Flashback: 24 augustus in het verleden

Zondag, 24 augustus 2014

We kwamen vandaag onder de invloed van een volgende depressie terecht welke haar komst aankondigde met sluierwolken die we vanmorgen bij het optekenen van de minima van 13,5 graden reeds konden opmerken. Toch zou al snel blijken dat deze depressie vandaag eerder een positieve invloed op het weer had. In de hogere luchtlagen werd immers warmere lucht aangevoerd die ervoor zorgde dat de buienactiviteit beperkt bleef en de stapelwolken minder konden uitgroeien. Tussendoor volgden aangename zonnige perioden, al werden de stapelwolkjes rond de middag toch nog iets te enthousiast en kwam de zon tijdelijk in moeilijkheden. Zeker tijdens de namiddag was dit het geval want een deel van de wolken spreidde zich uit tot Stratocumulus die garant stond voor twee killere intermezzo's die elk ruim een half uur duurden. De eerste ging zelfs gepaard met een licht buitje dat erg dikke regendruppels achterliet maar waarvan de neerslag toch niet voldoende was om meetbaar te zijn (0,0 mm). De tweede wolkeninvasie ging niet gepaard met neerslag en werd gevolgd door een volledig uitklaren van de hemel waarbij er slechts weinig stapelwolkjes overbleven. Daartussen haalden we dan de maxima die 19,4 graden bedroegen. Maar de sluierwolken waren ondertussen al flink toegenomen en in het westen pakte zich een dreigende laag van Altostratusbewolking samen. De sluierwolken waren overigens niet aaneengesloten want er bleven tot laat in de avond nog enkele diepblauwe stukken over waarin de zon nog voor een aangename afsluiter voor deze al bij al niet zo slechte zomerdag kon zorgen. Zodra deze onder was zorgden de resulterende opklaringen voor een erg snelle afkoeling die werd versterkt door het wegvallen van de west- noordwestenwind.

Maandag, 24 augustus 2015

Dankzij de bewolking is het niet kouder dan 12,3 graden geworden, maar deze zag er erg dreigend uit door toedoen van een regenzone die vanuit het zuid- zuidwesten naderde. We keken aan tegen Altostratus, Altocumulus castellanus, Stratus fractus en Cumulus congestus terwijl er af en toe nog een vluchtig zonnestraaltje doorheen brak. Vooral ten noorden van ons waren nog brede opklaringen te zien. Het was vrij rustig met een zuidelijke tot zuidoostelijke zwakke wind terwijl er af en toe een losse dikke regendruppel viel. Rond de middag ging het voor korte tijd intenser regenen, maar deze neerslag bleek niet meetbaar te zijn en het klaarde vanuit het zuiden weer op. Nu was het echter de wind die met de hoofdrol ging lopen (vliegen) door fel aan te wakkeren waarbij ze naar zuidzuidwestelijke richtingen ruimde. Het zou op guur en ruig herfstweer lijken ware het niet dat we in opklaringen terecht kwamen die een zeer diepblauwe lucht tevoorschijn toverden waarin de zon ons met bijna tropische kracht kon verwarmen. Ook de aangevoerde lucht was lang niet koud ondanks haar polaire oorsprong en we haalden nog maxima van 23,2 graden. Verder had het allemaal veel weg van een voorjaarsbuienlucht met prachtige contrasten en spierwitte stapelwolken die zich in de blauwe lucht ontwikkelden. Aanvankelijk zag het er niet naar uit dat we nog regen van betekenis zouden krijgen, doch nadat we in het zuidwesten een ogenschijnlijk onschuldig regengordijntje zagen hangen, begon het opeens uit het niets te donderen. Er ontwikkelde zich een onweersbui die met een ontlading per vijf seconden behoorlijk actief was voor hetgene dat je in de polaire luchtmassa zou verwachten. Ook de neerslag mocht er wezen (zeker voor de plantjes) want deze kwam opeens met bakken naar beneden. Door de krachtige stroming duurde het onweer echter maar een ruime vijf minuten waardoor het neerslagtotaal alsnog beperkt bleef tot ongeveer 1,0 mm. De hemel zag er nu een stuk dreigender en onstabieler uit toen de zon er weer doorkwam, en door de diepblauwe lucht en het eventjes wegvallen van de wind werd het nu drukkend warm. Het duurde echter niet lang of we lagen reeds in de schaduw van een volgende buiencluster die het opnieuw flink liet hozen te Malderen. Ook later op de avond vielen er nog een aantal buien al leek de fut er een beetje uit te zijn en zat er nu ook geen onweer meer bij. Toch zat de atmosfeer nog steeds boordevol energie waarvan de krachtige zuidwestenwind en de zeer snel voorbijdrijvende wolken getuigden. Na zonsondergang begon de buienactiviteit opnieuw op te leven. Doordat deze verderging tot na middernacht is het neerslagtotaal niet helemaal duidelijk, al lijkt het in de buurt van 5,0 mm te liggen.

