Flashback: 18 augustus in het verleden

Maandag, 18 augustus 2014

Tot onze verwondering was het vanochtend helder en leek de azuurblauwe hemel een zomerdag van formaat aan te kondigen. Doch toen we onze eerste stappen buiten zetten bleek het al snel een dwergformaatje te zijn want daar was alweer die bulderende wind welke nu naar het gure noorden is gedraaid en in die richting doemde al snel een onheilspellende wolkenmuur op. Deze muur bleef vervolgens enige tijd net ten noorden van ons slepen waardoor de meesten die ten zuiden van pakweg St Niklaas woonden nog een droge voormiddag konden meepikken. Na de middag was er dan geen ontkomen meer aan en rukte de Muur gestaag op naar het zuiden waarop we in Malderen een gesloten regengordijn zagen naderen vanuit het westen. Dit leidde tot een korte regenbui aan matige intensiteit waarna het nog een tijdje verder druppelde. Dan volgde er een lichter buitje en vervolgens bleef het een paar uur droog alvorens er weer een licht buitje volgde. De rest van de namiddag bleef het dan rustig op de furieuze wind na en konden we ons weer zonder regenkledij in de buitenlucht wagen. Dit konden we bijvoorbeeld doen om een thermometer af te lezen, en (onderandere) op deze manier vast te stellen dat de zomer ook vandaag een steek liet vallen met slechts 19,1 graden als maximumtemperatuur. De minima waren vrij normaal met 12,2 graden en daar zat de bewolking en niet volledig weggevallen wind (luchtmenging) voor iets tussen. Later op de avond kwamen we weer oog in oog te staan met een buienlijntje, maar het actiefste deel trok net ten zuiden van ons voorbij en de buien die daarna nog vielen waren slechts goed voor een drietal regendruppels. Op deze manier konden we het dan toch nog klaarspelen om de dag met 0,6 mm als neerslagtotaal door te komen ondanks het wisselvallige karakter ervan. Na deze buien zwakte de wind overigens een beetje af zodat de nacht iets minder onstuimig lijkt te zullen verlopen.

Dinsdag, 18 augustus 2015

Tijdens de ochtend zijn er een paar opklaringen binnen gedreven terwijl de bewolking vooral uit Stratus, Stratus fractus en Stratocumulus bestond. Het was afgekoeld tot 12,1 graden en de goudkleurige tot oranje gekleurde zonnestralen konden een subjectief gevoel van warmte in de verkilde omgeving brengen. De opklaringen waren echter schaars en we kregen de zon nauwelijks te zien tijdens de voormiddag ondanks het feit dat we af en toe blauwe lucht zagen. Na de middag veranderde er maar weinig, en kregen we zelfs nog een paar lichte buitjes te verwerken die goed waren voor 2 mm. Op de satellietbeelden en vooral op de radar konden we zien hoe net ten zuidwesten van ons een erg actieve regenzone lag te kronkelen, maar deze slaagde er niet in om ons te bereiken. Wel bracht deze kennelijk wat advectie op gang waardoor de atmosfeer stabieler werd en de bewolking vooral uit door uitspreiding gevormde Stratocumulus ging bestaan. Natuurlijk waren dit nog steeds wolken, en hielden ze eveneens de zon tegen wat in combinatie met de polaire luchtmassa de maxima aan de lage kant hield met 18,2 graden. Tijdens de avond kregen we weer erg dreigende luchten te zin in het zuidwesten (waar die kronkelende regenzone zich bevond, maar verdere gevolgen bleven uit. We sloten de dag af in kille en grijze omstandigheden waarin slechts met een goede verrekijker (minimaal 10X40) nog een paar kleine opklaringen te zien waren.

