Flashback: 5 augustus in het verleden

Dinsdag, 5 augustus 2014

Alle bewolking is tijdens de nacht weer verdwenen, en we zijn in een heldere, polaire luchtmassa terechtgekomen. Dit resulteerde in tamelijk frisse minima van 13,9 graden al stond daar natuurlijk al snel een uitbundig zonnetje tegenover. Een paar uur later ontstonden er Stratocumulus castellanus veldjes en daaronder ontstonden 2 Cumuluswolken die er opeens dwars doorheen schoten en het begin van een pittig buiencomplex leken te vormen. Maar de Cumuluswolken rafelden uiteen en een paar nieuwe pogingen om uit de Castellanusbewolking iets op te bouwen mislukten eveneens. De bewolking werd uiteindelijk maar weer opgeruimd en vervolgens ontstonden er verspreid over de hemel 'gewone' stapelwolkjes die tamelijk hoog leken te hangen en fraai aftekenden in de nog steeds diepblauwe lucht. Deze werd naast de stapelwolken slechts onderbroken door Cirrusbewolking die vooral tijdens de avond vanuit het noordwesten begon binnen te schuiven. Ondertussen was het al opgewarmd tot een zomerse 26,6 graden terwijl de wind terug erg zwak was en uit zuidelijke richtingen kwam. De Cumuluswolkjes losten tijdens de avond weer op maar vanuit het westen begon ondertussen Cirrostratus binnen te drijven. deze had de neiging om over te gaan in Altostratus en was de eerste voorbode van een reeks storingen die het zomerweer geleidelijk zullen ondermijnen. Voor vanavond hoefden we hier nog niet voor te vrezen en konden we nog eens van aangenaam warme terrasuurtjes genieten die even werden onderbroken door de neerslagmeting die 0,0 mm als dagtotaal aan het licht bracht.

Woensdag, 5 augustus 2015

Het was vanochtend weer een stuk koeler met minima van 11,1 graden en de bewolking bestond nu uit Cirrus met hier en daar wat Altocumulus ertussen. De Altocumuli losten geleidelijk op tot er alleen maar Cirrus en een aantal condensatiestrepen overbleven. Het werd aangenaam zomerweer daar we terug in zachtere luchtmassa's terecht kwamen en de zon weer het beste van zich kon geven. Overdag werden er wat afgeplatte stapelwolken (Cumulus humilis) gevormd terwijl er een zachte zuidelijke tot zuidwestelijke bries stond. De zon had weinig last van deze wolken en dat vertaalde zich in zomerse maxima van 29,1 graden. Tegen de avond losten de stapelwolken weer op en bleef enkel de Cirrusbewolking over al kregen we later met Altocumulus floccus en undulatusvelden te maken die voor bijzonder mooie uitzichten zorgde. De fototoestellen werden dus weer tot het uiterste beproefd vandaag, wat we dan weer niet van de pluviometers konden zeggen die met een dagtotaal van 0,0 mm alleen maar werkloos konden toekijken.