Woensdag, 24 augustus 2016

Het was nog steeds helder en zacht bij minima van 15,3 graden en een veelbelovende azuurblauwe hemel. Doch wie goed keek kon in het westen Cirrus en Cirrostratus bewolking zien die scherp afgetekend was en zich maar net boven de horizon bevond waardoor velen deze wolken niet eens opmerkten. Maar we hoefden ons er sowieso geen zorgen om te maken want het zomerweer bleef ook vandaag stevig in het zadel zitten. Sterker nog, er werd nog warmere lucht aangevoerd waardoor het kwik nog heter kon uitpakken dan gisteren. De bewolking die tijdens de ochtend nog te zien was loste weer grotendeels op, al wisten enkele verdwaalde Cirrusplukjes (floccus) het nog de ganse dag vol te houden. Ondanks hun aanwezigheid bleef de lucht wel azuurblauw zoals we ze hier maar zelden te zien krijgen (zeker in zomerse situaties), en de maxima spraken voor zich met 34,8 graden. Verkoeling konden we uit een naar zuidoostelijke richtingen krimpende wind halen. De avond verliep in erg warme omstandigheden, al kwamen er vooral uit Nederland meldingen binnen van opvallend snelle afkoelingen die deels aan de droge lucht die weinig warmte kan vasthouden, toe te schijven waren. Die droge lucht zorgde er ook nog voor dat er niet meer dan 0,0 mm in de pluviometer te vinden was.

Donderdag, 24 augustus 2017

De bewolking is tijdens de nacht weer afgenomen en bestond vooral uit wat verspreide Cirrus en Cirrostratus. Met minima van 14,3 graden was het heerlijk koel en de zon maakte al snel haar opwachting om er een vriendelijke zomerdag van te maken. Tijdens de voormiddag werden er in de vrij vochtige zeelucht stapelwolkjes gevormd die zich op een niet al te sterk zuid- zuidwestelijk briesje lieten voortdrijven. Ze hadden geen kwade bedoelingen (of goede voor de planten) waardoor het grootste deel van de dag vrij zonnig verliep met een bewolkingsgraad van ongeveer 3/8. De Cirrus en Cirrostratusbewolking bleef zichtbaar en had de neiging iets toe te nemen naar de avond toe zonder echter in Altostratus over te gaan. We haalden maxima van 22,8 graden en zeker aan het begin van de avond voelde het nog behoorlijk warm aan. Maar we zaten dus wel degelijk in polaire zeelucht en na zonsondergang koelde het dan ook razendsnel af. Het bleef rustig waarbij de stapelwolken verdwenen en er enkel Cirrusveldjes overbleven terwijl we konden afsluiten met een neerslagtotaal van 0,0 mm. 

Vrijdag, 24 augustus 2018

 Tijdens het tweede deel van de nacht zijn nieuwe buien het land in getrokken maar de erg vertrouwde traditie van deze zomer is weer terug van weggeweest: de ene bui na de andere miste ons terwijl in Nederland weer talloze meldingen van stortbuien binnen kwamen. Al was er op een bepaald moment een donderslag te horen van hieruit. De bewolking bestond vanochtend uit Stratus en Stratocumulus en vanuit het noordwesten dreven opklaringen binnen. Er werden weer stapelwolken gevormd maar meestal was er uitspreiding tot Stratocumulus en konden zich geen buien meer ontwikkelen, althans niet in Malderen. De temperatuur steeg naar 21,8 graden maar het was wel erg somber bij momenten door de uitspreidende bewolking. Tegen de avond loste deze weer grotendeels op en was het weer licht bewolkt tot helder met slechts wat Stratocumulus restjes. We sloten af met 0,0 mm in vrij zachte omstandigheden al slaagden we er toch nog in om de minima van vanochtend scherp te stellen naar 14,6 graden tegen middernacht.