Donderdag, 18 augustus 2016

Tijdens de nacht zijn de Altocumuluswolken die we gisteren al een paar keer zagen opnieuw verschenen, maar deze keer waren ze veel talrijker en was er ook veel Stratocumulus castellanus te zien. Dit alles bevond zich in een tamelijk scherp begrensde massa die vanuit het zuidwesten erg snel onze richting uitkwam. Het was vrij zacht met minima van 12,3 graden, en het had allemaal de uitstraling van een onstabiele en zwoele zomerdag die in het verschiet leek te liggen. De Stratocumulus castellanus wolken hadden in geen tijd het ganse luchtruim veroverd en een deel daarvan groeide reeds uit tot flinke stapelwolken terwijl we vanuit het westen ook Cirrostratus zagen binnendrijven die overging in Altostratus en dus weinig goeds leek te beloven voor degenen die op een zonnige en warme/stabiele zomerdag zaten te wachten. Gelukkig voor hen nam de sluierbewolking na vrij korte tijd weer af en begon ook de Castellanus bewolking weer geleidelijk op te lossen. De zon kwam er terug meer en meer door en onder begeleiding van een zwak noordoostelijk briesje haalden we nog maxima van 27,3 graden. Toch waren we niet helemaal van de bewolking verlost want tijdens de namiddag zagen we opnieuw Cirrostratus bewolking verschijnen en vervolgens dreven er weer gordels van Stratocumulus castellanus en Altocumulus voorbij. Ze werden afgewisseld door zonnigere perioden tussendoor (verder dan de Cirrostratus kwam het niet) maar het bleef wel droog en stabiel. Tijdens de avond zag het er met momenten dreigend uit toen sommige Stratocumulusgordels erg dik werden en er door het tegenlicht dreigender en donkerder uitzagen dan normaal. Maar ook dit leverde geen buien of andere neerslag op en er volgde een zeldzaam aangename zomeravond voor zover we de voortdurende aanvallen van het muggenvolk konden afslaan. Tijdens de latere avond vielen ook de warme oranjeachtige tinten op die toch meer het gevoel gaven dat de herfst dichterbij komt ondanks de bijna tropische omstandigheden waarin we de dag konden afsluiten. Het neerslagtotaal is ondanks al die wolkendreigingen uiteindelijk op 0,0 mm blijven steken, en ook afzonderlijke druppels konden er niet geteld worden.

Vrijdag, 18 augustus 2017

Het is tijdens de nacht weer helemaal overtrokken waardoor het niet kouder dan 13,2 graden is geworden. De bewolking bestond uit Altostratus, Cumulus congestus en Stratocumulus castellanus en daar hoorden een aantal buien bij al stelde het niet veel voor. De hele voormiddag keken we tegen vergelijkbare bewolking aan waarbij het er soms zeer dreigend uitzag, maar veel stelden de buien nooit voor. Door de bewolking werd het niet warmer dan 20,7 graden bij een zwakke westelijke wind. Tijdens de namiddag kwamen er meer buien tot ontwikkeling die plaatselijk toch wel vrij pittig uit de hoek kwamen, maar in Malderen ging het hooguit om wat gedruppel uit schampende exemplaren. Blijkbaar hoorden deze buien bij een zwak front of troglijntje want ze werden vrij snel gevolgd door heldere lucht die vanuit het westen binnenstroomde en waarin enkel nog wat Cirrus en een paar Stratocumulusvelden te zien was. Het neerslagtotaal is ondanks alle buiendreigingen op 0,0 mm blijven steken. 

Zaterdag, 18 augustus 2018

 Het was vanochtend erg luchtig met minima van 12,0 graden, lichtblauwe kleuren en een goed voelbaar briesje uit westelijke richtingen. Misschien een beetje te goed want de wind lag er op sommige momenten flink aan te sleuren uit noordwestelijke richtingen. Toch was het niet de bewolking die je bij winderig weer zou verwachten, want de stapelwolken spreidden zich uit tot Stratocumulus en vervolgens kwam er een novemberiaans Stratusdek tot stand. Tegen de avond brak dit weer open door het wegvallen van de thermiek en konden we nog een paar schaarse opklaringen meepikken al bleef de hoofdtoon grijs daar de bewolking deels door een warmtefront werd veroorzaakt dat nu boven ons een stille dood lag te sterven. Het was desondanks zacht met maxima van 24,0  graden. Tegen middernacht klaarde het weer op en zagen we opnieuw een rode bloedmaan boven de westelijke horizon wegzakken. Op verschillende plaatsen is vandaag motregen waargenomen doch in Malderen bleef het gewoon droog en sloten we dus met 0,0 mm af. 

