Flashback: 4 augustus in het verleden

Maandag, 4 augustus 2014

Het was vanochtend heerlijk koel bij minima van 14,0 graden en er hingen uitgestrekte Stratocumulusvelden die voor een fraai uitzicht zorgden. De bewolking consentreerde zich in het westen en in het oosten was nog een band van opklaringen te zien waardoor de vroege vogels van een warm, oranje tot goudkleurig zonlicht konden genieten alvorens de bewolking alles overdekte en het somber werd. Gelukkig was dat maar tijdelijk want de bewolking begon naar de middag toe weer te breken zodat we terug van uitgebreide zonnige perioden konden genieten. Het kon zo nog opwarmen tot 23,5 graden terwijl de overwegend ... wind eerder aan de zwakke kant was. Daar waar de Stratocumuluswolken verdwene, werd er plaats gemaakt voor Cumuluswolken die flink uitgroeiden en talrijk werden, maar geen buien opleverden in Malderen. Tegen de avond werd de bewolking nog dreigender en kwam het dan toch tot een aantal druppels, maar deze waren ook niet meetbaar. Het koelde aardig af bij het verdwijnen van de zon achter de meer gesloten Cumulus congestus en terug opkomende Stratocumulus, maar voor het gevoel werd het zeker niet onaangenaam koud. Het neerslagtotaal is bij dit alles nog maar eens blijven steken op 0,0 mm.

Dinsdag, 4 augustus 2015

Kort na middernacht werd de zwoele stilte doorbroken door gerommel vanuit het westen. Een aantal onweerskernen hebben zich ondanks de stabiele indruk van de satellietbeelden gisterenavond toch nog kunnen ontwikkelen en trokken in noord- noordoostelijke richting over Vlaanderen. Echt actief waren deze onweerskernen niet, het kwam hooguit tot één ontlading per minuut. De onweersactiviteit hield echter zeer lang aan waardoor we toch van 1H 's nachts tot 4H30 's ochtends elke minuut een donderslag hoorden. Enkele van de onweersbuien kwamen erg dicht bij Malderen waardoor een paar van de blikseminslagen met stevige dreunen gepaard gingen. Ook de neerslag kon ons af en toe bereiken, maar de krachtige stortbuien duurden meestal niet langer dan 5 tot 30 seconden waardoor er 's ochtends niet meer dan 0,2 mm in de pluviometer zat. Dan kregen we er een periode van lichte regen overheen die niet meer dan een zevental regendruppels per vierkante meter loste en dus niet meetbaar was. Al het vocht van verdampende regendruppels zorgde wel voor plakkerige toestanden bij minima die niet beneden 16,1 graden uitkwamen. Er was bovendien erg weinig wind al zou daar overdag en zeker tijdens de avond aan gewerkt worden. Tijdens de voormiddag passeerde een gebied met meer egale regen die in Brussel tamelijk intens was, maar in Malderen niet meer dan 0,5 mm opleverde. De onstabiele Altostratus, Stratocumulus castellanus, en Cumulus congestus maakte daarbij plaats voor een klassieke Nimbostratus lucht waaronder heel veel Stratus en Stratus fractus hing die een lage basis leek te hebben. Tegen de middag werd de bewolking dunner vanuit het westen en ging ze over in Cumulus die zich tot Stratocumulus uitspreidde. Een echte horrorwolk voor de zonneliefhebbers onder ons, maar gelukkig werd er steeds minder Stratocumulus gevormd en tegen het einde van de namiddag bleef er zelfs alleen maar Cumulus humilis over. De zon kwam er regelmatig door al moesten we het toch met lagere maxima van 29,1 graden doen. Tijdens de avond stak er een erg krachtige westenwind op die voor de nodige hinder wist te zorgen en een verderzetting van de toch wel erg winderige zomer leek te zijn die we nu beleven. De stapelwolkjes losten later op de avond op en maakten plaats voor Cirrus, Cirrostratus en Altocumulus bewolking die vanuit het westen kwam opzetten en bij een warmtefront leek te horen. De bewolking bracht geen verdere gevolgen met zich mee, en we konden er zelfs door genieten van erg fraaie ribbelpatronen die in de Altocumulusvelden en later ook Stratocumulus te zien waren. Later gloeide alles in geelachtige tinten op waarna de duisternis neerdaalde over een omgeving waarin het ondertussen weer windstil was geworden en waarin we het neerslagtotaal van 0,7 mm optekenden.