Vrijdag, 5 augustus 2016

Het is tijdens de nacht verder opgeklaard waardoor het volledig helder was en er een prachtige zomerdag in het verschiet leek te zijn. Ook de krachtige windvlagen die gisterenavond nog over het weerstation bulderden waren verdwenen waardoor het ochtendlandschap een en al rust en vrede uitstraalde. Het was echter aan de koele kant met minima van 13,0 graden. Kort na zonsopgang verscheen er wat Stratus undulatus bewolking welke er onschuldig uitzag maar in een mum van tijd overging in een somber, egaal Stratusdek. Na een half uurtje ging deze bewolking echter opnieuw over in Stratus undulatus welke met haar reusachtige, evenwijdige banden die van zuidwest naar noordwest liepen voor een heel aparte aanblik zorgde. Zodra de zon een beetje op kracht was gekomen werd de lucht zodanig gemengd dat de mooie Stratusbanden langs alle kanten aan flarden werden gerukt. Deze flarden gingen op hun beurt over in stapelwolken die erg snel de hoogte in knalden waardoor buien onvermijdelijk waren. Tussen deze buienwolken waren strakblauwe luchten te zien en op sommige plaatsen kwam het water ondertussen met bakken naar beneden. De onstabiliteit van deze luchtmassa had echter haar grenzen, want we zagen de buienwolken grotendeels uitspreiden tot uitgestrekte Stratocumulus en Altocumulusvelden waardoor we er de buienliefhebbers en wolkenfotografen toch niet helemaal wakker mee konden krijgen. In de loop van de namiddag nam het contrast en de transparantie van de lucht af terwijl de azuurblauwe lucht in de opklaringen fletser werd. De camera's mochten dus sowieso weer de tas in, en de paraplu's ook want de lucht werd snel stabieler naarmate de kleuren fletser werden, en de buiigheid ging er geleidelijk weer uit. De pluviometer wees toen 4,8 mm aan in Malderen. De zon kreeg weer meer kansen wat het kwik nog een duwtje kon geven naar 22,9 graden bij een afzwakkende zuidwestenwind. De avond verliep in rustige en vrij zonnige omstandigheden ondanks de sluierbewolking die er hing. Wel hing er een zekere chill in de lucht waardoor het zeker geen zomeravond uit de mediterraanse sprookjes is geworden.

Zaterdag, 5 augustus 2017

We zijn in heldere polaire lucht terecht gekomen waardoor we ons aan een diepblauwe hemel konden verwachten met vooral tijdens de voormiddag een royale portie zonneschijn. De minima zijn daarbij uitgekomen op 14,2 graden. Maar het duurde niet lang of er werden stapelwolken gevormd in de vochtige lucht, en hoewel het nogal wat weg had van onschuldige mooiweerswolkjes tijdens de voormiddag was er wel degelijk een troglijn in aantocht met actieve buien erop. Deze kondigde zich kort na de middag aan door opzettende Stratocumulusvelden vanuit het westen, en hoewel je uit deze wolkensoort niet meteen stortbuien zou verwachten, waren deze wel degelijk aanwezig maar onzichtbaar doordat de wolkenvelden de Cumulonimbuswolken aan het oog onttrokken. Maar dat camouflagespelletje kon niet blijven duren want we zagen al snel aan de valstrepen in het westen dat er iets niet in de haak was en later kwam dan de bevestiging toen het water met bakken naar beneden begon te komen. Er viel op korte tijd 11,6 mm regen, en na de buien bleef het nog een hele poos naregenen alvorens het vanuit het westen weer ging opklaren. De zon kwam er weer door en deze ging door al het vocht flink steken waardoor het leek alsof we nog meer buien konden verwachten in de drukkende atmosfeer. Doch het bleef rustig en droog en bij wisselende bewolking en zonneschijn kon het nog opwarmen tot 23,2 graden tijdens de namiddag. Tijdens de vroege avond kwamen we in een zone met brede opklaringen en volledige windstilte terecht waardoor we een meditteraanse zomeravond leken in te gaan, doch vanuit het westen zagen we al snel een donkere muur van wolken naderen, en het duurde niet lang of we werden gegeseld door striemende regenvlagen bij een stevige, koude westenwind waardoor het dan toch nog een Belgische zomeravond is geworden. De bewolking bleef een tijdje hangen nadat de regen weer was weggetrokken en het was al zonsondergang toen het weer opklaarde vanuit het westen. Er volgde een koele en rustige avond waarin door het aanwezige en gevallen vocht massaal dauw werd gevormd.