Zaterdag, 24 augustus 2019

 Na vrij koele minima van 12,7 graden te hebben opgetekend, stroomde er steeds warmere lucht binnen en waren we meteen voor een stralende zomerdag gelanceerd. De wind draaide naar het zuiden en in de droge lucht bleef de vorming van stapelwolken beperkt. Wel dreven er vaak Cirrusveldjes langs. Het kwik kwam uit op 31,2 graden en de warmte bleef tot zonsondergang goed hangen. Daarna koelde het echter snel af al zal de moedige plantenkweker deze koelte wel kunnen gebruiken bij al het extra werk dat het neerslagtotaal van 0,0 mm met zich mee bracht. 

Maandag, 24 augustus 2020

Een mengelmoes van Cirrus en Cirrostratus maakte vanochtend haar opwachting terwijl er in het westen dikkere Altocumulus en Stratocumulusvelden hingen. Het was aangenaam koel met minima van 14,3 graden en er stond een matige bries uit westelijke richtingen. Na een tijdje zagen we een opvallend veld van Stratocumulus castellanus ontstaan net ten westen van ons terwijl er elders amper bewolking van dit type te zien was. Het leek dus op een onstabiele atmosfeer te wijzen en dat was ook hoe de atmosfeer in werkelijkheid was. Er ontstonden stapelwolkjes met het verstrijken van de uren al zagen we die niet dramatisch in aantal en volume toenemen. Al was er wel degelijk wat op til want langs de kust ontstond er een buienlijn die heel langzaam het binnenland introk en waar plaatselijk onweer op ontstond. Het duurde een behoorlijke poos eer die ons bereikte en voor wie geen weerberichten of radarbeelden volgt zorgde dit dan ook voor een verrassing want het zag er de hele dag vriendelijk uit bij temperaturen die nog naar 23,3 graden stegen en redelijk wat zon. De eerste buitjes uit deze lijn misten ons langs het noorden maar vanuit het westen zagen we opeens een enorm regengordijn opdoemen dat pal op Malderen afstormde. Doch plotseling was de regen verdwenen en uiteindelijk vielen er niet meer dan een paar verdwaalde druppels waarop het weer opklaarde vanuit het westen. We kregen nu een afwisseling van Stratocumulusvelden en Cumulus congestus waarbij we te zuiden van ons nog een aantal Cumulonimbuswolken zagen voorbijtrekken. Naarmate de avond vorderde, dreven er meer Stratocumulusvelden voorbij en leek alles zich te stabiliseren, doch tegen zonsondergang begon het dan toch aan een grotere intensiteit en meer aanhoudend te regenen. Toen het later op de avond langzaam weer droger werd, was het neerslagtotaal reeds aangedikt tot 1,8 mm. 

Dinsdag, 24 augustus 2021

Het is tegen de ochtend helemaal helder geworden bij minima van 11,3 graden en met diepblauwe luchten dankzij de droge noordoostelijke stroming die nu volop op gang is gekomen. Dit kon overigens niet voorkomen dat er flink wat dauw werd gevormd tijdens de nacht en de omgeving er behoorlijk nat bij lag. Al was dat weer een zegen voor wie van sfeervolle tafereeltjes houdt want daar was zeker geen gebrek aan in combinatie met het warme eerste zonlicht erbij. Eens die zon wat op kracht was gekomen, stak er echter een schrale noordoostenwind op waardoor de boel helemaal opdroogde en we dat vocht even later in de vorm van Cumuluswolken hogerop zagen verschijnen. Hoewel deze eerst erg snel ontwikkelden en fors uitgroeiden kwam het alsnog niet verder dan mooiweerswolkjes die in de loop van de middag steeds meer gingen afplatten. Ondertussen dreef er vanuit het zuiden erg egale Cirrostratus binnen waardoor de blauwe hemel melkachtig kleurde. Deze bewolking ging naar de avond toe weer wat uitrafelen waardoor we fraaie Cirrusstrepen te zien kregen tussen de nog steeds aanwezige stapelwolkjes. Het werd aangenaam zacht met 24,4 graden als maximum al zorgde de noordooster voor een schraal effect zodat je toch al beschutte locaties moest opzoeken om hier een echt zomergevoel uit te kunnen persen. Later op de avond nam deze wind af door het effect van de dagelijkse gang maar nu was het de uitstraling onder de open hemel die ons parten ging spelen en voor een behoorlijk frisse nacht ging zorgen. Er hing op dat moment geen bewolking meer en de lucht was ook droog genoeg om ondanks de snelle afkoeling en wegvallende wind de vorming van nevel of mist tegen te gaan. Met 0,0 mm was het neerslagtotaal nauwelijks het vermelden waard. 