Donderdag, 4 augustus 2016

Tijdens de ochtend zag het er allemaal rustig en vredig uit met wat fijne Cirrus en Cirrostratus die zich vooral in het zuiden en zuidwesten ophield. De zon kwam er weer door, en dat was ook wel nodig want het kwik heeft een stapje teruggezet met minima van 14,4 graden tot gevolg. De westenwind is tijdens de nacht wat afgezwakt maar was nog steeds goed voelbaar en begon er in de loop van de voormiddag terug harder tegenaan te beuken. Wie dit wilde compenseren door achter beschutting in de zon te kruipen, kwam bedrogen uit want de Cirrostratusbewolking kwam weer gestaag opzetten vanuit het zuiden en voor we het wisten was alles alweer volgelopen met Altostratus. In de onderste luchtlagen ontstond er massaal Stratus fractus bewolking en het luchtruim kreeg er al snel een heel ongezellige aanblik door. Kort na de middag was het opeens vriendelijk zomerweer met een blauwe lucht en onschuldige stapelwolkjes, maar korte tijd later keken we even plots weer tegen dezelfde grijze lucht als daarnet aan. Pas na een uurtje begon de zon zich weer voorzichtig een weg door Altostratus en Cirrostratus bewolking te banen al ging dit gepaard met onstabiliteit en dus weer een aantal buien. Sommigen waren best pittig met erg dikke druppels waardoor sommige planten zich misschien zijn gaan afvragen of het wel zo'n goed idee was om op regen te hopen. Maar gelukkig voor deze planten was de neerslag met 0,1 mm maar net meetbaar. Op thermisch gebied was het wel een mager beestje met maxima van slechts 22,3 graden. Tijdens de avond werd het opnieuw zonnig en was er enkel wat Cirrus te zien en dikkere Cirrus densus in het zuidoosten. Wie daarvan wilde profiteren door nog eens een rustige en aangename zomeravond in de buitenlucht mee te pikken, kwam echter bedrogen uit want die gordel van Cumuluswolkjes welke vanuit het noordwesten binnendreef bleek de voorste begrenzing van een krachtig windveld te zijn. Deze wolkjes waren nog maar net over Malderen getrokken of we werden overdonderd door felle rukwinden waardoor deze wisselvallige zomerdag in ruige, herfstachtige omstandigheden werd afgesloten ondanks de vriendelijke aanblik van de hemel waarin opnieuw alleen maar Cirrus en Cirrostratus te zien was.

Vrijdag, 4 augustus 2017

Het is tijdens de nacht rustig gebleven waarbij er af en toe Stratocumulusvelden voorbijdreven in een verder slechts lichtbewolkte hemel terwijl de minima op 16,3 graden zijn uitgekomen. Tegen het ochtendgloren was er nauwelijks bewolking te zien en leek er een zeer zonnige zomerdag in het verschiet te liggen, doch vanuit het westen kwam er nu zeer snel dikke Stratocumulus bewolking opzetten waardoor het binnen de kortste keren somber werd met slechts hier en daar nog een blauw vlekje tussen de dikke wolkendotten. Een grote winst tegenover gisteren was echter de wind die nu weer veel zwakker was waardoor het geheel een stuk vriendelijker overkwam. Het was ook droog daar er in deze stabiele configuratie geen buien tot ontwikkeling konden komen. Voorlopig dan toch, want tijdens de voormiddag begon de stijgende zon thermiek op gang te brengen waardoor de Stratocumulusvelden vernietigd werden en er Stratus fractus werd gevormd waaruit zich forse stapelwolken gingen ontwikkelen. Wat deze in Malderen hebben gedaan is niet duidelijk, maar hier en daar is het waarschijnlijk wel tot gedruppel gekomen, en volgens de radarbeelden leek het zwaartepunt ban de buien zich boven Nederland te bevinden. Na de middag werd alles stabieler en kregen we een mengeling van Cumulus, Cumulus fractus en Stratocumulus te zien welke zich tegen een diepblauwe hemel aftekenden. We haalden maxima van 24,5 graden bij een bewolkingsgraad van ongeveer 4/8. Zoals gewoonlijk verdween alle convectieve bewolking tijdens de avond waardoor er alleen nog wat Stratocumulus en Cirrus overbleef. Dankzij de zonneschijn en de weggevallen wind werd het een aangename terrasjesavond, zij het een beetje aan de frisse kant na zonsondergang. We sloten af met een neerslagtotaal van 0,2 mm.

