nog redelijk doorheen schijnen en konden we dus nog van diens warmte blijven genieten. In het zuidwesten kleurde de hemel weer diepblauw voorbij de scherpe begrenzing van de Altocumuli. Er werden er steeds nieuwe aangemaakt waardoor de opklaringen ons aanvankelijk niet leken te kunnen bereiken maar na een tijdje was de stroming sterker dan de aanvulling van de wolkenvelden en konden we dus ook in Malderen weer van felle zonneschijn genieten. De wolken begonnen uit te sneeuwen waardoor er ook nog eens brede gaten in ontstonden, en hierbij was het opvallend dat de neerslagstrepen hieruit na een tijdje ook golf- en ribbelpatronen gingen vertonen net als de Altocumuli zelf. De bewolking loste steeds verder op en de dag eindigde in zo goed als heldere omstandigheden met een diepblauwe lucht. Neerslag is er uiteraard niet (op de begane grond) aan te pas gekomen en dus sloten we af met 0,0 mm. 

Zaterdag, 13 augustus 2022

 Tijdens de nacht is het weer vlot kunnen afkoelen en kwamen de minima slechts een fractie hoger dan gisteren uit met 18,2 graden. Nog steeds was de hemel diepblauw met niet het minste teken van bewolking terwijl de aangevoerde lucht nog steeds kurkdroog was. Dit resulteerde dan ook in een snelle opwarming eens de zon weer op was en dit ging weer gepaard met een oostelijke tot noordoostelijke stroming. De wind was aan de zwakke kant en veel verkoeling konden we daar dan ook niet meer uit halen. Al hoefde dat niet echt door het koelende effect van de droge lucht. Op de satellietbeelden was ondertussen te zien hoe bewolking vanuit het oosten de Benelux naderde, en het was daarbij vooral Nederland dat op ramkoers lag en tijdens de namiddag stapelwolkjes te zien kreeg. Het waren vriendelijke mooiweerswolkjes (Cumulus humilis) al bevond er zich verderop in de aanvoerrichting dikkere bewolking die ons en hen echter niet zou bereiken. Ook in Malderen kregen we in de late namiddag plots met bewolking te maken. Hier ging het echter op een band van Cirrus en niet- oplossende condensatiestrepen die vanuit het noordoosten binnendreef. Buiten die eenzame band bleef de lucht diepblauw en er was ook geen andere bewolking te zien. We haalden zinderende maxima van 34,0 graden en het was doorbijten tot zonsondergang toen de droge lucht weer voor een versnelde afkoeling zorgde (al is dat allemaal natuurlijk relatief daar het kwik pas tegen middernacht onder de zomerse grens dook. Wie van constantere metingen hield, kon uiteraard bij het neerslagtotaal terecht dat al dagenlang op 0,0 mm zit vast gebeiteld.

Zondag, 13 augustus 2023

 De bewolking is tijdens de nacht verder toegenomen, maar nu ging het om Stratus en Stratocumulus die voor een grijze maar droge start zorgden. Door deze wolken is het niet kouder dan 13,7 graden geworden. Na een paar uur begonnen er weer opklaringen te ontstaan en ging de bewolking over in Stratocumulus. De zon kwam er weer steeds vaker door terwijl we in de hogere luchtlagen terug wat Cirrus en Cirrostratus zagen verschijnen. De Stratocumulusvelden braken verder open en er ontstonden Cumuluswolken tussen die zich gedeeltelijk tot nieuwe Stratocumulus uitspreidden. Maar de lucht leek stabieler te worden vanuit het westen waardoor het uiteindelijk alleen de stapelwolken zelf waren die overbleven terwijl er in het westen nog velden van Cirrostratus en Altostratus hingen. De zon kon weer volop schijnen en zo haalden we weer net geen zomerse maxima van 24,0 graden.  En toen die stapelwolken het ook lieten afweten bleven enkel de sluierwolken over die nu wel wat gezelschap kregen van enkele Altocumulus lenticularis bankjes die later samen met de rest voor een erg fraaie en kleurrijke zonsondergang zorgden. Het koelde daarbij vlot af zonder dat het echter echt koud werd. Alle gewolk ten spijt hebben we er met een neerslagtotaal van 0,0 mm weer een droge dag uit kunnen persen. 

Dinsdag, 13 augustus 2024

 Het was vanochtend nog steeds erg warm met minima van 20,1 graden. Er hingen Altocumulusvelden en er stond een zwak zuidelijk tot zuidoostelijk briesje. De vochtige plaktoestanden ten spijt heeft zich ook vanochtend amper dauw kunnen vormen, iets wat toch wel apart is zo laat in de zomer. Omstreeks 7H23 stak er plots een verkoelende bries op uit zuidwestelijke richtingen en leek het alsof we ons definitief in de koele luchtsoort achter een koufront bevonden. Verdere studie en analyses leerden ons echter dat die bries niet meer was dan de outflow van een aantal lichte buitjes die zich tijdens de nacht ten westen van ons hebben ontwikkeld. Ze zaten verscholen tussen die Altocumulusvelden en waren vanuit Malderen niet te zien. In ieder geval betekende het dat we nog steeds in de warme luchtmassa zaten en die zouden we al snel geweten hebben. De opklaringen werden immers meteen weer breder en de zon kwam er vaker door zodat het in de vochtige lucht weer plakkerig en drukkend warm ging aanvoelen. De wind kwam daarbij opnieuw uit zuidelijke tot zuidoostelijke richtingen. De hele dag door dreven er van die Altocumulusvelden voorbij al zag het er steeds erg rommelig en contrastloos uit met ook nog eens een nevelig aandoende atmosfeer errond en er boven (Cirrostratus). Na een tijdje verschenen er lager in de atmosfeer ook rafelige Cumuluswolkjes die zich door een westelijke stroming lieten voortdrijven. Deze gingen gepaard met een luchtig briesje dat opstak waardoor de plakwarmte weer wat draaglijker ging aanvoelen. We haalden wel nog maxima van 29,2 graden. Tijdens de late namiddag en avond ging de wind er weer uit en zagen we terug talloze erg mooie banden van Altocumulus castellanus ontstaan met velden Altocumulus floccus ertussen. In tegenstelling tot hun broertjes die we overdag zagen, waren ze nu scherper afgetekend en meer geordend waardoor het er soms spectaculair uitzag. In het westen verschenen ook weer donkere luchten terwijl er in het oosten Cirrus densus te zien was die is komen uitwaaieren van onweerscomplexen die zich een heel eind ten oosten van ons bevinden of bevonden. De satellietbeelden wekten daarbij ook de indruk dat alles zich ten oosten van ons zou gaan afspelen en we hielden het dan ook droog voor de rest van de dag. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm in een rustige, erg zwoele en halfbewolkte setting.