Woensdag, 24 augustus 2022

 We werden tijdens de ochtend opnieuw opgewacht door Altocumulus floccus en castellanus veldjes, en ook Cirrus die in dichte plakken aanwezig was (spissatus). Soms leek het alsof we tegen ijskappen van onweersbuien aankeken maar we hoefden ons geen illusies te maken want de neerslag is nog steeds ver weg. Net als koelte trouwens want we hebben er een zwoele nacht op zitten met minima van 19,0 graden. Er werd wat dauw gevormd waardoor de tuinen toch heel eventjes van een likje vocht konden genieten maar dat was het dan ook en in deze omstandigheden was dit karige vocht al snel weer verdampt. De Cirrus spissatus leek tijdens de namiddag subtiel over te gaan in Altocumulus floccus virga, waarvan de virgastrepen zo dicht waren dat ze dezelfde structuur en vorm hadden als de Cirrus spissatus bewolking die tijdens de voormiddag al te zien was. Mogelijk ging het hierdoor om dezelfde wolkensoort. Tijdens de late namiddag en avond bleven we tegen deze wolkenformaties aankijken wat best fraai oogde tegen de verder diepblauwe hemel. Tijdelijk verschenen er ook wat Cumuluswolken onder en tussen die tijdens de avond weer oplosten. Deze ontstonden op de sterke thermiek die de tot 31,4 graden opgewarmde atmosfeer met zich meebracht in combinatie met het vocht dat overigens voor een drukkend en benauwd gevoel zorgde. En daarna volgde dan de apotheose toen tegen zonsondergang alles knaloranje oplichtte en er fraaie mammatus structuren te zien waren in de virga wolkenplukken. Het koelde nagenoeg niet af en het was dan ook weer flink zwoegen en zweten om alles bij een neerslagtotaal van 0,0 mm bewaterd te krijgen.

Donderdag, 24 augustus 2023

 De dag begon bij minima van 16,2 graden nog helder voor wie er vroeg genoeg bij was, maar vanuit het zuiden kwam al snel Cirrostratus en Altostratus binnen uit een MCS dat zich boven Frankrijk heeft gevormd. Onder deze wolkenlaag kwam ook veel Altocumulus floccus en castellanus voor. Het behoorlijk felle onweer leek eerst op ramkoers te liggen maar al snel week het af in oostelijke richting en we kregen in Malderen enkel wat regen mee. Vanuit het zuidwesten klaarde het weer op met diepblauwe luchten die een mooi contrast vormden met de sluierbewolking. Deze begon vanuit het zuiden donkerder te worden toen een tweede cluster met buien onze richting uit kwam. Maar ook deze week af naar het oosten en het bleef dus opnieuw bij wat gedruppel. De hemel was nu gevuld met Altostratus en Stratus fractus en het voelde broeierig aan. Het kwik steeg nog naar 23,7 graden. Na verloop van tijd werd de bewolking lichter en hield het op met dat gedruppel dat sowieso al niets voorstelde. De zon kwam er weer door en er hing een chaotische mix van Stratocumulus, Cumulus fractus, Stratocumulus castellanus en Altostratus. Er ontstonden meer opklaringen in maar kort na zonsondergang begonnen er zich weer flinke wolkenmuren te vormen en we zagen ook hier en daar stukjes van aambeelden uit buienwolken die zich kennelijk goed hebben kunnen ontwikkelen. Vanuit het westen kwamen ze dichterbij en een eerste lijn van stapelwolken liet het al eventjes druppelen. Dan zagen we lichtflitsen in het westen die eveneens dichterbij kwamen uit een duidelijk behoorlijk actief onweer dat tegen de verwachtingen in nog is kunnen ontstaan. Zodra het Malderen bereikte, ging de bliksemactiviteit eruit en het bleef bij kortdurend felle regen. We leken de dans dus opnieuw te ontspringen maar de radarbeelden toonden nu een hook echo pal boven het Londerzeelse, een situatie die in de VS genoeg zou geweest zijn om de tornado alarmen te laten afgaan en de mensen op te roepen hun shelters op te zoeken. Maar gelukkig voor ons kwam het niet tot verdere gevolgen daar deze infrastructuur en procedures in Londerzeel niet bestaan. De bewolking werd weer dunner en we gingen een broeierige, klamme en windstille nacht in. We hebben uiteindelijk toch weer een aardig neerslagtotaal van 8,0 mm kunnen opvangen. 