Zaterdag, 4 augustus 2018

Koeler dan 18,2 graden is het ondanks de heldere hemel niet geworden en tijdens de voormiddag schoot het kwik meteen de hoogte in onder een brandende woestijnzon. De maxima werden opvallend vroeg bereikt met 31,0 graden, en dit kwam doordat er een markante frontale vore het binnenland introk. Dit ging gepaard met Cirrus en Altostratus bewolking die scherp begrensd was en vanuit het noordwesten kwam opzetten. Zodra deze boven ons hing maakte de warme zuidwestenwind plaats voor een koele noordwester die stormachtig uit de hoek kwam. Het was heerlijk herademen maar of het voor de natuur een goede zaak was, is een ander verhaal want de droge lucht onttrok de laatste restjes water in een ijltempo aan de verdorrende vegetatie. En hoe dreigend de Altostratusbewolking er ook uitzag, het werd al snel weer blauw vanuit het noordwesten waarbij we moesten vaststellen dat er nu zelfs geen enkele druppel aan het dagtotaal van 0,0 mm werd toegevoegd. De stormwind ging pas tegen zonsondergang weer gedeeltelijk liggen en de resterende bries zorgde voor luchtmenging waardoor het niet echt wilde afkoelen en we dus toch weer een zwoele nacht in gingen. 

Zondag, 4 augustus 2019

We stonden vanochtend weer oog in oog met een koufront of althans de convergentielijn die eraan vooraf ging. Met minima van 14,0 graden was het zeker niet koud en een zuidzuidwestelijke bries voerde subtropische lucht aan. De bewolking bestond uit Cirrostratus die nogal een onregelmatige structuur had en in het westen dikker was. In die richting zagen we net boven de horizon ook al Altocumulusvelden opdoemen. Langzaam maar zeker kwam dit alles dichterbij maar het kon niet voorkomen dat het warm werd met maxima van 29,0 graden en veel zonneschijn. De bewolking begon zich tegen het einde van de namiddag samen te pakken en nu ging het er wel dreigend uitzien terwijl de zon verstek gaf. Maar de warmte bleef goed hangen en er hing een tropische sfeer. Omstreeks 20h viel er een lichte regenbui uit de erg fraaie Castellanus bewolking die er nu is in gekomen en waar overigens al een tijdje valstrepen onder te zien waren.  De neerslag was echter niet meetbaar en het werd vanuit het westen weer droger met onregelmatige Altostratus die binnen dreef. De droogte is duidelijk nog niet voorbij en ook de warmte hing er nog steeds waarbij het tijdens de late uurtjes amper afkoelde. Het neerslagtotaal liet zich al gemakkelijk raden met 0,0 mm.

Dinsdag, 4 augustus 2020

De dag maakte een zeer vriendelijke start met een donkerblauwe lucht waarin veel mooiweerswolkjes ontstonden. Een typisch Belgische of Hollandse zomerlucht dus en de temperaturen deden daar ook aan denken met aangenaam koele minima van 9,8 graden. Overdag warmde het op naar 26,4 graden terwijl er een westelijk briesje stond. Na de middag werd de lucht melkachtig en dreef er vanuit het westen Cirrostratus en Altocumulus voorbij. Vermoedelijk hoort dit bij een warmtefront dat ons de komende dagen naar een stevige hittegolf zal leiden. Wie zijn of haar schoolboeken opensloeg en dat stukje over langdurige regenval las bij klassieke warmtefrontpassages, was er echter aan voor de moeite om op een broodnodige slok water te rekenen. Het was immers een zwak front dat alleen maar bewolking over ons stuurde, en dan nog in beperkte mate waardoor het overwegend zonnig bleef terwijl de stapelwolkjes platter werden. In de schaduw viel echter nog aangename verkoeling te vinden. Tegen de avond verdween alle bewolking en bleef er slechts hier en daar een flinke pluk Cirrus over die knaloranje oplichtte bij zonsondergang. De warme lucht was duidelijk al gearriveerd want de avond verliep al een stuk zachter dan wat je van een normale Belgische zomeravond zou verwachten. Het muggenvolkje had dus extra werk om al die buiten vertoevende mensen aangeprikt te krijgen, al lukte dat nog steeds erg vlot temeer ze niet op de uitkijk moesten staan voor meteorologen die een tochtje naar de pluviometer maakten bij een voorspelbaar dagtotaal van 0,0 mm. 