Zondag, 18 augustus 2019

 

 Tijdens de nacht zijn er terug een aantal gebieden met wat intensere neerslag gepasseerd al kwam het zeker niet in de buurt van de kleine zondvloed die vandaag voor sommige plaatsen was voorspeld. De dag ging zeer somber van start met een mengeling van lichte regen en motregen waarbij we de zachte minima van 14,0 graden als magere troost konden nemen. Overdag warmde het nauwelijks op, althans niet tot een eind in de namiddag. Want het koufront trok langzaam maar zeker naar het zuidoosten en opklaringen waren dus reeds onderweg vanuit het noordwesten. Vooraleer deze ons bereikten, passeerde er nog een buienlijntje en daarna volgde nog een periode van enkele uren lichte of matige motregen welke het neerslagtotaal aanvulde tot 6,6 mm. Dan klaarde het eindelijk op vanuit het noordwesten en zagen we de bewolking overgaan in Cumulus en Stratocumulus terwijl er in het oosten Cirrostratus en Altostratus bleef hangen uit het slepende koufront. Aanvankelijk zagen de stapelwolken er dreigend en groot uit wat samen met de stekende zon even deed vermoeden dat er nog een reeks stortbuien zou volgen maar deze bleven, althans in Malderen, uit. Het werd erg vriendelijk en zonnig en de temperatuur kon nog even stijgen tot 22,1 graden ondanks de polaire zeelucht die nu binnen stroomde. Tegen de avond was er al snel alleen maar Cirrus te zien welke voor een fraai uitzicht zorgde door de talloze veertjes die zich tegen een diepblauwe lucht aftekenden. Er viel onderandere uncinus, intortus en floccus in te herkennen. De wind stak echter een tandje bij waardoor het toch niet meteen hoogzoner kon genoemd worden. Na zonsondergang ging de wind dan toch nog grotendeels liggen al werkte dit wel een versnelde afkoeling in de hand.

Dinsdag, 18 augustus 2020

We kregen weer een van die gouden zomerdagen welke begon met een schitterende zonsopgang waarbij de bedauwde omgeving met miljoenen diamantjes leek bezet te zijn. Dit bij aangenaam koele minima van 14,1 graden terwijl er Stratocumulusvelden hingen. Tijdens de voormiddag werden de diamantjes ontgonnen door de mijnwerkersploeg van de weergoden waarna ze in de hogere luchtlagen werden uitgestald in Cumulus congestus bewolking. Het zag er dreigend uit en na een tijdje zagen we de eerste ijskappen verschijnen wat gevolgd werd door gedonder uit buien die zich nu vooral ten oosten van ons bevonden. Maar ook in Malderen ging het uit een van de buien eventjes plenzen met zeer dikke druppels. Doordat deze bui maar 30 seconden duurde bleef het neerslagtotaal niettemin beperkt tot 0,0 mm en de zon kwam er spoedig weer door waarbij er nog maxima van 25,6 graden werden gehaald. Er bleven wel stapelwolken ontstaan die flinke afmetingen haalden en soms deels verborgen zaten tussen Stratocumulusvelden terwijl er in de hogere luchtlagen veel Cirrusbewolking hing. Het leek een beetje alsof de stapelwolken in een lange wolkenstraat werden geschikt die pal over Malderen trok en waarbij ze het buienstadium bereikten als ze net waren overgetrokken. Tegelijkertijd leek de massale Cirrusbewolking een naderende regenzone te verraden maar dat bleek niet zo te zijn want tegen de avond nam deze bewolking weer af terwijl alle andere wolkensoorten eveneens schaarser en/of kleiner werden. De avond verliep dus in lichtbewolkte omstandigheden en het werd nog best koel terwijl de maxima ook al een stuk bescheidener waren dan we gewend zijn met … graden. De nacht ging in rustige, koele en bijna heldere omstandigheden in. 