Zaterdag, 24 augustus 2024

 Het leek vanochtend wel een kopie van gisteren met dezelfde Stratus bewolking die over ons hing en spoedig plotseling zou verdreven worden door brede opklaringen vanuit het westen. Ook op de satellietbeelden zag het er vergelijkbaar uit met terug een naderend koufront uit die richting. Maar er waren wat kleine verschillen, in plaats van castellanusachtige structuren ging het nu om een bijzonder fraaie undulatus structuur met talloze rolletjes die van zuid- zuidwest naar noord- noordoost liepen. De overgang naar de brede opklaringen was iets minder scherp dan gisteren maar toch zag het weer er totaal anders (opener en zonniger) uit voor degenen die een uurtje langer in bed lagen. De minima waren ook anders met 16,1 graden. Na het arriveren van de opklaringen ontstonden er snel stapelwolken en vanuit het westen trokken er ook Stratocumulusvelden binnen terwijl er veel Stratus fractus werd gevormd. Vooral rond en na de middag werd het zwaar bewolkt met een laaghangende soep van de eerdergenoemde soorten. Het zag er herfstachtig uit vanachter glas maar wie buiten ging werd meteen met zwoele warmte geconfronteerd. Toen de zon er halverwege de namiddag tijdelijk wat meer doorkwam, was het meteen zweten en puffen geblazen bij temperaturen die verder stegen naar 28,6 graden. Wie goed keek, zag dat er zich op een gegeven moment een soort van rolwolk vormde onder de Stratocumulusvelden. Eentje die half uiteen is gevallen terwijl er nergens een donkere buienwolk achter te zien was, maar ze was er wel degelijk en zou zo meteen voor een verrassing van formaat zorgen. Toen de structuur bijna pal boven ons hing, hoorden we vanuit het westen een soort van bulderend geluid ontstaan dat geleidelijk aanzwol en plots werd gevolgd door felle rukwinden. De wind ruimde meteen naar het noordwesten en het voelde in een mum van tijd koeler aan. Toen de windvlagen al een hele tijd bezig waren, begon het dan toch nog te donderen in de verte en er vielen ook enkele tropische regendruppels. Er naderden donkere luchten vanuit het zuiden, waarvan we eerst dachten dat die wel weg zouden trekken naar het oosten met die westelijke tot noordwestelijke bries erbij, maar toch konden deze ons nog schampen en ging het tijdelijk wat harder regenen met af en toe een donderslag erbij. Daarna kregen we terug dunnere bewolking te zien en het viel ook op dat de basis van de wolken geleidelijk weer naar boven ging waar die rond de passage van de rolwolk tijdelijk erg laag zat. Het klaarde weer op en de zon kwam er terug door, zij het aan een fletse hemel en de warmte waren we definitief kwijt. Ook toen de wind weer naar het zuiden draaide, bleef er onverminderd koude lucht binnen stromen waarbij we van geluk konden spreken dat de vlagerige wind er een beetje is uitgegaan. In het westen verscheen al snel laaghangende Stratocumulus castellanusbewolking met erboven en erlangs flinke Cumulus congestus wolken. Wat later trokken er velden Altostratus undulatus asperatus vanuit het zuidwesten voorbij aan een enorme snelheid ondanks de nu nog maar zwakke wind aan de grond. Er naderden regengordijnen en wat later begon het weer flink te plenzen. De neerslag was echter van korte duur en vanuit het westen zagen we het weer lichter worden met een indrukwekkende oranje gloed erbij. Even later verscheen er een regenboog die al zichtbaar was voordat de zon er op de begane grond weer doorbrak. We kregen nu terug steeds bredere opklaringen te zien en het bleef droog voor de rest van de avond. Met 0,8 mm stelde het neerslagtotaal uiteindelijk niet veel voor, de hoofdrol was vandaag duidelijk weggelegd voor de wind en voor een stuk ook de indrukwekkende wolkenlandschappen.