Zondag, 5 augustus 2018

Tijdens het tweede deel van de nacht is er Stratus fractus bewolking binnengedreven waardoor de hete zon getemperd werd en er stak al snel een koele bries op uit het noordwesten. Maar de wolkenflarden gingen snel over in Cumulus mediocris en deze gingen over in de humilis variant die tegen de namiddag weer verdwenen was. De koelte bij minima van 17,7 graden werd weer omgezet in schroeiende maxima van 27,9 graden en de hemel kreeg zelfs een zeldzaam diepblauwe kleur waardoor de zon extra hard kon branden. De noordwestenwind was zwakker dan gisteren en de verkoeling was dus beperkt. Ook tijdens de avond bleef het lang zacht al begon er tegen middernacht toch een verlossende koelte in te treden. 

Maandag, 5 augustus 2019

 De nacht is opvallend zwoel verlopen en tegen de ochtend konden we bij zachte minima van 18,2 graden genieten van mooie wolkenlandschappen. De bewolking bestond uit Cirrostratus en Cirrus uncinus terwijl er ook Altocumulusvelden en wat Stratocumulus hing. Deze kondigden instabiliteit aan en zodra de zon er haar schouders onder zette vertaalde dit zich weer in buienwolken. Maar buien vormen niet bepaald het type neerslag dat in Londerzeel gemakkelijk is aan te voeren en dus miste de ene bui na de andere ons. Voor zover die er al waren, want het zag er op de satellietbeelden niet bepaald actief uit. De buien verdwenen weer en het werd warm zomerweer met maxima van 28,4 graden bij een zwakke zuidwestelijke bries. Tijdens de avond viel deze weg en werd het zwoel terwijl de Altostratus en Altocumulus castellanus die er nu hing zich samen pakte in het westen. Het zag er dus ongeveer hetzelfde uit als gisteren en het vervolg was warempel identiek hetzelfde. Er vielen dus weer wat niet-meetbare druppels waarna het weer droog werd en opklaarde. Als we dan toch op deze micro-schaal verder moeten qua neerslagmetingen, kunnen we echter stellen dat er ongeveer 4 druppels per vierkante meter minder vielen dan gisteren, wat dus neerkwam op 0,0 mm als dagtotaal. De bewolking bleef uit Altostratusvelden en wat Castellanus bestaan waardoor de hoop op een verlossend buitje vaag bleef verder deemsteren.

Woensdag, 5 augustus 2020

Ook de sluierbewolking is tijdens de nacht opgelost en we ontwaakten weer onder een diepblauwe lucht zoals gisterenochtend. Maar deze keer ontstonden er geen stapelwolkjes in en zag het er dus niet zo Belgisch of Hollands meer uit, tenzij dan misschien naar nieuwe klimaatnormen. Er stond een vrij strakke wind uit zuidwestelijke tot zuidelijke richtingen en deze voerde zwoele tropenlucht aan waarin de nog koele minima van 12,4  graden snel vergeten waren. Na de middag ging het dan gezwind naar 31,7 graden onder een erg krachtige zon waarin de meeste mensen al snel dezelfde kleur kregen als de beurzen tijdens deze Corona Crisis. Tegen de avond begon er echter Cirrus en Altocumulus binnen te drijven vanuit het westen. Dit begon met een gordel van Altocumulus floccus wolken die van noord- noordwest naar zuid- zuidoost liep gevolgd door heldere lucht en dan een mix van Altocumulus lenticularis en diverse soorten Cirrusbewolking. Het zag er allemaal fraai en fotogeniek uit, zeker daar de resterende blauwe stukken nog steeds zeer diep en helder gekleurd waren met grote contrasten tot gevolg. Tegen zonsondergang leek de bewolking weer wat te verdwijnen en op te lossen. Er volgde een warme zomeravond waarbij het door de niet al te hoge vochtigheidsgraad nog prima te dragen was. De pluviometer hoefde zelfs helemaal niets te dragen met 0,0 mm als dagtotaal. 