Woensdag, 18 augustus 2021

Tijdens de nacht is het opnieuw lichtjes gaan regenen en de dag startte grijs maar hierdoor koelde het minder sterk af waardoor de minima dan toch nog een pleister op de vroege herfstwonde waren met 15,0 graden. En tijdens de voormiddag zagen we de bewolking overgaan in Stratocumulus waardoor we zowaar een paar blauwe stukjes zagen en een flits zonlicht konden opmerken (als we niet net op dat moment met de ogen knipperden tenminste). Hoe dan ook werd dit al snel afgestraft met verse Stratusbewolking die ons weer in somberheid onderdompelde.  Deze liet rond de middag opnieuw ruimte voor een paar vluchtige opklaringen en een kort zonnig momentje al werden deze opklaringen steeds meer vol geplamuurd met Altostratus.  Hierdoor hadden we er niets meer aan ondanks het feit dat ze breder werden en er uiteindelijk slechts verspreide stapelwolken overbleven en het kwik straalde dan ook niet bijster veel enthousiasme uit met hooguit 20,2 graden als maximum. Op het einde van de namiddag leek deze bewolking ongemerkt te zijn overgaan in een soort van Stratocumulus met castellanus achtige structuren waarin een aantal buien ingebed zaten die vrij pittig waren maar kort duurden. Deze onstabiliteit verdween tijdens de avond weer vrij snel maar somberheid en laaghangende bewolking bleven ons deel waardoor deze herfstachtige zomerdag opnieuw in sombere en kille omstandigheden eindigde. Het neerslagtotaal is ondanks het buiige intermezzo beperkt  gebleven tot 0,8 mm. 

Donderdag, 18 augustus 2022

 Het leek vanmorgen wel alsof we opeens een paar maanden hebben overgeslagen en middenin de herfst zaten. Er hing flink wat mist, alles was grijs en zwaar bedauwd terwijl er ook een typische herfstgeur leek te hangen. De mist was natuurlijk in haar nopjes want de atmosfeer is helemaal tot stilstand gekomen sinds gisteren en al dat vocht van de buien die toen vielen kon dus geen kant meer op. In stedelijke omgevingen was de mist echter een stuk beperkter en de zomerzon had ook nog genoeg kracht om ook op het platteland alles weer op te ruimen waardoor we uiteindelijk van erg fraai maar broeierig zomerweer konden spreken. Uit het resterende vocht ontwikkelden zich stapelwolkjes en er stond een zeer zwak veranderlijk briesje met voorkeur voor zuidwestelijke richtingen. Ook al waren de temperaturen weer wat bescheidener, de zwoelte bleef erin en afgelopen nacht konden we ook al niet teveel verkoeling vinden bij minima van 17,4 graden. Tijdens de namiddag piekte het kwik nog op 28,3 graden. De stapelwolken konden vooral in Nederland hier en daar nog een bui opwekken maar in Malderen bleef het beperkt tot forse exemplaren die net het congestus- stadium bereikten maar ondanks de dreiging die ze leken uit te stralen geen verdere gevolgen meer met zich meebrachten. We moesten het op de condens en dauw van vanochtend na dus weer met een neerslagtotaal van 0,0 mm stellen. De stapelwolken werden schaarser naar de avond toe al bleven de overgebleven exemplaren nog opvallend groot alvorens die kort voor zonsondergang eveneens oplosten. Het werd nu zeer helder met een fraaie sterrenhemel waaronder het vlot kon afkoelen wat door de nog tamelijk vochtige atmosfeer voor een klam gevoel zorgde. 