 Woensdag, 4 augustus 2021

Na een koele nacht met minima van 11,2 graden vonden we een schitterend bedauwde omgeving terug die met oranjekleurig zonlicht werd gevuld. Er hingen wat Stratocumulusveldjes maar de opklaringen waren in de meerderheid en wonnen tijdens de uren daarop zelfs nog terrein. Daarna zagen we tussen de resterende Stratocumulusvelden forse stapelwolken ontstaan. Hoewel deze zonder veel moeite doorheen het niveau van deze wolkenvelden (inversie) heen schoten waren ze voor een deel verantwoordelijk voor de vorming ervan. Met als gevolg dat alles weer grotendeels dicht smeerde met Stratocumulus velum en er sombere, kille momenten volgden. De temperaturen waren met maximaal 24,3 graden immers niet meteen hoogzomers te noemen en op momenten dat de zon wegdook en er een briesje opstak (valwinden uit de buien) voelde het zelfs ronduit koud aan. En dit ondanks de tropisch ogende setting met dreigende stapelwolken. Tijdens de namiddag volgden er een aantal pittige buitjes met dikke druppels al waren deze onweersvrij en van vrij korte duur waardoor het neerslagtotaal beperkt bleef tot 0,1 mm. Wat verderop richting Buggenhout is duidelijk meer neerslag gevallen. Daarna kwam er weer wat stabilisatie in en was het vooral een afwisseling van wolkenvelden en opklaringen die we te zien kregen in een melkachtige hemel waarbij het zonlicht steeds een geelachtige tint had. De bewolking nam tijdens de avond verder af en we konden nu genieten van zachtblauwe kleurentinten tussen wat resterende Stratocumulusveldjes terwijl het klam ging aanvoelen in de vochtige, afkoelende lucht. 

Donderdag, 4 augustus 2022

 Het koufront dat gisteren al de eerste bewolking over ons heeft gestuurd, heeft tijdens de nacht voor meer bewolking gezorgd. Deze bestond uit Cirrostratus, Altostratus en Altocumulusvelden. Het was zwoel met minima van 20,1 graden en daar zat deze bewolking voor een stukje tussen. De bewolking werd snel dikker op nadering van het koufront en we kregen zowaar met een aantal buitjes te maken in Malderen. Het stelde echter zo goed als niets voor en de buienlijn had ook een erg grote treksnelheid waardoor het allemaal al lang gepasseerd was voor we er erg in hadden. Er dreven weer opklaringen binnen en met die opklaringen stroomde dan de koelere lucht binnen wat een heuse verademing was na de hete toestanden die we alweer achter de rug hebben. Echt koud werd het echter niet, de zon stak nog steeds behoorlijk en we haalden maxima van 29,2 graden tijdens de namiddag. De lucht begon ondertussen geleidelijk een melkachtige kleur te krijgen terwijl de contrasten en transparantie er steeds meer uit gingen. Van kraakheldere polaire luchten achter het koufront was dus in de verste verte geen sprake. Een blik op se satellietbeelden leerde ons dat er boven Frankrijk net onder Parijs een flinke buiencluster is ontstaan die met de stroming pal onze richting uitkwam en vermoedelijk was dit een van de oorzaken van de melkkleuren. Tijdens de avond bereikte de hoge bewolking van deze cluster ons en deze werd ook geflankeerd door dreigende Altocumulus castellanus velden. Het leek alsof er (weer) onweer in de lucht hing en op de radarbeelden waren ook ontladingen te zien op de naderende buiencluster. Maar de traditie van teleurstellingen in Malderen bleef als een paal boven (luchtspiegelings)water staan en we konden de bui al zien hangen toen het tegen zonsondergang nog steeds droog was terwijl het volgens diezelfde radarbeelden al lang had moeten stortregenen. Het enige dat indruk maakte waren de rosse kleuren waarin het luchtruim zich door de ondergaande zon hulde en zowaar nog een regenboog maar de regen zelf stelde dus niets voor en was amper genoeg om de straatstenen nat te maken. Het uiteindelijke totaal sprak dan ook boekdelen met 0,6 mm en dat was dan nog met de neerslag van deze voormiddag erbij geteld. Het werd al snel weer droger maar het bleef wel betrokken terwijl het vrij goed begon af te koelen ondanks het wolkendek.