Donderdag, 5 augustus 2021

Het was vanochtend weer een waar genot voor de weersfotografen onder ons toen een zwaar bedauwde omgeving zich liet vullen met goudkleurig ochtendlicht terwijl er zich op grote schaal nevel- en mistbanken hebben gevormd. Het deed allemaal al een beetje aan vroege herfst denken met de ochtendkoelte van 14,1 graden erbij maar de schoonheid was er in elk geval niet minder om. Misschien is er tijdens de nacht nog een verdwaalde bui tot hier geraakt of komt het door zeer massale condensatie, maar het neerslagtotaal bedroeg bij zonsopgang reeds 0,7 mm.  De zon kreeg tijdens de uren daarop overigens ruime kansen om ons weer op te warmen en een hogedrukwigje zorgde vandaag voor een handrem op de buienmachine. Niettemin zagen we naar de middag toe wel weer flinke stapelwolken ontstaan in de zachtblauwe lucht en deze leken rond de middag te stabiliseren waarna ze de rest van hun leven als de Cumulus mediocris variant doorbrachten. Tot groot jolijt van de zomerliefhebbers die dus van een fraai weertje konden genieten dat iets beter bij dit jaargetijde past dan het hetgene dat we gewoon zijn. Bij een zwak zuidwestelijk briesje warmde het op tot 27,5 graden en tijdens de late namiddag begonnen de stapelwolken weer op te lossen om plaats te maken voor Stratocumulusvelden die vanuit het zuidwesten kwamen opzetten. Deze hoorden bij een storing die langzaam dichterbij komt en in de van zuidoost naar noordwest lopende banden van bewolking konden we onstabiliteitsvoorboden herkennen zoals floccus en castellanus. Na een tijdje verschenen er ook virgastrepen en kennelijk zaten er een aantal tussen die de grond raakten met wat gedruppel tot gevolg omstreeks 21H. Toch was de bewolking niet helemaal aaneengesloten want hier en daar waren nog wat blauwe strepen te zien waarin we de mooi wit gekleurde toppen van de Stratocumulusvelden boven de grijze massa konden ontwaren. Samen met wat fijne Cirrusplukken die ertussen leken te hangen zorgde dit voor een fraai uitzicht. Op nog wat losse druppels na werd het ondertussen weer droger en uiteindelijk is het eerdergenoemde neerslagtotaal hetzelfde gebleven. 

Vrijdag, 5 augustus 2022

 Ook tijdens de nacht heeft de Franse buiencluster niets meer opgeleverd en als we de waarnemingen van weeramateurs erbij nemen was duidelijk te zien dat de buien een bocht naar het oosten hebben gemaakt. Wat er gisteren is gevallen, is ondertussen alweer verdampt waardoor de omgeving er nog steeds kurkdroog bij lag bij het aanbreken van de dag. Uiteindelijk is dit alles min of meer volgens de weermodellen verlopen maar hoe dan ook heeft de buiencluster ons op het verkeerde been gezet toen we dat ding gisteren nog pal op Malderen zagen afstevenen met een omvang en koers waarvan je zou zeggen dat we er gewoon niet aan konden ontsnappen. Brede opklaringen maakten weer de dienst uit en de Cumuluswolkjes die er hingen hadden hier en daar nog wat Castellanus- achtige vormen die nog steeds valselijk op buienneigingen leken te wijzen. Ze gingen geleidelijk over in rafelige stapelwolken met vrij lage basissen maar die wel redelijk fors uitgroeiden. Ook dit leverde niets meer op en toen een groepje van deze wolken zich met donkere basissen in het zuidwesten samenpakte werd dit alweer door een teleurstelling gevolgd. Maar deze keer wel eentje dat we konden zien aankomen want de wind kwam uit het noordwesten. Deze zorgde met haar krachtige vlagen wel voor verkoeling maar tegelijkertijd dus ook voor extra werk omdat het de verdamping en de watervraag van ons plantenvolkje nog deed toenemen. De maxima bleven bescheiden met 25,1 graden terwijl het vanochtend ook al wat slaapbaarder was met minima van 15,1 graden. 