Vrijdag, 18 augustus 2023

 Wat een tropische hoogzomerdag moest worden met veel zon en temperaturen boven de 30 graden, bleek uiteindelijk heel anders uit te draaien. Toen we het eerste daglicht zagen doorschemeren was de hemel niet blauw maar grijs en al spoedig bleek dat we onder een uitgestrekt Stratus wolkendek gevangen zaten. Dit kon zich goed ontwikkelen in de vochtige atmosfeer maar hield ons wel warm met temperaturen die niet beneden de 17,2 graden zijn gezakt. Het was windstil waardoor het een beetje broeierig aanvoelde. Korte tijd later begon er toch weer een goed voelbare zuidwestelijke bries op te steken waardoor het terug een stuk killer werd al leek dit tijdens de voormiddag weer wat te normaliseren. De Stratusbewolking hielden we echter en het enige dat er veranderde is dat er wat meer licht leek door te komen naarmate de uren verstreken. De opwarming verliep echter langzaam en op de satellietbeelden zag het er weinig hoopgevend uit met ten zuidwesten van deze wolkensmurrie ook nog eens een hoop frontale bewolking en restanten van buien. Maar op het einde van de namiddag was het opeens alsof er een mirakel gebeurde: de bewolking begon open te breken, ging daarbij over in Stratocumulus en later loste dit alles helemaal op waarbij we tijdelijk wat stapelwolken te zien kregen. Tijdens de avond bleven er enkel fraaie plukken Cirrus floccus en spissatus over uit het genaderde front. De bewolking was dus niet aaneengesloten. Het warmde flink op met die zon erbij en we waanden ons weer in zuiderse sferen bij maxima die 27,2 graden bereikten. De avond verliep zwoel terwijl er chaotische velden van Cirrus, Altostratus en Altocumulus (lentucularis, helmholtz, floccus) te zien waren maar voor de rest bleef het droog en rustig bij een warme, naar het zuidoosten gedraaide wind. We eindigden met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Zondag, 18 augustus 2024

 De sluierbewolking is tijdens de nacht weer dunner geworden waardoor de lucht weer blauw kleurde en de dag zich dus veelbelovend aankondigde na minima van 13,3 graden opgetekend te hebben. Wel bleef er nog een flink aandeel Cirrostratus over waardoor het eerder een heel lichtblauwe lucht was waarin ook redelijk wat contrails hingen. Vanuit het oosten en zuidoosten leek deze bewolking weer dikker te worden met wat verderop zelfs weer Altostratus translucidus en dreven er ook enkele veldjes Altocumulus voorbij, maar na een tijdje werd de sluierlaag dan toch weer dunner. Dit gaf de zon voldoende kracht om Cumuluswolkjes te laten ontstaan die zich als mooiweerswolkjes vertoonden. Soms groeiden ze flink uit maar het bleef droog. Ergens halverwege de namiddag begon de wind plots flink aan te wakkeren uit westelijke tot noordwestelijke richtingen en het ging daarbij een stuk frisser aanvoelen. Niettemin konden we nog maxima van 22,8 graden binnenrijven. Samen met de aanwakkerende wind werd de sluierbewolking ook weer dikker, het werd daarbij tijdelijk bijna helemaal grijs en sommige Cumuluswolken spreidden zich toch nog beperkt uit tot Stratocumulus. Naar de avond toe verbeterde dit weer en werd de sluierbewolking dunner zonder helemaal te verdwijnen. Hierbij viel op dat de zon een amberen gloed had en het niet melkachtig wit was maar eerder bruinachtig. Als we naar de analyses en satellietbeelden kijken, lijkt het erop dat bosbranden in Canada dit alles veroorzaken. Uiteindelijk kregen we terug mooiweerswolkjes te zien aan die amberen lucht en de wind ging ook weer wat liggen waardoor de koelte een beetje werd getemperd. Maar na zonsondergang dook het kwik toch vrij snel naar beneden en ziet het ernaar uit dat we onze huizen nog eens goed kunnen doorluchten en laten afkoelen na de toch wel erg zachte nachten die we gehad hebben de voorbije paar weken. Ondertussen wees de afkoelende pluviometer een dagtotaal van 0,0 mm aan.