Vrijdag, 4 augustus 2023

 Het is tijdens de nacht een heel stuk rustiger geworden en tegen de ochtend was het zowaar nog eens windstil met vredig ogende Stratocumulusveldjes. Door de vele regen en het vocht in de lucht lag de omgeving er flink bedauwd bij terwijl het is afgekoeld tot 12,0 graden. En er zou nog vocht bijkomen want al snel ontstonden er weer stapelwolken en nog voor we het doorhadden vielen er stevige buien uit. Het was een beetje een aparte gewaarwording om de regen verticaal naar beneden te zien vallen na het stormachtige natuurgeweld dat we de voorbije weken te verduren hebben gekregen. Maar de regen was wel even nat en de zon had het ook nog even moeilijk als toen. Het zag er herfstachtig uit, en de verleiding was groot om zelfs binnen al een vuurtje aan te steken in de kille en vochtige omstandigheden. Kort voor de middag ontstonden er toch weer opklaringen en zagen we de bewolking meer overgaan in Cirrostratus fibratus, Stratocumulus en ijskappen van buienwolken ertussen. Af en toe kregen we daar een schampschot van mee maar uiteindelijk werd het droger, krompen de stapelwolken in en dreven er steeds bredere opklaringen binnen vanuit het westen. Het kon zo nog opwarmen tot 21,2 graden. Vooral de Stratocumulusveldjes die er hier en daar tussen hingen, hielden het nog vol tot rond zonsondergang waarna we vooral heldere luchten te zien kregen. Deze lieten het weer snel afkoelen in de polaire lucht die inmiddels over ons is uitgestroomd en deels al die buien heeft getriggerd. Buien die het neerslagtotaal hebben aangevuld tot 22,0 mm vooraleer we de rustige en droge periode met brede opklaringen ingingen. 

Zondag, 4 augustus 2024

 De buiigheid is tijdens de nacht verder gegaan en er vielen soms enorme hoeveelheden water. Het was daarbij betrekkelijk rustig met slechts een zwak westelijk briesje. Tegen de ochtend hadden we het meeste achter de rug al zag de lucht er onstabiel uit met talloze laaghangende Stratocumulus castellanus velden. Hieruit viel ook af en toe wat motregen al waren de hoeveelheden niet meer meetbaar. De 17,8 mm die in de pluviometer zat, zou uiteindelijk het dagtotaal worden. Door al die bewolking is het zacht gebleven met minima van 16,1 graden. Tussen de Stratocumulusvelden hingen enkele opklaringen en daardoor was een laag Cirrostratus met contrails erin te zien. Deze sluierbewolking werd de uren daarop dikker en er dreef Stratus fractus binnen vanuit het westen tot noordwesten. Dit gebeurde in golven waarbij er soms erg veel van die bewolking passeerde terwijl het op andere momenten opklaarde. Maar in die opklaringen zagen we de Cirrostratus overgaan in Altostratus vanuit het westen en nog voor de middag was het waterzonnetje al zo sterk verzwakt dat we onze schaduw niet meer zagen. Nochtans slaagde de zon erin om middels convectie een aantal Cumuluswolken te laten ontstaan en sommigen groeiden nog aardig uit. De Altostratusbewolking werd vanaf dan echter niet meer dikker en uiteindelijk kregen we de hele namiddag door die afwisseling tussen stapelwolken en de met Altostratus gevulde opklaringen. Tegen de avond werd de bewolking echter plots dunner en we zagen nu deels Cirrostratus en deels Altostratus waaronder soms fraaie Altocumulusvelden dreven. Tijdens een zonnig moment kon het nog opwarmen tot 21,8 graden en  tijdens de avond kregen we dan een gelijkaardig beeld te zien met veel Altocumulusvelden die voor een mooi uitzicht zorgden. Het bleef vrij zacht tijdens de avond en er stond vrijwel geen wind meer.