Zaterdag, 5 augustus 2023

 De depressie die voor een kleddernat en koud herfstweekend zou gaan zorgen, gaf ons nog even respijt door tijdens de ochtend en voormiddag nog een aantal kleine opklaringen en droog weer toe te laten. Het was ook rustig en windstil waardoor zich in de vochtige atmosfeer wat nevel en dauw kon vormen wat voor fotogenieke plaatjes zorgde. De bewolking bestond uit Stratocumulus met wat pannus eronder en deze werd na een tijdje chaotischer toen er vanuit het westen Cumuluswolken ontstonden die zich onder deze laag ontwikkelden. Deze spreidden zich ook tot Stratocumulus uit en dit zorgde voor aardedonkere wolkenschermen met mammatusachtige structuren eronder die bijna lieten vermoeden dat het Laatste Oordeel aanstaande was. Ondertussen begon ook de wind weer aan te spannen en deze was zuidelijk met tijdelijk zelfs zuidoostelijke tintjes erin. Maar hoe zwoel en zomers zo'n windrichting ook mag klinken, de realiteit was heel anders want het voelde best fris aan met temperaturen die tijdens de nacht redelijk ver konden doorzakken naar 11,0 graden om tijdens de namiddag met heel veel moeite aan 17,7 stuks te komen. En toen kwam dan toch de regen eraan, deze bereikte ons omstreeks 13H30 en kwam met een buiig karakter aanzetten met egale, donkergrijze regenschermen die ons naderden. Het werd daarna snel weer droger met zelfs een mini- opklaring erbij tussen Cirrostratus en Altostratus door. Later dreef er weer Altostratus en pannus bewolking binnen en deze werd terug gevolgd door perioden van regen die terug buiig van aard was. Soms vielen er erg dikke druppels maar meestal waren het net tamelijk fijne druppeltjes. De hoeveelheden leken aanvankelijk beperkt te blijven, mede door de fijne en lichte motregen die er viel, maar tijdens de avond begon de activiteit weer toe te nemen met dikkere druppels en intensere neerslag. Vooral na zonsondergang en zeker tegen middernacht begon het weer flink te hozen uit stevige buienwolken die zich volgens de satellietbeelden rondom de kern van de depressie (welke zich pal boven Londerzeel leek te bevinden) ontwikkelden. We hadden al bijna een zwembrevet nodig om de pluviometer te kunnen bereiken waarin zich kennelijk al 5,5 mm heeft verzameld op enkele uurtjes tijd. 

Maandag, 5 augustus 2024

 Het is tijdens de nacht afgekoeld tot 14,6 graden onder een open hemel waarin wat Cirrostratus en enkele Altocumulusvelden hingen. Deze laatsten zaten vooral ten oosten van ons. Ondanks de brede opklaringen en de uitstraling die ermee gepaard ging heeft er zich zo goed als geen dauw kunnen vormen. De Altocumulusveldjes waren geregeld te zien tijdens de eerste helft van de voormiddag en de zon ging er ook een paar keer voor korte duur achter schuil. Daarna verdwenen de wolken dan en ook de Cirrostratus begon geleidelijk op te lossen of dunner te worden. In de plaats daarvan verschenen er Cumuluswolkjes die er een beetje apart uitzagen. Ze leken nog het meeste op Cumulus humilis door hun beperkte omvang maar toch zagen ze er wat anders uit en ze maakten ook een wat rafelige indruk. Maar dat het mooiweerswolkjes waren zal in ieder geval niemand ontkennen went het werd subliem zomerweer met een zwak zuidwestelijk briesje, veel zonneschijn en steeds warmere lucht die tijdens de namiddag begon binnen te stromen. De temperaturen stegen zo al naar 25,4 graden. Tijdens de avond losten alle wolken op en keken we tegen een zuiders aandoende, diepblauwe hemel aan terwijl het opvallend warm bleef. De terrasjes konden dus weer gouden zaken doen en ook voor de muggen vielen er interessante deals te rapen. Neerslag is er uiteraard niet meer aan te pas gekomen vandaag, we eindigden dus met een dagtotaal van 0,0 mm.